Πλούσιος ἐν πάθεσιν ὑπάρχων, τὴν ἀπατηλὴν τῆς ὑποκρίσεως περίκειμαι στολήν, εὐφραινόμενος ἐν τοῖς κακοῖς τῆς ἀκρασίας, καὶ τὴν ἄμετρον ἀσπλαγχνίαν ἐπιδείκνυμαι, παρορῶν μου τὸν νοῦν, πρὸ τοῦ πυλῶνος βεβλημένον τῆς μετανοίας, λιμώττοντα παντὸς ἀγαθοῦ, καὶ νοσοῦντα τὴν ἀπροσεξίαν. Ἀλλὰ σὺ Κύριε, Λάζαρόν με ποίησον, πτωχὸν ἁμαρτημάτων, μήποτε δεηθείς, ἀποτύχω δακτύλου δροσίζοντος, ὀδυνωμένης μου τῆς γλώττης, ἐν ἀσβέστῳ φλογί, ἐν δὲ τοῖς τοῦ Πατριάρχου με κόλποις Ἀβραάμ, κατασκήνωσον ὡς φιλάνθρωπος.
Καθώς είμαι πλούσιος σε πάθη, φοράω την απατηλή στολή της υποκρισίας, ευφραίνομαι αχόρταγα με τις αμαρτίες και επιδεικνύω την πιο μεγάλη ασπλαχνία , ξεγελώντας το νου μου αν και βρίσκεται μπροστά στην πύλη της μετανοίας και (τον αφήνω να) πεινάει για κάθε αρετή και (να) νοσεί από την απροσεξία. Εσύ όμως Κύριε, κάνε με Λάζαρο, φτωχό σε αμαρτήματα, μην τυχόν κάποτε ζητήσω και δε μου δοθεί το δάκτυλο που δροσίζει ενώ θα πονάει η γλώσσα μου στην άσβεστη φωτιά και εγκατάστησέ με , Φιλάνθρωπε, στην αγκαλιά του Αβραάμ (παραβολή πλουσίου-Λαζάρου).
Καθώς είμαι πλούσιος σε πάθη, φοράω την απατηλή στολή της υποκρισίας, ευφραίνομαι αχόρταγα με τις αμαρτίες και επιδεικνύω την πιο μεγάλη ασπλαχνία , ξεγελώντας το νου μου αν και βρίσκεται μπροστά στην πύλη της μετανοίας και (τον αφήνω να) πεινάει για κάθε αρετή και (να) νοσεί από την απροσεξία. Εσύ όμως Κύριε, κάνε με Λάζαρο, φτωχό σε αμαρτήματα, μην τυχόν κάποτε ζητήσω και δε μου δοθεί το δάκτυλο που δροσίζει ενώ θα πονάει η γλώσσα μου στην άσβεστη φωτιά και εγκατάστησέ με , Φιλάνθρωπε, στην αγκαλιά του Αβραάμ (παραβολή πλουσίου-Λαζάρου).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου