ΟΙ ΓΕΝΝΑΙΟΨΥΧΟΙ
Μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ματθ ε΄10
Από τα πιο θλιβερά χαρακτηριστικά, που έχει να παρουσιάσει μια κοινωνία. Η «δίωξη», με οποιονδήποτε τρόπο, των ανθρώπων πού ασκούν δικαιοσύνη, πού εργάζονται την αρετή. Κακό να μη επαινείται, να μη προβάλλεται το αγαθό. Χείριστο όμως, το να περιφρονείται η αρετή και τα έργα της δικαιοσύνης. O δίκαιος να μην έχει σύμμαχο την κοινή γνώμη, ενώ ο άδικος, ο ανέντιμος, ο ψεύτης, ο εκμεταλλευτής, να έχει πολλούς συμπαραστάτες! Ένα φαινόμενο κάθε υποβαθμισμένης ηθικά κοινωνίας, έστω κι αν λέγεται πολιτισμένη!
Οι «διωγμοί» των πιστών απλώνονται σ' όλους τους ιστορικούς και γεωγραφικούς χώρους. Και τους αντιμετωπίζουν όλοι οι πιστοί, που θέλουν να ζουν με συνέπεια, χωρίς συμβιβασμούς, την χριστιανική ζωή. Είναι οι διωγμοί πού γίνονται με όπλα τον χλευασμό, την ειρωνεία, την συκοφαντία, την περιφρόνηση, τον παραμερισμό και την περιθωριοποίηση του πιστού, την σπίλωση της αξιοπρέπειας του, την διαστροφή των προθέσεων του, το διασυρμό του.
Και οι λόγοι αυτού του ανίερου διωγμού; Πώς δικαιολογείται αυτή ή μανία καταδιώξεως στους ανθρώπους του Θεού; Ο Κύριος μας δίδει την απάντηση εις Ιωάν. ιζ' 14: «...ὁ κόσμος ἐμίσησεν αὐτούς, ὅτι οὐκ εἰσὶν ἐκ τοῦ κόσμου, καθὼς ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ κόσμου». Πώς να ανεχθεί ο υποκριτής, ο ασυνείδητος, ο αριβίστας, ο κακοποιός, τον ευσυνείδητο, τον τίμιο, τον εργάτη της αρετής; Πώς να παραδεχθεί ο εγωιστής, ο ανήθικος, ο φαύλος, τον ηθικό, τον ταπεινό, τον ενάρετο, τον αγωνιστή του καλού; Γίνεται πρόσκομμα στους σκοπούς του, εμπόδιο στη φαύλη ζωή του, έλεγχος ζωντανός στις παρανομίες του. Γι’ αυτό αγωνίζεται να τον παρασύρει στους δικούς του σκολιούς δρόμους. Κι όταν δεν το καταφέρνει με τα λόγια και την πειθώ, χρησιμοποιεί τη βία, τις πιέσεις, τις «διώξεις».
Αξιοπρόσεκτη η αιτιολογία «ἕνεκεν δικαιοσύνης». Το «ἕνεκεν δικαιοσύνης» είναι προϋπόθεση της μακαριότητας. «Μακάριον γὰρ ὡς ἀληθὼς τὸ ἕνεκεν τοῦ Κυρίου διώκεσθαι...». Είναι αληθινή ευτυχία να διώκεσαι για το Χριστό, επειδή είσαι τηρητής του νόμου Του και της δικαιοσύνης Του.
«Αὐτῶν», των γενναίων, των ανδρείων, που εμμένουν και επιμένουν στην έπαλξη του ιερού χρέους, είναι κληροδότημα «ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Από τη βασιλεία των ουρανών αποκλείονται οι δειλοί, οι ριψάσπιδες, οι ηττοπαθείς, οι ανακόλουθοι, οι καιροσκόποι, οι υποχωρητικοί στις απαιτήσεις των άλλων, με θυσία των άρχων τους. Αυτοί δεν είναι οι μακαριστοί κληρονόμοι της ουράνιας βασιλείας.
Ψέματα ασύστολα, συναλλαγές ύποπτες, δωροδοκίες, εκβιασμοί, καπηλεία ιερών και οσίων, εγκλήματα για λόγους «τιμής», εγκλήματα για λίγο χώμα γης... είναι το καθημερινό ρεπορτάζ από τη σύγχρονη κοινωνική ζωή. Μέσα σ' αυτό το γενικό ξεχαρβάλωμα, ο πιστός με τα ιδανικά και τις ηθικές αρχές του, προκαλεί, γίνεται στόχος πολεμικής. Κι έρχονται τα τραγικά διλήμματα: Πόσο θ' αντέξω; Μόνος εγώ θα ανθίσταμαι στο καταλυτικό ρεύμα; Ως πότε θα είμαι ο αδιόρθωτος ιδεολόγος;
«Δεν γεννήθηκα ήρωας, άνθρωπος γεννήθηκα», ήταν η πρόχειρη απάντηση ενός χλιαρού Χριστιανού, για να δικαιολογήσει την έλλειψη σταθερότητας στις αρχές του. Αλλά, ξέχασε ότι «οι ήρωες δεν γεννώνται· οι ήρωες γίνονται», αναδεικνύονται μέσα στο συνεχές κονταροκτύπημα με τον εχθρό, όποια μορφή κι αν έχει. Χρειάζεται όμως, ο πιστός να διαθέτει πνευματική παλικαριά, όχι τυχαία.. Χρειάζεται να έχει πιστέψει βαθιά, ότι υπερασπίζεται «εδάφη ιερά» και ότι σ' αυτόν τον πόλεμο «πίσω από κάθε φυγή, κρύβεται ένας θάνατος».Μόνον όσοι διαθέτουν ψυχές νευρωμένες από τον δυναμισμό μιας ζωντανής πίστης, μπορούν να γίνουν και να μείνουν «αντιστασιακοί» στην αμαρτία. Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου