Τη 19η Μαρτίου, μνήμη των αγίων ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ και ΔΑΡΕΙΑΣ.
Ο Χρύσανθος ήταν γιος του συγκλητικού Πολέμωνος της Αλεξανδρείας, ο οποίος εγκαταστάθηκε στην Ρώμη επί αυτοκράτορα Νουμεριανού (283-284). Αφού περάτωσε τις σπουδές του, ο Χρύσανθος άρχισε να μελετά φιλοσοφία. Η ανθρώπινη σοφία, όμως, δεν τον ικανοποιούσε και ανακάλυψε τότε με θαυμασμό το Ευαγγέλιο. Οδηγημένος από την Θεία Πρόνοια, βρήκε γρήγορα τον οδηγό που αναζητούσε στο πρόσωπο του ιερέα Καρποφόρου, που κρυβόταν σε σπήλαιο λόγω του διωγμού. Ο Χρύσανθος κατηχήθηκε και αναγεννήθηκε με το Άγιο Βάπτισμα. Επιστρέφοντας στην πόλη, άρχισε να κηρύττει τον Χριστό προς μεγάλη αναστάτωση των γονέων του. Ο Πολέμων δοκίμασε να τον πείσει να αλλάξει γνώμη, υποσχόμενος απολαύσεις και πλούτη· καθώς οι υποσχέσεις δεν έφεραν αποτέλεσμα, τον έκλεισε σε ένα σκοτεινό κελί, ελπίζοντας ότι θα κατορθώσει να τον κάμψει δια της πείνας.
Βλέποντας όμως τον γιο του να δυναμώνει με την νηστεία και τον εγκλεισμό, τον εγκατέστησε σε ένα δωμάτιο με υπέροχη διακόσμηση και έστειλε ωραίες νέες να τον βάλουν σε πειρασμό με φιλιά και θωπείες. Παρ' όλα αυτά ο Χρύσανθος έμενε αναίσθητος, επικαλούμενος την βοήθεια του Θεού και το παράδειγμα της αγνείας του πατριάρχου Ιωσήφ. Έτσι, κάθε φορά που τον πλησίαζαν οι άσεμνες κοπέλες, έπεφταν σε λήθαργο. Συνέστησαν τότε στον Πολέμωνα μια νεαρή, όμορφη κόρη από την Αθήνα, ικανή περί την φιλοσοφία, τη Δαρεία. Την παρουσίασαν στολισμένη υπέροχα και επιχείρησε να τον παρασύρει στα δίχτυα των θελκτικών λόγων της. Ο Χρύσανθος απάντησε παρουσιάζοντας το θάνατο και την Κρίση. Έπειτα, καθώς του θύμισε την τιμή που οφείλεται στους θεούς, ο αληθινός φιλόσοφος την αντέκρουσε δείχνοντας της ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο παράλογο από την λατρεία των φυσικών στοιχείων. Ακούγοντας αυτά η Δαρεία ασπάσθηκε την αληθινή σοφία και αποφάσισαν να προσποιηθούν γάμο και να ζήσουν εν παρθενία. Ύστερα άρχισαν να κηρύττουν την πίστη στους νέους και τις νέες της Ρώμης.
Οι ειδωλολάτρες τους κατήγγειλαν στον έπαρχο Κελλερίνο, που διέταξε την σύλληψη τους και παρέδωσε τον Χρύσανθο στον τριβούνο Κλαύδιο. Όταν οδηγήθηκε στον βωμό, ο άγιος αρνήθηκε να θυσιάσει οπότε τον έδεσαν με βρεγμένα βούνευρα, που στεγνώνοντας εισέδυαν αργά βαθιά στις σάρκες. Ο Θεός όμως τον διαφύλαξε σώο θαυματουργικά και από αυτό και από τα άλλα μαρτύρια που επινόησαν. Ο Κλαύδιος τότε αναγνώρισε την δύναμη του Θεού, μαζί με την γυναίκα του Ιλαρία, τους υιούς του Ιάσωνα και Μαύρο καθώς και τους στρατιώτες του, και ζήτησε από τον άγιο να τους κατηχήσει.
Όταν το πληροφορήθηκε ο Νουμεριανός, διέταξε να ρίξουν τον Κλαύδιο στην θάλασσα με μια πέτρα στον λαιμό και να αποκεφαλίσουν τους γιους και τους στρατιώτες του. Χριστιανοί εναπέθεσαν τα σώματα των μαρτύρων σε ένα υπόγειο, όπου η Ιλαρία εγκαταστάθηκε για να ανάβει το καντήλι και να προσεύχεται στους τάφους τους. Όταν πήγαν να την συλλάβουν, ζήτησε να την αφήσουν να προσευχηθεί στους τάφους των αγίων μαρτύρων και παρέδωσε την ψυχή της στον Κύριο.
Φοβούμενος ότι οι μεταστροφές θα πολλαπλασιάζονταν, ο αυτοκράτορας έστειλε τον Χρύσανθο στην φρικτή φυλακή της Μαμερτίνης και έστειλε την Δαρεία σε πορνείο. Ο Κύριος όμως περιέβαλε τον Χρύσανθο με άρρητο φως και ευωδία, ενώ στη Δαρεία έστειλε ένα λιοντάρι να την διαφυλάξει. Η αγία εμπόδισε το λιοντάρι να κατασπαράξει τον πρώτο ασεβή που έφτασε, τον οποίο με γλυκύτητα κατάφερε να ασπασθεί την πίστη, κάνοντας έκκληση στην λογική του. Κάποιους άλλους τους έφερε το λιοντάρι και μετανόησαν και εκείνοι ακούγοντας του λόγους της. Μετά από αυτό, καθώς ο Κελλερίνος έβαλε φωτιά στην είσοδο, η Δαρεία εξαπέστειλε το λιοντάρι στο δάσος και ετοιμάσθηκε για τον έσχατο αγώνα.
Ο Χρύσανθος και η Δαρεία υποβλήθηκαν σε νέα μαρτύρια χωρίς αποτέλεσμα. Τους έριξαν τελικά σε λάκκο που σκέπασαν με πέτρες και χώματα. Κατ' αυτόν τον τρόπο κέρδισαν την Βασίλεία των Ουρανών. Τον επόμενο χρόνο, καθώς οι χριστιανοί συναθροίσθηκαν επί τόπου να εορτάσουν την μνήμη τους, ο Νουμεριανός διέταξε να φράξουν την είσοδο του σπηλαίου μέσα στο οποίο τελούσαν την θεία Λειτουργία ο ιερέας Διόδωρος και ο διάκονος Μαριανός. Όλοι τους κοινώνησαν των αχράντων Μυστηρίων την ώρα που οι στρατιώτες έριχναν σωρούς χωμάτων μέσα στη σπηλιά. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου