Από τους παλιούς μας Κύκλους (31/01/2009)

Τη αυτή ημέρα μνήμη του οσίου πατρός  ΓΙΛΔΑΣΙΟΥ του Ρούις εν Βρετάνη (29^η Ιαν.)

Ο όσιος Γιλδάσιος γεννήθηκε το 497 στο Άλτσγουιθ, στην νο­τιοδυτική Σκωτία, στις όχθες του Κλάιντ. Ήταν στερνοπαίδι πριγκιπικής οικογένειας. Τρεις από τους αδελφούς του και μια αδελφή του εγκαταβίωναν ήδη ως ερημίτες. Σε ηλικία επτά ετών βαπτίσθηκε και εισήλθε στην Μονή Λάντγουιτ, στην νότια Ουαλία, για να λάβει την εγκύκλιο παιδεία και να διδαχθεί τον Νόμο του Ευαγγελίου, υπό την καθοδήγηση του αγίου Ιλτούδου, ο οποίος υπήρξε πνευματικός πατέρας του αγίου Μαλό, του αγίου Σαμψών [28 Ίούλ.], του αγίου Παύλου της Λεόν [12 Μάρτ.] και άλλων Βρετόννων αγίων. Στην μονή επιδόθηκε με θερμό ζήλο στην πνευματική ζωή, την άσκηση και την διανοητική εργασία.

Περατώνοντας τις σπουδές του, ο όσιος Γιλδάσιος ενδυναμώθηκε στην άσκηση με νηστεία και προσευχή. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος (περί το 518), και μετέβη και στήριξε με το κήρυγμα του τους χριστιανικούς πληθυσμούς στα βόρεια της Μ. Βρετανίας. Πήγε κατόπιν στην Ιρλαν­δία, με τον άγιο Κάντο και τον άγιο Δαυίδ, για να συμ­βάλει στην ίδρυση μονών και στην κατήχηση του λαού, καθώς απειλούνταν η πίστη και η αγνότητα των ηθών μετά τον θάνατο του αγίου Πατρικίου [17 Μάρτ.]. Διατηρούσε φιλικές σχέσεις με την αγία Μπριγκίτα του Κιλνταίρ [1 Φεβρ.]. Στο Αρμά ίδρυσε (525) μοναστηριακή Σχολή που κατέστη ονο­μαστή και οδήγησε πολύ κόσμο στην πίστη χάρη στα εντυπωσιακά θαύματα πού βεβαίωναν την αλήθεια του κηρύγματος του. Μετά αναχώρησε για προσκύνημα στη Ρώμη, στους τάφους των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.

Στον δρόμο της επιστροφής, φθάνοντας στην Γαλατία, αποφάσισε να ζήσει ως ερημίτης στην Αρμορική και εγκαταστάθηκε στο νησάκι Ουάτ, μεταξύ της νήσου Μπελ-Ιλ και της πόλης Βανν. Μακριά από κάθε ανθρώπινη παρηγοριά και με μοναδική απασχόληση την μελέτη των ιερών Γραφών και την προσευχή, έλαβε άφθονη την χάρη του Αγίου Πνεύμα­τος. Η αρετή του προσείλκυσε σύντομα μερικούς ψα­ράδες που πληροφόρησαν τους κατοίκους της ακτής ότι ένας άνθρωπος του Θεού βρίσκεται ανάμεσα τους. Όλο και περισσότεροι μα­θητές άρχισαν να μαζεύονται γύρω του, επιθυμώντας να μοιραστούν μαζί του την αγγελική βιωτή, και τον έπεισαν να ιδρύσει μονή στην χερσό­νησο Ρούις. Οργάνωσε την αδελφότητα κατά τον κοινοβιακό τρόπο, με βάση τις ευαγγελικές αρετές της ακτημοσύνης, της μετανοίας και της ταπεινοφροσύνης, και μετά αποσύρθηκε σε ένα ερημητήριο στις όχθες του Μπλάβε, κοντά στο Καστεννέκ. Με την μεσιτεία του αγίου, της διδαχής και της προσευχής του με τα θαυματουργά αποτελέσματα, ο ίδιος ο Θεός ήταν όντως παρών εν δυνάμει στην περιοχή εκείνη. Πολλοί άρρωστοι έβρισκαν δια του αγίου την σωματική και ψυχική τους υγεία, ενώ η Μονή του Ρούις απέβη κέν­τρο για τον εκχριστιανισμό όλης της χώρας.

Ο όσιος διδάσκαλος συνέθεσε τότε το έργο του «Η πτώση και η άλωση της Βρετανίας», συνοψίζοντας την ιστο­ρία της Μ. Βρετανίας· το έργο ήταν ταυτόχρονα μια εύγλωττη παρότρυνση να ασπασθεί o λαός την χριστιανική πίστη ώστε να αποφύγει τα δεινά που τον απειλούσαν: εμφύλιο πόλεμο και επιδρομή αλλοφύλων. Πέρα από την φήμη πού απέκτησε με το κήρυγμα του, μετά από αυτό το έργο του ονομάσθηκε Γιλδάσιος ο Σοφός. Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου του στηλίτευσε θαρραλέα τους πέντε Βρετανούς βασιλείς. Αυτός ο έλεγ­χος κίνησε εναντίον του το μένος των βασιλέων, οι οποίοι έστειλαν τέσσερεις άνδρες μεταμφιεσμένους σε μοναχούς για να τον απαγάγουν. Αυτοί πέταξαν τον όσιο στην θάλασσα, αλλά  κατόρθωσε κολυμ­πώντας να φθάσει στην νήσο Ουάτ και από εκεί στο μοναστήρι του.

Το 565 εκλήθη στην Ιρλανδία από τον βασιλέα Άινμιρ για να αποκατα­στήσει την ειρήνη στο βασίλειο και την ορθή τάξη σε μια μονή. Από την εποχή αυτή χρονολογούνται οι κανόνες εκκλησιαστικής τάξεως και ένα Εξομολογητάριον. Μετά την επάνοδο του στην νήσο Ουάτ, ο Κύριος τον πληροφόρησε ότι του μένουν οκτώ ημέρες επίγειας ζωής. Ο όσιος Γιλ­δάσιος κληροδότησε στους μοναχούς ως πνευματική διαθήκη έναν ύμνο, που είχε την δύναμη να αποτρέπει τους δαίμονες. Κατό­πιν έδωσε εντολή μετά τον θάνατο του, το σώμα του να τοποθετηθεί σε βάρκα και να αφεθεί στην τύχη των κυμάτων. Ακούγοντας το «Αμήν» της απόκρισης τους παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο, στις 29 Ιανου­αρίου 570. Οι μοναχοί του Ρούις επέβαλαν τρεις ημέρες νηστείας και προσ­ευχής με την ελπίδα να βρουν το σκήνωμα του, και τότε σε έναν τους αποκαλύφθηκε, ότι το λείψανο είχε εκβρασθεί κοντά στο ναΰδριο του Τίμιου Σταυρού πού είχε ανεγείρει ο άγιος. Μετέφεραν τα τίμια λεί­ψανα στο Ρούις, στις 11 Μαΐου, όπου τιμώνται ως τις ημέρες μας.