Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ (28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ)

Η εορτή της Αγίας Σκέπης της υπεραγίας Θεοτόκου επιτελείται σε ανάμνηση της οπτασίας που είδε ο όσιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός [28 Μαΐου], την ώρα που ετελείτο αγρυ­πνία, όπως κάθε Παρασκευή, στον ναό της Παναγίας των Βλαχερνών στην Κωνσταντινούπολη. Την τέταρτη ώρα της νύκτας, ο άγιος, αφοσιωμένος στην προσευχή, ύψωσε τα μάτια του προς τον ουρανό και είδε την υπεραγία Θεοτόκο να στέκεται στην πύλη του νάρθηκα, δορυφορούμενη από μία φοβερή παράταξη αγίων αγγέλων, και χειροκρατούμενη από τον Τίμιο Πρόδρομο και τον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο. Όταν έφθασε στη μέση του ναού, οπού βρισκόταν ο άμβωνας, έκλινε τα γόνατα και για ώρα πολλή προσευχόταν υπέρ της σωτη­ρίας του κόσμου, έπειτα μπήκε στο ιερό Βήμα και άνοιξε την αγία Σωρό, στην οποία φυλασσόταν το ιερό Μαφόριο της, και όρθια μπροστά στα βημόθυρα το άπλωσε πάνω από το εκκλησίασμα.

Το ιερό Μα­φόριο αιωρείτο στον αέρα σαν να το συγκρατούσε κάποια μυστηριώδης δύναμη και φαινόταν τόσο μεγάλο ώστε να σκεπάζει όλο το λαό. Φοβισμένος και γεμάτος ευγνωμοσύνη ό όσιος Ανδρέας βεβαιώθηκε για την αλήθεια της οπτασίας από τον μαθητή του Επιφάνιο, που κρίθηκε και εκείνος άξιος να δει το θαύμα αυτό, ενώ ο λαός συνέχιζε την αγρυπνία χωρίς να αντιληφθεί το γεγονός. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα η Θεοτόκος άρχισε να ανέρχεται προς τον ουρανό, περιβεβλημένη απαστράπτον φως και έγινε άφαντη - άφησε όμως στον χριστεπώνυμο λαό το άγιο Μαφόριο, εγγύηση της φιλάνθρωπης προσ­τασίας της.

Πολλές φορές οι χριστιανοί της Βασιλεύουσας έγιναν μάρτυρες αυτής της προστασίας της Θεοτόκου, η οποία καθ' όμοιο τρόπο σκε­πάζει όλη την αγία του Χριστού Εκκλησία, τη Νέα Ιερουσαλήμ. Παντού και πάντοτε και ανά πάσα στιγμή, η Παντάνασσα απλώνει μυστικά το Μαφόριο της πάνω από τους χριστιανούς και αναπέμπει προς τον Υιό της, Κύριο ημών Ιησού Χριστό, τις δεήσεις της και πρεσβεύει υπέρ της σωτηρίας του κόσμου.  

Δόξα. Καὶ νῦν. Ἦχος πλ. α'.

Αἱ δωρεαὶ τῆς Σκέπης σου, ὡς ἀκτῖνες πανταχοῦ ἁπλούμεναι, πολλαχῶς εὐεργετοῦσιν ἡμᾶς  Θεοτόκε‧ νόσων γὰρ τὴν ἀχλὺν διώκουσι, πολεμίων τάς φάλαγγας ἐκτρέπουσιν, ἀδοκήτων συμφορῶν διαλύουσιν τὸν ζόφον, καὶ εἰρήνην σταθηρὰν ἡμῖν παρέχουσιν, Ἀλλ' ὦ κεχαριτωμένη Παρθένε, τοὺς χαριστηρίους ἡμῶν ὕμνους δέξαι, καὶ ἴσθι ἡμῖν σύμμαχος καὶ προστάτις, μέχρι τερμάτων αἰῶνος δεόμεθα.