Το Θέμα (27/01) Μέρος Δ'.

4. «Δος ημίν»

Φυσικά δεν έχει το νόημα του «πέσε πίτα να σε φάω» αλλά σημαίνει εξάρτηση από τον Πατέρα. Ο προσευχόμενος δεν παίρνει παθητική στάση έναντι των αναγκών της ζωής, αλλά θετική στάση έναντι του Πατέ­ρα. Ρυθμιστής και στις πιο επείγουσες ανάγκες μας παραμένει πάντοτε ο Θεός και Πατέρας μας.

Από Εκείνον ζητάμε υγεία, «υετούς (βροχές) και καιρούς καρποφόρους», περιστάσεις για εργασία αποδοτική, μυαλό φωτισμένο για κάθε αληθινή πρόοδο. Ποιος μπορεί να ισχυρισθεί, ότι στον αγώνα του για τον «επιούσιο» δεν έχει ανάγκη της ευλογίας του Θεού;

Οι ανάγκες μας, πραγματικές ή και πλαστές, μας πιέζουν. Δεν διακρίνουμε εύκολα την ποιότητα τους. Εκείνος θα μας φωτίσει και θα τις ικανοποίηση όσο και όσες πρέπει.

Μερικοί νομίζουν ότι οι πλούσιοι και οικονομικώς ανεξάρτητοι δεν χρειάζονται να απευθύνουν το αίτημα αυτό. Λάθος! Αλλοίμονο στους πεποιθότας «επί πλού­του αδηλότητι». Όλοι σ' Εκείνον πρέπει να καταφεύγουμε από τον Οποίο προέρχεται «πάσα δόσις αγαθή και πάν δώρημα τέλειον».

Τα «ημίν», μας υπενθυμίζει ότι «κανείς δεν μπορεί να ευτυχή μόνος του».Ο πιστός προσεύχεται και εξ ονόματος των αδελ­φών του. Ένα τραπέζι έστρωσε για όλους μας πάνω στη γη ο Πατέρας. Τα ιδία δικαιώματα έχομε όλοι στα αγαθά Του. Αν σε μερικούς τα έδωσε αφθονότερα, είναι για να θυμούνται εντονότερα το χρέος της συμπαραστάσεως και αγάπης προς όσους τα στερούνται. Θέλει να μας κάνει όργανα της Προνοίας Του, συνεργάτες στην αγάπη Του.

«Δος ημίν». Μακριά από κάθε βουλιμία και αυτάρε­σκη ικανοποίηση όλων όσων καρπούμεθα από την αγάπη του Θεού, ας μάθουμε να τα μοιραζόμαστε απλόχερα με τους αδελφούς μας.

5. «Σήμερον».

Ας παρακολουθήσουμε και επ’ αυτού το βαθύ στοχα­σμό του μεγάλου ιεράρχη της Νύσσης: «Καλή είναι και η προσθήκη της λέξεως «σήμερον». Γιατί λέγει: Δώσε μας το ψωμί μας το απαραίτητο για την συντήρηση μας, σήμερα. Κι ο λόγος αυτός είναι μια άλλη διδασκαλία, για να μάθεις με όσα προσεύχεσαι, ότι η ανθρώπινη ζωή είναι εφήμερη. Μόνο το παρόν ανήκει στον καθένα. Ενώ η ελπίδα για το μέλλον παραμένει άγνωστη. Επειδή δεν γνωρίζομε τι θα φέρει η αυριανή ήμερα. Προς τί να ταλαιπωρούμαστε με φροντίδες για πράγματα μελλοντικά; Είναι αρκετή, είπε ο Κύριος, για την κάθε μέρα η κακία της (Ματθ. στ' 34). Λέγοντας δε «κακία» εννοεί την ταλαιπωρία. Τί φροντίζαμε για αύ­ριο... Εκείνος που σου χαρίζει την αυριανή ήμερα θα σου χαρίσει και τα απαραίτητα για την ημέρα...».

 «Σήμερον», Από το μικρόβιο της ολιγοπιστίας θέ­λει να μας προφυλάξει ο Κύριος. Και από την αμφιβολία που πλανιέται στο βάθος του είναι μας, μήπως στο μέλλον η αγάπη του Θεού παύσει τη χορηγία των αγα­θών της.

«Δός ημίν σήμερον -σχολιάζει ό Χρυσόστομος- να μη συντρίβομε τους εαυτούς μας με την φροντίδα για την επόμενη ημέρα... Θέλει ο Θεός να είμαστε πάντοτε έτοιμοι και υπόπτεροι και τόσον να υποχωρούμε στις αδυναμίες του σώματος, όσον η ανάγκη της φύσεως μας απαιτεί από ημάς....».

Παραθέτομε τις σπουδαίες υπομνήσεις του «σήμερον»:

α) Κάθε μέρα να νοιώθουμε την ανάγκη της επικοι­νωνίας με τον Πατέρα μας. Κάθε καινούργιο «σήμερα» να φέρνει στη σκέψη μας Εκείνον, που ανοίγει το χέρι Του «και εμπιπλά παν ζώον ευδοκίας».

β) Το «σήμερον», μας προστατεύει από την βασανιστική μέριμνα του «αύριο». Τα αγωνιώδη ερωτημα­τικά για το μέλλον, έχουν ένα πολύ ευρύ φάσμα: Θα έχομε και αύριο επάρκεια αγαθών; Θα προκόψουν τα παιδιά μου; Θα έχω σιδερένια υγεία, καλά γεράματα; Θα τα βγάλω πέρα, σαν Χριστιανός, μέσα σε τόσους πειρα­σμούς; Θα... θα... Κι έρχεται ό φραγμός του «σήμερον» για να ανακόψει το θολό ρεύμα των ανησυχιών, που πάει να μας παρασύρει. Να καθαρίσει τον ορίζοντα της ψυχής και να της δώσει ορατότητα που φθάνει ως την αιωνιότητα!

γ) «Το παρόν ίδιον εκάστω μόνον». Το παρόν μόνον ανήκει στον καθένα. Το «αύριο» είναι στα χέρια του Θεού, Αυτή η σκέψη συγκεντρώνει τις αγωνιστικές δυ­νάμεις μας στο «σήμερα» και κουφίζει το βάρος, που δημιουργεί η αγωνία του «αύριο».

Αν οι οδοιπόροι διευκολύνονται όταν δεν έχουν πρόσθετα βάρη, πολύ περισσότερο εμείς οι προς ουρα­νούς οδεύοντες, παρατηρεί ο Κ. Καλλίνικος. Και ό Ι. Χρυσόστομος χρησιμοποιεί άλλη εικόνα: Αν βάλετε στα πόδια ενός μικρού παιδιού υποδήματα μεγάλα, δεν μπο­ρεί να προχωρήσει στο δρόμο του έτσι οι πρόσθετες έννοιες, οι περισσότερες από κείνες, που στέλνει ο Πατέρας για σήμερα, δημιουργούν δυσκολίες στον πνευ­ματικό μας δρόμο.

Ένας πνευματικός συνήθιζε να χρησιμοποιεί και το έξης παράδειγμα: Κάποιος πατέρας παρήγγειλε στο γιο του να καθαρίσει ένα χέρσο χωράφι. Το παιδί πήγε στο χωράφι, είδε την έκταση της δουλειάς και γύρισε άπρακτο. Αλλά ο πατέρας του εξηγεί: ένα πολύ μικρό τμήμα ζήτησα να καθαρίσεις σήμερα. Στο παιδί, αυτό φάνηκε εύκολο και άρχισε με κέφι τη δουλειά. Κάθε μέρα καθάριζε πρόθυμα το λίγο, που αντιστοιχούσε στο «σήμερα». Αυτό ζητάει κι από μας ο Πατέρας.

Κύριε, Σ' ευχαριστούμε για τις συμπυκνωμένες αλήθειες, που  μας θυμίζεις σε κάθε λέξη της προσευχής, που  μας παρέδωσες.

Σε παρακαλούμε, κάνε  καθένας μας να είναι κύριος και όχι υποχείριος των αναγκών του. Δος μας το πνεύμα της λιτότητας και του μέτρου. Χάρισε μας την αίσθηση της κοινότητος των αγαθών Σου. Δώσε μας εμπιστοσύνη στην αγάπη Σου.

Μόνον για σήμερα. Αμήν.