Από το Συναξάρι του τελευταίου Κύκλου μας (26/5/'13)

Τη ιθ’ Μαῒου ο άγιος νεομάρτυς Ιωάννης της Σάντα Κρουζ http://propheteliassantacruz.org

Ο Άγιος Νεομάρτυρας Ιωάννης της Σάντα Κρούζ. Γεννήθηκε το 1937 στο χωριό Αποίκια της νή­σου Άνδρου και λεγόταν Καρασταμάτης. Σε ηλικία 20 ε­τών πηγαίνει στην Αμερική και δημιουργεί οικογένεια. Χειροτονείται ιερέας και για 10 χρόνια εργάζεται με ιεραποστολικό ζήλο στην Αλάσκα και αφού διακόνησε την Εκκλησία σε πολλούς Ναούς ήρθε στην Σάντα Κρουζ στον Ναό του Προφήτη Ηλία το 1981 που τον τε­λειοποίησε και τον εγκαινίασε και γίνεται κέντρο ορθόδοξης ομολογίας σε όλη την περιοχή όπου οι άνθρωποι ήταν απομακρυσμένοι από τον Θεό και την Εκκλησία.

Ο πατήρ Ιωάννης ήταν απλός στην συμπεριφορά του, αγαπούσε τους ενορίτες του και η πόρτα του σπι­τιού του ήταν πάντα ανοιχτή, και την νύχτα ακόμη ό­ποιος τον ζητούσε έμπαινε μέσα και πολλές φορές φώνα­ζαν οι δικοί του γιατί φοβόντουσαν τους κακοποιούς της νύχτας. Τα κηρύγματα του ήταν πύρινα, αγαπούσε τον Θεό και ήθελε όλοι να Τον αγαπήσουν. Πήγαινε στα πάρκα και μιλούσε με νέους ανθρώπους που δεν γνώρι­ζαν τίποτε για τον Θεό ή ήταν σε άλλα δόγματα ή ήταν Εβραίοι.                                                              

Στην Άνδρο συμβαίνει ένα θαύμα με τους κρίνους της Παναγίας. Όταν ανθίζουν οι κρίνοι τους πηγαίνουν στην Εικόνα της. Αργότερα, όπως είναι φυσικό, ξεραί­νονται και πέφτουν. Πέφτουν και τα φύλλα και μένει το ξερό κοτσάνι. Τ' αφήνουν έτσι ξερά τα κοτσάνια στην Εικόνα Της και όταν έρθει η γιορτή της, κάθε χρόνο, αυτά ανθίζουν και βγάζουν μπουμπούκια. Ο πατήρ Ιωάν­νης μιας και ήταν από μικρός μεγαλωμένος στο νησί ή­ξερε το θαύμα αυτό. Ήρθε λοιπόν στο νησί πήγε στο Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου και ζήτησε από τον Γέροντα Δωρόθεο κρίνους της Παναγίας. Πήρε μερικά ξερά κοτσάνια και τα πήγε στην Αμερική. Τα έβαλε στην Εικόνα της Παναγίας και αυτά άνθισαν ξανά. Άρχισε έτσι  ο κόσμος να θερμαίνεται στην πίστη και να προσκυνούν την Παναγία.

Ήταν μία ευαίσθητη και όμορφη ψυχή ο πατήρ Ιω­άννης. Έγραφε και θρησκευτικά ποιήματα και τον συ­γκινούσαν πολύ τα θαύματα της Παναγίας και οι βίοι των Αγίων. Ζητούσε από τον Γέροντα Δωρόθεο να του στέλνει βιβλία για να κάνει κηρύγματα. Όταν αργότερα ήρθε στην Άνδρο η πρεσβυτέρα πήρε κρίνους, τους φύ­τεψε στην Αμερική και όταν άνθιζαν τους έβαζαν στην Παναγία, και γινόταν και εκεί το θαύμα, να ξανανθίζουν τα ξερά κοτσάνια. Αγαπούσε πολύ τον Άγιο Νικόλαο γιατί από μικρός πήγαινε στο Μοναστήρι. Εκεί λοιπόν στο Μοναστήρι στην Άνδρο μία Εικόνα της Παναγίας άρχισε να ρέει αίμα και μύρο. Ο πατήρ Ιωάννης άρχισε με θείο ζήλο να μιλά για τα θαύματα της Παναγίας μας. Άρχισαν τότε να γίνονται Ορθόδοξοι και από άλλα δόγματα. Αυτό όμως ενόχλησε κάποιους και άρχισαν να του κάνουν απειλητικά τηλεφωνήματα και γράμματα για να σταματήσει το κήρυγμα. Όμως τότε εκείνος έγινε πιο φλογερός και έλεγε: «Όσο τα μάτια μου έχουν νερό εγώ θα κηρύττω τον Χριστό και την Ορθοδοξία».

