ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΤΟΝ ΚΥΚΛΟ

ΑΥΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ,

ΑΝΔΡΕΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ,

ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΟΛΟΥ,

ΧΑΡΑ ΑΛΗΘΙΝΗ!

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΠΑΛΙ ΚΑΡΤΕΡΕΙ

ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΕΣΤΙΑ,

ΜΕΤΑ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ,

ΝΑ ’ΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ!!

(ΚΥΡΙΑΚΗ 30/11/'14, 11:30πμ)

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΙΩΝ

              

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΑΠΟ ΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟ ΜΑΣ ΚΥΚΛΟ (16/11/2014)

Ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, γεννήθηκε στην Κύπρο το έτος 555. Ακολούθησε τον ενάρετο δρόμο των γονέων του. Όταν έφτασε σε κατάλληλη ηλικία οι γονείς του τον νύμφευσαν και γέννησε παιδιά. Πέθαναν όμως η σύζυγός του αλλά και τα παιδιά σε πολύ μικρή ηλικία. Ο Ιωάννης τότε μοίρασε τα υπάρχοντα του στους φτωχούς. Τότε έγινε γνωστός σε όλη την Κύπρο.

Τον καιρό εκείνο ήταν χωρίς Πατριάρχη η Αλεξάνδρεια. Ο λαός παρακάλεσε τον βασιλέα να ορίσει τον Ιωάννη. Ο Άγιος αρνιόταν, γιατί, όπως έλεγε, δεν ήταν άξιος, για ένα τόσο μεγάλο έργο. Κάποιος τότε άρχοντας, ο Νικήτας, που γνώριζε την μεγάλη αρετή του Ιωάννη, παρακίνησε τον βασιλέα να τον ανεβάσει στο θρόνο, δια της βίας. Έτσι έγινε, ο Ιωάννης Πατριάρχης Αλεξανδρείας, θέλοντας και μη. Ανέβηκε στο θρόνο του Αποστόλου Μάρκου, το έτος 610.

Φρόντιζε για την απονομή της δικαιοσύνης. Έκανε το παν για την αποκατάσταση των αδικούμενων και για την προστασία των αδυνάτων. Σπλαχνιζόταν τους φτωχούς, και προσπαθούσε να απαλύνει τον πόνο, δίνοντας οικονομική ενίσχυση από τα ταμεία των Ναών.

Την εποχή εκείνη έφευγαν απ’ την Περσία πολλοί, λόγω του διωγμού και εύρισκαν καταφύγιο κοντά στον ελεήμονα Ιωάννη. Αλλά τότε ήταν μεγάλη πείνα και στην Αίγυπτο, γιατί ο Νείλος δεν ξεχείλισε τον χρόνο εκείνο για να ποτίσει τα χωράφια. Αφού, λοιπόν, ο Άγιος ξόδεψε όλο το θησαυρό της Εκκλησίας και χίλιες λίτρες χρυσού, που δανείστηκε, θλιβόταν, γιατί η πείνα πλήθυνε και κανένας δεν βρισκόταν πλέον να τον δανείσει. Τότε εκεί στην Αλεξάνδρεια ήταν κάποιος πολύ πλούσιος, που ήταν δίγαμος και ο οποίος είχε μεγάλη επιθυμία να γίνει ιεροδιάκονος. Έστειλε, λοιπόν, προς τον Πατριάρχη γράμμα και έλεγε, ότι μπορούσε να βοηθήσει στην δύσκολη αυτή περίοδο της πείνας. Αυτός είχε σιτάρι πολλές χιλιάδες μόδια και εκατόν πενήντα λίτρες χρυσού. Αυτά, έλεγε, ότι όλα τα χαρίζει, αν  χειροτονούνταν Διάκος. Όταν έλαβε την επιστολή ο Ιωάννης, τον κάλεσε και τον ήλεγξε πολύ: Του είπε δε, ότι για τους φτωχούς, ο Θεός θα φροντίζει και δεν θα τους αφήσει να πεθάνουν από την πείνα. Δεν ήταν όμως δυνατόν να κάνη αυτόν Διάκονο οτιδήποτε και αν προσέφερε. Σε λίγο καιρό έφθασαν στο λιμάνι δύο πλοία της Εκκλησίας γεμάτα σιτάρι. Τότε ο Ιωάννης ευχαριστούσε τον Θεό, γιατί δεν τον άφησε να πουλήσει την ιεροδιακονία.

Την εποχή εκείνη η Αλεξάνδρεια έπεσε στα χέρια των Περσών. Και ο Πατριάρχης επέστρεψε στην Κύπρο. Μόλις έφθασε εκεί, διέταξε να γράψουν την διαθήκη του και όταν τελείωνε την ανάγνωση της, εκοιμήθη ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων. Ήταν το έτος 619. Όταν έβαλαν το λείψανο του Αγίου μέσα σ’ έναν τάφο, που είχαν ταφεί δύο άλλοι επίσκοποι, έγινε το έξης θαυμάσιο. Παραμέρισαν τα δύο λείψανα και άφησαν χώρο για το λείψανο του Αγίου!

Πέντε ημέρες πριν πεθάνει ήλθε μια γυναίκα και του ζητούσε συγχώρεση, για κάτι, που είχε κάνει και δεν μπορούσε να το εξομολογηθεί. Ο Άγιος της είπε να το γράψει σ’ ένα χαρτί και δεν θα το μάθει κανείς. Όταν όμως έφερε η γυναίκα το γράμμα ο Άγιος είχε πεθάνει. Η γυναίκα στενοχωρήθηκε, έκλαιγε και θρηνούσε επάνω στον τάφο του, τρία ημερόνυχτα κλαίουσα και θρηνούσα. Το χαρτί το είχε βάλει στον τάφο του Αγίου. Την τρίτη βλέπει η γυναίκα τον Άγιο με τους δύο άλλους επισκόπους να της λέγει:- Έως πότε, παιδί μου, θα μας ενοχλείς με τα δάκρυά σου; Πάρε το χαρτί, που μου έδωσες. Η γυναίκα ταράχθηκε και όταν άνοιξε το χαρτί, κατάλαβε ότι ήταν το ίδιο εκείνο χαρτί, που, του είχε δώσει με το αμάρτημα της. Αλλά είδε ότι η αμαρτία της ήταν σβησμένη και γραμμένες οι παρακάτω λέξεις: «Το αμάρτημα σου το συγχώρησα με την προσευχή του Αγίου Ιωάννου».

ΠΙΣΤΗ-ΕΡΓΑ ΣΩΖΟΥΝ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟ

Η Ραάβ (Ραχάβ) ήταν Χαναναία πόρνη, που κατοικούσε στην Ιεριχώ (Ιησούς του Ναυή 2,1). Ήταν σύζυγος του Σαλμών, γιου του αρχηγού της φυλής Ιούδα του Ναασσών (Ματθαίος 1,4-5). Ήταν μητέρα του Βοόζ, συζύγου της Ρουθ και πρόγονη του Δαβίδ (Ρουθ 4,20). 

ΚΑΙ ἀπέστειλεν ᾿Ιησοῦς υἱὸς Ναυὴ ἐκ Σαττὶν δύο νεανίσκους κατασκοπεῦσαι λέγων· ἀνάβητε καὶ ἴδετε τὴν γῆν καὶ τὴν ῾Ιεριχώ. καὶ πορευθέντες οἱ δύο νεανίσκοι εἰσήλθοσαν εἰς ῾Ιεριχὼ καὶ εἰσήλθοσαν εἰς οἰκίαν γυναικὸς πόρνης, ᾗ ὄνομα Ραάβ, καὶ κατέλυσαν ἐκεῖ. 2 ...3 καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς ῾Ιεριχὼ καὶ εἶπε πρὸς Ραὰβ λέγων· ἐξάγαγε τοὺς ἄνδρας τοὺς εἰσπεπορευμένους εἰς τὴν οἰκίαν σου τὴν νύκτα, κατασκοπεῦσαι γὰρ τὴν γῆν ἥκασι. 4 ... 6 αὕτη δὲ ἀνεβίβασεν αὐτοὺς ἐπὶ τὸ δῶμα καὶ ἔκρυψεν αὐτοὺς ἐν τῇ λινοκαλάμῃ τῇ ἐστοιβασμένῃ αὐτῇ ἐπὶ τοῦ δώματος. 7 ...9 καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· ἐπίσταμαι ὅτι ἔδωκεν ὑμῖν Κύριος τὴν γῆν, ἐπιπέπτωκε γὰρ ὁ φόβος ὑμῶν ἐφ' ἡμᾶς· 10 ἀκηκόαμεν γὰρ ὅτι κατεξήρανε Κύριος ὁ Θεὸς τὴν ἐρυθρὰν θάλασσαν ἀπὸ προσώπου ὑμῶν, ὅτε ἐξεπορεύεσθε ἐκ γῆς Αἰγύπτου, ...11 καὶ ἀκούσαντες ἡμεῖς ἐξέστημεν τῇ καρδίᾳ ἡμῶν, καὶ οὐκ ἔστη ἔτι πνεῦμα ἐν οὐδενὶ ἡμῶν ἀπὸ προσώπου ὑμῶν, ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν Θεὸς ἐν οὐρανῷ ἄνω καὶ ἐπὶ τῆς γῆς κάτω. 12 καὶ νῦν ὀμόσατέ μοι Κύριον τὸν Θεόν, ὅτι ποιῶ ὑμῖν ἔλεος καὶ ποιήσατε καὶ ὑμεῖς ἔλεος ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρός μου 13 καὶ ζωγρήσατε τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου, τὴν μητέρα μου καὶ τοὺς ἀδελφούς μου καὶ πάντα τὸν οἶκόν μου καὶ πάντα, ὅσα ἐστὶν αὐτοῖς, καὶ ἐξελεῖσθε τὴν ψυχήν μου ἐκ θανάτου. 14 καὶ εἶπαν αὐτῇ οἱ ἄνδρες· ἡ ψυχὴ ἡμῶν ἀνθ' ὑμῶν εἰς θάνατον. ...15 καὶ κατεχάλασεν αὐτοὺς διὰ τῆς θυρίδος 16... 23 καὶ ὑπέστρεψαν οἱ δύο νεανίσκοι καὶ κατέβησαν ἐκ τοῦ ὄρους καὶ διέβησαν πρὸς ᾿Ιησοῦν υἱὸν Ναυὴ καὶ διηγήσαντο αὐτῷ πάντα τὰ συμβεβηκότα αὐτοῖς. 24 καὶ εἶπαν πρὸς ᾿Ιησοῦν ὅτι παραδέδωκε Κύριος πᾶσαν τὴν γῆν ἐν χειρὶ ἡμῶν, καὶ κατέπτηχε πᾶς ὁ κατοικῶν τὴν γῆν ἐκείνην ἀφ' ἡμῶν.

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ!!!

 Καί ἐγένετο μετὰ τὰ ρήματα ταῦτα ὁ Θεός ἐπείρασε τὸν ῾Αβραὰμ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ῾Αβραάμ, ῾Αβραάμ. ὁ δὲ εἶπεν· ἰδοὺ ἐγώ. 2 καὶ εἶπε· λαβὲ τὸν υἱόν σου τὸν ἀγαπητόν, ὃν ἠγάπησας, τὸν ᾿Ισαάκ, καὶ πορεύθητι εἰς τὴν γῆν τὴν ὑψηλὴν καὶ ἀνένεγκον αὐτὸν ἐκεῖ εἰς ὁλοκάρπωσιν ἐφ᾿ ἓν τῶν ὀρέων, ὧν ἄν σοι εἴπω. 3 ἀναστὰς δὲ ῾Αβραὰμ τὸ πρωΐ ἐπέσαξε τὴν ὄνον αὐτοῦ· παρέλαβε δὲ μεθ᾿ ἑαυτοῦ δύο παῖδας καὶ ᾿Ισαὰκ τὸν υἱὸν αὐτοῦ καὶ σχίσας ξύλα εἰς ὁλοκάρπωσιν, ἀναστὰς ἐπορεύθη καὶ ἦλθεν ἐπὶ τὸν τόπον, ὃν εἶπεν αὐτῷ ὁ Θεός, τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ. 4 καὶ ἀναβλέψας ῾Αβραὰμ τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ, εἶδε τὸν τόπον μακρόθεν. 5 καὶ εἶπεν ῾Αβραὰμ τοῖς παισὶν αὐτοῦ· καθίσατε αὐτοῦ μετὰ τῆς ὄνου, ἐγὼ δὲ καὶ τὸ παιδάριον διελευσόμεθα ἕως ὧδε καὶ προσκυνήσαντες ἀναστρέψομεν πρὸς ὑμᾶς. 6 ἔλαβε δὲ ῾Αβραὰμ τὰ ξύλα τῆς ὁλοκαρπώσεως καὶ ἐπέθηκεν ᾿Ισαὰκ τῷ υἱῷ αὐτοῦ· ἔλαβε δὲ μετὰ χεῖρας καὶ τὸ πῦρ καὶ τὴν μάχαιραν, καὶ ἐπορεύθησαν οἱ δύο ἅμα. 7 εἶπε δὲ ᾿Ισαὰκ πρὸς ῾Αβραὰμ τὸν πατέρα αὐτοῦ· πάτερ. ὁ δὲ εἶπε· τί ἐστι, τέκνον; εἶπε δέ· ἰδοὺ τὸ πῦρ καὶ τὰ ξύλα· ποῦ ἐστι τὸ πρόβατον τὸ εἰς ὁλοκάρπωσιν; 8 εἶπε δὲ ῾Αβραάμ· ὁ Θεὸς ὄψεται ἑαυτῷ πρόβατον εἰς ὁλοκάρπωσιν, τέκνον. πορευθέντες δὲ ἀμφότεροι ἅμα, 9 ἦλθον ἐπὶ τὸν τόπον, ὃν εἶπεν αὐτῷ ὁ Θεός. καὶ ᾠκοδόμησεν ἐκεῖ ῾Αβραὰμ τὸ θυσιαστήριον καὶ ἐπέθηκε τὰ ξύλα, καὶ συμποδίσας ᾿Ισαὰκ τὸν υἱὸν αὐτοῦ, ἐπέθηκεν αὐτὸν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον ἐπάνω τῶν ξύλων. 10 καὶ ἐξέτεινεν ῾Αβραὰμ τὴν χεῖρα αὐτοῦ λαβεῖν τὴν μάχαιραν σφάξαι τὸν υἱὸν αὐτοῦ. 11 καὶ ἐκάλεσεν αὐτὸν ἄγγελος Κυρίου ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ εἶπεν· ῾Αβραάμ, ῾Αβραάμ. ὁ δὲ εἶπεν· ἰδοὺ ἐγώ. 12 καὶ εἶπε· μὴ ἐπιβάλῃς τὴν χεῖρά σου ἐπὶ τὸ παιδάριον μηδὲ ποιήσῃς αὐτῷ μηδέν· νῦν γὰρ ἔγνων, ὅτι φοβῇ σὺ τὸν Θεὸν καὶ οὐκ ἐφείσω τοῦ υἱοῦ σου τοῦ ἀγαπητοῦ δι᾿ ἐμέ. 13 καὶ ἀναβλέψας ῾Αβραὰμ τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ εἶδε, καὶ ἰδοὺ κριὸς εἷς κατεχόμενος ἐν φυτῷ Σαβὲκ τῶν κεράτων· καὶ ἐπορεύθη ῾Αβραὰμ καὶ ἔλαβε τὸν κριὸν καὶ ἀνήνεγκεν αὐτὸν εἰς ὁλοκάρπωσιν ἀντὶ ᾿Ισαὰκ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ. 14 καὶ ἐκάλεσεν ῾Αβραὰμ τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου, Κύριος εἶδεν, ἵνα εἴπωσι σήμερον, ἐν τῷ ὄρει Κύριος ὤφθη. 15 καὶ ἐκάλεσεν ἄγγελος Κυρίου τὸν ῾Αβραὰμ δεύτερον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, λέγων· 16 κατ᾿ ἐμαυτοῦ ὤμοσα, λέγει Κύριος, οὗ εἵνεκεν ἐποίησας τὸ ρῆμα τοῦτο, καὶ οὐκ ἐφείσω τοῦ υἱοῦ σου τοῦ ἀγαπητοῦ δι᾿ ἐμέ, 17 ἦ μὴν εὐλογῶν εὐλογήσω σε, καὶ πληθύνων πληθυνῶ τὸ σπέρμα σου, ὡς τοὺς ἀστέρας τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὡς τὴν ἄμμον τὴν παρὰ τὸ χεῖλος τῆς θαλάσσης, καὶ κληρονομήσει τὸ σπέρμα σου τὰς πόλεις τῶν ὑπεναντίων· 18 καὶ ἐνευλογηθήσονται ἐν τῷ σπέρματί σου πάντα τὰ ἔθνη τῆς γῆς, ἀνθ᾿ ὧν ὑπήκουσας τῆς ἐμῆς φωνῆς. 19 ἀπεστράφη δὲ ῾Αβραὰμ πρὸς τοὺς παῖδας αὐτοῦ, καὶ ἀναστάντες ἐπορεύθησαν ἅμα ἐπὶ τὸ φρέαρ τοῦ ὅρκου. καὶ κατῴκησεν ῾Αβραὰμ ἐπὶ τὸ φρέαρ τοῦ ὅρκου. ΓΕΝΕΣΙΣ κεφ 22

Από το χθεσινό μας Κύκλο (16/11/2014)

ΜΙΑ ΣΥΖΕΥΞΗ ΘΕΜΕΛΙΑΚΗ

O κόσμος γύρω μας καταλαβαίνει αν πιστεύουμε στον Θεό από τα έργα μας και τη ζωή μας.

Αυτή την αλήθεια τονίζει και ο θείος Ιάκωβος στην επιστολή που μελετάμε. Ποια είναι η ζώσα πίστη; Είναι η πίστη που λάμπει, που ακτινοβολεί από συνέπεια στην καθημερινή μας ζωή. Είναι η πίστη των έργων της αγάπης.

Για να δείξει ο θείος Ιάκωβος τη σύζευξη που υπάρχει ανάμεσα στην πίστη και στα έργα αναφέρεται σε δύο φωτεινά παραδείγματα της Παλαιάς Διαθήκης. Με έμφαση ερωτά: «Ἀβραὰμ ὁ πατὴρ ἡμῶν οὐκ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη, ἀνενέγκας Ἰσαὰκ τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον;». Κατ' αρχάς ο Αβραάμ πιστεύει απόλυτα στην υπόσχεση που του δίνει ο Θεός ότι δεν θα πεθάνει άτεκνος, αλλά θα αποκτήσει όχι απλώς κληρονόμο, αλλά κληρονόμους που θα είναι αδύνατον να μετρηθούν.  Η πίστη όμως αυτή του Αβραάμ στην υπόσχεση του Θεού υλοποιήθηκε και ολοκληρώθηκε διά της θυσίας του Ισαάκ. Αυτή του έδωσε τη δύναμη να σηκώσει το μαχαίρι κατ' εντολή του Θεού για να σφάξει το παιδί του. Εάν αυτό δεν το έκανε κατά πρόθεση και δεν προέβαινε στην πραγματοποίηση του, θα ήταν αδύνατη η σωτηρία του και η λύτρωση του. Αυτό φαίνεται ολοκάθαρα από τη συμπλήρωση που κάνει το Πνεύμα το Άγιο στο Α' Μακκ. β', 52. Τι λέει; «Ἀβραὰμ οὐχὶ ἐν πειρασμῷ εὑρέθη πιστός, καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην;». Συνεπώς η πίστη ενεργεί τα έργα και τα έργα τελειοποιούν την πίστη. Κι όπως η φυσική θερμότητα του σώματος αυξάνεται με την κίνηση και τη δραστηριότητα, κατά παρόμοιο τρόπο και η πίστη τελειούται και ολοκληρώνεται με τη δραστηριότητα των έργων. Για να υπάρξουν όμως έργα πρέπει να προϋπάρξει η πίστη. Και για να διατηρηθεί και τελειωθεί η πίστη απαιτούνται τα έργα. Ότι είναι η αναπνοή για το σώμα είναι τα έργα για την πίστη. Αυτή τη μεγάλη αλήθεια διατυπώνει ο θείος Ιάκωβος όταν σημειώνει: «ἡ πίστις συνήργει (τον έσπρωχνε και τον ωθούσε) τοῖς ἔργοις αὐτοῦ, καὶ ἐκ τῶν ἔργων ἡ πίστις ἐτελειώθη» (τελειοποιήθηκε).

Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τη Ραάβ την πόρνη. Είναι αμαρτωλή, πολύ αμαρτωλή. Είναι ακόμη και ειδωλολάτρης. Όμως πιστεύει και διακηρύττει την πίστη της: «ό Θεός σας, λέει απευθυνόμενη προς τους κατασκόπους Ισραηλίτες που εισήλθαν στην Ιεριχώ, είναι ο αληθινός Θεός στον ουρανό και στη γη. Και ακούσαμε για τα μεγάλα θαύματα Του, που έκαμε την Ερυθρά θάλασσα ξηρά. Και για όλα τ’ άλλα που έκανε» (Ίησ. Ν. β', 10-11). Δεν αρκείται όμως μόνο σ' αυτή την ομολογία, υλοποιεί την πίστη της αυτή, με το να κρύψει και να φυγαδεύσει τους κατασκόπους, που κατ' εντολή του Θεού έστειλε ό Ιησούς του Ναυή στην Ιεριχώ. Και αναφέρει την πίστη της Ραάβ, της πρώην πόρνης, μιας μεγάλης αμαρτωλής, για να δείξει ότι η πίστη όταν συνοδεύεται από έργα έχει τη δύναμη να σώσει και τους χειρότερους ανθρώπους και τις πιο εγκληματικές φυσιογνωμίες. Αντίθετα, όταν δεν συνοδεύεται από έργα και μένει αδρανής τότε ούτε και αυτούς τους φαινομενικά καλύτερους σώζει. Μία αδρανής και ξερή πίστη δεν παρουσιάζει έργα. Όχι, λοιπόν, μόνο λόγια πίστεως, αλλά και έργα. Είναι απαραίτητη, βασική, θεμελιακή η σύζευξη αυτή, πίστη και έργα.

ΝΕΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ

ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ

ΔΕΚΑΞΙ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

ΜΕ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

ΘΑ’ΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ

ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΟΜΠΑΝΙΑ

ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΕΣΤΙΑ

ΕΛΑ ΑΣΚΑΡΔΑΜΥΚΤΙ!!!

ΚΥΡΙΑΚΗ 16/11/2014 και ώρα 11:30 πμ

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ !!!

Από τον Κύκλο

Ο μεγαλομάρτυς Αρέθας και η συνοδεία του (24^η Οκτωβρίου)

Στα χρόνια του ευσεβούς βασιλέως Ιουστίνου (518-527) στην Αξώμη της Β. Αιθιοπίας βασιλεύει ο πιστός και ενάρετος Καλέμπ (Kaleb)  Ελεσβαάν (ʾElla ʾAsbeha «αυτός που φέρνει την αυγή»). Στη γειτονική χώρα της ευδαίμονος Αραβίας (βασίλειο Σαβά, σημερινή Υεμένη) την εξουσία την κρατά ο αιμοδιψής Γιουσούφ (Yusuf) Δου-Νοουάς ( Dhū Nuwās “κατσαρομάλλης”). Με τη δύναμη των όπλων αιφνιδιάζει τις γειτονικές χριστιανικές πόλεις (ο ίδιος είχε ασπαστεί τον Ιουδαϊσμό), με στόχο την εξόντωση των Χριστιανών «αν δεν άλλαζαν την πίστη τους και δεν  ποδοπατούσαν το Σταυρό».

Μία από τις πόλεις που ανέδειξε πλήθος μαρτύρων είναι η Ναζράν (η σημερινή Najran της Ν. Σαουδικής Αραβίας). Προεστός και υπεύθυνος της πόλης αυτής είναι ο Αρέθας (Χααρίθ δηλ. «γεωργός»), πολύ σεβάσμιος και ενάρετος. Ο μισόχριστος Δου-Νοουάς επιτέθηκε στη Ναζράν και ανέπτυξε έξω από τα τείχη της 12.000 στρατό. Οι Χριστιανοί,  με σύνθημα: «ούτε ένας προδότης ανάμεσά μας» ήταν έτοιμοι για το μαρτύριο…

Βλέποντας αυτή την αντίσταση ο πονηρός βασιλιάς άλλαξε τακτική. Έπεισε με κολακείες τους προύχοντες της πόλης να τους κάνει μια εθιμοτυπική επίσκεψη. Φόρεσε το προσωπείο της ευγενείας και καλοσύνης και έφτασε στην πόλη, εγκωμίασε τους κατοίκους για το ήθος τους, θαύμασε τα μνημεία, χάρηκε πολύ μαζί τους. Και καθώς αναχωρούσε, ζήτησε να τον επισκεφθούν και αυτοί στο δικό του στρατόπεδο.

Οι προύχοντες μαζί με τον προεστό Αρέθα εξήλθαν από την πόλη για τη συνάντηση. Την ώρα όμως εκείνη ξεδιπλώθηκε το άνομο σχέδιο του βασιλέως. Τις βίαιες συλλήψεις του Αρέθα και των προυχόντων ακολούθησε αναστάτωση και σύγχυση στην πόλη. Οι στρατιώτες όρμησαν και λεηλάτησαν τα πάντα. Δε σεβάστηκαν ούτε τα τίμια Λείψανα του επισκόπου Παύλου, που είχε εκδημήσει πριν από δύο χρόνια αλλά τα έριξαν στη φωτιά. Τότε κάηκαν ζωντανοί συνολικά 477 ιερείς, μοναχοί και μοναχές. Μαζί τους ο συναξαριστής συμπληρώνει ότι μαρτύρησαν επιπλέον «127 λαϊκοί»…

Ήρθε και η σειρά του Αρέθα μαζί με τους 340 συντρόφους του. Τον έφεραν μπροστά στο θρόνο του τυράννου. Εκεί απολογείται με παρρησία: Αισθάνεται ευτυχής, διότι αξιώνεται από το Θεό παρά την ηλικία των 95 ετών(!!) να στηρίζει και να εμπνέει ένα λαό και να «στέλνει στο Χριστό την πολυάριθμη αυτή πόλη και ένα έθνος ολόκληρο»… Παρηγορεί και ενθαρρύνει τους συντρόφους του: «Δεν υπάρχει ενδοξότερος θάνατος από το Μαρτύριο, διότι συμμετέχουμε στο πάθος του Χριστού και γινόμαστε κοινωνοί της δόξης του». Και αυτοί απαντούν: «Έχε θάρρος, τίμιε πάτερ, θα δεχτούμε μαζί σου το μακάριο τέλος».

Ο βασιλιάς διατάσσει το σφαγιασμό τους. Τόπος μαρτυρίου ο γειτονικός ποταμός. Εκεί προσευχήθηκαν όλοι μαζί και έδωσαν τον τελευταίο ασπασμό. Πρώτος θυσιάστηκε ο Αρέθας. Ακολούθησαν οι άλλοι αφού προηγουμένως έχρισαν το μέτωπό τους με το αίμα του Αρέθα. Τα τίμια Λείψανά τους στεφανώθηκαν με δόξα, οι ψυχές πέταξαν με αγγέλους στο φως του Παραδείσου.

Ο τόπος του μαρτυρίου έγινε μαγνήτης, που έλκυσε πολλούς. Ανάμεσα σ’ αυτούς είναι και μια γυναίκα με το τριετές παιδί της που ήρθε να χρισθεί με τις αγιασμένες σταγόνες του τιμίου αίματος… Ο τύραννος διατάζει να καεί ζωντανή η γυναίκα. Αλλά και το νήπιο έδωσε στον τύραννο παράδοξη για την ηλικία του ομολογία. «Θέλω  να μαρτυρήσω με τη μητέρα μου». Στην ερώτηση του βασιλέως τι είναι το μαρτύριο είπε: «Μαρτύριο είναι να πεθάνεις για το Χριστό, ώστε εκ νέου να ζήσεις». Και ποιος είναι ο Χριστός; «Έλα στην εκκλησία και θα σου δείξω ποιος είναι ο Χριστός», είπε στον τύραννο και έπεσε και αυτό με ορμή στη φωτιά με την πιστή μητέρα του. 

Από τον αγιασμό στην Εστία (02/11/2014)

Ο ΑΓΙΑΣΜΟΣ

Η Αγία μας Εκκλησία εκτός από τα επτά Μυστήρια δια των οποίων χαρίζεται,  προσφέρεται και παρέχεται η αγιαστική Χάρις του Αγίου Πνεύματος έχει και κάποιες άλλες τελετές με τις οποίες παρέχεται χάρις, ευλογία, θεραπεία και πνευματική ωφέλεια στους πιστούς αλλά και στην κτίση ολόκληρη. Μεταξύ αυτών είναι και ο Αγιασμός των Υδάτων, ακολουθία που με τις ευχές που περιέχει, ο ιερέας παρακαλεί τον Θεό όπως το νερό αγιασθεί και αποκτήσει «δύναμη καθαρτική και ενέργεια, γίνει δώρο αγιασμού, αμαρτημάτων λυτήριον, ίαμα ψυχών και σωμάτων, προς πάσαν ωφέλειαν επιτήδειον». Επίσης παρακαλεί τον Θεό, το νερό του Αγιασμού να διώχνει μακριά τον κίνδυνο από ορατούς και αόρατους εχθρούς, έτσι ώστε εκείνοι που το λαμβάνουν να το χρησιμοποιούν για την ευλογία των σπιτιών τους, για τον αγιασμό των  ψυχών και των σωμάτων τους και να παίρνουν πλούσια την  χάρη της Αγίας Τριάδας που είναι «η πηγή του αγιασμού και πάσης χάριτος».

Τι είναι Αγιασμός;

Αγιασμός των Υδάτων είναι η τελετουργική πράξη δια  της οποίας το νερό καθαγιάζεται με ορισμένες Ευχές και επικλήσεις της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος, καθώς και με την σταυροειδή ευλογία και εμβάπτιση του Τιμίου Σταυρού. Η τελετή αυτή λέγεται Αγιασμός ακριβώς γιατί με το ευλογημένο νερό, με την μετάληψη και τον ραντισμό πιστεύουμε ότι αγιαζόμαστε και καθαριζόμαστε από τις αμαρτίες μας. Γι’ αυτό παρακαλούμε τον Θεό το αγιασμένο νερό να μας θεραπεύσει και να αποτρέψει κάθε σατανική δύναμη.

Η χρησιμοποίηση αγιασμένου νερού συναντάται σε πολύ παλαιούς χρόνους της ζωής των χριστιανών. Από αρχαίους Εκκλησιαστικούς ιστορικούς μαθαίνουμε για θαύματα που έγιναν με τον ραντισμό του αγιασμένου νερού. Επίσης υπάρχει μαρτυρία η οποία μας πληροφορεί ότι Αγιασμός γινόταν κάθε μήνα στο παλάτι της Κωνσταντινουπόλεως παρουσία των Βασιλέων. Έτσι εξηγείται και το τροπάριο «Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου … νίκας τοῖς Βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων..»που ψάλλεται όταν βαπτίζεται ο Τίμιος Σταυρός στο νερό.

Πότε τελείται ο Αγιασμός

Κάθε πρώτη του μηνός η Εκκλησία τελεί στους Ναούς τον Αγιασμό, ενώ κατά την επιθυμία των πιστών τελείται και σε άλλες περιπτώσεις της καθημερινής μας ζωής όπως κατά την θεμελίωση νέου σπιτιού η άλλης οικοδομής, κατά τα εγκαίνια του νέου σπιτιού, του νέου καταστήματος, του νέου αυτοκινήτου, του Σχολικού έτους, του Κατηχητικού έτους και άλλων πνευματικών δραστηριοτήτων, τελείται για ευόδωση της εργασίας, για ίαση ασθενειών, κατά της βασκανίας και των άλλων δαιμονικών επιθέσεων.                        

Τι χρειάζεται;

Για να τελεσθεί ο Αγιασμός χρειάζεται μια μικρή λεκάνη με καθαρό νερό, λίγο βασιλικό ή δενδρολίβανο, το θυμιατήρι του σπιτιού και το κανδήλι. Ο Ιερέας θα έχει μαζί του το επιτραχήλιο, το Ευαγγέλιο, τον Σταυρό και το «Ευχολόγιο». Σ’ ένα χαρτί γράφουμε τα ονόματα της οικογένειας μας η οποία πρέπει να είναι παρούσα  και συμπροσευχόμενη στην ακολουθία.

          Κάτι σαν επίλογος

Μπορούμε στο σπίτι μας να έχουμε Αγιασμό, αρκεί να μην τον ξεχνάμε στο εικονοστάσι, αλλά να τον χρησιμοποιούμε κάθε φορά που παρουσιάζεται ανάγκη. Είναι ευλογία και μια «καλή και ευλογημένη συνήθεια» να πίνουμε καθημερινά Αγιασμό πριν πάρουμε το πρωινό μας. Με την καθημερινή επαφή μας με τον Αγιασμό βάζουμε ολόκληρη την ημέρα μας κάτω από την ευλογία του Θεού ενώ δεν παραλείπουμε την συμμετοχή μας τακτικά στο Ποτήρι της Ζωής με την Κοινωνία του Σώματος και του Αίματος του Χριστού μας γεγονός που μας χαρίζει τον κατεξοχήν Αγιασμό, την Ευλογία και την Σωτηρία.