Τη έκτη του μηνός Μαρτίου, μνήμη των ΑΓΙΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ ΔΥΟ. εν Αμορίω ΘΕΟΔΩΡΟΥ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ. ΚΑΛΛΙΣΤΟΥ. ΘΕΟΦΙΛΟΥ. ΒΑΣΩΗ και συν αυτοίς
Κατά το έτος 838, καθώς ο Θεός εξαπέλυσε την μήνιν Του κατά του εικονομάχου αυτοκράτορα Θεοφίλου (829-842), ο χαλίφης της Βαγδάτης πολιόρκησε την πόλη του Αμορίου στην Άνω Φρυγία. 'Ύστερα από δεκατρείς ημέρες, την κατέλαβε με προδοσία και κατέσφαξε όλους τους κατοίκους της.
Χάρισε την ζωή μόνο στους ανώτερους αξιωματικούς, σαράντα δύο τον αριθμό, όλους επιφανείς, ανδρείους και ευγενικής καταγωγής, και τους μετέφερε βαριά αλυσοδεμένους στην Συρία, οπού τους έκλεισαν σε σκοτεινή και δυσώδη φυλακή. Πόση τους τα δάκρυα τους και βρώση κανένα ξεροκόμματο μουχλιασμένο, πού οι δεσμοφύλακες καταδέχονταν αραιά και που να τους πετάξουν, ή πού κάποιος από αυτούς είχε λάβει ως ελεημοσύνη, γιατί τους είχαν δώσει άδεια να βγαίνουν εκ περιτροπής και να ζητιανεύουν στους δρόμους. Με το σώμα και τα ενδύματα καταφαγωμένα από τις ψείρες και τα ζωύφια, αδυνατώντας να δουν ο ένας τον άλλο μέσα στο μόνιμο σκοτάδι, κάτισχνοι από τις κακουχίες, οι αξιωματικοί δεν έχασαν παρά ταύτα ούτε την ανδρεία ούτε την ψυχική τους ευγένεια και αντιστάθηκαν σε όλες τις προτάσεις των απεσταλμένων του χαλίφη να αλλαξοπιστήσουν.
O χαλίφης υποσχόταν να τους χαρίσει την ζωή, αν απλώς προσποιούνταν ότι είχαν αλλαξοπιστήσει, παρουσιαζόμενοι μαζί του στην δημόσια προσευχή. Οι μάρτυρες ρώτησαν τους απεσταλμένους: «Εσείς θα κάνατε το ίδιο στην θέση μας;» —«Ασφαλώς», αποκρίθηκαν εκείνοι, «γιατί δεν υπάρχει τίποτε πολυτιμότερο από την ελευθερία». — «Εμείς», ανταπάντησαν οι χριστιανοί, «σε ζητήματα πίστεως, δεν ακούμε τις νουθεσίες όσων δεν μένουν σταθεροί στην δική τους πίστη!»
Μερικές ημέρες αργότερα, παρουσιάστηκαν άλλοι απεσταλμένοι και προσποιούμενοι ότι χύνουν δάκρυα συμπόνιας προσπάθησαν να τους ελκύσουν στην θρησκεία του Μωάμεθ, η οποία υπόσχεται κάθε λογής σαρκικές ηδονές σε αυτή την ζωή και στην άλλη. Οι γενναίοι αποκρίθηκαν ότι τέτοιες υποσχέσεις αποτελούσαν απόδειξη της σαθρότητας αυτής της θρησκείας, η οποία υποδουλώνει την έλλογη ψυχή μας, την δημιουργημένη κατ' εικόνα Θεού, στην τυραννία της σαρκός.
Οι άγιοι μάρτυρες παρέμειναν επί επτά ολόκληρα χρόνια ακλόνητοι , συντηρώντας την καθημερινά με απαγγελία Ψαλμών του Δαυίδ και των καθιερωμένων Ακολουθιών της Εκκλησίας. Στις 5 Μαρτίου 845, εκδόθηκε τελικά η θανατική καταδίκη· ο Βοϊδίτζης, ο προδότης πού είχε παραδώσει το Αμόριον και είχε κατόπιν απαρνηθεί τον Χριστό, ήρθε κρυφά στην φυλακή και φωνάζοντας τον Κωνσταντίνο, τον νοτάριο (γραμματέα) του πατρικίου Θεοφίλου, του ανακοίνωσε το νέο και του υπέδειξε άλλη μια φορά να προσποιηθεί ότι προσεύχεται με τον χαλίφη για να γλυτώσει. Ο Κωνσταντίνος απώθησε τον αποστάτη κάνοντας το σημείο του Σταυρού και γυρνώντας ανήγγειλε ότι πλησίασε το τέλος τους. Οι μάρτυρες πέρασαν την νύκτα ψάλλοντας ύμνους στον Θεό.
Την επόμενη, ένας αξιωματικός, προσπάθησε για τελευταία φορά να τους πείσει να συμπροσευχηθούν με τον χαλίφη. Οι μάρτυρες αποκρίθηκαν ότι ασφαλώς και θα προσευχηθούν για τους εχθρούς τους με τον τρόπο που διδάσκει o Χριστός: παρακαλώντας τον Θεό να τους φωτίσει και να τους οδηγήσει στην επίγνωση της Αληθείας. Οι στρατιώτες τους έδεσαν πισθάγκωνα και τους έσυραν σαν πρόβατα επί σφαγήν ως τις όχθες του Ευφράτη. Ο επικεφαλής αξιωματικός κάλεσε τότε τον Θεόδωρο Κρατερό και του υπενθύμισε υψηλοφώνως ότι είχε χειροτονηθεί πρεσβύτερος και είχε εγκαταλείψει το αναίμακτο θυσιαστήριο για να υπηρετήσει στον στρατό, οπού μάλιστα είχε αναλάβει το αξίωμα του πρωτοσπαθαρίου, και είπε: «Εσύ που έλαβες τα όπλα και έγινες ανθρωποκτόνος, γιατί θέλεις τώρα να παρουσιαστείς ως χριστιανός; Δεν είναι καλύτερο να καλέσεις σε βοήθεια σου τον Μωάμεθ, μη ελπίζοντας πια στον Χριστό αφού τον απαρνήθηκες;» Ο Θεόδωρος αποκρίθηκε: «Γι' αυτό μάλλον οφείλω να χύσω το αίμα μου για τον Χριστό, για να μου δώσει άφεση για το αμάρτημα μου!» Και λέγοντας αυτά, έσκυψε το κεφάλι μπροστά στον δήμιο. Όλοι οι άλλοι τον ακολούθησαν με τάξη, προκαλώντας τον θαυμασμό των Σαρακηνών για το θάρρος τους. Κατόπιν, ο χαλίφης κάλεσε τον προδότη Βοϊδίτζη και του είπε: «Εάν ήσουν καλός άνθρωπος δεν θα είχες προδώσει τον τόπο σου, και αν ήσουν καλός χριστιανός δεν θα είχες αρνηθεί την πίστη σου μετά την προδοσία», και διέταξε να τον αποκεφαλίσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου