Κύκλος (26/03/2017)

Οι άγιοι  Μανουήλ, Θεόδωρος, Γεώργιος Μιχαήλ και Γεώργιος (6^η  Απριλίου)

Οι Άγιοι Νεομάρτυρες Μανουήλ, Θεόδωρος, Γεώργιος και ο νεότερος Γεώργιος κατάγονταν από την Σαμοθράκη, ο δε Μιχαήλ από την Κύπρο.

Κατά την επανάσταση του 1821 μ.Χ. η νήσος Σαμοθράκη κατελήφθη από Αγαρηνούς, που ήλθαν από την Άβυδο και την Τένεδο και φόνευσαν τους Χριστιανούς κατοίκους, τις δε γυναίκες και τα παιδιά διαμοίρασαν. στην Ανατολή και στην Αίγυπτο. Τότε συνέλαβαν και τους τέσσερις μάρτυρες μαζί με τον Μιχαήλ, ο οποίος όμως φοβήθηκε και αλλαξοπίστησε, και τους πούλησαν σε  Τούρκους σε διάφορα μέρη. Απ' αυτούς ο Μανουήλ, πουλήθηκε στην Αίγυπτο, έμαθε την αραβική γλώσσα και επιδόθηκε στη μελέτη του Κορανίου.

Όταν η Ελλάδα ελευθερώθηκε, οι πέντε Νεομάρτυρες επέστρεψαν στη Σαμοθράκη και ακολούθησαν το χριστιανικό βίο. Εκείνη την περίοδο διορίσθηκε στο υπούργημα του Καδή της Μάκρης κάποιος σκληρός Αμπντουρραχμάν αφέντης λεγόμενος, απάνθρωπος και ζηλωτής της θρησκείας του Μωάμεθ. Αυτός, συνέλαβε τους Μάρτυρες, τους οποίους φυλάκισε και βασάνισε. Παρά τις κολακείες και τα φρικώδη βασανιστήρια οι Μάρτυρες ομολογούσαν την πίστη τους στον Χριστό. Τότε ο καδής έγραψε στην Κωνσταντινούπολη προς τον αφέντη της Βασάφ, ο οποίος ήταν μυστικός γραμματεύς του σουλτάνου Μαχμούτ, τα σχετικά με τους Μάρτυρες και ότι αρνήθηκαν τη θρησκεία του Μωάμεθ. Η απόφαση ήταν καταδικαστική.

Πρώτος μαρτύρησε ο γέροντας Μιχαήλ που τον κατέκοψαν σε κομμάτια με τα ξίφη τους.

Οι Άγιοι Θεόδωρος και Γεώργιος κρεμάστηκαν και έτσι έλαβαν τον στέφανο της αθλήσεως. Τον δε πολύπαθο Μανουήλ τον έριξαν επάνω σε σιδερένια τσιγκέλια και καρφώθηκε σταυροειδώς. Έτσι έριξαν και τον μακάριο μικρό Γεώργιο, αλλά, ω του θαύματος! Τα καρφιά λύγισαν και δεν καρφώθηκε κανένα στο σώμα του Αγίου. Μετά από αυτό τον έριξαν πάνω σε σιδερένια σουβλιά και τον πατούσαν για να καρφωθεί το σώμα του. Με αυτόν τον τρόπο ο Μάρτυς Μανουήλ σύντομα παρέδωσε την αγία του ψυχή στα χέρια του Θεού, ο δε Μάρτυς Γεώργιος έμεινε καρφωμένος είκοσι τέσσερις ώρες με οδύνη αφόρητη. Οι Αγαρηνοί, όταν είδαν ότι ακόμη μετά από τόσο διάστημα ζει, τον πυροβόλησαν στην κεφαλή κι έτσι τελείωσε το βίο του κι αυτός ο αοίδιμος.

Οι Χριστιανοί, αφού έλαβαν την άδεια, ενταφίασαν τα λείψανα των Μαρτύρων στο τόπο του μαρτυρίου αυτών.

Όλων τα μαρτύρια έγιναν στη Μάκρη της Αλεξανδρούπολης στις 6 Απριλίου 1835 μ.Χ.

Η Σύναξή τους εορτάζεται την Κυριακή του Θωμά αλλά και στις 6 Απριλίου.

Κύκλος (26/03/2017)

«Πήραν φως απ’ τα καντήλια κι άστραψαν τα καριοφίλια»

Ο Ηλίας Φλέσσας και ο Παναγιώτης Κεφάλας προτείνουν στον «μπουρλοτιέρη των ψυχών»  Παπαφλέσσα, να αφήσει τους λόφους στο Μανιάκι και να ταμπουρωθεί ψηλότερα, στο βουνό, για να υπάρχει οδός διαφυγής. Απαντά: «Εγώ δεν ήρθα εδώ να μετρήσω το στρατό του Μπραΐμη, πόσος είναι, από τα ψηλώματα. Ήρθα να πολεμήσω. Ούτε τρελάθηκε ο Μπραῒμης να χασομεράει εκεί που ελπίζει να κερδίσει νίκη, μα θα τραβήξει ίσα κατά την Τριπολιτσά, κι εγώ τότε θα μείνω να μαζεύω από πίσω τα καρφοπέταλά του. Αν όμως τον κρατήσω εδώ στο Μανιάκι, γλιτώνω τον Μωριά, γιατί θα τον κάμω να πισωγυρίσει όπως ο Δράμαλης, ειτεμή θα πληρώσει ακριβά το αίμα μου και θα συλλογιστεί καλά ύστερα να μπει στην καρδιά του Μωριά. Καθίστε εδώ να πεθάνουμε σαν αρχαίοι Έλληνες».

………….

«Όταν αποφυλακίστηκε ο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος  το 1841, ήταν τόσο φτωχός που κατάντησε ζητιάνος στα σοκάκια του Πειραιά. Η αρμόδια αρχή, η οποία χορηγούσε θέσεις επαιτείας, του επέτρεπε να επαιτεί, κοντά στην εκκλησία της Ευαγγελίστριας, κάθε Παρασκευή! Όταν αυτά έφτασαν στα αυτιά του πρέσβη της Γαλλίας, αυτός απεστάλη από την κυβέρνηση του, στο σημείο όπου ζητιάνευε ο μεγάλος οπλαρχηγός. Μόλις ο Νικηταράς αντελήφθη τον ξένο, μάζεψε αμέσως το απλωμένο χέρι του.

–  Τι κάνετε στρατηγέ μου; ρώτησε ο ξένος.

–  Απολαμβάνω ελεύθερη πατρίδα, απάντησε υπερήφανα ο ήρωας.

–  Μα εδώ την απολαμβάνετε, καθισμένος στον δρόμο; Επέμενε ο ξένος.

–  Η πατρίδα μού έχει χορηγήσει σύνταξη για να ζω καλά, αλλά έρχομαι εδώ για να παίρνω μια ιδέα πώς περνάει ο κόσμος, απάντησε περήφανα ο Νικηταράς.

–  Ο ξένος κατάλαβε και διακριτικά, φεύγοντας, άφησε να του πέσει ένα πουγκί με χρυσές λίρες. Ο σχεδόν τυφλός Νικηταράς άκουσε τον ήχο, έπιασε το πουγκί και φώναξε στον ξένο: «Σου έπεσε το πουγκί σου. Πάρε το μην το βρει κανένας και το χάσεις!». Στις 25 Σεπτεμβρίου 1849, πεθαίνει πάμφτωχος.»

………….

«Ήταν πρωί, Σάββατο του Λαζάρου, 10 Απριλίου του 1826, όταν συγκροτήθηκε το  συμβούλιο αποφάσεως. Ήταν ένα συμβούλιο θανάτου. Οι καπεταναίοι είχαν αναλάβει να διερευνήσουν, με ανιχνευτές την ύπαρξη μυστικού δρόμου-διόδων για ακίνδυνο πέρασμα των Ελεύθερων Πολιορκημένων στην ελευθερία. Κανένας όμως δεν έφερε ελπιδοφόρα πληροφορία. Οι στενωποί φυλάγονταν άγρυπνα από τους πολιορκητές. Γενική ήταν η κατήφεια και η σιωπηλή θλίψη. Την σιωπή της στιγμής έσπασε η βροντώδης και σταθερή έκρηξη του αρχηγού της Φρουράς, του Θανάση Ραζη-Κότσικα.

–  Υπάρχει δρόμος, ωρέ!

–  Ποιος είναι, στρατηγέ, και δεν τον λες τόση ώρα; Διαμαρτυρήθηκαν όλοι οι παριστάμενοι.

–   Είναι ο δρόμος του Θεού, φωνάζει.»

ΝΕΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΜΑΣ

ΚΙ ΑΝ Η ΩΡΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

ΔΕ ΜΑΣ ΝΟΙΑΖΕΙ – ΣΚΟΤΟΥΡΑ ΚΑΜΜΙΑ

ΣΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦ’ ΑΓΚΑΛΗ

ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΤΑ ΝΤΟΜΠΡΑ ΠΑΙΔΙΑ.

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ

ΚΑΙ ΚΑΛΟΥΝΕ ΤΗ ΣΥΝΑΞΗ ΑΥΤΗ

ΕΝΤΕΚΑΜΙΣΙ Η ΩΡΑ ΠΡΟΣΤΑΖΟΥΝ

ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΚΥΡΙΑΚΗ!!!

( ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΡΤΙΟΥ – ΝΑΙ 26!! – ΚΑΙ ΩΡΑ 11:30 πμ – ΝΕΑ ΩΡΑ – ΑΝΥΠΕΡΘΕΤΩΣ)

Από το χθεσινό μας Κύκλο (13/03/'17)

Ο άγιος Ευλόγιος και η συνοδεία του στην Κορδούη (11^η  Μαρτίου)

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Ευλόγιος γεννήθηκε στην πόλη Κορδούη (Cordova) της Ισπανίας κατά τον 8ο αιώνα μ.Χ. από ευσεβή αριστοκρατική οικογένεια και  ανατράφηκε με τα νάματα της πίστης.

Η αραβική κατοχή της χώρας (711 μ.Χ.) είχε επιφέρει πολλά δεινά στην Εκκλησία. Παρ' όλα αυτά, η μοζαραβική Εκκλησία διατήρησε την παράδοση και την οργάνωσή της μέχρι την εποχή της «πλήρους επανακτήσεως» (15ος αιώνας μ.Χ.), οπότε, δυστυχώς, η σχισματική Ρώμη είχε επιβάλει παντού τη λατινική παράδοση, το τυπικό και την αιρετική διδασκαλία της.

Ο Ευλόγιος είχε μελετήσει σε βάθος τους Πατέρες, την Παράδοση και τη Θεολογία της Εκκλησίας. Η ζωή του ήταν απολύτως σύμφωνη με όσα μελετούσε καθημερινά στις Θείες Γραφές. Η άσκηση, η προσευχή και η νηστεία, καθάριζαν την ψυχή του, που έλαμπε ως φωτεινός λύχνος διαλύοντας τα σκοτάδια της απιστίας. Το έτος 850 μ.Χ. ξέσπασε διωγμός κατά της Εκκλησίας της Ισπανίας. Οι Μαυριτανοί οδηγημένοι από έναν αποστάτη επίσκοπο συνέλαβαν και έκλεισαν στην φυλακή όλους τους ιερείς της Κορδούης  με τον Επίσκοπό τους. Μέσα στην φυλακή ο Ευλόγιος έδινε θάρρος στους αδελφούς να αντέξουν με υπομονή και καρτερία τη δοκιμασία. Τα λόγια του εκείνα στήριξαν δύο μαθήτριες, πνευματικά του παιδιά, να υποστούν με πνευματική ανδρεία το μαρτύριο. Oι δύο παρθένες πέρασαν στο Ορθόδοξο Μαρτυρολόγιο ανώνυμα. Ο Άγιος Ευλόγιος συνέταξε το Συναξάριό τους, για να προτρέψει και τους άλλους διωκόμενους Χριστιανούς να τις μιμηθούν. Τα γραπτά και προφορικά του κηρύγματα κράτησαν πολλούς Χριστιανούς στην πατρώα ευσέβεια και τους διεφύλαξαν από την αποστασία και την άρνηση του Χριστού. Μάλιστα ο Άγιος συνέγραψε τρία βιβλία με τις πράξεις και το τέλος των Νεομαρτύρων του διωγμού της εποχής αυτής.

Όλα αυτά συντέλεσαν, ώστε ο Ευλόγιος να θεωρηθεί ως η πιο σημαντική εκκλησιαστική προσωπικότητα του καιρού του και η Εκκλησία να τον εκλέξει στο επισκοπικό αξίωμα το έτος 858 μ.Χ. Ο νέος Επίσκοπος Κορδούης, πριν αναλάβει τα καθήκοντά του, πριν γίνει η ενθρόνισή του, συνελήφθη και πάλι και οδηγήθηκε στην φυλακή. Η κατηγορία ήταν ότι περιέθαλψε και έκρυψε μια νεαρή Χριστιανή, την Λεωκρητία, που οι ίδιοι οι γονείς της ήθελαν να ασπαστεί την θρησκεία του Μωάμεθ.

Ο Ευλόγιος κατηγορήθηκε όχι μόνο για απαγωγή, αλλά και για διαφθορά της νεαρής Λεωκρητίας. Στην απολογία του είπε πως κανείς ποιμένας δεν αρνήθηκε την συμπαράστασή του σε οποιοδήποτε μέλος του ποιμνίου του και ακόμη κάτι πιο σημαντικό: το καθήκον του ιερέως του Χριστού είναι να διδάξει στους πιστούς πως αν έχουν να διαλέξουν μεταξύ Θεού και γονέων, να διαλέγουν τον Θεό. Ο Άγιος Ευλόγιος δεν σταμάτησε εκεί. Πρότεινε στον Μουσουλμάνο δικαστή να συζητήσουν, για να του αποδείξει την απάτη της θρησκείας του Μωάμεθ. Ο Άγιος, μετά από αυτά, οδηγήθηκε στο συμβούλιο της αυλής του κατακτητή βασιλιά και εκεί συνέχισε πάλι, με πνευματική ανδρεία και παρρησία, τη χριστιανική απολογητική του. Το αποτέλεσμα ήταν να καταδικαστεί σε θάνατο διά αποκεφαλισμού.

Στον δρόμο του μαρτυρίου ο Άγιος Ευλόγιος δέχθηκε, όπως και ο Κύριός του στον δρόμο προς τον Γολγοθά, ένα ράπισμα από έναν ευνούχο της συνοδείας των δημίων του. Αμέσως ο Άγιος έστρεψε και το άλλο μάγουλο χωρίς να διαμαρτυρηθεί. Ο άπιστος κτύπησε και πάλι για δεύτερη φορά. Στην συνέχεια, σιωπηλά πάντοτε και προσευχόμενος για τους διώκτες του και το λαό του, έσκυψε το κεφάλι του κάτω από το μαχαίρι του δημίου. Πλήθος Αγγέλων οδήγησε την ψυχή του στη Βασιλεία του Θεού. Ήταν το έτος 859 μ.Χ.

Η Λεωκρητία αποκεφαλίσθηκε την επόμενη Τετάρτη, όπως διασώζουν τα Συναξάρια και πρόσθεσε ένα ακόμη στέφανο δόξας στο Μαρτυρολόγιο της Ορθοδόξου Ισπανικής Εκκλησίας.

Από το χθεσινό μας Κύκλο (12/03/'17)

           Ο Παύλος στον Άρειο Πάγο (Πραξ. ιζ’ 16-27).

            Οι Αθηναίοι, και μάλιστα οι φιλόσοφοι, όσο κι αν ήταν περήφανοι για την ένδοξη καταγωγή τους, όσο κι αν με κάποια περιφρόνηση έβλεπαν καθέναν που δεν ήταν Έλληνας, ήταν κατά βάθος φιλελεύθεροι και αρκετά ευγενείς έναντι των ξένων. Μερικοί βέβαια χαρακτήρισαν τον Παύλο ως «σπερμολόγον». Άλλοι όμως, που είχαν προσέξει τα λόγια του Παύλου περί του Χριστού, είπαν «ξένων δαιμονίων δοκεῖ καταγγελεὺς εἶναι». Όλοι μαζί εξέφρασαν την επιθυμία να τον ακούσουν και τον παρακάλεσαν να πάνε στον Άρειο. Πάγο. Και έτσι ο Παύλος άρχισε μία ωραία δημηγορία:

«Άνδρες Αθηναίοι εγώ σας θεωρώ, ως τους πιο φιλόθρησκους και ευλαβείς ανθρώπους. Διότι γυρίζοντας την πόλη σας είδα τους πολλούς ναούς και βωμούς σας, ανάμεσα δε σ' αυτούς είδα και έναν βωμό αφιερωμένο στον Άγνωστο Θεό. Αυτόν λοιπόν τον Θεό, τον οποίο μολονότι δεν τον γνωρίζετε, τον σέβεστε, Αυτόν εγώ έρχομαι να σας κηρύξω σήμερα. Δεν μοιάζει αυτός με τους θεούς σας. Δεν είναι μακριά από τον κόσμο και αδιάφορος για τον κόσμο, όπως λένε μερικοί από τους φιλοσόφους σας. Δεν μένει κλεισμένος στους ναούς. Δεν έχει ανάγκη από περιποιήσεις, ούτε από θυσίες, που προσφέρετε στους θεούς σας. Αυτός είναι Παντοδύναμος Δημιουργός του κόσμου. Αυτός έκαμε τον ουρανό, τη γη και όλα όσα υπάρχουν σ' αυτά. Αυτός τους έδωσε την ύπαρξη, τη ζωή και την πνοή. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε δημιουργήματα Του, δικό Του γένος, όπως είπαν και κάποιοι δικοί σας ποιητές. Από ένα αίμα, από ένα ζευγάρι ανθρώπων έκαμε τους ανθρώπους  όλης της οικουμένης, όλα τα έθνη της γης, και Αυτός όρισε τους τόπους και τα όρια και τη ζωή τους...».

Οι Αθηναίοι τον άκουγαν με προσοχή. Τους φάνηκαν όμως και κάπως παράξενα τα τελευταία αυτά λόγια. Πιθανόν να σκέφτηκαν: Όλοι οι άνθρωποι, όλα τα έθνη είμαστε ίσοι; Και εμείς, που ως τώρα λέγαμε «πᾶς μὴ Ἕλλην βάρ­βαρος»; Μα ακριβώς αυτή την προκατάληψη θέλησε να πολεμήσει ο μεγάλος Απόστολος. Ναι, όλοι είναι ίσοι, όλοι αδέλφια μεταξύ τους.

Ακούμε πολλές φορές να γίνεται λόγος για ισότητα των ανθρώπων και συναδέλφωση των εθνών. Γίνονται συσκέψεις μεταξύ των «μεγάλων» για τη συναδέλφωση αυτή. Κι όμως! Αντί συναδέλφωσης βλέπουμε πολέμους και μίση, καταπιέσεις και τυραννίες. Διότι εκείνοι, που μιλούν για συναδέλφωση θέλουν να τη βρουν χωρίς το Χριστό, χωρίς το Θεό, ή και δεν θέλουν να την πετύχουν ποτέ. Γι' αυτό όχι απλώς ματαιοπονούν, αλλά καταλήγουν στο εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα, στη διαίρεση και στη σφαγή.

Αποδεικνύεται έτσι ότι χωρίς το Χριστό δεν είναι κατορθωτή η αληθινή συναδέλφωση των ανθρώπων. Από το Χριστό μαθαίνουμε ότι είμαστε παιδιά ενός Πατέρα, του Θεού, άρα αδέλφια μεταξύ μας. Αυτός μας ονομάζει και μας θέλει αδελφούς Του, άρα αδελφούς μεταξύ μας. Αυτός με το αίμα της θυσίας Του και με τη χάρη των μυστηρίων μας ενώνει μεταξύ μας, ώστε να αποτελούμε μια μεγάλη θεοσύστατη οικογένεια, την Εκκλησία. Αυτός μας δίδει τη δύναμη να αγαπάμε ο ένας τον άλλο, να βοηθάμε με προθυμία και θυσία τον πλησίον μας, να συγχωρούμε από την καρδιά μας εκείνον που θα μας φταίξει. Αυτός, που μας έδωσε το δικαίωμα να Τον αποκαλούμε «Πατέρα», μας δίνει και τη δύναμη να βλέπουμε τους άλλους σαν αγαπημένους   αδελφούς   μας.

ΛΙΓΟ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΑΜΕ 

ΝΑ ΞΑΝΑΪΔΩΘΟΥΜΕ

ΜΑ ΝΑ , ΚΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΕΝΤΕΚΑΜΙΣΙ

 ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ,

ΣΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΜΑΣ ΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ

 ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΕΣΤΙΑ!!
(ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017, 11;30 ΠΜ)