Εν παντί ευχαριστείτε (Α’ Θεσσαλονικείς 5,18)
Περίληψη του συνθήματος, που δόθηκε υπό του π. Νικήτα Βουτυρά στην Ομοσπονδία Ορθοδόξων Χριστιανικών Σωματείων «Ο Απόστολος Παύλος» στις 10-11/10/2009 εις Αγ. Παρασκευή Αδελφότητας «ΖΩΗ».
Ότι έχουμε , ότι είμεθα, ότι καλό κάνουμε, τα πάντα τα οφείλουμε στον Θεό. Ο Απ. Παύλος διερωτάται «Τι έχεις άνθρωπε ό ουκ έλαβες, ει δε και έλαβες τι καυχάσαι ως μη λαβών;» Οφείλουμε να ευχαριστούμε τον Θεό «καν εύρωμεν, καν μη εύρωμεν αυτό που ζητούμε». Καθημερινώς αντιμετωπίζουμε κινδύνους ψυχικούς και σωματικούς, πειρασμούς και αρρώστιες και ο Θεός επεμβαίνει χωρίς πολλές φορές να το αντιλαμβανόμαστε. Στέλνει ανθρώπους, που μας βοηθούν. Σ' αυτούς χρωστάμε ίσως και τη ζωή μας, την πρόοδο μας, τη θέση που ενδεχομένως κατέχομε. Πόση λοιπόν ευγνωμοσύνη οφείλομε στα πρόσωπα αυτά, αλλά και στο Θεό με θερμές ευχαριστίες .
Έχουμε στην ιστορία της Εκκλησίας ωραία παραδείγματα ανθρώπων, που ευχαριστούσαν τον Θεό και στις τραγικές ακόμα περιπτώσεις της ζωής τους. Τα πλήθη των Αγίων και των Μαρτύρων το βεβαιώνουν. Ο Απ. Παύλος το μαρτυρεί «χαίρω εν τοις παθήμασί μου» (Κολ. 1,24), «και όταν ασθενώ, τότε δυνατός ειμί» (Κορ. Β' 12,10), «Και καυχώμεθα εν ταις θλίψεσι» (Ρωμ. 5,3). Ο Αδελφόθεος Ιάκωβος γράφει: «πάσαν χαράν ηγήσασθε αδελφοί, όταν πειρασμοίς περιπέσητε ποικίλοις γινώσκοντες, ότι το δοκίμιον ημών της πίστεως κατεργάζεται υπομονήν, η δε υπομονή έργον τέλειον εχέτω» (Ιακ. 1,2-4). Για τον Χριστιανό οι θλίψεις είναι επισκέψεις του Θεού. Είναι υπενθύμιση της ματαιότητας των εγκόσμιων . Είναι ο ευκολότερος δρόμος της επιστροφής του αμαρτωλού εις τον Θεό. Αλλά υπάρχουν και τα ανώτερα πνευματικά αγαθά, για τα οποία εμείς οι χριστιανοί πρέπει να ευχαριστούμε τον Θεό. Και αυτό είναι το απολυτρωτικό έργο του Κυρίου, που περιλαμβάνει την εξιλέωση του ανθρώπου από τον Θεό . Το γεγονός, ότι ο Ιησούς έγινε άνθρωπος, δίδαξε τη μοναδική και θεία διδασκαλία του, έδωσε το ανυπέρβλητο παράδειγμα της αγίας ζωής Του, θυσιάστηκε στον Σταυρό και αναστήθηκε εκ νεκρών, για να ολοκληρώσει το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου και με την Ανάληψη Του επανήλθε θριαμβευτικά στους ουρανούς. Μέγιστη αιτία ευχαρίστησης προς τον Θεό. Εξ αυτού έρχεται η χάρις του Θεού στη ζωή μας, που οδηγεί στη μετάνοια και φέρνει μια καινούργια ζωή. Άλλωστε με την μετάγγιση του Τίμιου Αίματος του Χριστού έρχεται στον αρρωστημένο και εξασθενημένο από την αμαρτία άνθρωπο.
Ακόμη πρέπει να ευχαριστούμε τον Θεό και για την ενέργεια του θανάτου. Οι Άγιοι Πατέρες τονίζουν, ότι ο Θεός από ευσπλαχνία επέβαλλε τον θάνατον «προς το διακοπήναι την αμαρτίαν». «Ίνα μη αθάνατον το κακό γένηται», ώστε η τιμωρία να καταντάει φιλανθρωπία. Εμείς άλλωστε, με το να ευχαριστούμε τον Θεό, αποκομίζουμε μεγάλη ψυχική ωφέλεια. Ο Θεός δεν έχει ανάγκη από τις δικές μας ευχαριστίες για τα άπειρα και πολύτιμα αγαθά, τα οποία συνεχώς μας προσφέρει. Είναι «ανενδεής». Όταν ευχαριστούμε τον Θεό, αποκομίζουμε μεγάλες πνευματικές ωφέλειες. Ενισχύεται η εμπιστοσύνη μας στην πρόνοια του Θεού, θερμαίνεται η αγάπη μας προς τον Θεό. Όσο ευχαριστούμε τον Θεό, τόσο καταπολεμούμε τον εγωισμό.
Ας δούμε τώρα και τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να ευχαριστούμε τον Θεό :
α) η προσευχή. Ο Απ. Παύλος σε κάθε περίπτωση, σε λύπη ή σε χαρά προσεύχεται και ευχαριστεί τον Θεό. Τούτο δε συνιστά να κάνομε όλοι οι χριστιανοί,
β) η τήρηση των εντολών του Θεού. Είναι αδιανόητο, όταν θέλεις να ευχαριστήσεις τον Θεό, να μη τηρείς τις εντολές Του. Το «ευχαριστώ σου» πρέπει να συμφωνεί με την όλη συμπεριφορά σου,
γ) Άλλος τρόπος είναι η αγάπη μας προς τον Θεό. Πόση υποχρέωση έχουμε και πόση αγάπη χρεωστούμε στον Θεό για την αγάπη, που μας χάρισε ;
δ) η αγάπη μας προς τον συνάνθρωπο. Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος μας γράφει «Ταύτην την εντολήν έχομεν απ' αυτού, ίνα ο αγαπών τον Θεόν αγαπά και τον αδελφόν αυτού» (Α Ιωαν. Δ,2),
ε) η Θεία Ευχαριστία. Ο πνευματικότερος και πραγματικά θεοδίδακτος τρόπος, για να ευχαριστήσουμε τον Θεό, είναι η Θεία Ευχαριστία.
Λοιπόν αδελφοί «εν παντί ευχαριστείτε» ιδού το σύνθημα, που καλούμαστε ιδιαίτερα εφέτος να κρατήσουμε σε κάθε περίπτωση - ευχάριστη ή δυσάρεστη - να ευχαριστούμε «από καρδίας» τον Θεό. Αυτό είναι άλλωστε το πραγματικό μας συμφέρον. Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου