Από το χθεσινό μας Κύκλο (Κυριακή 08 Ιανουαρίου 2012)

Τη η΄ Ιανουαρίου, μνήμη του αγίου ΣΕΒΕΡΙΝΟΥ, απο­στόλου της Νορικής. 

Το 454, ένας άγνωστος μοναχός που προερχόταν από την Μικρά Ασία, παρουσιάσθηκε στην είσοδο της εκκλησίας της μικρής πόλεως Αστούρα (Zwentendorf, 35 χιλ ΒΔ της Βιέννης, στις όχθες του Δουνάβεως, στην μεθόριο μεταξύ Παννονίας και Νορικής). Έμεινε στον ναό μερικές ημέρες και ξαφνικά βγήκε και διατρέχοντας την πόλη προειδοποιούσε όλους ότι οι βάρβαροι ετοιμάζονται να πολιορκήσουν την πόλη και ότι δίχως χρο­νοτριβή πρέπει να παρακαλέσουν τον Θεό, με νηστεία και μετάνοια, να τους συνδράμει. Δύσπιστος ο λαός, υποδέχθηκε με ειρωνεία και περιφρόνηση τα λόγια του και ο Σεβερίνος, ακολουθώντας την υπόδειξη του Κυρίου, εγκατέλειψε την Αστούρα τινάζοντας την σκόνη από τα πό­δια του (Ματθ. 10, 14) και πήγε στην οχυρή κωμόπολη Κομαγηνή (Tulnn an der Donau) που βρισκόταν υπό τον έλεγχο των βαρβάρων. Εισήλθε στην εκκλησία για να ακουστεί η προειδοποίηση του. Τα λόγια δεν έφεραν αποτέλεσμα μέχρι πού ήλθε ένας γέρος από την Αστούρα, ανακοίνωσε την άλωση και λεη­λασία της πόλεως και αναγνώρισε ως σωτήρα του τον Σεβερίνο. Τότε, σύσ­σωμος o λαός, όπως παλιά οι κάτοικοι της Νινευή συμμορφώθηκαν με την πρόρρηση του προφήτη Ιωνά, άρχισε να ικετεύει το έλεος και την φιλευσπλαχνία του Θεού με νηστείες, μετάνοιες και προσευχές. Τρεις ήμερες αργότερα ένας σεισμός έσπειρε πανικό στους βαρβάρους που τράπηκαν σε φυγή αλληλοσφαζόμενοι και η πόλη απελευθερώθηκε.

Νέος προφήτης, ο Σεβερίνος, πήγε τότε στους Φαβιανούς (Mautern an der Donau) και κάλεσε τον λαό να μετανοήσει. Όταν η πόλη απελευθερώθηκε, αποσύρθηκε σε κάποια απόσταση (πολύ κοντά στη Βιέννη) για να εγκαταβιώσει ησυχαστικά, όπως επιθυμούσε. Καθ' όλα εγκρατής, φορούσε  μόνον ένα χιτώνα, δεν διέκοπτε την νηστεία παρά μόνον αφού είχε πια νυχτώσει και τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή έτρωγε μόνο μια φορά την εβδομάδα. Δεν άργησε να αποκτήσει μαθητές: Ρωμαίους, ντόπιους κατοίκους της Νορικής (Ιλλυριοί και Κέλτες), εκχριστιανισθέντες βαρβάρους (Γότθοι , Λομβαρδοί, κλπ) και ξένους που έρχονταν από μακριά. Τους παιδαγωγούσε περισσότερο με το παράδειγμα του παρά με λόγια στον φόβο του Θεού, την ευσέβεια, την αποκοπή του ιδίου θελήματος, τα δάκρυα, την προσευχή και την διακονία των αδελφών, ακολουθώντας πιστά την διδασκαλία των αγίων Πατέρων. Με υπέρμετρη φιλανθρωπία ο άγιος Σεβερίνος βοηθούσε τους πτωχούς, που ήσαν πολλοί εξαιτίας του λιμού και των βαρβαρικών επιδρομών, εξαγόραζε αιχμαλώτους, θεράπευε ασθενείς, επιτελούσε πλήθος θαυματουργικών ιάσεων και προπαντός εξάγνιζε τις ψυχές των πιστών. Επί τριάντα ολόκληρα χρό­νια ο άγιος και οι μαθητές του αφειδώς αναλώθηκαν κηρύττοντας το Ευαγγέλιο στους βαρβάρους και εξευγενίζοντας τα ήθη των κατοίκων της πε­ριοχής. Καθώς ήταν ικανός να λύνει διαφορές μεταξύ Ρωμαίων και βαρβάρων έχαιρε της εκτιμήσεως όλων. Οι αιμοχαρείς αρχηγοί των βαρβάρων σέβον­ταν τα λόγια του σαν θείο οιωνό και ο άγιος Σεβερίνος, χωρίς να προσπα­θεί πάση θυσία να τους μεταστρέψει, κατόρθωσε να ελκύσει προς την Εκκλη­σία αρκετούς προσήλυτους, των οποίων τις καρδιές κατακτούσε με την ειρήνη και την χαρά που σκόρπιζε παντού η παρουσία του.

Το 473, ο άγιος Σεβερίνος προέβλεψε επίθεση των βαρβάρων κατά της επαρχίας του και έδωσε τον χρόνο στον επίσκοπο Παυλίνο να λάβει τα αναγκαία μέτρα για να τους απωθήσει με επιτυχία. Αρνείτο επίμονα να χειροτονηθεί επίσκοπος για να μην απωλέσει την ποθητή ησυχία. Εκοιμήθη εν Κυρίω στις 8 Ιανουαρίου του 482, περιστοιχισμένος από τους μαθητές του, ψάλλοντας: αἰνεῖτε τὸν Θεὸν ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ... (Ψαλμ. 150). Έξι χρόνια αργότερα, την στιγμή που εγκατέλειπαν το μοναστήρι από φόβο επιδρομής, οι μαθητές του βρήκαν το σκήνωμα του άφθορο. Το άγιο λείψανο μεταφέρθηκε τότε στην Νεάπολη της Ιταλίας  και επιτέ­λεσε καθ' οδόν πολλά θαύματα. Το άγιο λείψανο κατατέθηκε σε μοναστήρι που χτίστηκε από το μαθητή του Ευγρίππιο στη βίλλα όπου πέθανε ο τελευταίος αυτοκράτορας της Ρώμης, ο Ρωμύλος Αυγουστύλος, το  σημερινό  Castello dell’ Ovo  στην παραλία της Νάπολης.