ΚΥΚΛΟΣ 29/03/2020 (ΑΝ ΓΙΝΟΤΑΝ!!)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

    Το Διοικητικό Συμβούλιο της Χριστιανικής Εστίας Λάρισας «Ο Απόστολος Παύλος» λαμβάνοντας υπόψη του τις τρέχουσες έκτακτες υγιεινομικές συνθήκες και υπακούοντας στις οδηγίες της εκκλησίας και της πολιτείας ΑΝΑΣΤΕΛΛΕΙ ΟΛΕΣ τις ομαδικές δραστηριότητες (κύκλοι, ομιλίες,  συναντήσεις Ομάδων και Κυκλαμίνων και εκδρομές) μέχρι νεωτέρας. Καλούμε όλα τα μέλη, τους φίλους και γενικότερα τους συμπολίτες μας σε ήρεμη και πειθαρχημένη συστράτευση για την αντιμετώπιση της πανδημίας και την προστασία των ευάλωτων αδελφών μας. 

    Καλή Σαρακοστή με περισσότερη προσευχή και εμπιστοσύνη στο θέλημα του Άγιου Τριαδικού Θεού.

ΑΠΟ ΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟ ΜΑΣ ΚΥΚΛΟ (08/03/2020)

Οι  Νεομάρτυρες Χρίστος και Πανάγος (9^η Μαρτίου)

Οι δύο Ηλείοι Χρίστος και Πανάγος, που μαρτύρησαν μέσα στη ζοφερή Τουρκοκρατία, γεννήθηκαν «ο μεν άγιος Πανάγιος (Πανάγος) εις μίαν χώραν της Αρχαίας Ήλιδος ονομαζόμενην κατά το παλαιόν, κατά δε την βαρβαρικήν συνήθειαν Γαστούνην», «ο δε θαυμάσιος Χριστός (Χρίστος) εις χωρίον της αυτής πόλεως Ανδραβίδα κατά κοινόν λόγον».

Προέρχονταν και οι δύο από γονείς που είχαν αλλαξοπιστήσει δυστυχώς, αλλά σε αντίθεση με εκείνους, οι Άγιοι  τρέφονταν με φόβο Θεού και με τις εντολές του Ευαγγελίου. Διακρινόντουσαν δε μεταξύ των συμπατριωτών τους, που τους έδειχναν μεγάλη εκτίμηση. Ο Πανάγος μάλιστα ψηφίστηκε επανειλημμένως, επί Ενετοκρατίας, συνοδικός της Γαστούνης. Διαφορετικού χαρακτήρα ο Χρίστος, αποστρέφονταν τα πολιτικά και πόθο ζωηρό είχε «να γένει ιερεύς και να μη θολώνεται το νοερόν της ψυχής του από ταις απάταις του κόσμου και ματαιότητες». Γι’ αυτό αργότερα χειροτονήθηκε ιερεύς στην Πάτρα. Η Πελοπόννησος το 1715 μΧ μετά τριάντα χρόνια κυριαρχίας των Βενετών, περιήλθε πάλι  υπό τον ζυγό των Τούρκων, οι οποίοι επιδόθηκαν σε λεηλασίες και.. σφαγές εκείνων που δεν δέχονταν να προσκυνήσουν τον Αλλάχ. Ερήμωσε τότε ο τόπος και όσοι παρέμειναν στο τόπο τους έγιναν «υπήκοοι ραγιάδες».

Κάποια μέρα ο Πανάγος κλήθηκε από τον διοικητή Οσμάν «να αρνηθή την ευσέβειαν». Ο άγιος απάντησε χωρίς φόβο, «λέγοντας, πως, και ετράφη χριστιανός και ο Χριστός ήταν η πνοή του, καύχημα και αγαλλίασις». «Ο πασάς τον εσυμβούλευεν, ως ηγαπημένον του, να αναχωρήση εις άλλον τόπον δια να φυλαχθή έως ότου παύση ο διωγμός της πίστεως η να ακολουθήση αυτόν τον ίδιον εις Κέρκυραν, δια να φύγη τον κίνδυνον». Ο Πανάγος «έβαλεν κατά νούν να υπάγη εις Κέρκυραν», αλλά ασθένησε βαριά. Όταν ανέλαβε, συνελήφθη. Προ του Μουράτ «εκαταγέλα τα παραμύθια του Μωάμεθ και τα φλυαρίσματα». Τότε ο «δικαστής», εξέδωσε την απόφαση να τον αποκεφαλίσουν. «Και ευθύς ο άγιος αυτοθελήτως με πολλήν χαράν και απετμήθη την πρώτην του Μαρτίου μηνός κατά το 1716». Το σώμα του αγίου το σεβάστηκαν και τα ζώα. Εξαγριωμένοι τότε ο δήμιοι του αποκόπτουν το κεφάλι, το ψήνουν και το πετούν εκεί κοντά για να το φάνε τα σκυλιά. «Εκείνα ουδέ ούτω την επείραξαν ολοτελώς». Τότε  οι ενάντιοι επέτρεψαν στους Χριστιανούς, «και επήραν το άγιον λείψανον και το ενταφίασαν μέσα εις τον ναόν του εν αγίοις πατρός ημών Νικολάου της αυτής πόλεως»