Συνιστούσε στους χριστιανούς να προφυλαχθούν από τις παγίδες του αντιχρίστου και να μην πάρουν το χάραγμα και, τότε, άρχισαν πιο έντονα τ' απειλητικά τη­λεφωνήματα για την ζωή του, όμως αυτός δεν λογάριαζε τίποτα.

Στις 17 Μαΐου το 1985 το βράδυ πήρε τηλέφωνο τον Γέροντα Δωρόθεο στην Άνδρο και του ζητούσε πληρο­φορίες για τα θαύματα της Παναγίας της Μυροβλύτισσας γιατί ήθελε να κάνει κήρυγμα την Κυριακή. Την άλλη μέρα στις 18 Μαΐου ο πατήρ Ιωάννης ήταν μόνος του στο σπίτι μαζί με τον γιο του Φώτιο. Η πρεσβυτέρα είχε πάει στο σπίτι της κόρης τους Μαρίας. Το αγόρι βγήκε για λίγο έξω με τους φίλους του και ο πατήρ Ιωάννης πήγε στην Εκκλησία να την ετοιμάσει και να γράψει το κήρυγμα. Το αγόρι γύρισε αργά στο σπίτι, είδε ότι ο πα­τέρας του έλειπε και πήγε ανήσυχο να τον βρει στην Εκκλησία. Και τότε αντίκρισε το φοβερό θέαμα. Τον πατέ­ρα του κατακρεουργημένο και αγνώριστο. Τον είχαν βρει μόνο του και τον βασάνισαν χτυπώντας τον στο κε­φάλι με σφυρί, και το σώμα του το κατακρεούργησαν με το μαχαίρι. Και όπως διαπίστωσε η αστυνομία, επειδή ε­κείνος σπαρταρούσε, πήραν τον σταυρό του με την αλυ­σίδα και τον έπνιξαν. Το αίμα του που χύθηκε από τις πληγές του και πλημμύρισε το δάπεδο του Ιερού Ναού το χρησιμοποίησαν για να γράψουν δικά τους συνθήμα­τα στους τοίχους του Ιερού Ναού και το 666. Ήταν σατανιστές.          

Ο Άγιος ιερέας μαρτύρησε στο σημείο που φωτο­γραφήθηκε με τον σταυρό στο χέρι, ίσως να ήταν μία πρόρρηση για το τι θα επακολουθούσε. Συνέβησαν προ του θανάτου του τρία θαυμαστά γεγονότα:

1) Οι ανθισμένοι κρίνοι της Παναγίας, μία βδομάδα πριν μαρτυρήσει, πέσανε όλοι ξαφνικά και από τότε δεν έχουν ξανανθίσει.

2) Η Εικόνα της Παναγίας δάκρυσε και το δάκρυ υ­πάρχει ακόμα πάνω στην Εικόνα, και

3) επί τρεις συνεχείς Κυριακές προ του μαρτυρίου του, κατά την διάρκεια της θείας Λειτουργίας, έλαμπε το πρόσωπό του και σκορπούσε αχτίνες και το παιδί, που του έδινε το ζέον και είδε το παράδοξο αυτό φαινόμενο, επιτιμήθηκε αυστηρά για να μην φανερώσει τίποτα.

Η αστυνομία ερεύνησε για τους φονείς του Αγίου και βρήκαν τρία άτομα ένα ανδρόγυνο και τον γιο του άνδρα από άλλη γυναίκα. Ήταν ιερείς του σατανά και πήραν δηλητήριο κόμπρας, όταν τους συνέλαβαν και οι δύο πέθαναν, ενώ ο τρίτος έχασε τα λογικά του.

Όταν έμαθε ο Γέροντας Δωρόθεος για τον μαρτυρι­κό θάνατο του πατρός Ιωάννη έγραψε στην πρεσβυτέρα να του στείλει στην Άνδρο τ' άμφια του Αγίου που εί­χαν συλλειτουργήσει στο Μοναστήρι στην γιορτή του Αγίου Δωροθέου το 1981. Πέρασε καιρός και απάντηση δεν έλαβε. Στις 4 Ιουλίου το 1986 είχαν λειτουργήσει ε­κεί στο Μοναστήρι και ήταν και αρκετοί από την Αθή­να. Περίμεναν το μεσημέρι με το πρωινό καράβι ένα πούλμαν με προσκυνητές για την αγρυπνία το βράδυ για την εορτή του Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτου. Μόλις λοιπόν τελείωσε η λειτουργία άρχισαν μόνες τους να χτυπούνε οι καμπάνες πανηγυρικά, όλους τους κατέλαβε φόβος και δέος. Σταμάτησαν για λίγο οι καμπάνες και άρχισαν πάλι να χτυπούνε τόσο αρμονικά που όλοι εξέστησαν, έκαναν παράκληση στον Άγιο Νικόλαο και πε­ρίμεναν να φανερωθεί κάτι θαυμαστό. Ήρθαν και οι προσκυνητές με το πούλμαν και τους είπαν για το θαυ­μαστό αυτό γεγονός. Το απόγευμα πήρε τηλέφωνο τον Γέροντα Δωρόθεο η κόρη του πατρός Ιωάννη η Μαρία, που είχε έρθει ειδικά στην Άνδρο, για να φέρει τ' άμφια του πατέρα της. Τα έφερε στο Μοναστήρι και τα υποδέ­χτηκαν με χαρά όλοι οι προσκυνητές, τέλεσαν και αγρυ­πνία το βράδυ και τα έφεραν σε προσκύνηση. Οι καμπά­νες χτυπούσαν στο Μοναστήρι το πρωί ακριβώς την ώ­ρα που έμπαινε στο λιμάνι το καράβι με τ' άμφια του Νεομάρτυρος.

Οι εμφανίσεις του ιερομάρτυρος Ιωάννου μετά τον θάνατό του είναι πάρα πολλές. Παραμονές του Αγίου Νικολάου το 1986 και ο Γέροντας Δωρόθεος ετοίμαζε το Μοναστήρι μαζί με μερικές γυναίκες που τον βοηθού­σαν από το χωριό εκεί. Κάποια στιγμή είδαν τον μακα­ριστό Ιωάννη να περπατά στην αυλή και να έρχεται προς το μέρος τους από την ανοιχτή πόρτα στην τράπε­ζα. Έβαλαν όλοι τις φωνές γιατί όλοι τον ήξεραν στο χωριό και τον έλεγαν: παπά - Γιάννη. Και τότε χάθηκε από μπροστά τους. Ώσπου να συνέλθουν από το ξάφνια­σμα ήρθε ο ταχυδρόμος μ' ένα δέμα από την Ελβετία ό­που μέσα ήταν μία Εικόνα του Αγίου σκαλιστή σε ξύλο από Ορθόδοξους Ρώσους που τον τιμούν ως Άγιο. Ο πατήρ Ιωάννης ζήτησε να μοιραστεί παντού η Εικόνα Του και να γίνει γνωστό το μαρτύριό του, η  Ορθόδοξη ομολογία του.

Στην Αμερική και στην Ρωσική Εκκλησία της διασποράς τι­μάται ως Άγιος και έχουν εκδώσει και ασματική ακολουθία στον Άγιο. Τα γεγονότα και τις λεπτομέρειες του μαρτυρίου του τ' ανέφερε όλα στον Γέροντα Δωρό­θεο η κόρη του Μαρία. Η μνήμη του τιμάται στις 19 Μαΐου και είναι παραμονή της εορτής του Αγίου Νικο­λάου της ανακομιδής των Ιερών Λειψάνων Του.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος α΄ (τῆς ἐρήμου πολίτης)

Νέου Κόσμου τό φέγγος καί τῆς Ἄνδρου τό βλάστημα, Ἱερομαρτύρων τήν δόξαν, Ἰωάννην τιμήσωμεν. Σφαγείς γάρ τῷ Ναῷ ὑπέρ Χριστοῦ, ἀρτίως καταυγάζει Σάντα Κρούζ, καί συνάγει Ὀρθοδόξους, ἁπανταχόθεν ἀνακράζοντας: Δόξα τῷ σέ δοξάσαντι Χριστῷ, Δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι, Δόξα τῷ σέ προστάτην θαυμαστόν, τοῖς ἔθνεσιν δείξαντι.

Ἕτερον. Ἦχος πλ. α΄ (τόν συνάναρχον Λόγον)

Ἀποστόλων τήν φλόγα ψυχῇ δεξάμενος, τόν Νέον Κόσμον φωτίζεις ἐν ἡμετέροις καιροῖς, ἀφανίζεις τε σατᾶν τά μηχανήματα,ὅτι σ᾿ αὐτόν ὑπέρ Χριστοῦ ἱερούργησας πιστῶς, τῆς Σάντα Κρούζ, Ἰωάννη.
Τῆς νήσου Ἄνδρου ὁ γόνος, ἡμῶν δέ σκέπη καί καταφύγιον.

Από το συναξάρι του προηγούμενου Κύκλου (12/05/2013)

Τη κβ’ Απριλίου ο όσιος Γρηγόριος (ο Νισύριος ή Γραβανός)

Ο Άγιος Γρηγόριος ήταν μέλος του κινήματος των Κολλυβάδων. Όταν το κίνημα των Κολυββάδων ξεπέρασε τα όρια του Αγίου Όρους, οι μοναχοί διασκορπίστηκαν στα νησιά του Αιγαίου. Ο Άγιος Γρηγόριος μαζί με άλλους ήρθε στην Πάτμο και αργότερα στους Λειψούς, όπου έχτισε ερημητήριο προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Εξαιτίας πειρατικών επιδρομών, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το νησί και να επιστρέψει αργότερα στην Πάτμο, για ένα μέρος του νησιού, που ονομάζεται Γραβά (Γραβανός).

Έγινε ευρέως γνωστός ως πνευματικός και υπάρχει η παράδοση ότι ακόμη και ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως τον επισκέφθηκε. Κάποια στιγμή, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Πάτμο για την Ικαρία, όπου και κοιμήθηκε το 1812 μ.Χ.

Από τον προηγούμενο Κύκλο μας (12/05/2013)

         Πασχαλινό μήνυμα από την Αλβανία

 «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας...».

Το αβυσσαλέο ανθρώπινο μίσος, χρησιμοποιώντας την ωμή βία της κρατικής εξουσίας ζήτησε να εξαφανίσει τον «Υιό του ανθρώπου», τον Ιησού Χριστό, τον Άμωμο και Αληθινό. Οι εχθροί Του Τον σταύρωσαν, ασφάλισαν τον Τάφο, πιστεύοντας πως έτσι τελείωσαν οριστικά μαζί Του. Όμως ο Χριστός —όντας συγχρόνως «ο Υιός του ανθρώ­που» και «ο Υιός του Θεού»— τρεις ημέρες μετά τη σταύ­ρωση Του, ανέστη. Και παραμένει για πάντα ο Αναστάς Κύ­ριος.

Η Ανάσταση αποτελεί τη σφραγίδα που μας βεβαιώνει ποιος είναι αληθινά ο Ιησούς Χριστός. Δισεκατομμύρια ανθρώπων πέρασαν. Πολλοί κατέπληξαν με την ευφυΐα ή τη δύναμη τους και ενθουσίασαν τα πλήθη. Τελικά όμως όλοι υπετάγησαν στο θάνατο. Εκείνος που με την εκούσια θυσία Του νίκησε το θάνατο και κατήργησε το κράτος του είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Κύριος και εξουσιαστής του σύμπαντος. Με το πανάγιο αίμα Του μας λύτρωσε από την κατάρα της αμαρτίας, την αιτία του θανάτου και μας άνοι­ξε το δρόμο της αιωνίου ζωής. «Τῷ ἀγαπῶντι ἡμᾶς καὶ λούσαντι ἡμᾶς ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ, … αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.» (Αποκ. 1:5-6).

Βασικό μήνυμα της Εκκλησίας δεν είναι μόνο ότι ο Χριστός ανέστη, αλλά ότι η νίκη Του έχει μια γενικότερη σημασία για ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, για όλη την ανθρώπινη φύση, την οποία προσέλαβε ως «δεύτερος Α­δάμ». Όπως η παρακοή, η αμαρτία του πρώτου Αδάμ οδή­γησε στο θάνατο όλη την ανθρωπότητα, έτσι και η υποταγή αγάπης μέχρι σταυρικής θυσίας του δευτέρου Αδάμ, του Χριστού, οδηγεί στην Ανάσταση, «Χριστὸς ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο.  ἐπειδὴ γὰρ δι' ἀνθρώπου ὁ θάνατος, καὶ δι' ἀνθρώπου ἀνάστασις νεκρῶν.  ὥσπερ γὰρ ἐν τῷ Ἀδὰμ πάντες ἀποθνήσκουσιν, οὕτω καὶ ἐν τῷ Χριστῷ πάντες ζωοποιηθήσονται.» (Α' Κορ. 15:20-22). Με τη δύνα­μη του Αναστάντος μεταβαίνομε σε μια νέα, αιώνια ζωή. Και σ' αυτήν εισερχόμεθα ήδη με το βάπτισμα και τη συμ­μετοχή μας στά μυστήρια της Εκκλησίας. «Συσταυρούμενοι Αὐτῷ» γινόμεθα κοινωνοί και της Αναστάσεως Του.

Και εδώ στην Αλβανία, ύστερα από μια φρικτή περίοδο σκληρού διωγμού, όπου το αθεϊστικό κράτος με πονηρία και πάθος σταύρωσε την ελπίδα στον Θεό και τον Θεάν­θρωπο και αγωνίσθηκε παράφορα να την εξαφανίσει για πάντα, η πίστη ανέστη και πάλι λαμπροφόρα.

Χριστός Ανέστη! επαναλαμβάνουμε δεκάδες φορές, με αναμμένες τις λαμπάδες, διακηρύττοντας ότι αυτή μας η βεβαιότητα φωτίζει το νου, την καρδιά, τη βούληση, και καθορίζει την πνευματική μας ζωή και την κοινωνική μας πορεία. Με αυτή την πίστη αγωνιζόμαστε για τη δημιουρ­γία μιας νέας κοινωνίας, ελεύθερης από ψευδαισθήσεις, φόβους και αδικίες, μιας κοινωνίας που θα σέβεται το κά­θε ανθρώπινο πρόσωπο και θα του προσφέρει πραγματικά ίσα δικαιώματα και ίσες ευκαιρίες.

Χριστός Ανέστη! και ο πρώτος Του χαιρετισμός μετά την Ανάσταση υπήρξε «εἰρήνη ὑμῖν» (Ίω. 20,19). Χαιρετι­σμός, αλλά συγχρόνως εντολή και καθορισμός του αιωνίου χρέους των δικών Του: να είναι πάντοτε ειρηνοποιοί, πα­ράγοντες οι οποίοι θα εργάζονται για μία έντιμη ειρήνη που αναπτύσσεται στο φως της αλήθειας, της δικαιοσύνης και της ελευθερίας της συνειδήσεως. Και σήμερα που ή φωτιά του πολέμου μαίνεται στη γειτονιά μας, όλοι πρέπει με ζέση να προσευχηθούμε και με θετικές πρωτοβουλίες να αγωνισθούμε για την κατάπαυση της βίας, για καταλλαγή και ειρηνική συνύπαρξη.

Χριστός Ανέστη! ψάλλει σε διάφορες γλώσσες η Εκ­κλησία, διαλαλώντας ότι το Ευαγγέλιο του Χριστού προορί­ζεται για όλο τον κόσμο, γεφυρώνει παλιές διαφορές και αντιθέσεις, συναδελφώνει τους λαούς σε μια παγκόσμια κοινωνία ειρήνης, αλληλοσεβασμού και αλληλεγγύης.

Όμως αδελφοί μου, η συμμετοχή μας στη χαρά της Αναστάσεως, δεν αρκεί να περιορίζεται στις αναστάσιμες ευχές και τα εξωτερικά πασχαλινά έθιμα, πρέπει από χρό­νο σε χρόνο να γίνεται πιο ουσιαστική και πιο προσωπική. Δεν φθάνει να ψάλλουμε το Χριστός Ανέστη με το στόμα. Πρέπει να αναπνέουμε αναστάσιμα, να ζούμε με πασχαλινή πνοή. Να ακτινοβολούμε την Ανάσταση.

Ζω με πασχα­λινή πνοή σημαίνει:        

1.  Εμπιστεύομαι απολύτως σ' Αυτόν, που έγινε άνθρω­πος, τον Υιό του Θεού, ο οποίος, με τη διδασκαλία, το έργο, τη θυσία, την Ανάσταση Του, νίκησε το θάνατο και τις δαιμονικές δυνάμεις που σκορπίζουν παντού την πνοή του Άδη και οδήγησε την ανθρωπότητα σε μια νέα περιοχή ζωής.  

2.  Όποιος ζει με πασχαλινή πνοή δονείται από πίστη στη ζωή από τη βεβαιότητα ότι η ζωή είναι πιο δυνατή από το θάνατο, ότι το τέρμα της υπάρξεως του ανθρώπου δεν είναι το σβήσιμο, αλλά η ανάσταση ότι οι πράξεις και οι ενέργειες μας έχουν αποφασιστική σημασία και ότι η ανθρώπινη ζωή κλείνει μέσα της αιωνιότητα και απεραντο­σύνη.

3. Όποιος ζει με πασχαλινή πνοή ακτινοβολεί μια γεν­ναία αγάπη. Με τη θριαμβευτική ανάσταση του Χριστού ανατράπηκαν οι δολιότητες και το μίσος των εχθρών Του. Η νίκη Του όμως δεν είχε ίχνος εκδικήσεως. Το Πάσχα είναι ό θρίαμβος της αγάπης. Καμιά σκιά αντιπάθειας ή δυσαρέσκειας δεν αντέχει στο φως του. Γι' αυτό η Εκκλη­σία μας, ιδιαίτερα αυτές τις ήμερες, καλεί όλους σε συγ­γνώμη, συμφιλίωση και εγκάρδιο ασπασμό αγάπης. Αυτή η έντονη αίσθηση της αγάπης οδηγεί τους χριστιανούς σε γενναίες πράξεις αυτοθυσίας, διότι γνωρίζουν ότι δεν υ­πάρχει Πάσχα χωρίς Σταύρωση και ότι η αυθόρμητη και ανιδιοτελής θυσία υψώνει και καταξιώνει τον άνθρωπο.

4. Όποιος ζει με πασχαλινή πνοή δονείται από ελπίδα και ευφροσύνη, που διαπερνά όλη την ύπαρξη και διαλύει κάθε σύννεφο μελαγχολίας και αθυμίας. Πρόκειται για μια ειρηνική χαρά, που πολλαπλασιάζεται καθώς προσφέρεται. Όποιος συντονίζεται στην πασχαλινή αγαλλίαση γίνεται ο ίδιος φορέας ελπίδος και αισιοδοξίας.

Η πασχαλινή πνοή είναι δώρο και χάρη Θεού. Η ανά­σταση συνυπάρχει μυστικά στην εν Χριστώ σταυρωμένη ζωή. Δωρίζεται σ' όσους πιστεύουν σ' Αυτόν που βεβαίωσε ότι «Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή.» (Ιω. 11,25) και αγωνίζονται να είναι ενωμένοι μαζί Του. Το αναστάσιμο αυτό ήθος δεν αποκτάται με πανηγυρικές γενικότητες. Δια­μορφώνεται από την αφοσίωση στον Αναστάντα και από την προσπάθεια να Τον γνωρίζουμε κάθε μέρα και περισ­σότερο, με όλο μας το είναι. Δεν πρόκειται μόνο για τη γνώση μιας ιστορικής αλήθειας, αλλά για τη γνώση ενός Προσώπου, του Αναστάντος Χριστού, και μιας δυνάμεως, της δυνάμεως της Αναστάσεως. «τοῦ γνῶναι αὐτὸν καὶ τὴν δύναμιν τῆς ἀναστάσεως αὐτοῦ καὶ τὴν κοινωνίαν παθημάτων αὐτοῦ, συμμορφούμενος τῷ θανάτῳ αὐτοῦ» (Φιλιπ. 3,10). Το ουσιαστικό δεν είναι να μάθουμε περί Χρι­στού, αλλά να γνωρίσουμε τον ίδιο τον Χριστό, συμμετέ­χοντας στην σταυροαναστάσιμη αγάπη Του, να Τον προσ­εγγίζουμε κάθε μέρα περισσότερο και να μπορούμε ατενί­ζοντας στο Πρόσωπο Του να αναφωνούμε όπως ο Θωμάς, «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου» (Ίω. 20,28).

Το πιο σημαντικό, λοιπόν, που έχομε να ευχηθούμε αυ­τό το Πάσχα είναι να αυξάνει αδιάκοπα εντός μας η εμπει­ρία της Αναστάσεως και να ζούμε πάντοτε με πασχαλινή πνοή. Με εμπιστοσύνη και αφοσίωση στον Αναστάντα Κύ­ριο, με πίστη στην αξία του ανθρώπου και της ζωής, με ανιδιοτελή προσφορά αγάπης, με ετοιμότητα για θυσία, με­ταφέροντας ελπίδα και ειρήνη όπου σταθούμε.

Χριστός Ανέστη! Καλό Πάσχα, λοιπόν, αδελφοί μου, με την Ανάσταση πάντοτε μέσα μας!

Με πασχαλινό ασπασμό αγάπης βαθειάς,

Αναστάσιος Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Η ΑΝΟΙΞΗ ΟΛΑΝΘΙΣΤΗ ΣΤΟΛΙΖΕΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΛΑΣΗ

ΚΙ ΕΓΩ Ο ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ Ο ΓΙΟΣ ΣΤΑΥΡΩΝΩ ΑΙΣΧΡΑ ΤΟΝ ΠΛΑΣΤΗ!!

ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΔΕΙΠΝΟ ΜΥΣΤΙΚΟ , ΣΠΟΓΓΟ ΧΟΛΗ ΚΑΙ ΞΥΔΙ

ΠΕΝΘΙΜΟ ΞΕΠΡΟΒΟΔΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΕΡΝΟ ΤΑΞΙΔΙ.

ΚΙ ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΤΙΜΟ ΔΩΡΟ "Η ΖΩΗ ΕΠΕΣΤΗ"

ΚΙ ΑΝΤΙ ΤΟΝ ΑΔΗ ΠΟΥ ΚΕΡΝΩ, ΠΑΙΡΝΩ "ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ"

Μεγάλη Πέμπτη

Ἐξέδυσάν με τὰ ἱμάτιά μου, καὶ ἐνέδυσάν με χλαμύδα κοκκίνην, 

ἔθηκαν ἐπὶ τὴν κεφαλήν μου,  στέφανον ἐξ ἀκανθῶν, 

καὶ ἐπὶ τὴν δεξιάν μου χεῖρα, ἔδωκαν κάλαμον, 

ἵνα συντρίψω αὐτούς, ὡς σκεύη κεραμέως.