Τη ιθ΄ Φεβρουαρίου του αγίου ΜΕΣΡΩΠ ΜΑΣΝΤΟΤΣ του μεταφραστού.
Από πριγκιπική οικογένεια του βασιλείου της Αρμενίας και ανιψιός του αγίου Χουσσίκ, καθολικού της Αρμενίας , o άγιος Μεσρώπ Μασδότος έκανε λαμπρές σπουδές στα συριακά και ελληνικά γράμματα και εν συνεχεία ακολούθησε διοικητική σταδιοδρομία ως γραμματέας του βασιλέα Χοσρόβ, τα διατάγματα του οποίου μετέγραφε σε ελληνική και συριακή γραφή. Διέκοψε, όμως, σύντομα το επάγγελμα αυτό, υπό την επιρροή του ξαδέρφου του αγίου Ισαάκ ο οποίος μόλις είχε χειροτονηθεί καθολικός, για να γίνει μοναχός και ιερέας. Αναχώρησε στην έρημο και επί μερικά χρόνια αφιερώθηκε αποκλειστικά στην μελέτη της Αγίας Γραφής και στην προσευχή. Δεν άργησαν να έλθουν κοντά του πολλοί μαθητές ελκυόμενοι από την ακτινοβολία της αγιότητας του και τον έπεισαν να μεταβεί και να κηρύξει το Ευαγγέλιο στην περιοχή Γκογκχθέν, στο βόρειο τμήμα του βασιλείου, όπου η ειδωλολατρία ήταν ακόμη ευρέως διαδεδομένη.
Διαπίστωσε τότε, ότι ακόμη και μεταξύ των χριστιανών, μεγάλο μέρος του λαού ήταν επιφανειακά εκχριστιανισμένο και ο λόγος ήταν ότι στην περιοχή αυτή, που κυριαρχούσε η περσική επιρροή, το Ευαγγέλιο διαβαζόταν και η Λειτουργία τελούνταν μονάχα στα ελληνικά ή στα συριακά, καθώς η αρμενική γλώσσα δεν διέθετε γραφή. Με την υποστήριξη του αγίου Ισαάκ, ο Μεσρώπ επιχείρησε τότε να επινοήσει ένα αλφάβητο με 36 γράμματα, διατεταγμένα κατά την ελληνική αλφαβητική σειρά. Μετά από πολλές άκαρπες προσπάθειες του αποκαλύφθηκε σε όραμα ένα προσφυές αλφάβητο (περί το 405) το οποίο τελειοποίησε με την βοήθεια του καλλιγράφου Ρουφίνου και άρχισε αμέσως την μετάφραση της Αγίας Γραφής και λειτουργικών κειμένων συνεχίζοντας παράλληλα τις αποστολικές του περιοδείες σε όλο το βασίλειο, εγκαινιάζοντας σχολεία και ιδρύοντας μοναστήρια. Στρατολόγησε παιδιά με γρήγορο νου και αρμονική φωνή, για να τα εκπαιδεύσει στην νέα προφορά της αρμενικής γλώσσας και στην μετάδοση λειτουργικών ύμνων. Ακολουθώντας το παράδειγμα του, ένας από τους μαθητές του, ο Κοριούν, επινόησε τότε ένα αλφάβητο για την γεωργιανή γλώσσα.
Όταν συνήφθη ειρήνη μεταξύ του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β' και του βασιλέα των Περσών, ένα μέρος της Αρμενίας πέρασε στην βυζαντινή κυριαρχία. Ο άγιος Μεσρώπ εστάλη τότε στην Κωνσταντινούπολη, όπου συνάντησε τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο [17 Ιαν.] και τον πατριάρχη Αττικό [8 Ιαν.] για να τους ζητήσει την άδεια να διαδώσει το αλφάβητο του και να επεκτείνει τις ιεραποστολές του σε όλους τους Αρμενίους. Ο όσιος μοναχός και ο συμμοναστής του Βαρδάν Μαμικονιάν έτυχαν θερμής υποδοχής και ως αποτέλεσμα της αποστολής τους, ο Αρμένιος καθολικός εξουσιοδοτήθηκε να ιδρύει σχολεία με έξοδα του αυτοκρατορικού ταμείου και να ασκεί την εκκλησιαστική δικαιοδοσία του στους Αρμένιους που ζούσαν σε βυζαντινό έδαφος. Για την ευόδωση του μεταφραστικού έργου, ο Ισαάκ και ο Μεσρώπ έστειλαν κατ’ αρχήν στην Έμεσσα (σημ. Homs της Συρίας) δύο από τους μαθητές τους για να μεταφράσουν εκεί από τα συριακά στα αρμενικά τα ιερά κείμενα. Εκείνοι επέστρεψαν κατόπιν στην Κωνσταντινούπολη, όπου τους συνάντησαν σύντομα ο Κοριούν και ο Γκχεβόντ, για να ολοκληρώσουν την φιλολογική τους κατάρτιση στα ελληνικά. Αναχώρησαν από την Βασιλεύουσα, περί το 432, φέρνοντας μαζί τους το ελληνικό κείμενο της Αγίας Γραφής και των Κανόνων της Συνόδου της Νικαίας και επιστρέφοντας στην πατρίδα τους, παρά τις δυσκολίες της εκκλησιαστικής κατάστασης, ξανάρχισαν την μετάφραση της Γραφής βοηθούμενοι από το ελληνικό κείμενο.
Με ακαταπόνητο ζήλο, ο Μεσρώπ διέτρεχε τις πιο απομακρυσμένες περιοχές και συνένωνε τον λαό στην αρμονία της πίστεως, διατηρώντας και ευνοώντας παράλληλα την πολιτιστική του ιδιοπροσωπία. Θεωρείται επίσης οργανωτής του αρμενικού μοναχισμού και ένας από τους μεγαλύτερους διδασκάλους της Εκκλησίας αυτής που τον καιρό εκείνο ήταν σε πλήρη κοινωνία με την 'Ορθόδοξη Εκκλησία. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έζησε την οδύνη να παρευρεθεί ανίσχυρος στην καθαίρεση του άγιου Ισαάκ και στον διαμελισμό της αρμενικής Εκκλησίας. Την στιγμή του θανάτου του, στις 19 Φεβρουαρίου 439, μια αχτίδα φωτός εν είδει σταυρού ήλθε να τον φωτίσει, βεβαιώνοντας τους μαθητές του ότι τους εγκατέλειπε για να γίνει αιώνιος μέτοχος της θεϊκής δόξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου