Τοῖς ἐν σκότει ἁμαρτημάτων πορευομένοις φῶς ἀνέτειλας Χριστέ, τῷ καιρῷ
τῆς ἐγκρατείας, καὶ τὴν εὔσημον ἡμέραν τοῦ Πάθους σου δεῖξον ἡμῖν, ἵνα βοῶμέν σοι·
Ἀνάστα ὁ Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς.
Εσύ Χριστέ, που ανέτειλες ως φως σ΄ αυτούς που πορεύονταν στο σκοτάδι των αμαρτημάτων
κατά τον καιρό της εγκράτειας , δείξε και σε μας την επίσημη ημέρα του Πάθους
Σου , για να Σου αναβοήσουμε: Ανάστα , Θεέ , ελέησέ μας.
Ποίοις εὐφημιῶν ᾄσμασιν, ἀνυμνήσωμεν τὸν Ἱεράρχην, τῆς θεολογίας τὴν
σάλπιγγα τὸ πυρίπνουν στόμα τῆς χάριτος, τὸ σεπτὸν τοῦ Πνεύματος δοχεῖον, τὸν στῦλον
τῆς Ἐκκλησίας τὸν ἀκράδαντον τὸ μέγα, τῆς Οἰκουμένης ἀγαλλίαμα, τὸν ποταμὸν τῆς
σοφίας τοῦ φωτὸς τὸν λύχνον, τὸν ἀστέρα τὸν φαεινὸν τὸν τὴν Κτίσιν καταλαμπρύνοντα.
Με ποια επαινετικά
τραγούδια να ανυμνήσουμε τον Ιεράρχη , τη σάλπιγγα της θεολογίας , το στόμα της
Χάριτος που πνέει φωτιά , το τίμιο δοχείο του Αγίου Πνεύματος , τον μεγάλο και
ακλόνητο στύλο της Εκκλησίας , την αγαλλίαση της Οικουμένης , το ποτάμι της
Σοφίας , το φωτεινό λύχνο , το λαμπερό αστέρι που υπερβολικά λαμπρύνει την
Κτίση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου