Το κατεστημένο όχι μόνον του Ιουδαϊσμού, αλλά και όλου του προχριστιανικού κόσμου, ανατρέπει ο Κύριος, με την περίφημη επί του όρους ομιλία Του και ιδιαίτερα τους Μακαρισμούς, πού αποτελούν το θαυμάσιο προοίμιο της και θα μας απασχολήσουν σε σειρά φετινών θεμάτων.
Μηνύματα πρωτάκουστα μας μεταδίδουν οι Μακαρισμοί, πού ανατρέπουν την κρατούσα τάξη των αξιών και «σκανδαλίζουν» την λογική. Ο Ιησούς μας φανερώνει μια καινούργια μεγαλειώδη πραγματικότητα, πού δεν μπορεί να προέλθει παρά μόνον «εκ των άνω». Με τα ανθρώπινα δεδομένα, η ηθική των Μακαρισμών είναι κορυφή απρόσιτη. Και μόνον Εκείνος πού δίνει «και το θέλειν και το ενεργείν» (Φιλ. β' 13) μπορεί να κάνει τον άνθρωπο ικανό να φθάσει το ηθικό μεγαλείο, πού μας αποκαλύπτει το Ιερό κείμενο.
Ο κατ' εξοχήν Νομοθέτης, ο άγιος Θεός, δεν χρησιμοποιεί κανένα επίσημο βήμα. Στο ύπαιθρο διάλεξε ένα τόπο ψηλότερο, για να ακούγεται από όλους τους ακροατές.
Παλαιότερα πάλι από το όρος Σινά ο Θεός έδωσε τις δέκα εντολές. Άλλα υπάρχουν πολλές διαφορές: Εκεί ο Θεός ήταν αόρατος και μόνον «απεκρίνατο φωνή» εις τον Μωϋσήν. Εκεί «φωναί και αστραπαί και νεφέλη γνοφώδης» και «φωνή της σάλπιγγας ηχεί μέγα».
Εκεί το όρος «εκαπνίζετο όλον» ("Εξοδ. ιθ' 16-18). Και ο λαός κρατείτο σε απόσταση. Εδώ ο Νομοθέτης είναι όχι μόνον ορατός, αλλά και προσιτός. Όλοι είναι γύρω Του. Φέρεται προς όλους με απλότητα και οικειότητα. Η φωνή του είναι ήρεμη και γλυκιά. Αύρα ουράνια και γαλήνη θεϊκή σταλάζει στις ψυχές με τα λόγια Του. Αυτή την αντίθεση θέλει να εκφράσει και ο ευαγγελιστής Ιωάννης (Ιωάν. α' 17).
Αλλά, το «όρος» στην Αγ. Γραφή έχει και μεταφορική σημασία. Πάνω από ένα ύψωμα βλέπει κανείς όλα όσα γίνονται γύρω του και σ' όλη την έκταση πού απλώνεται μπροστά του. Και τα βλέπει «αφ' υψηλού», χωρίς να έρχεται σε συγχρωτισμό και άμεση σχέση μαζί τους. Έτσι και όταν καλούμαστε να ακούσομε τον Κύριο και την διδασκαλία Του, η σκέψη μας πρέπει ν' ανεβεί ψηλότερα, να απομακρυνθεί απ' όλες τις μικρότητες και αθλιότητες της καθημερινότητας, να ξεχωρίσει από τη νοοτροπία του κόσμου, για να του αποκαλυφθούν οι πνευματικές ομορφιές και οι τέρψεις μιας γνήσιας αγιοπνευματικής ζωής.
Ανάμεσα στα χαρακτηριστικά της μαθητείας στα θρανία της χριστιανικής αλήθειας, είναι και η προθυμία να ακούμε τα θεία λόγια. Υπεροπτική στάση, πού εκφράζεται με την πεποίθηση, ότι «τα ξέρουμε αυτά» οδηγεί σε ναυάγιο την πνευματική ζωή του πιστού. «Αλαζονεία γαρ δεινή, το μηδενός οίεσθαι χρήζειν, αλλ' εαυτώ προσέχειν ως μόνω τα κράτιστα συμβουλεύεσθαι δυναμένω» (Μ. Βασίλειος). Φοβερά επικίνδυνη η αλαζονεία να έχει κανείς οδηγό τον εαυτό του μόνον και τις γνώσεις του. Εκείνος, που στερείται μαθητείας «εις πολλούς βόθρους και παγίδας του πονηρού εμπίπτει» (Μάρκος ό Ασκητής). Το πνεύμα της μαθητείας όποιος κατέχει, κρατάει το κλειδί, πού ανοίγει το παλάτι της θείας σοφίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου