«Aληθεύοντες εν αγάπη» (Έφεσ. δ', 15)

 Χειραγωγός μας στην πορεία πνευματικής ωριμότητας, είναι κι' εφέτος το Πνεύμα το  Άγιο, με όργανο Του τον μεγάλο Απόστολο των Εθνών και προ­στάτη του χριστιανικού έργου, Απόστολο Παύλο, o οποίος θέλει τους χριστιανούς ασυμβίβαστους και ανυποχώρη­τους μπροστά στις νόθες και ψεύτικες διδασκαλίες. Γι' αυτό όταν απαριθμεί τα πνευματικά όπλα του χριστιανού στην προς Εφεσίους επιστολή του, ως πρώτο όπλο θέλει την αλήθεια. «Στήτε ούν περιζωσάμενοι την οσφύν υμών εν αληθεία» (Έφεσ. στ', 14). Δηλαδή, η Αλήθεια οφείλει να είναι το περιεχόμενο της πίστεως και της ζωής σας, σα ζώνη στη μέση σας.

Βάδιζε αταλάντευτα στα ίχνη του Αρχηγού του, Ιησού Χριστού,  ο οποίος διεκήρυξε: «Εγώ εις τούτο γεγέννημαι και εις τούτο έλήλυθα εις τον κόσμον, ίνα μαρτυρήσω τη αληθεία» (Ίω. ιη', 37). Λάτρης λοιπόν, της αλήθειας ο Απόστολος Παύλος, αταλάντευτος και ανυποχώρητος, παραγγέλλει σε όλους μας «Αληθεύοντες εν αγάπη».

«Αληθεύοντες»: Δηλαδή σε αντίθεση με εκείνους οι οποίοι «νόθα και ψευδή διδάσκουσιν», εμείς να αλη­θεύουμε στην πίστη, στη  ζωή και στα λόγια. Να μείνουμε σταθεροί και ακλόνητοι στην αληθινή πίστη, αμετακλήτως «την αληθή πίστιν» να ομολογούμε με τη ζωή μας και  να μιλάμε, να διαλαλούμε, να υπερασπιζόμαστε την αλήθεια.

Αλλά πάντοτε «εν αγάπη»: Δηλαδή πάντοτε με κίνητρο την αγάπη. Να θωρακίζουμε την όποια έκφραση της αλή­θειας, με τον τρόπο μας τον προσηνή και γλυκό και φιλάδελφο, για να έχει σωτήρια απήχηση η κάθε πα­ρέμβαση μας προς τον ή τους πλησίον. Αλλά και για να ειρηνεύουμε, με τη συνείδηση ότι κάναμε σωστά το καθήκον μας.

Είτε ατομικά εργαζόμαστε είτε ομαδικά, η φρο­ντίδα μας θα είναι η Αλήθεια, πού θα δώσει το νόημα της ζωής, αλλά και το στήριγμα στο σύγχρονο άνθρωπο, για να επιτύχει στον αγώνα της σωτηρίας του και της ευτυχίας του.

Να τι διδάσκει ο π. Παϊσιος :

- Γέροντα, υπάρχει ειλικρίνεια κοσμική και ειλικρίνεια πνευματική;

- Ναι βέβαια. Η κοσμική ειλικρίνεια έχει αδιακρισία.

- Μιλάει δηλαδή κανείς ευκαίρως – ακαίρως ;

- Εκτός από αυτό. Η αλήθεια είναι αλήθεια. Αλλά, αν πης καμμιά φορά την αλήθεια χωρίς διάκριση ,αυτό δεν είναι αλήθεια. Π.χ. είναι αλήθεια ότι ο τάδε είναι βλαμμένος. Αν πας όμως να το πης αυτό ,δεν ωφελείς. Ή άλλος λέει: « Για να είμαι ειλικρινής, θα πάω να αμαρτήσω στην πλατεία » . Αυτό δεν είναι ειλικρίνεια. Όποιος έχει πολλή διάκριση ,έχει αρχοντική αγάπη ,θυσία και ταπείνωση ,και την πικρή ακόμη αλήθεια την λέει με πολλή απλότητα και την γλυκαίνει με την καλωσύνη του ,με αποτέλεσμα να ωφελή πιο θετικά από τα γλυκά λόγια, όπως τα πικρά φάρμακα ωφελούν περισσότερο από τα γλυκά σιρόπια.

Από τους παλιούς μας κύκλους (Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008).