Από τον Κύκλο

Ο μεγαλομάρτυς Αρέθας και η συνοδεία του (24^η Οκτωβρίου)

Στα χρόνια του ευσεβούς βασιλέως Ιουστίνου (518-527) στην Αξώμη της Β. Αιθιοπίας βασιλεύει ο πιστός και ενάρετος Καλέμπ (Kaleb)  Ελεσβαάν (ʾElla ʾAsbeha «αυτός που φέρνει την αυγή»). Στη γειτονική χώρα της ευδαίμονος Αραβίας (βασίλειο Σαβά, σημερινή Υεμένη) την εξουσία την κρατά ο αιμοδιψής Γιουσούφ (Yusuf) Δου-Νοουάς ( Dhū Nuwās “κατσαρομάλλης”). Με τη δύναμη των όπλων αιφνιδιάζει τις γειτονικές χριστιανικές πόλεις (ο ίδιος είχε ασπαστεί τον Ιουδαϊσμό), με στόχο την εξόντωση των Χριστιανών «αν δεν άλλαζαν την πίστη τους και δεν  ποδοπατούσαν το Σταυρό».

Μία από τις πόλεις που ανέδειξε πλήθος μαρτύρων είναι η Ναζράν (η σημερινή Najran της Ν. Σαουδικής Αραβίας). Προεστός και υπεύθυνος της πόλης αυτής είναι ο Αρέθας (Χααρίθ δηλ. «γεωργός»), πολύ σεβάσμιος και ενάρετος. Ο μισόχριστος Δου-Νοουάς επιτέθηκε στη Ναζράν και ανέπτυξε έξω από τα τείχη της 12.000 στρατό. Οι Χριστιανοί,  με σύνθημα: «ούτε ένας προδότης ανάμεσά μας» ήταν έτοιμοι για το μαρτύριο…

Βλέποντας αυτή την αντίσταση ο πονηρός βασιλιάς άλλαξε τακτική. Έπεισε με κολακείες τους προύχοντες της πόλης να τους κάνει μια εθιμοτυπική επίσκεψη. Φόρεσε το προσωπείο της ευγενείας και καλοσύνης και έφτασε στην πόλη, εγκωμίασε τους κατοίκους για το ήθος τους, θαύμασε τα μνημεία, χάρηκε πολύ μαζί τους. Και καθώς αναχωρούσε, ζήτησε να τον επισκεφθούν και αυτοί στο δικό του στρατόπεδο.

Οι προύχοντες μαζί με τον προεστό Αρέθα εξήλθαν από την πόλη για τη συνάντηση. Την ώρα όμως εκείνη ξεδιπλώθηκε το άνομο σχέδιο του βασιλέως. Τις βίαιες συλλήψεις του Αρέθα και των προυχόντων ακολούθησε αναστάτωση και σύγχυση στην πόλη. Οι στρατιώτες όρμησαν και λεηλάτησαν τα πάντα. Δε σεβάστηκαν ούτε τα τίμια Λείψανα του επισκόπου Παύλου, που είχε εκδημήσει πριν από δύο χρόνια αλλά τα έριξαν στη φωτιά. Τότε κάηκαν ζωντανοί συνολικά 477 ιερείς, μοναχοί και μοναχές. Μαζί τους ο συναξαριστής συμπληρώνει ότι μαρτύρησαν επιπλέον «127 λαϊκοί»…

Ήρθε και η σειρά του Αρέθα μαζί με τους 340 συντρόφους του. Τον έφεραν μπροστά στο θρόνο του τυράννου. Εκεί απολογείται με παρρησία: Αισθάνεται ευτυχής, διότι αξιώνεται από το Θεό παρά την ηλικία των 95 ετών(!!) να στηρίζει και να εμπνέει ένα λαό και να «στέλνει στο Χριστό την πολυάριθμη αυτή πόλη και ένα έθνος ολόκληρο»… Παρηγορεί και ενθαρρύνει τους συντρόφους του: «Δεν υπάρχει ενδοξότερος θάνατος από το Μαρτύριο, διότι συμμετέχουμε στο πάθος του Χριστού και γινόμαστε κοινωνοί της δόξης του». Και αυτοί απαντούν: «Έχε θάρρος, τίμιε πάτερ, θα δεχτούμε μαζί σου το μακάριο τέλος».

Ο βασιλιάς διατάσσει το σφαγιασμό τους. Τόπος μαρτυρίου ο γειτονικός ποταμός. Εκεί προσευχήθηκαν όλοι μαζί και έδωσαν τον τελευταίο ασπασμό. Πρώτος θυσιάστηκε ο Αρέθας. Ακολούθησαν οι άλλοι αφού προηγουμένως έχρισαν το μέτωπό τους με το αίμα του Αρέθα. Τα τίμια Λείψανά τους στεφανώθηκαν με δόξα, οι ψυχές πέταξαν με αγγέλους στο φως του Παραδείσου.

Ο τόπος του μαρτυρίου έγινε μαγνήτης, που έλκυσε πολλούς. Ανάμεσα σ’ αυτούς είναι και μια γυναίκα με το τριετές παιδί της που ήρθε να χρισθεί με τις αγιασμένες σταγόνες του τιμίου αίματος… Ο τύραννος διατάζει να καεί ζωντανή η γυναίκα. Αλλά και το νήπιο έδωσε στον τύραννο παράδοξη για την ηλικία του ομολογία. «Θέλω  να μαρτυρήσω με τη μητέρα μου». Στην ερώτηση του βασιλέως τι είναι το μαρτύριο είπε: «Μαρτύριο είναι να πεθάνεις για το Χριστό, ώστε εκ νέου να ζήσεις». Και ποιος είναι ο Χριστός; «Έλα στην εκκλησία και θα σου δείξω ποιος είναι ο Χριστός», είπε στον τύραννο και έπεσε και αυτό με ορμή στη φωτιά με την πιστή μητέρα του.