Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

Από τους παλιούς μας Κύκλους


«Συντριβήτωσαν ὑπὸ τὴν σημείωσιν τοῦ τύπου τοῦ τιμίου Σταυροῦ σου πᾶσαι αἱ ἐνάντιαι δυνάμεις»

Σαν αντιλήψεις μας φαίνονται αφελείς έως γελοίες, στερούνται πάσης λογικής, είναι περισ­σότερο αποκυήματα αρρωστημένης φαντασίας, ειδικά όταν εμπεριέχουν και θρησκευτικά στοιχεία. Πάνω απ' όλα όμως, οι προλήψεις και οι δεισιδαιμονίες αποτε­λούν ανεπίτρεπτες παρεκκλίσεις της θρησκευτικής εμπειρίας.
Οι δεισιδαιμονίες και οι προλήψεις είναι τόσο πολλές, που θα χρειαζόμασταν ολόκληρους τόμους, για να τις εξιστορήσουμε. Θα ανα­φέρουμε μερικές από αυτές, που σχετίζονται με τη ζωή και το θάνατο, με τη φύση και την ύλη, αλλά και με τη θρησκεία μας, δυστυχώς, οπότε μιλάμε για θρησκοληψίες. Το σπάσιμο του ροδιού και τόσα άλλα, δημιουργούν πραγματικό πονοκέφαλο. Μήπως ξεχάσουμε και τίποτε από αυτά και γί­νουμε υπαίτιοι της δυστυχίας μας! Μας έρχεται στο νου ο Κύριος: «Μάρθα, Μάρθα, μεριμνάς και τυρβάζεις περί πολλά, ενός δ' εστί χρεί­α». Αυτό το « ένα σίγουρα το παραλείπουμε, όταν ασχολούμαστε με πάθος με όλα τα προαναφερθέντα. Και η παράλειψη αυτή,  είναι  τόσο  σημαντική,  πραγματικά  δραματική!
Στο σημείο αυτό ας αναφερθούμε ιδιαίτερα στη βασκανία. Η εκκλησία μας έχει ειδική ευχή, την οποία - μόνο ο ιερέας τη διαβάζει - και είναι πλήρως αποτελεσματική. Όλα τα άλλα μέσα είναι τελείως αναποτελε­σματικά και θρησκευτικά απαγορευμένα. Ειδικά το «φτύσιμο» αποτελεί προσβολή όχι μόνο κατά του εμπτυομένου προσώπου, αλλά και κατά του Θεού, του oποίου αποτελεί εικόνα o συνάνθρωπος μας. Μόνο κατά τη Βάπτιση καλούμεθα να αποτάξομε μετά βδελυγμίας και δια εμπυσμού τον Σατανά και συντα­χθούμε δια βίου με το Χριστό. Η συμφωνία αυτή είναι πολύ σοβαρή και ουδέποτε επιτρέπεται η λύση της.
Όσο για τα όνειρα επειδή αποτελούν την έκφραση του υποσυ­νειδήτου και μετά βεβαιότητας επηρεάζονται από τα καθημερινά μας βιώματα και τις προσλαμβάνουσες παραστάσεις, είναι — κατά κοινή ομολογία – απατηλά. Γι' αυτό και δεν πρέπει να τα πιστεύουμε και πο­λύ περισσότερο να ρυθμίζουμε τη ζωή μας σύμφωνα με αυτά. Αλλά ούτε και η ψυχολογία μας πρέπει να επηρεάζεται. Πολύ περισσότερο να μην αναλισκόμαστε  στο να τα ερμηνεύουμε αναζητώντας ονειροκρίτες.
Οι δεισιδαιμονίες είναι όντως έργο του Σατανά. Είναι ανάγκη να μην τον αψηφήσουμε σαν αντίπαλο, γιατί δεν είναι ευκαταφρόνητος. Έτσι γνωρίζουμε, ότι, αρχικά, ήταν άγγε­λος του Θεού, αλλά από υπέρμετρο εγωισμό δεν δέχθηκε τη θέση, που του έδωσε ο Θεός στον ουρανό και έτσι εξέπεσε ηχηρά. Έκτοτε, αυτός και η ομάδα των δαιμόνων, που τον περιστοιχίζουν, μάχονται να μας απομακρύνουν με κάθε τρόπο από το Θεό, μήπως και καταφέρουμε, με τον πνευματικό μας αγώνα και την υπακοή στο θέλημα Του, να βρε­θούμε εκεί, από όπου αυτός εξέπεσε. Για το σκοπό αυτό μάχεται ακατάπαυστα, μεθοδικά, ύπουλα και εναντίον όλων μας. Τον καθένα τον πιάνει από την αδυναμία του, μέχρι να τον εξοντώσει, δηλαδή, μέχρι να τον απομακρύνει τελείως από το Θεό. Οι ράθυμοι και αμελείς γίνονται εύκολη λεία του. Τους πλέον πνευματικούς ανθρώπους, που αναγνωρίζουν και αποφεύγουν τους πει­ρασμούς του, τους ρίχνει με τον εγωισμό και την κατάκριση, κάνοντας τους περισσότερο βδελυρούς από όλους! Κανείς όμως, σχεδόν, δεν αντι­στέκεται στην περιέργεια να γνωρίσει τα μέλλοντα!
Ωστόσο ο Θεός δεν μας έδωσε αυτή τη δυνατότητα. Και το έ­κανε - στα πλαίσια της σοφίας και της αγάπης Του - για πολλούς λό­γους, μεταξύ των οποίων, για να μας απαλλάξει από την ανησυχία και τη δυστυχία, που θα υποφέραμε ολόκληρη ζωή! «Αν ήταν δυνατόν να προβλέψουμε τι θα μας συμβεί στο μέλ­λον, δεν θα μας έμενε άλλο, από το να αποθάνουμε». Αντί αυτού, ο Θεός μας ενέπνευσε την ελπίδα στη Πρόνοιά Του, δίνοντας μας ταυτόχρονα και αγωνιστικό φρόνημα.
Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δώσουμε στα παιδιά μας, που είναι αθώα και άπειρα και δεν μπορούν να φαντα­στούν τι συμφέροντα κρύβονται πίσω από τα δελεαστικά ωροσκόπια, που ανυπομονούν να τα διαβάσουν, για να πληροφορηθούν το μέλλον τους, αλλά και τί ζημιά μπορούν να πάθουν, αν ακολουθώντας αυτό το αβέβαιο μέλλον, εγκαταλείψουν τις προσπάθειες του παρόντος και τότε το μέλλον τους προδιαγράφεται όχι απλώς δυσοίωνο, αλλά ζοφερό!
Είναι δύσκολο σε μια κοινωνία, που παραπαίει, να κλείνουν τ' αυτιά τους τα νεαρά παιδιά στις σειρήνες των δεισιδαιμονιών και προ­λήψεων, που ανάγονται στα βάθη των αιώνων. Είναι υπέροχο όμως να μάθουν να αγαπούν την Αλήθεια και μόνο και να την υπηρετούν σε ό­λες τις εκφάνσεις της. Είναι επιβεβλημένο για την ψυχική τους κυρίως υγεία να μη ζουν με τα «ναρκωτικά» της ανεύθυνης μελλοντολογίας.   Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου