Ἁγίου Πρόκλου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως
Ἡ Μαρία, ἡ δούλη καί Μητέρα, ἡ Παρθένος καί οὐρανός, ἡ μόνη γέφυρα τοῦ Θεοῦ πρός ἀνθρώπους, ὁ φοβερός ἀργαλειός τοῦ ἔργου τῆς σωτηρίας, στόν ὁποῖο ὑφάνθηκε μέ ἀνέκφραστο τρόπο, ὁ χιτώνας τῆς ἑνώσεως, στόν ὁποῖον ὑφαντουργός μέν εἶναι τό Ἅγιο Πνεῦμα καί ὑφάντρια ἡ δύναμη πού ἐπισκίασε ἀπό τά ὕψη, μαλλί πάλι τό παλαιό δέρμα τοῦ Ἀδάμ, ὑφάδι ἡ ἀμόλυντη σάρκα τῆς Παρθένου, σαΐτα ἡ ἀμέτρητη χάρη τοῦ Χριστοῦ πού φόρεσε τή σάρκα καί τεχνίτης ὁ Λόγος πού διά τῆς ἀκοῆς εἰσῆλθε μέσα στήν Παρθένο. Ποιός εἶδε, ποιός ἄκουσε, ὅτι ὁ Θεός μέ ἀπερίγραπτο τρόπο κατοίκησε σέ μήτρα, καί Ἐκεῖνον πού ὁ οὐρανός δέν τόν χωρεῖ, ἡ κοιλιά δέν Τόν στενοχωρεῖ;….
…..…..Ὤ κοιλιά, μέσα στήν ὁποία συντάχθηκε τό συμβόλαιο τῆς ἐλευθερίας μας! Ὤ κοιλιά, μέσα στήν ὁποία κατασκευάσθηκε τό ἐναντίον τοῦ διαβόλου ὅπλο! Ὤ γῆ στήν ὁποία, χωρίς σπορά ἔκανε νά βλαστήσει τό σιτάρι ὁ γεωργός τῆς φύσεως! Ὤ ναέ, μέσα στόν ὁποῖον ὁ Θεός ἔγινε ἱερέας, ὄχι μεταβάλλοντας τή φύση, ἀλλά μέ τό νά ντυθεῖ ἀπό εὐσπλαγχνία αὐτόν, πού ἦταν κατά τήν τάξη Μελχισεδέκ. «Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ σαρκώθηκε» ἔστω κι᾿ ἄν ἀπιστοῦν οἱ Ἰουδαῖοι. Ὁ Θεός φόρεσε μορφή ἀνθρώπου πραγματικά, ἔστω κι᾿ ἄν διακωμωδοῦν τό θαῦμα οἱ εἰδωλολάτρες - Ἕλληνες. Γι᾿ αὐτό καί φώναζε ὁ Παῦλος: «Γιά τούς Ἰουδαίους εἶναι σκάνδαλο καί ἀνοησία γιά τούς Ἕλληνες». Δέν γνώρισαν τή δύναμη τοῦ μυστηρίου, ἐπειδή τό θαῦμα εἶναι ἀνώτερο ἀπό τό λογικό τοῦ ἀνθρώπου. «Διότι ἐάν τό γνώριζαν, δέν θά σταύρωναν τόν Κύριο τῆς δόξης». Ἐάν ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ δέν κατοικοῦσε στήν κοιλιά, δέν θά καθόταν ἡ ἀνθρώπινη σάρκα ἐπάνω στόν ἅγιο θρόνο. Ἐάν γιά τόν Θεό εἶναι ὑβριστικό νά ἔλθει στή μήτρα τήν ὁποία ἔπλασε, εἶναι ἑπομένως ὑβριστικό καί νά ὑπηρετεῖ τούς ἀνθρώπους. Καί ἐάν εἶναι γιά τόν Θεό ὑβριστικό τό νά ὑπηρετεῖ τούς ἀνθρώπους, δέν θά γινόταν γιά ἐμᾶς φτωχός Αὐτός πού ἦταν πλούσιος.
Ὄντας ἀπό τή φύση ἀπαθής, ἔγινε ἀπό εὐσπλαχνία πολυπαθής. Ὁ Χριστός δέν ἔγινε προοδευτικά Θεός. Μή γένοιτο! Ἀλλά ὄντας Θεός, ἀπό εὐσπλαχνία ἔγινε ἄνθρωπος, ὅπως πιστεύουμε. Δέν κηρύττουμε ἄνθρωπο πού ἀποθεώθηκε, ἀλλά ὁμολογοῦμε Θεό πού σαρκώθηκε. Μητέρα Του ἔκανε τή δούλη Του, Αὐτός πού στήν οὐσία Του –ὡς Θεός– εἶναι χωρίς μητέρα, καί κατ᾿ οἰκονομία ἐπάνω στή γῆ –ὡς ἄνθρωπος– χωρίς πατέρα. Διότι πῶς ὁ Ἴδιος ἀπό τόν Παῦλο λέγεται «ἀπάτωρ καί ἀμήτωρ»; Ἐάν ἦταν μόνο ἄνθρωπος δέν θά ἦταν χωρίς μητέρα, διότι ἔχει μητέρα. Ἐάν ἦταν μόνο Θεός, δέν θά ἦταν χωρίς πατέρα, διότι ἔχει Πατέρα. Τώρα ὅμως ὁ ἴδιος εἶναι μέν χωρίς μητέρα, ὡς δημιουργός, καί χωρίς πατέρα ὡς ἄνθρωπος.
Σεβάσου, τουλάχιστον, ἄνθρωπέ μου, τό ὄνομα τοῦ Ἀρχαγγέλου. Διότι αὐτός πού ἔφερε τήν καλή ἀγγελία στή Μαρία λεγόταν Γαβριήλ. Καί τί σημαίνει Γαβριήλ; Μάθε ἀκούοντας, ὅτι σημαίνει «Θεός καί ἄνθρωπος». Ἐφόσον Ἐκεῖνος τοῦ Ὁποίου εὐαγγελίσθηκε τή γέννηση, εἶναι Θεός καί ἄνθρωπος, τό ὄνομα πρόλαβε τό θαῦμα, γιά νά βεβαιώσει τό σχέδιο τῆς σωτηρίας. Μάθε πρῶτα τό σχέδιο τῆς σωτηρίας καί τήν αἰτία τῆς παρουσίας Του, καί τότε δόξασε τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ πού σαρκώθηκε, ἐπειδή τό ἀνθρώπινο γένος χρεωστοῦσε πολλά ἀπό τίς ἁμαρτίες, καί δέν ἤξερε πῶς νά ἐξωφλήσει τό χρέος, διότι διά τοῦ Ἀδάμ ὅλοι ὑπογράψαμε γραμμάτιο πρός τήν ἁμαρτία. Μᾶς εἶχε δούλους ὁ διάβολος καί περιέφερε τά χρέη μας χρησιμοποιώντας ἀντί γιά χαρτί τό πολυπαθές σῶμα μας. Εἶχε σταθεῖ ὁ κακός πλαστογράφος τῶν παθῶν, δείχνοντας ἀπειλητικά τό χρέος μας, καί ἀπαιτώντας τήν καταδίκη μας. Ἔπρεπε, λοιπόν, νά συμβεῖ ἕνα ἀπό τά δύο. Ἤ ὅλοι νά ὁδηγηθοῦν στόν καταδικαστικό θάνατο, ἐπειδή καί ὅλοι ἁμάρτησαν, ἤ νά δοθεῖ τέτοια πληρωμή γιά ἀντίκρυσμα, ὥστε νά δίνει αὐτό τό δικαίωμα τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπό κάθε χρέος. Ἄνθρωπος μέν, λοιπόν, νά σώσει αὐτή τήν κατάσταση δέν μποροῦσε, διότι εἶχε κι᾿ αὐτός ἐπάνω του τό χρέος τῆς ἁμαρτίας. Καί Ἄγγελος δέν εἶχε τή δύναμη νά ἐξαγοράσει τήν ἀνθρωπότητα, γιατί δέν εἶχε ἕνα τέτοιο λύτρο. Ἔπρεπε, λοιπόν, νά πεθάνει γιά χάρη τῶν ἁμαρτωλῶν ὁ ἀναμάρτητος Θεός, διότι ἀπέμενε μόνον αὐτή ἡ λύση τοῦ κακοῦ……
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου