Η επέτειος του "ΟΧΙ"- Σκέψεις για την αληθινή ελευθερία

Ο άνθρωπος επλάσθη για να εικονίζη τον Θεόν επί της γης· ο Θεός τον έκαμεν ον νοερόν και αυτεξούσιον για να πράττη το θέλημα αυτού, το οποίον έγραψε μέσα στην καρδία του και το κατέστησε και ιδικόν του θέλημα. Σκοπός της διαπλάσεώς του ήταν να γνωρίση η δημιουργία τον Θεόν· επλάσθη λοιπόν για να γνωρίση τον Πλάστην και Δημιουργόν του· επλάσθη για να υψούται προς τον Θεόν· επλάσθη για να δοξάζη τον Θεόν· επλάσθη με σκοπόν η δημιουργηθείσα κτίσις να αινή ενσυνειδήτως τον θείον Δημιουργόν της. Το αυτεξούσιον λοιπόν αυτού, το νοερόν και το ηθικώς ελεύθερον του εδόθησαν για να εκπληρώνη τον μέγα προορισμόν του, την μεγάλην αποστολή του, να συνδέη την γη με τον Ουρανό και να μη αποκλίνη δεξιά ή αριστερά· αλλά να βαδίζη την ευθείαν οδό, πράττοντας μόνο το αγαθόν, το εγγεγραμμένον στην καρδία του, το οποίον και αυτός ορμεμφύτως αγαπά· διότι αλλιώς, εάν αποκλίνη από τον προορισμό του, γίνεται ανελεύθερος και «εξομοιούται τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις». Ο άνθρωπος είναι αληθώς ελεύθερος πριν απομακρυνθή από το αγαθόν και ενόσω συνταυτίζει την θέλησί του προς το θέλημα του Θεού· όμως ευθύς ως αποκλίνη από την ευθείαν, αποβαίνει όντως ανελεύθερος, η ελευθερία του πλέον είναι ψευδής επίδειξις ψευδούς ελευθερίας.

………………………………………………………………………………………………………………..

Τον τρόπο κατά τον οποίον ημπορούμε να διατηρήσωμε τους εαυτούς μας αληθώς ελευθέρους μας τον υπέδειξεν ο ίδιος ο Σωτήρ ημών, όταν είπε: «ος γαρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι απολέσει αυτήν· ος δ΄ αν απολέση την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού, ευρήσει αυτήν». Δηλαδή εδίδαξε ότι μόνο με την αυταπάρνησιν ημπορούμε να σωθούμε· και αληθώς, για να γίνωμε αληθώς ελεύθεροι είναι ανάγκη να απαρνηθούμε τους εαυτούς μας και να σηκώσουμε στους ώμους τον σταυρόν και να ακολουθήσωμε τον Υιόν του Θεού, ο οποίος μας καλεί για να μας ελευθερώση· «Εάν ουν ο υιός ελευθερώση υμάς, όντως ελεύθεροι έσεσθε» λέγει ο Σωτήρ και ελευθερωτής μας, και πάλιν· «εάν υμείς μείνητε εν τω λόγω τω εμώ αληθώς μαθηταί μου εστέ, και γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς». Άρα αποβαίνουμε ελεύθεροι όταν ακούμε με προσοχήν το κήρυγμα του Σωτήρος, μένουμε σ΄ αυτό, σηκώνουμε στους ώμους τον σταυρόν και τον ακολουθούμε· και απαρνούμεθα τους εαυτούς μας όταν αποτασσόμεθα τον νόμον της σαρκός μαζί με τα πάθη και τις επιθυμίες και σηκώνουμε τον σταυρόν, υπομένοντας κάθε κακοπάθεια υπέρ του νόμου του Θεού. Ο τρόπος, δηλαδή, να διαμείνωμε ελεύθεροι είναι: κατάπαυσις του θελήματος της σαρκός, ενέργεια του θελήματος του πνεύματος και υποταγή του κατωτέρου στο ανώτερον.

………………………………………………………………………………………………………………..

Ο εσωτερικώς ελεύθερος οφείλει να αποβή άγιος· γι΄ αυτό ο Θεός και στην Παλαιά και στην Νέα Διαθήκη εντέλλεται λέγοντας: «Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί»· διότι πως ημπορεί ο ανόσιος να κοινωνήση προς το Θείον; Και ο Σωτήρ επίσης εντέλλεται λέγοντας: «έσεσθε ουν υμείς τέλειοι ώσπερ ο Πατήρ υμών ο εν ουρανοίς τέλειός εστί»· διότι όπως είναι ο Πατήρ, τον οποίον επικαλούμεθα, τοιαύτα κατ΄ ανάγκην πρέπει να είναι και τα τέκνα. Αγίους λοιπόν και τελείους μάς θέλει ο Θεός, διότι μόνον οι άγιοι και τέλειοι είναι υιοί του Πατρός του εν ουρανοίς, και μόνον αυτοί δικαιούνται να επικαλούνται με υιϊκήν στοργή τις χάριτες αυτού και αυτοί μόνοι κληρονομούν την ουράνιον Βασιλείαν.                                                                                                   (΄Αγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως )

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ (28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ)

Η εορτή της Αγίας Σκέπης της υπεραγίας Θεοτόκου επιτελείται σε ανάμνηση της οπτασίας που είδε ο όσιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός [28 Μαΐου], την ώρα που ετελείτο αγρυ­πνία, όπως κάθε Παρασκευή, στον ναό της Παναγίας των Βλαχερνών στην Κωνσταντινούπολη. Την τέταρτη ώρα της νύκτας, ο άγιος, αφοσιωμένος στην προσευχή, ύψωσε τα μάτια του προς τον ουρανό και είδε την υπεραγία Θεοτόκο να στέκεται στην πύλη του νάρθηκα, δορυφορούμενη από μία φοβερή παράταξη αγίων αγγέλων, και χειροκρατούμενη από τον Τίμιο Πρόδρομο και τον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο. Όταν έφθασε στη μέση του ναού, οπού βρισκόταν ο άμβωνας, έκλινε τα γόνατα και για ώρα πολλή προσευχόταν υπέρ της σωτη­ρίας του κόσμου, έπειτα μπήκε στο ιερό Βήμα και άνοιξε την αγία Σωρό, στην οποία φυλασσόταν το ιερό Μαφόριο της, και όρθια μπροστά στα βημόθυρα το άπλωσε πάνω από το εκκλησίασμα.

Το ιερό Μα­φόριο αιωρείτο στον αέρα σαν να το συγκρατούσε κάποια μυστηριώδης δύναμη και φαινόταν τόσο μεγάλο ώστε να σκεπάζει όλο το λαό. Φοβισμένος και γεμάτος ευγνωμοσύνη ό όσιος Ανδρέας βεβαιώθηκε για την αλήθεια της οπτασίας από τον μαθητή του Επιφάνιο, που κρίθηκε και εκείνος άξιος να δει το θαύμα αυτό, ενώ ο λαός συνέχιζε την αγρυπνία χωρίς να αντιληφθεί το γεγονός. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα η Θεοτόκος άρχισε να ανέρχεται προς τον ουρανό, περιβεβλημένη απαστράπτον φως και έγινε άφαντη - άφησε όμως στον χριστεπώνυμο λαό το άγιο Μαφόριο, εγγύηση της φιλάνθρωπης προσ­τασίας της.

Πολλές φορές οι χριστιανοί της Βασιλεύουσας έγιναν μάρτυρες αυτής της προστασίας της Θεοτόκου, η οποία καθ' όμοιο τρόπο σκε­πάζει όλη την αγία του Χριστού Εκκλησία, τη Νέα Ιερουσαλήμ. Παντού και πάντοτε και ανά πάσα στιγμή, η Παντάνασσα απλώνει μυστικά το Μαφόριο της πάνω από τους χριστιανούς και αναπέμπει προς τον Υιό της, Κύριο ημών Ιησού Χριστό, τις δεήσεις της και πρεσβεύει υπέρ της σωτηρίας του κόσμου.  

Δόξα. Καὶ νῦν. Ἦχος πλ. α'.

Αἱ δωρεαὶ τῆς Σκέπης σου, ὡς ἀκτῖνες πανταχοῦ ἁπλούμεναι, πολλαχῶς εὐεργετοῦσιν ἡμᾶς  Θεοτόκε‧ νόσων γὰρ τὴν ἀχλὺν διώκουσι, πολεμίων τάς φάλαγγας ἐκτρέπουσιν, ἀδοκήτων συμφορῶν διαλύουσιν τὸν ζόφον, καὶ εἰρήνην σταθηρὰν ἡμῖν παρέχουσιν, Ἀλλ' ὦ κεχαριτωμένη Παρθένε, τοὺς χαριστηρίους ἡμῶν ὕμνους δέξαι, καὶ ἴσθι ἡμῖν σύμμαχος καὶ προστάτις, μέχρι τερμάτων αἰῶνος δεόμεθα.               

Ομιλία περί της αληθούς ελευθερίας

Ο άνθρωπος επλάσθη για να εικονίζη τον Θεόν επί της γης· ο Θεός τον έκαμεν ον νοερόν και αυτεξούσιον για να πράττη το θέλημα αυτού, το οποίον έγραψε μέσα στην καρδία του και το κατέστησε και ιδικόν του θέλημα. Σκοπός της διαπλάσεώς του ήταν να γνωρίση η δημιουργία τον Θεόν· επλάσθη λοιπόν για να γνωρίση τον Πλάστην και Δημιουργόν του· επλάσθη για να υψούται προς τον Θεόν· επλάσθη για να δοξάζη τον Θεόν· επλάσθη με σκοπόν η δημιουργηθείσα κτίσις να αινή ενσυνειδήτως τον θείον Δημιουργόν της. Το αυτεξούσιον λοιπόν αυτού, το νοερόν και το ηθικώς ελεύθερον του εδόθησαν για να εκπληρώνη τον μέγα προορισμόν του, την μεγάλην αποστολή του, να συνδέη την γη με τον Ουρανό και να μη αποκλίνη δεξιά ή αριστερά· αλλά να βαδίζη την ευθείαν οδό, πράττοντας μόνο το αγαθόν, το εγγεγραμμένον στην καρδία του, το οποίον και αυτός ορμεμφύτως αγαπά· διότι αλλιώς, εάν αποκλίνη από τον προορισμό του, γίνεται ανελεύθερος και «εξομοιούται τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις». Ο άνθρωπος είναι αληθώς ελεύθερος πριν απομακρυνθή από το αγαθόν και ενόσω συνταυτίζει την θέλησί του προς το θέλημα του Θεού· όμως ευθύς ως αποκλίνη από την ευθείαν, αποβαίνει όντως ανελεύθερος, η ελευθερία του πλέον είναι ψευδής επίδειξις ψευδούς ελευθερίας.

………………………………………………………………………………………………………………..

Τον τρόπο κατά τον οποίον ημπορούμε να διατηρήσωμε τους εαυτούς μας αληθώς ελευθέρους μας τον υπέδειξεν ο ίδιος ο Σωτήρ ημών, όταν είπε: «ος γαρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι απολέσει αυτήν· ος δ΄ αν απολέση την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού, ευρήσει αυτήν». Δηλαδή εδίδαξε ότι μόνο με την αυταπάρνησιν ημπορούμε να σωθούμε· και αληθώς, για να γίνωμε αληθώς ελεύθεροι είναι ανάγκη να απαρνηθούμε τους εαυτούς μας και να σηκώσουμε στους ώμους τον σταυρόν και να ακολουθήσωμε τον Υιόν του Θεού, ο οποίος μας καλεί για να μας ελευθερώση· «Εάν ουν ο υιός ελευθερώση υμάς, όντως ελεύθεροι έσεσθε» λέγει ο Σωτήρ και ελευθερωτής μας, και πάλιν· «εάν υμείς μείνητε εν τω λόγω τω εμώ αληθώς μαθηταί μου εστέ, και γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς». Άρα αποβαίνουμε ελεύθεροι όταν ακούμε με προσοχήν το κήρυγμα του Σωτήρος, μένουμε σ΄ αυτό, σηκώνουμε στους ώμους τον σταυρόν και τον ακολουθούμε· και απαρνούμεθα τους εαυτούς μας όταν αποτασσόμεθα τον νόμον της σαρκός μαζί με τα πάθη και τις επιθυμίες και σηκώνουμε τον σταυρόν, υπομένοντας κάθε κακοπάθεια υπέρ του νόμου του Θεού. Ο τρόπος, δηλαδή, να διαμείνωμε ελεύθεροι είναι: κατάπαυσις του θελήματος της σαρκός, ενέργεια του θελήματος του πνεύματος και υποταγή του κατωτέρου στο ανώτερον.

………………………………………………………………………………………………………………..

Ο εσωτερικώς ελεύθερος οφείλει να αποβή άγιος· γι΄ αυτό ο Θεός και στην Παλαιά και στην Νέα Διαθήκη εντέλλεται λέγοντας: «Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί»· διότι πως ημπορεί ο ανόσιος να κοινωνήση προς το Θείον; Και ο Σωτήρ επίσης εντέλλεται λέγοντας: «έσεσθε ουν υμείς τέλειοι ώσπερ ο Πατήρ υμών ο εν ουρανοίς τέλειός εστί»· διότι όπως είναι ο Πατήρ, τον οποίον επικαλούμεθα, τοιαύτα κατ΄ ανάγκην πρέπει να είναι και τα τέκνα. Αγίους λοιπόν και τελείους μάς θέλει ο Θεός, διότι μόνον οι άγιοι και τέλειοι είναι υιοί του Πατρός του εν ουρανοίς, και μόνον αυτοί δικαιούνται να επικαλούνται με υιϊκήν στοργή τις χάριτες αυτού και αυτοί μόνοι κληρονομούν την ουράνιον Βασιλείαν.                                                                                                   (΄Αγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως )

Οι πρόγονοί μας πολέμησαν για την Ελευθερία μας. Ίσως χρειαστεί κι εμείς να το κάνουμε κάποτε..Πρέπει όμως να μην ξεχνάμε και τον πνευματικό πόλεμο που χρειάζεται καθημερινά για την αληθινή Ελευθερία 

ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΑΙΜΑ

ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΟΥΜΕ  ΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΙΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΔΙΑΤΗΡΕΙ Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΣΤΙΑ. ΟΛΟΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΑΙΜΑ. ΚΑΙ ΜΗΝ ΛΗΣΜΟΝΕΙΤΕ: 
"ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΡΑΝΙΔΑ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΕΥΓΕΝΗ ΣΚΟΠΟ, ΚΑΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΔΙΣΤΑΖΟΥΜΕ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ"!! 

Αύριο είναι Κυριακή

Κάθε μέρα που ξημερώνει είναι μιά καινούργια ευκαιρία που δίνει ο Θεός στον κόσμο, είπε κάποιος.
Η αυριανή μέρα (23/10/'11) είναι η ευκαιρία μας να αδράξουμε την ευκαιρία που μας δίνει!!
Θυμήσου τον κύκλο στις 11:30 πμ στη Χριστιανική Εστία

«ΟΥΑΙ MOI EΣTIN ΕΑΝ ΜΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΩΜΑΙ»

Προφητείας Ἰεζεκιὴλ τὸ Ἀνάγνωσμα Κεφ. ΛΣΤ', 24

Τάδε λέγει Κύριος· Λήψομαι ὑμᾶς ἐκ τῶν ἐθνῶν, καὶ ἀθροίσω ὑμᾶς ἐκ πασῶν τῶν γαιῶν, καὶ εἰσάξω ὑμᾶς εἰς τὴν γῆν ὑμῶν, καὶ ῥανῶ ἐφ' ὑμᾶς ὕδωρ καθαρόν, καὶ καθαρισθήσεσθε ἀπὸ πασῶν τῶν ἀκαθαρσιῶν ὑμῶν, καὶ ἀπὸ πάντων τῶν εἰδώλων ὑμῶν, καὶ καθαριῶ ὑμᾶς, καὶ δώσω ὑμῖν καρδίαν καινήν, καὶ πνεῦμα καινὸν δώσω ὑμῖν, καὶ ἀφελῶ τὴν καρδίαν τὴν λιθίνην ἐκ τῆς σαρκὸς ὑμῶν, καὶ δώσω ὑμῖν καρδίαν σαρκίνην, καὶ τὸ πνεῦμά μου δώσω ἐν ὑμῖν, καὶ ποιήσω, ἵνα ἐν τοῖς δικαιώμασί μου πορεύησθε, καὶ τὰ κρίματά μου φυλάξησθε, καὶ ποιήσητε, καὶ κατοικήσετε ἐπὶ τῆς γῆς, ἧς ἔδωκα τοῖς πατράσιν ὑμῶν, καὶ ἔσεσθέ μοι εἰς λαόν, κἀγὼ ἔσομαι ὑμῖν εἰς Θεόν.

      Αυτή η συγκλονιστική και μεγαλειώδης υπόσχεση του Θεού,  που διαβάζεται την ημέρα της Πεντηκοστής (εν είδει Διαθήκης-συμφωνίας του Υψίστου με όλους μας) σφραγίζει την είσοδο του Αγίου Πνεύματος στην ανθρώπινη ιστορία, τη συγκρότηση της Εκκλησίας.

       Αυτή είναι η υπερτέλεια και ασύγκριτη δωρεά προς όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους που κάνει τις καρδιές όλων μας που πιστεύουμε σ΄ Αυτόν να θέλουμε να Τον κάνουμε γνωστό και στους άλλους.

            

Το πρώτο φετινό μας θέμα (2011-'12)

                 «ΟΥΑΙ MOI EΣTIN ΕΑΝ ΜΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΩΜΑΙ» (Εισήγηση από τον π. Κυριάκο Τσολάκη)

Χρειαζόμαστε ένα σύνθημα που να ανταποκρίνεται στους καιρούς μας. Ποιο μπορεί να είναι αυτό; Ο επανευαγγελισμός του Λαού του Θεού. Ο απόστολος Παύλος ανταποκρινόμενος στην κλή­ση του Θεού, το ένοιωθε ως ανάγκη: «Εάν γαρ ευαγγελίζωμαι, ουκ εστί μοι καύχημα. Ανάγκη γαρ μοί επίκειται. Ουαί δε μοί εστίν εάν μη εύαγγελίζωμαι» (A' Κορ. θ' 16).

α) Ο απόστολος Παύλος και το έργο της ιεραποστολής.

Δεν το διάλεξε μόνος του. Ο Χριστός τον κάλεσε λέγοντας του «τέθεικά σε εις φως εθνών». Την κλήση αυτή τη δέχεται με χαρά. Κάνει το έργο του με σύστημα και μέθοδο. Αξιοποιεί κάθε δυ­νατότητα καί ευκαιρία. «Τοις πάσι γέγονα τα πάντα». Κάνει το έργο του με διαφόρους συνεργάτες του. Κηρύττει «Ίησουν Χριστόν, καί τούτον έσταυρωμένον». Και το ακόμα πιο εκπληκτικό, το κάνει όπου βρίσκεται. Ακόμα και φυλακισμένος! Σε συνθήκες δυσχερείς, ανάμεσα σε αφάνταστες δυσκολίες. 

β)Η ιεραποστολή είναι καθήκον.

Η εποχή μας είναι κατάλληλη για ιεραποστολή; Από την επο­χή του απ. Παύλου έχουν αλλάξει τόσα πράγματα... Και όμως η κρίση των καιρών μας προβληματίζει πολύ όλους. Γι' αυτό καί είναι απαραίτητη η ιεραποστολή. Από ανθρώπους που θα μιλήσουν με τόλμη να βρουν οι άνθρωποι τη λύση των προβλημάτων τους. Και ότι ο Θεός «θέλει πάντας ανθρώπους σωθήναι». Στο δρόμο όμως της σωτηρίας πρέπει να οδηγηθούν από κάποιον. Κι αυτό το βάρος πέφτει και σε μας.

Τι είναι ιεραποστολή; Η προσπάθεια της Εκκλησίας για να γνωρίσουν οι άνθρωποι το Ευαγγέλιο. Τη σωτηρία. Και το έργο αυτό όπου ανήκουμε αυτό το σκοπό έχει. Και το καθήκον μας είναι να εργαζόμαστε ιεραποστολικά. Οδηγούς μας έχουμε τους ιε­ραποστόλους όλων των εποχών, αλλά καί τους πρωτεργάτες του χριστιανικού έργου. Και πρωτίστως τον π. Ευσέβιο Ματθόπουλο.

γ) H εντολή της ιεραποστολής απευθύνεται και σε μας.

Ο Κύριος λέγοντας στους μαθητές Του «πορευθέντες μαθη­τεύσατε πάντα τα έθνη», απηύθυνε την εντολή αυτή και σ' όλους τους πιστούς, όλων των εποχών. Οι καιροί που ζούμε μας καλούν επιτακτικά στο έργο αυτό. Ο πιστός πρέπει να μιλάει με κάθε τρόπο. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει πώς κανένας δεν μπορεί να δικαιολογηθεί καί να μην κάνει ιεραποστολή.

δ) Καθήκον απαραίτητο.

Ο  απ. Παύλος ρωτάει, πώς θα πιστέψουν οι άνθρωποι, αν κάποιος δεν τους μιλήσει; Και υπάρχουν πολλοί σήμερα που πε­ριμένουν ν’ ακούσουν. Οι πρώτοι χριστιανοί είχαν μέσα τους αυτή τη φλόγα. Είχαν ζήλο καί ενθουσιασμό. Κίνητρο για την ιεραπο­στολή πρέπει να είναι η αγάπη προς το Χριστό. Ας θυμηθούμε τον όμορφο διάλογο του Κυρίου με τον απ. Πέτρο: «Σίμων Ίωνά, αγαπάς με; Βόσκε τα άρνία μου…». Όταν ο Κύριος λέει «αγαπήσεις τον πλησίον σου ως εαυτόν», δεν αναφέρεται μόνο στις υλικές του ανάγκες, αλλά και στις ψυχικές, και φυσικά στη σωτηρία του. Είναι δυνατόν όσοι γνώρισαν το Χριστό, να αδιαφορούν για τη σωτηρία των άλλων; Ιδίως σήμερα είναι ανάγκη να μιλήσουμε στους συνανθρώπους μας για το Χριστό. Ότι Αυτός είναι ο μόνος Λυτρωτής. Κι αυτό σήμερα που οι πολλοί έχουν χάσει τον προ­σανατολισμό τους, αλλά και η όλη ατμόσφαιρα γύρω μας είναι τόσο αντίθετη ή και εχθρική. Γι' αυτό και υπάρχει περισσότερη ανάγκη επανευαγγελισμού. Οι χριστιανοί πρέπει να δώσουν ένα μήνυμα ελπίδας, σωτηρίας. Να βρίσκονται σε πνευματική εγρήγορση και να καλλιεργούν τον ιεραποστολικό τους ζήλο. 

ε) Πώς θα κάνουμε το ιεραποστολικό μας έργο;

Με το προσωπικό μας παράδειγμα. Με οργάνωση και σύ­στημα. Με κατάλληλο τρόπο. Με τα λόγια μας που φυσικά θα είναι έκφραση της ζωής μας. Με το έντυπο πού διαθέτουμε. Πάντοτε με πνεύμα θυσίας. Με διάθεση συνέχειας, όχι περιστασιακά. Με την παρουσία άλλων και τη συνεργασία τους. Ο Θεός έχει σχέδιο για τη σωτηρία όλου του κόσμου. Με την ιεραποστολική μας προσπάθεια συμμετέχουμε σ’ αυτό το σχέδιο του Θεού. Συντελούμε στον ερχομό της Βασιλείας Του. Ας αντηχεί στ' αυτιά μας το σύνθημα πού μας δίνει ό μεγάλος απόστολος:

«οὐαὶ δέ μοί ἐστιν ἐὰν μὴ εὐαγγελίζωμαι».    Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

Για να θυμόμαστε (από το 2010) β΄ μέρος

«Επί τῷ Κυρίῳ πέποιθα»

ΚΑΙ ἦν ἀνὴρ οἰκῶν ἐν Βαβυλῶνι, καὶ ὄνομα αὐτῷ ᾿Ιωακείμ.  καὶ ἔλαβε γυναῖκα, ᾗ ὄνομα Σωσάννα, θυγάτηρ Χελκίου, καλὴ σφόδρα καὶ φοβουμένη τὸν Κύριον·….  καὶ ἀπεδείχθησαν δύο πρεσβύτεροι ἐκ τοῦ λαοῦ κριταὶ ἐν τῷ ἐνιαυτῷ ἐκείνῳ, περὶ ὧν ἐλάλησεν ὁ δεσπότης, ὅτι ἐξῆλθεν ἀνομία ἐκ Βαβυλῶνος ἐκ πρεσβυτέρων κριτῶν, οἳ ἐδόκουν κυβερνᾶν τὸν λαόν. οὗτοι προσεκαρτέρουν ἐν τῇ οἰκίᾳ ᾿Ιωκείμ, καὶ ἤρχοντο πρὸς αὐτοὺς πάντες οἱ κρινόμενοι.  καὶ ἐγένετο ἡνίκα ἀπέτρεχεν ὁ λαὸς μέσον ἡμέρας, εἰσεπορεύετο Σωσάννα καὶ περιεπάτει ἐν τῷ παραδείσῳ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς. καὶ ἐθεώρουν αὐτὴν οἱ δύο πρεσβύτεροι καθ᾿ ἡμέραν εἰσπορευομένην καὶ περιπατοῦσαν καὶ ἐγένοντο ἐν ἐπιθυμίᾳ αὐτῆς.  …καὶ ἐγένετο ἐν τῷ παρατηρεῖν αὐτοὺς ἡμέραν εὔθετον εἰσῆλθέ ποτε καθὼς ἐχθὲς καὶ τρίτης ἡμέρας μετὰ δύο μόνων κορασίων καὶ ἐπεθύμησε λούσασθαι ἐν τῷ παραδείσῳ, ὅτι καῦμα ἦν…..

καὶ ἐγένετο ὡς ἐξήλθοσαν τὰ κοράσια, καὶ ἀνέστησαν οἱ δύο πρεσβῦται κ αὶ ἐπέδραμον αὐτῇ  καὶ εἶπον· ἰδοὺ αἱ θύραι τοῦ παραδείσου κέκλεινται, καὶ οὐδεὶς θεωρεῖ ἡμᾶς, καὶ ἐν ἐπιθυμίᾳ σού ἐσμεν· διὸ συγκατάθου ἡμῖν καὶ γενοῦ μεθ' ἡμῶν·  εἰ δὲ μή, καταμαρτυρήσομέν σου ὅτι ἦν μετὰ σοῦ νεανίσκος καὶ διὰ τοῦτο ἐξαπέστειλας τὰ κοράσια ἀπὸ σοῦ.  καὶ ἀνεστέναξε Σωσάννα καὶ εἶπε· στενά μοι πάντοθεν· ἐάν τε γὰρ τοῦτο πράξω, θάνατός μοί ἐστιν, ἐάν τε μὴ πράξω, οὐκ ἐκφεύξομαι τὰς χεῖρας ὑμῶν.  αἱρετώτερόν μοί ἐστι μὴ πράξασαν ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας ὑμῶν ἢ ἁμαρτεῖν ἐνώπιον Κυρίου  ....ὡς δὲ ἤκουσαν τὴν κραυγὴν ἐν τῷ παραδείσῳ οἱ ἐκ τῆς οἰκίας, εἰσεπήδησαν διὰ τῆς πλαγίας θύρας ἰδεῖν τὸ συμβεβηκὸς αὐτῇ….ἡ δὲ κλαίουσα ἀνέβλεψεν εἰς τὸν οὐρανόν, ὅτι ἦν ἡ καρδία αὐτῆς πεποιθυῖα ἐπὶ τῷ Κυρίῳ. εἶπον δὲ οἱ πρεσβῦται·… ἦλθε πρὸς αὐτὴν νεανίσκος, ὃς ἦν κεκρυμμένος, καὶ ἀνέπεσε μετ' αὐτῆς. …καὶ ἐπίστευσεν αὐτοῖς ἡ συναγωγὴ ὡς πρεσβυτέροις τοῦ λαοῦ καὶ κριταῖς καὶ κατέκριναν αὐτὴν ἀποθανεῖν.  ἀνεβόησε δὲ φωνῇ μεγάλῃ Σωσάννα καὶ εἶπεν· ὁ Θεὸς ὁ αἰώνιος ὁ τῶν κρυπτῶν γνώστης, ὁ εἰδὼς τὰ πάντα πρὶν γενέσεως αὐτῶν,  σὺ ἐπίστασαι ὅτι ψευδῆ μου κατεμαρτύρησαν· καὶ ἰδοὺ ἀποθνήσκω μὴ ποιήσασα μηδὲν ὧν οὗτοι ἐπονηρεύσαντο κατ' ἐμοῦ.  Καὶ εἰσήκουσε Κύριος τῆς φωνῆς αὐτῆς.  

καὶ ἀπαγομένης αὐτῆς ἀπολέσθαι, ὁ Θεὸς ἐξήγειρε τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον παιδαρίου νεωτέρου, ᾧ ὄνομα Δανιήλ,  καὶ ἐβόησε φωνῇ μεγάλῃ· ἀθῷος ἐγὼ ἀπὸ τοῦ αἵματος ταύτης.  ἐπέστρεψε δὲ πᾶς ὁ λαὸς πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπαν· τίς ὁ λόγος οὗτος, ὃν σὺ λελάληκας;  ὁ δὲ στὰς ἐν μέσῳ αὐτῶν εἶπεν· οὕτως μωροὶ οἱ υἱοὶ ᾿Ισραήλ; οὐκ ἀνακρίναντες οὐδὲ τὸ σαφὲς ἐπιγνόντες κατεκρίνατε θυγατέρα ᾿Ισραήλ;…καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς Δανιήλ· διαχωρίσατε αὐτοὺς ἀπ' ἀλλήλων μακράν, καὶ ἀνακρινῶ αὐτούς.  ὡς δὲ διεχωρίσθησαν εἷς ἀπὸ τοῦ ἑνός, ἐκάλεσε τὸν ἕνα αὐτῶν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν·…νῦν οὖν ταύτην εἴπερ εἶδες, εἰπόν· ὑπὸ τί δένδρον εἶδες αὐτοὺς ὁμιλοῦντας ἀλλήλοις; ὁ δὲ εἶπεν· ὑπὸ σχῖνον...καὶ μεταστήσας αὐτὸν ἐκέλευσε προσαγαγεῖν τὸν ἕτερον· καὶ εἶπεν αὐτῷ·…νῦν οὖν λέγε μοι· ὑπὸ τί δένδρον κατέλαβες αὐτοὺς ὁμιλοῦντας ἀλλήλοις; ὁ δὲ εἶπεν· ὑπὸ πρῖνον…καὶ ἀνεβόησε πᾶσα ἡ συναγωγὴ φωνῇ μεγάλῃ καὶ εὐλόγησαν τῷ Θεῷ τῷ σώζοντι τοὺς ἐλπίζοντας ἐπ' αὐτόν. καὶ ἀνέστησαν ἐπὶ τοὺς δύο πρεσβύτας, ὅτι συνέστησεν αὐτοὺς Δανιὴλ ἐκ τοῦ στόματος αὐτῶν ψευδομαρτυρήσαντας, καὶ ἐποίησαν αὐτοῖς ὃν τρόπον ἐπονηρεύσαντο τῷ πλησίον, ποιῆσαι κατὰ τὸν νόμον Μωυσῆ, καὶ ἀπέκτειναν αὐτούς· καὶ ἐσώθη αἷμα ἀναίτιον ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ…καὶ Δανιὴλ ἐγένετο μέγας ἐνώπιον τοῦ λαοῦ ἀπὸ τῆς ἡμέρας ἐκείνης καὶ ἐπέκεινα.       Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010