 «Ο θαυμάσιος Χρίστος», συνελήφθη και ο δικαστής τον κάλεσε και τον προέτρεπε να μην χάσει τούτη την γλυκύτατη ζωή και «τα δύο άκακα βρέφη και την γυναίκα» του. Ο μάρτυς παραμένει αμετακίνητος στην πίστη του, με αποτέλεσμα «ο τύραννος με θυμόν πολύν επρόσταξεν να δείρουν τον άγιον δια να σωφρονισθή και να μη μιλή με τόσην αυθάδειαν». Επιστρατεύεται η γυναίκα του, που τον επισκέπτεται στη φυλακή, προσπαθεί να μεταπείσει τον ιερέα άνδρα της, που τελικά υπεχώρησε και της υποσχέθηκε, ότι, την επόμενη μέρα, θα πράξει κατά τη συμβουλή της. Η απροσδόκητη αυτή απάντηση διαδόθηκε, γεμίζοντας χαρά τους αλλόπιστους και στεναχωρώντας τους χριστιανούς. Ο Μουράτ, προστάζει όλους τους ιερείς να καταθέσουν αν υπάρχουν ακόμη αρνητές της πίστεως. Κι’ εκείνοι απάντησαν ότι δεν ξέρουν κανένα. Ο τύραννος τότε πρόσταξε να εγκλεισθούν όλοι τους στη φυλακή, όπου υπήρχε ο Χρίστος, τον οποίον «εις επήκοον πάντων, ο προεστότερος» στιγμάτισε με σκληρά λόγια. Ο ιερέας Χρίστος αναστέναξε από βάθους καρδιάς και ευθύς μεταμελήθηκε. Ο Χρίστος «όλην εκείνην την νύκτα επέρασε με ευχάς, ψαλμωδίας και δάκρυα». Το πρωί προς μεγάλη έκπληξη όλων, ο Χρίστος, προ του Μουράτ, είπε: «Ευχαριστώ τον Χριστόν μου και βασιλέα της κτίσεως, όπου δεν με άφησε να πέσω εις την απώλειαν, αλλά μου έστειλε οδηγούς σωτήριους και με εχειραγώγησαν πάλιν εις την ευσέβειαν». Και κοιτάζοντας στον ουρανό: «Μη γένοιτο, Χριστέ μου, να σε αρνηθώ ποτέ, αλλά θέλω αποθάνει δια το όνομά σού το άγιον». Στρεφόμενος προς τους δήμιους του λέει: «Χριστιανός ήμουν και είμαι και τον Χριστόν σέβομαι συν τω Πατρί και αγίω Πνεύματι». Ο γνήσιος ιερεύς του Κυρίου έκλινε γόνυ και φονεύθηκε δια ξίφους, έμεινε δε άταφος επί τέσσερες ημέρες. Με έγκριση των φονιάδων του ετάφη «εις την ίδια εκκλησίαν του εν αγίοις πατρός ημών Νικολάου, εις τον τάφον όπου ενταφίασαν και τον άγιον μάρτυρα Πανάγον… Ετελειώθη δε ο θαυμάσιος Χρίστος εις τας εννέα του Μαρτίου μηνός κατά το 1716».

ΑΠΟ ΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟ ΜΑΣ ΚΥΚΛΟ (08/03/2020)

«Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται» (Ματθ. ε’ 8)

Όταν η Αγία Γραφή και οι άγιοι Πατέρες μιλούν για την καρδιά εννοούν την μεταφυσική (πνευματική) καρδιά, αλλά και την σαρκική καρδιά. Δηλαδή καρδία είναι αφ’ ενός μεν το σαρκικό όργανο, αφ’ ετέρου δε το κέντρο της υπάρξεώς μας, όπου γίνεται η ένωσή μας με τον Θεό.…

Ο Απόστολος Πέτρος ονομάζει την καρδία κρυπτόν άνθρωπο: «ὁ κρυπτὸς τῆς καρδίας ἄνθρωπος» (Α’ Πέτρ. γ’, 4). Είναι πράγματι ο χώρος εκείνος στον οποίο αγιάζεται ο Θεός: «Κύριον δὲ τὸν Θεὸν ἁγιάσατε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν» (Α’ Πέτρ. γ’ 15). Μέσα στην καρδιά ανατέλλει η Χάρη του Θεού: «…ἕως οὗ ἡμέρα διαυγάσῃ καὶ φωσφόρος ἀνατείλῃ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν» (Β’ Πέτρ. α’, 19). Εκεί συντελείται η καθαρή προσευχή και η ένωση, η κοινωνία με το θείο. 

Καρδιά είναι το αγγείο που έχει το έλαιον, δηλαδή την θεία Χάρη. Η καρδιά είναι ο χώρος στον οποίο λάμπει το Φως του Θεού «ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Β’ Κορ. δ’, 6). Μέσα στην καρδιά βεβαιώνεται ο άνθρωπος για την υιοθεσία και εκεί ακούγεται καθαρά η φωνή του Θεού: «Ὅτι δέ ἐστε υἱοί, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὰς καρδίας ἡμῶν, κρᾶζον· ἀββᾶ ὁ πατήρ.» (Γαλ. δ’, 6). Αφού εκεί αναπαύεται ο Θεός, εκεί ομιλεί με τον άνθρωπο. Εκεί ακούγεται καθαρά και ευκρινώς ο λόγος του Θεού. Στην καθαρή καρδιά υπάρχουν και οι οφθαλμοί με τους οποίους βλέπει τα μυστήρια του Θεού: «ὁ πατὴρ τῆς δόξης, δώῃ ὑμῖν… πεφωτισμένους τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς καρδίας ὑμῶν εἰς τὸ εἰδέναι ὑμᾶς τίς ἐστιν ἡ ἐλπὶς τῆς κλήσεως αὐτοῦ…» (Εφεσ. α’, 17-18). Στην καρδιά επικρατεί η ειρήνη του Θεού: «ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ βραβευέτω ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν» (Κολ. γ’, 15). … Συνοπτικά μπορούμε να πούμε ότι καρδιά είναι «ο εντός ημών άνθρωπος», ο χώρος εκείνος που αποκαλύπτεται με την εν Χάριτι άσκηση και στον οποίο αποκαλύπτεται και κατοικεί ο Θεός. Είναι ο πνευματικός ναός που τελείται αέναη θεία Λειτουργία, προσφέρεται αέναη δοξολογία προς τον Θεό. Αυτός ο χώρος διατηρείται καθαρός με την φυλακή των αισθήσεων. Όταν ο άνθρωπος του Θεού, καθοδηγούμενος από έμπειρο πνευματικό αναπτύσσει πνευματικές άμυνες και αισθήσεις, ώστε να μην εισβάλει και προσβάλει το ιερό της καρδίας του, ρυπαρός ή βλάσφημος λογισμός, ο οποίος με την συγκατάθεση γίνεται κυρίαρχο πάθος, το οποίο γίνεται βδέλυγμα της ερήμωσης στο θυσιαστήριο της καρδιάς και μας απομακρύνει από τον Θεό, αφού μας υποτάξει και εξευτελίσει.

Η καθαρότητα της καρδιάς συνδέεται με την καθαρή λατρεία. Την εποχή του Χριστού αλλά και σήμερα σε όλες τις θρησκείες , κυριαρχεί η τυπολατρία δηλαδή οι άνθρωποι έδιναν βάρος στους εξωτερικούς τύπους της θρησκευτικής ζωής. Άγιος και δίκαιος άνθρωπος κατά τους Ιουδαίους ήταν αυτός που έκανε συχνές θυσίες, αυτός που γνώριζε τον Νόμο του Θεού χωρίς απαραίτητα να τον τηρεί βιωματικά και γενικά όποιος φαινόταν στα μάτια των άλλων έντιμος και δίκαιος. Αλλά κι εμείς προσκυνούμε με προσποιητή ευλάβεια την εικόνα ενός αγίου χωρίς να είμαστε διατεθειμένοι να μιμηθούμε τον άγιο. Πιστεύουμε στον εκκλησιασμό ως κοινωνική υποχρέωση και απορρίπτουμε την μυστηριακή ζωή. Ακόμα και η Γραφή και η Παράδοση επιδέχεται για πολλούς πολλών και συμφεροντολογικών ερμηνειών. Έχουμε αντικαταστήσει την ευσέβεια με τον ευσεβισμό, την πίστη με την φαρισαϊκή καθαρότητα, την αγάπη με το συμφέρον. Μισούμε τον αδελφό μας, ενώ. πιστεύουμε πώς αγαπάμε τον Θεό μας. Είμαστε θρήσκοι αλλά όχι χριστιανοί. Ο Χριστός στηλίτευσε την αμαρτία δημόσια αλλά όχι τον αμαρτωλό. Μόνο και μία εξαίρεση έκανε: Δημόσια στηλίτευσε τον φοβερότερο αμαρτωλό τον υποκριτή…. Όταν είναι καθαρός ο άνθρωπος στα βάθη της καρδιάς του, τότε όλη η ύπαρξη του είναι φωτεινή.…

Εκείνος που πρόσφερε και προσφέρθηκε, θυσιάστηκε και θυσίασε , υποβίβασε τον εαυτό του. και υπερύψωσε τον αδελφό του, αυτός που εν ολίγοις είδε στο πρόσωπο του άλλου την θέα του Θεού, θα αξιωθεί την ουράνια μακαριότητα, θα κοιτάξει άφοβα τον Θεό και τους αγγέλους Του εν ημέρα Κρίσεως. Θέα του Θεού η αιώνια κοινωνία και ευφροσύνη μαζί Του.  π. Παντελεήμων Κρούσκος, Θεολόγος

ΝΕΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ 

ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ 

ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΝΑ ΧΑΡΕΙ

ΠΡΩΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ  

ΕΣΠΕΡΑΣ ΣΤΗΝ ΕΣΤΙΑ!!

ΚΥΡΙΑΚΗ 08/03/'20, 18:00.