Μνήμη τον οσίου πατρός ημών ΙΩΑΝΝΟΥ του Ρεομέ (28η Ιανουαρίου).
Ο όσιος Ιωάννης, ένας από τους κύριους θεμελιωτές του μοναχισμού στην Δύση, γεννήθηκε στην επισκοπή του Ανδοματουνού (σημ. Λάνγκρ(Langres) της Γαλλίας) περί το 424. Τα πρώτα είκοσι χρόνια της ζωής του επωφελήθηκε από το παράδειγμα χριστιανικής βιοτής που του παρείχαν οι γονείς του, άνθρωποι προχωρημένης αγιότητας.
Ποθώντας τελειότερη ζωή, έχτισε ένα κελί με μικρό παρεκκλήσιο για να αφοσιωθεί απερίσπαστος στην προσευχή. Μελετώντας τα παραδείγματα αποταγής από τον κόσμο που βρίσκουμε στην Αγία Γραφή, και προπαντός την ζωή του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στην έρημο και την σπουδή των Αποστόλων να ακολουθήσουν τον Κύριο, χωρίς να χρονοτριβήσει άφησε την πατρίδα του και τους γονείς του και πήγε να εγκατασταθεί στην Ωξουά (Auxois) της Βουργουνδίας (Β.Α. Γαλλία κοντά στη Dijon), σε τόπο έρημο και εχθρικό σε κάθε ανθρώπινη παρουσία, ονομαζόμενο Ρεομέ (Réôme). Εκεί επιδόθηκε στην ησυχαστική ζωή κατά μίμηση των μοναχών στις ερήμους της Ανατολής.
Η ακτινοβολούσα χάρις που ενοικούσε εντός του προσέλκυσε γρήγορα πλήθος μαθητών που ποθούσαν να ακολουθήσουν την διδαχή του για την κάθαρση της ψυχής. Αφού αρχικά τους δέχθηκε, αναρωτήθηκε αν είχε κληθεί να γίνει καθοδηγητής ψυχών. Επισκέφθηκε λοιπόν τις μονές της περιοχής για να ζητήσει συμβουλές από τους γέροντες και επανήλθε πεπεισμένος ότι δεν είχε κληθεί στην πνευματική καθοδήγηση, την τέχνη των τεχνών και την επιστήμη των επιστημών.
Συνοδευόμενος από δύο μόνον μαθητές αποσύρθηκε στην Μονή του Λερίνου(Lerins), (η οποία είχε ιδρυθεί από τον άγιο Ωνοράτο επίσκοπο Αρελάτης (Arles) γύρω στα 410 μ.Χ. στο νησάκι Λερίνο στο λιμάνι των Καννών (Cannes) στην Προβηγκία (Provence) στη νότια Γαλλία) και παρέμεινε εκεί άγνωστος δεκαοκτώ μήνες. Ένας όμως ταξιδιώτης τον αναγνώρισε και αφηγήθηκε την ανακάλυψη του στον επίσκοπο της Λάνγκρ, όπου υπαγόταν το Ρεομέ. Χωρίς καθυστέρηση ο ιεράρχης έγραψε στον ηγούμενο του Λερίνου και στον ίδιο τον Ιωάννη, παρακαλώντας τον να επιστρέψει στο ποίμνιο του που είχε μείνει χωρίς ποιμένα.
Επιστρέφοντας στην μονή του ο Ιωάννης εφάρμοσε τον λεγόμενο Κανονισμό τον Αγίου Μακάριου, πού παρέδωσε τα κοινοβιακά ήθη του Λερίνου. Μια ημέρα η μητέρα του αγίου παρουσιάσθηκε στο μοναστήρι ζητώντας να τον ιδεί. Ο Ιωάννης πέρασε ταπεινά μπροστά της χωρίς να της απευθύνει τον λόγο. Ύστερα της μήνυσε με έναν μοναχό να ζει στον κόσμο άγια ζωή για να μπορούν μια ημέρα να συναντηθούν στον ουρανό. Η καθαρότητα ψυχής και η δύναμη της προσευχής του ήταν τόση, ώστε ο Ιωάννης αξιώθηκε την εύνοια του Θεού, και τα θαύματα αφθονούσαν στην Μονή του Ρεομέ, για την παρηγοριά των μαθητών του και των κατοίκων της περιοχής. Εξέβαλλε δαιμόνια και θεράπευε αρρώστους ευλογώντας το ψωμί ή το νερό.
Παρά τις τιμές και τις προνομίες που είχαν παραχωρηθεί στην μονή από βασιλείς και ηγεμόνες, ο Ιωάννης παρέμενε πάντα ταπεινός και εγκρατής. Δίδασκε τους μαθητές του να είναι πάντοτε εγκρατείς και να φυλάγονται από την φιλοδοξία, την φιλαργυρία και την αμέλεια που μπορούν να προξενήσουν οι σχέσεις με ανθρώπους του κόσμου. Λέγεται ότι έζησε πάνω από εκατό χρόνια. Το σώμα του ενταφιάστηκε στην Μονή του Ρεομέ, που επονομάσθηκε αργότερα Μουτιέ Σαιν Ζάν (Moutiers-Saint-Jean, Μονή Αγίου Ιωάννου). 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου