Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

Αυτό κι αν είναι μικρό ποίμνιο!! (Κύκλος 14/10/2012)



Τῇ  θ΄ του μηνός Οκτωβρίου μνήμη του δικαίου ΛΩΤ
            Ἦλθον δὲ οἱ δύο ἄγγελοι εἰς Σόδομα ἑσπέρας· Λὼτ δὲ ἐκάθητο παρὰ τὴν πύλην Σοδόμων. ἰδὼν δὲ Λώτ, ἐξανέστη εἰς συνάντησιν αὐτοῖς καὶ προσεκύνησε τῷ προσώπῳ ἐπὶ τὴν γῆν.  καὶ εἶπεν· ἰδοὺ κύριοι, ἐκκλίνατε εἰς τὸν οἶκον τοῦ παιδὸς ὑμῶν (δούλου σας) καὶ καταλύσατε καὶ νίψασθε τοὺς πόδας ὑμῶν, καὶ ὀρθρίσαντες ἀπελεύσεσθε εἰς τὴν ὁδὸν ὑμῶν. καὶ εἶπαν· οὐχί, ἀλλ᾿ ἐν τῇ πλατείᾳ καταλύσομεν (θα περάσουμε τη νύχτα στα παγκάκια).  καὶ κατεβιάζετο (με τη βία φιλοξενία, κάτι ήξερε ο Λωτ) αὐτούς, καὶ ἐξέκλιναν πρὸς αὐτὸν καὶ εἰσῆλθον εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. καὶ ἐποίησεν αὐτοῖς πότον, καὶ ἀζύμους ἔπεψεν αὐτοῖς, καὶ ἔφαγον.
 πρὸ τοῦ κοιμηθῆναι δέ, οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως οἱ Σοδομῖται περικύκλωσαν τὴν οἰκίαν ἀπὸ νεανίσκου ἕως πρεσβυτέρου, ἅπας ὁ λαὸς ἅμα.  καὶ ἐξεκαλοῦντο τὸν Λὼτ καὶ ἔλεγον πρὸς αὐτόν· ποῦ εἰσιν οἱ ἄνδρες οἱ εἰσελθόντες πρὸς σὲ τὴν νύκτα; ἐξάγαγε αὐτοὺς πρὸς ἡμᾶς, ἵνα συγγενώμεθα (!!!) αὐτοῖς.  ἐξῆλθε δὲ Λὼτ πρὸς αὐτοὺς πρὸς τὸ πρόθυρον, τὴν δὲ θύραν προσέῳξεν ὀπίσω αὐτοῦ.  εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· μηδαμῶς ἀδελφοί, μὴ πονηρεύσησθε.  εἰσὶ δέ μοι δύο θυγατέρες, αἳ οὐκ ἔγνωσαν ἄνδρα· ἐξάξω αὐτὰς πρὸς ὑμᾶς, καὶ χρᾶσθε αὐταῖς, καθὰ ἂν ἀρέσκῃ ὑμῖν· μόνον εἰς τοὺς ἀνδρας τούτους μὴ ποιήσητε ἄδικον, (πάρτε τις παρθένες κόρες μου και κάντε ότι θέλετε , όχι τους ξένους !!!) οὗ εἵνεκεν εἰσῆλθον ὑπὸ τὴν σκέπην τῶν δοκῶν μου.  εἶπον δὲ αὐτῷ· ἀπόστα ἐκεῖ. εἰσῆλθες παροικεῖν· μὴ καὶ κρίσιν κρίνειν; νῦν οὖν σὲ κακώσωμεν μᾶλλον ἢ ἐκείνους (φύγε από μπροστά μας, είσαι πάροικος ξένος , μήπως θα μας κρίνεις κιόλας;; τώρα θα σε τσακίσουμε στο ξύλο εσένα πιο πολύ από εκείνους) . καὶ παρεβιάζοντο τὸν ἄνδρα τὸν Λὼτ σφόδρα. καὶ ἤγγισαν συντρίψαι τὴν θύραν.  
ἐκτείναντες δὲ οἱ ἄνδρες (οι άγγελοιτὰς χεῖρας εἰσεσπάσαντο τὸν Λὼτ πρὸς ἑαυτοὺς εἰς τὸν οἶκον, καὶ τὴν θύραν τοῦ οἴκου ἀπέκλεισαν· τοὺς δὲ ἄνδρας τοὺς ὄντας ἐπὶ τῆς θύρας τοῦ οἴκου ἐπάταξαν ἐν ἀορασίᾳ ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου, καὶ παρελύθησαν ζητοῦντες τὴν θύραν (έσωσαν το Λώτ και τύφλωσαν τους άλλους).  Εἶπον δὲ οἱ ἄνδρες πρὸς Λώτ· εἰσί σοι ὧδε γαμβροὶ ἢ υἱοὶ ἢ θυγατέρες; ἢ εἴτις σοι ἄλλος ἐστὶν ἐν τῇ πόλει, ἐξάγαγε ἐκ τοῦ τόπου τούτου· ὅτι ἡμεῖς ἀπόλλυμεν τὸν τόπον τοῦτον, ὅτι ὑψώθη ἡ κραυγὴ αὐτῶν ἔναντι Κυρίου, καὶ ἀπέστειλεν ἡμᾶς Κύριος ἐκτρίψαι αὐτήν (αν έχεις δικούς σου ειδοποίησέ τους γιατί ο Κύριος θα καταστρέψει την πόλη).  ἐξῆλθε δὲ Λὼτ καὶ ἐλάλησε πρὸς τοὺς γαμβροὺς αὐτοῦ τοὺς εἰληφότας τὰς θυγατέρας αὐτοῦ καὶ εἶπεν· ἀνάστητε καὶ ἐξέλθετε ἐκ τοῦ τόπου τούτου, ὅτι ἐκτρίβει Κύριος τὴν πόλιν. ἔδοξε δὲ γελοιάζειν ἐναντίον τῶν γαμβρῶν αὐτοῦ (πήγε να σώσει τους γαμπρούς αλλά τους φάνηκε πολύ γελοίος με τις προειδοποιήσεις του).
ἡνίκα δὲ ὄρθρος ἐγίνετο, ἐσπούδαζον (πίεζαν) οἱ ἄγγελοι τὸν Λὼτ λέγοντες· ἀναστὰς λάβε τὴν γυναῖκά σου καὶ τὰς δύο θυγατέρας σου, ἃς ἔχεις, καὶ ἔξελθε, ἵνα μὴ καὶ σὺ συναπόλῃ ταῖς ἀνομίαις τῆς πόλεως (φύγε για να μη χαθείς και συ με τις ανομίες της πόλης).  καὶ ἐταράχθησαν· καὶ ἐκράτησαν οἱ ἄγγελοι τῆς χειρὸς αὐτοῦ καὶ τῆς χειρὸς τῆς γυναικὸς αὐτοῦ καὶ τῶν χειρῶν τῶν δύο θυγατέρων αὐτοῦ (τους αρπάξαν οι άγγελοι από τα χέρια), ἐν τῷ φείσασθαι Κύριον αὐτοῦ.  καὶ ἐγένετο, ἡνίκα ἐξήγαγον αὐτοὺς ἔξω καὶ εἶπαν· σῴζων σῷζε τὴν σεαυτοῦ ψυχήν· μὴ περιβλέψῃ εἰς τὰ ὀπίσω, μηδὲ στῇς ἐν πάσῃ τῇ περιχώρῳ· εἰς τὸ ὄρος σῴζου, μήποτε συμπαραληφθῇς.  εἶπε δὲ Λὼτ πρὸς αὐτούς· δέομαι κύριε,  ἐπειδὴ εὗρεν ὁ παῖς σου ἔλεος ἐναντίον σου καὶ ἐμεγάλυνας τὴν δικαιοσύνην σου, ὃ ποιεῖς ἐπ᾿ ἐμὲ τοῦ ζῆν τὴν ψυχήν μου, ἐγὼ δὲ οὐ δυνήσομαι διασωθῆναι εἰς τὸ ὄρος, μήποτε καταλάβῃ με τὰ κακὰ καὶ ἀποθάνω.  ἰδοὺ ἡ πόλις αὕτη ἐγγὺς τοῦ καταφυγεῖν με ἐκεῖ, ἥ ἐστι μικρά, καὶ ἐκεῖ διασωθήσομαι· οὐ μικρά ἐστι; καὶ ζήσεται ἡ ψυχή μου ἕνεκέν σου (Κύριε επειδή με λυπήθηκες , δεν προφθαίνω να φτάσω στο βουνό, δος μου εκείνη την πόλη να σωθώ).  καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἰδοὺ ἐθαύμασά σου τὸ πρόσωπον καὶ ἐπὶ τῷ ρήματι τούτῳ τοῦ μὴ καταστρέψαι τὴν πόλιν, περὶ ἧς ἐλάλησας . (Να για την αγάπη που έδειξες δε θα καταστρέψω αυτή την πόλη)·  σπεῦσον οὖν τοῦ σωθῆναι ἐκεῖ· οὐ γὰρ δυνήσομαι ποιῆσαι πρᾶγμα, ἕως τοῦ ἐλθεῖν σε ἐκεῖ. διὰ τοῦτο ἐκάλεσε τὸ ὄνομα τῆς πόλεως ἐκείνης Σηγώρ.  ὁ ἥλιος ἐξῆλθεν ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ Λὼτ εἰσῆλθεν εἰς Σηγώρ,
 καὶ Κύριος ἔβρεξεν ἐπὶ Σόδομα καὶ Γόμορρα θεῖον, καὶ πῦρ παρὰ Κυρίου ἐξ οὐρανοῦ  καὶ κατέστρεψε τὰς πόλεις ταύτας καὶ πᾶσαν τὴν περίχωρον καὶ πάντας τοὺς κατοικοῦντας ἐν ταῖς πόλεσι καὶ τὰ ἀνατέλλοντα ἐκ τῆς γῆς.  καὶ ἐπέβλεψεν ἡ γυνὴ αὐτοῦ εἰς τὰ ὀπίσω καὶ ἐγένετο στήλη ἁλός. (Και κατέστρεψε ο Κύριος τις πόλεις αλλά και η γυναίκα του Λωτ έγινε στήλη άλατος) (Γέν ιθ’ 1-26) 

Ο Ποιμένας Χριστός (Κυριακή 14/10/2012)




Στην Παλαιά Διαθήκη σώζεται η προφητεία του προφήτη Μιχαία, ο οποίος προφήτευσε τη Γέννηση του Ιησού Χριστού και τη θέση του ως ποιμένα του λαού.
Βαθιά ριζωμένη η τέχνη της ποιμαντικής μέσα στην ζωή του Ισραήλ και ο προφήτης χρησιμοποιεί αυτή την εικόνα για να δείξει την θέση του Χριστού ως ποιμένα του λαού, ο οποίος βρίσκεται στη θέση του ποιμνίου. Η ευσπλαχνία του Θεού αποκαλύπτει στον λαό του τον ιδανικό Ποιμένα, όπως είχε ζητήσει ο Μωϋσής για να ποιμάνει το λαό.
            Ο ίδιος ο Χριστός από την αρχή της δημόσιας διδασκαλίας του κινείται ως ποιμένας. Αρχικά συγκεντρώνει κοντά του μια μικρή ομάδα ανθρώπων, τους δώδεκα μαθητές, ένα μικρό ποίμνιο που θα αποτελέσει τον πυρήνα για την διδασκαλία Του. Αυτό το μικρό ποίμνιο το προτρέπει να μην φοβάται τις διώξεις, γιατί το σκεπάζει ο ίδιος ο Θεός. Αυτό σιγά σιγά θα αυξηθεί και θα δημιουργήσει την Εκκλησία με κεφαλή της τον Ποιμένα Χριστό.

Το ποίμνιο θα διωχθεί, θα πολεμηθεί και θα χτυπηθεί από εχθρούς, που ως λύκοι μεταμφιεσμένοι σε πρόβατα θα επιτεθούν στο κοπάδι θα σκοτώσουν τον βοσκό και θα σκορπίσουν το κοπάδι. Αυτή την προφητεία του Ζαχαρία επιβεβαιώνουν τα γεγονότα της σύλληψης και της Σταύρωσης του Χριστού, όταν οι μαθητές σκόρπισαν. Ο ίδιος Ποιμένας, μετά την Ανάστασή Του, ηγείται του ποιμνίου και το οδηγεί στην αιώνια ζωή.
Όλες αυτές οι σκόρπιες αποδείξεις σχηματίζουν μια μεγαλειώδη εικόνα για τον Ποιμένα Χριστό, μα η πιο ζωντανή απεικόνιση γίνεται στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, όπου ο ίδιος ο Χριστός ονομάζει τον εαυτό του Ποιμένα καλό. Ο καλός Ποιμένας είναι αυτός που θυσιάζει τη ζωή του για το ποίμνιο, γνωρίζει τα πρόβατά του και τον γνωρίζουν κι αυτά. Ενδιαφέρεται όμως και για εκείνα που βρίσκονται έξω από τη μάνδρα της Σωτηρίας.
Έτσι η Εκκλησία γίνεται μια ποίμνη με έναν ποιμένα, τον Χριστό. Ο Ιησούς γίνεται η θύρα για να περάσουν τα πρόβατα στη βοσκή. Δημιουργείται έτσι μια νέα κοινότητα, η Εκκλησία, βασισμένη στην αγάπη ποιμένα και ποιμνίου. Είναι η αγάπη που συνδέει τον Πατέρα με τον Υιό, δηλαδή η τέλεια αγάπη. Αυτή στηρίζεται πάνω στην υπακοή και την τήρηση των εντολών του Θεού, κάτι το οποίο με ελευθερία ο πιστός ακολουθεί, δεχόμενος να ενταχθεί στο ποίμνιο του Χριστού.
Τα διασκορπισμένα πρόβατα των άλλων εθνών συγκεντρώνονται στην μάνδρα και γνωρίζουν τον Σωτήρα Θεό, μέσω της ποίμνης του Ισραήλ. Η θυσία του Ποιμένα Χριστού είναι για όλα Του τα πρόβατα, για όλους τους ανθρώπους, έτσι ώστε να συναχθούν όλα τα έθνη σε μία ποίμνη και το Ευαγγέλιο να κηρυχθεί σε όλους, καλώντας τους να σωθούν.
Με την Ανάστασή Του ο Χριστός χαρίζει στα παιδιά Του αιώνια ζωή.
Όπως ο ποιμένας γνωρίζει τι χρειάζεται το ποίμνιο και παρέχει τα πάντα σ' αυτό, έτσι και ο Ποιμένας Χριστός χαρίζει στον άνθρωπο αιώνια ζωή.
Το ποίμνιο συνάζεται στο όνομα του Χριστού, ονομάζεται απ' το όνομα Του και καλείται Χριστεπώνυμο, με αρχή και κεφαλή τον ένα, τον καλό Ποιμένα Χριστό!       Αντώνη Χαϊδούτη, θεολόγου 

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

"Μὴ φοβοῦ, τὸ μικρὸν ποίμνιον"


ΗΡΑ τοὺς ὀφθαλμούς μου εἰς τὰ ὄρη, ὅθεν ἥξει ἡ βοήθειά μου. ἡ βοήθειά μου παρὰ Κυρίου τοῦ ποιήσαντος τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.  μὴ δῴης εἰς σάλον τὸν πόδα σου, μηδὲ νυστάξῃ ὁ φυλάσσων σε.  ἰδοὺ οὐ νυστάξει οὐδὲ ὑπνώσει ὁ φυλάσσων τὸν ᾿Ισραήλ.  Κύριος φυλάξει σε, Κύριος σκέπη σοι ἐπὶ χεῖρα δεξιάν σου·  ἡμέρας ὁ ἥλιος οὐ συγκαύσει σε, οὐδὲ ἡ σελήνη τὴν νύκτα. Κύριος φυλάξει σε ἀπὸ παντὸς κακοῦ, φυλάξει τὴν ψυχήν σου ὁ Κύριος.  Κύριος φυλάξει τὴν εἴσοδόν σου καὶ τὴν ἔξοδόν σου ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος. (Ψλμ ρκ΄)

........................................................
Κα γένετο ν μι τν μερν κα ατς νέβη ες πλοον κα ο μαθητα ατο, κα επε πρς ατούς· Διέλθωμεν ες τ πέραν τς λίμνης· κα νήχθησαν.  πλεόντων δ ατν φύπνωσε. κα κατέβη λαλαψ νέμου ες τν λίμνην, κα συνεπληροντο κα κινδύνευον.  προσελθόντες δ διήγειραν ατν λέγοντες· πιστάτα πιστάτα, πολλύμεθα! δ γερθες πετίμησε τ νέμ κα τ κλύδωνι το δατος, κα παύσαντο, κα γένετο γαλήνη.  επε δ ατος·  Πο στιν πίστις μν; φοβηθέντες δ θαύμασαν λέγοντες πρς λλήλους· Τίς ρα οτός στιν, τι κα τος νέμοις πιτάσσει κα τ δατι, κα πακούουσιν ατ(Λκ. η΄ 22-25 )
........................................................
Τίς Θεὸς μέγας ὡς Θεὸς ἡμῶν;
Σὺ εἶ ὁ Θεὸς ὁ ποιῶν θαυμάσια μόνος”

Νέα χρονιά με νέο σύνθημα


“Μὴ φοβοῦ, τὸ μικρὸν ποίμνιον”
                                                                                                                                (Λουκ. ιβ’ 32)


Κύκλος νέων επιστημόνων
Χριστιανικής Εστίας Λάρισας
2012-2013

Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012

ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ

Με τη βοήθεια του Θεού, ο Κύκλος μας θα ξεκινήσει και πάλι για το έτος 2012-13, την Κυριακή του Σπορέως , 14 Οκτωβρίου 2012 στις 11:30 το πρωί στη γνωστή μας Χριστιανική Εστία Λάρισας.

Ας μη χάσουμε την ευκαιρία να βρεθούμε και πάλι μαζί με τους αγαπημένους μας φίλους ( μάλλον αδελφούς ) σε μια ευλογημένη παρέα κάτω από την εικόνα του Χριστού!

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ , ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ, ΠΑΝΤΑ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