Ο Ποιμένας Χριστός (Κυριακή 14/10/2012)

Στην Παλαιά Διαθήκη σώζεται η προφητεία του προφήτη Μιχαία, ο οποίος προφήτευσε τη Γέννηση του Ιησού Χριστού και τη θέση του ως ποιμένα του λαού.
Βαθιά ριζωμένη η τέχνη της ποιμαντικής μέσα στην ζωή του Ισραήλ και ο προφήτης χρησιμοποιεί αυτή την εικόνα για να δείξει την θέση του Χριστού ως ποιμένα του λαού, ο οποίος βρίσκεται στη θέση του ποιμνίου. Η ευσπλαχνία του Θεού αποκαλύπτει στον λαό του τον ιδανικό Ποιμένα, όπως είχε ζητήσει ο Μωϋσής για να ποιμάνει το λαό.
            Ο ίδιος ο Χριστός από την αρχή της δημόσιας διδασκαλίας του κινείται ως ποιμένας. Αρχικά συγκεντρώνει κοντά του μια μικρή ομάδα ανθρώπων, τους δώδεκα μαθητές, ένα μικρό ποίμνιο που θα αποτελέσει τον πυρήνα για την διδασκαλία Του. Αυτό το μικρό ποίμνιο το προτρέπει να μην φοβάται τις διώξεις, γιατί το σκεπάζει ο ίδιος ο Θεός. Αυτό σιγά σιγά θα αυξηθεί και θα δημιουργήσει την Εκκλησία με κεφαλή της τον Ποιμένα Χριστό.

Το ποίμνιο θα διωχθεί, θα πολεμηθεί και θα χτυπηθεί από εχθρούς, που ως λύκοι μεταμφιεσμένοι σε πρόβατα θα επιτεθούν στο κοπάδι θα σκοτώσουν τον βοσκό και θα σκορπίσουν το κοπάδι. Αυτή την προφητεία του Ζαχαρία επιβεβαιώνουν τα γεγονότα της σύλληψης και της Σταύρωσης του Χριστού, όταν οι μαθητές σκόρπισαν. Ο ίδιος Ποιμένας, μετά την Ανάστασή Του, ηγείται του ποιμνίου και το οδηγεί στην αιώνια ζωή.

Όλες αυτές οι σκόρπιες αποδείξεις σχηματίζουν μια μεγαλειώδη εικόνα για τον Ποιμένα Χριστό, μα η πιο ζωντανή απεικόνιση γίνεται στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, όπου ο ίδιος ο Χριστός ονομάζει τον εαυτό του Ποιμένα καλό. Ο καλός Ποιμένας είναι αυτός που θυσιάζει τη ζωή του για το ποίμνιο, γνωρίζει τα πρόβατά του και τον γνωρίζουν κι αυτά. Ενδιαφέρεται όμως και για εκείνα που βρίσκονται έξω από τη μάνδρα της Σωτηρίας.

Έτσι η Εκκλησία γίνεται μια ποίμνη με έναν ποιμένα, τον Χριστό. Ο Ιησούς γίνεται η θύρα για να περάσουν τα πρόβατα στη βοσκή. Δημιουργείται έτσι μια νέα κοινότητα, η Εκκλησία, βασισμένη στην αγάπη ποιμένα και ποιμνίου. Είναι η αγάπη που συνδέει τον Πατέρα με τον Υιό, δηλαδή η τέλεια αγάπη. Αυτή στηρίζεται πάνω στην υπακοή και την τήρηση των εντολών του Θεού, κάτι το οποίο με ελευθερία ο πιστός ακολουθεί, δεχόμενος να ενταχθεί στο ποίμνιο του Χριστού.

Τα διασκορπισμένα πρόβατα των άλλων εθνών συγκεντρώνονται στην μάνδρα και γνωρίζουν τον Σωτήρα Θεό, μέσω της ποίμνης του Ισραήλ. Η θυσία του Ποιμένα Χριστού είναι για όλα Του τα πρόβατα, για όλους τους ανθρώπους, έτσι ώστε να συναχθούν όλα τα έθνη σε μία ποίμνη και το Ευαγγέλιο να κηρυχθεί σε όλους, καλώντας τους να σωθούν.
Με την Ανάστασή Του ο Χριστός χαρίζει στα παιδιά Του αιώνια ζωή. Όπως ο ποιμένας γνωρίζει τι χρειάζεται το ποίμνιο και παρέχει τα πάντα σ' αυτό, έτσι και ο Ποιμένας Χριστός χαρίζει στον άνθρωπο αιώνια ζωή.

Το ποίμνιο συνάζεται στο όνομα του Χριστού, ονομάζεται απ' το όνομα Του και καλείται Χριστεπώνυμο, με αρχή και κεφαλή τον ένα, τον καλό Ποιμένα Χριστό!       Αντώνη Χαϊδούτη, θεολόγου