Κουκινοκατσιούλου

Για τους φίλους στο χθεσινό Κύκλο, που το ζήτησαν:
Α κι α που λέτι, ήταν μια φουρά κj έναν κιρό, ιένα όμουρφου κουρτσhούλ' που ιέμισκνι μι τ' μαμάκα τ' κι τουν μπαμπάκα τ', σhιαπέρα στα μαντριά. Ουόταν γιόρταζ' ιπέρσι η μανιά τ' , τ'ν ιέκανι δώρου μια κατσhιούλα κουόκκιν'. Κι αυτή d' ιέβαζι ουόλ' τ'ν ώρα ....κι τ' άλλα τα πιδιά τ'ν έβγαλαν Κουκκινοκατσhιούλου.

Μια μέρα τ' λέει η μάνα τ'ς:
-Ουω Κουκκινοκατσhιούλου μα, κ'λούριασα μια τραχανόπ'τα, πάρτην μι του ταψί κι να d' πα'αίντς  ζ' μανιά σ', ζ'ν άλλ' τ' μιριά απ' του πουτάμj', να τ' δεις τι φκιάνj' κιόλας.
-Σώσι άμα είνι μαμάκα, είπι η Κουκκινοκατσhιούλου, δα μι νυχτώσj'.
Ιέβαλι η μάνα τ'ς ένα πιστιμάλι απάν' στου ταψί κι του κουρίτσ' κίντ'σι μαναχό τ' για τ' μανιά τ'.
Στου δρόμου έβρισκνι  ιένα σουρό ζούζουλα κι αρνίθια κι τ' χιριτούσαν. Τι λαγοί, τι γκουστιραίοι, τι γκαχιλώνις, τι μπουσμπουνάρια, τι καραμούζις , τι τσhιόνια, όλα τ' χαίρουνταν κι δε d' φουβούνταν ντιπ.

Ιεκεί απου πιρπατούσι, ιέκατσι σι μια πατλιά κι μάζιψι κι ξινίθρις. Άκουσι τότι ένα φουρλατό στ΄ζίγρις ...κι τα πλια κι τα ζούζουλα σκαπέτσαν.
- Τι γίν'γκι τώρα; είπι η Κουκκινοκατσhιούλου.
Ύστιρα γυρνάει κι να τους η λύκαρους. Λαχτάρ'σhι του κουρίτσj'.
-Λέλι !!! έσκουξι. «Ντου ρα λύκους», «ντου ρα λύκους", μα αυτός ικεί. Απάν τα αυτιά κι τ' λέει:
-Που πα'αίντς μα.... μαναχιά σ' στ' αρμάνια?
-Πα'ιαίνου τραχανόπ'τα  ζ' μανιά μ', ισjένα τι σι νοιάζh';
-Αααα, να d' πεις τα χιριτήματα. Άιντι φέγου τώρα.

Ιέκουψι τουν ανήφουρου η λύκαρους, έβγαλι του κουρτσhούλ' του παγούρj, κι ήπχι νιρό αb' λαχτάρα τ'. Κίν'τσι πάλι του δρόμου κι δε σταμάτ'σι ντιπ. Ύστιρα απού ώρα έφτασι στου σπίτ' τ'ς μανιάς τ'ς. Αρχίτιρα όμους είχι πα'αίνει η λύκους κι γέλασι τ' μάκου.... τάχα ήταν η Κουκκινοκατσhιούλου κι ικείν' η σαλιά.... τουν άνοιξι. "Χλαπ κι κάτ'"... τ'ν έχαψι η λύκαρους. Γκουρλώθ'κι (παραλίγου) ....κι γριντώθ'κι στουν ύπνου.

Φταν' κι απού λιέτι η Κουκκινοκατσhιούλου κι βαράει  d' πόρτα:
- Ουωωω μανιά, μανιάααααα!!!!!
Σ'κώνιτι η λύκους.....(σκέφτιτι) τι να φκιάσου... να τ'ν φάου κι αυτήν; Ααα δα βάλου τα στράνια τ'ς μάκους κι δα d' γιλάσου.
Βαζj' τα φ'στάνια, d' μαντήλα κι τα γυαλιά τ'ς γκαβουμάκους κι είπι μι λιανή φουνή όσου μπόρ'σι:
- Ιέμπα μέσα μα... ανοιχτά είνι...
Μπήκι η Κουκκινοκατσhιούλου, γλjέπει καταΐ στου κριβάτ', κ'λούρα στ' φλουκάτj' η μάκου.
-Ουω γιαγιάκα μα.. τι κ'λουριάσκις καταΐ ; σήκου, σj' έφιρα πίτα.
-διεν μπουρώ μωρ' μάνα μ', μι έπιασι θιρμασhιά.
-Ουω μανιά τι μύτj' έφκιασις ; σαν πατλιτζhιάνα γίν'γκι.
-Για να φεγν' οι μύξις αb΄ 'ν αστόχια κουρίτσι μ'
- Ουω μανιά... μα τι τα γκούρλουσις ιετσj' τα μάτια, γκαβάθκις κι άλλου;
-Για να γλιέπου του τσιγκιλάκj' κουρίτσι μ'
- Ουω μα μανιά κι συ, τι μασέλα ιέφκιασις, ιέβαλις άλλj' τρανύτιρ' ;
-Για να σι ντριρλικώσου.........Και "χλάπ μια χαψιά" κι αυτήν d' έκανι.
-Μπο μπο μπο μπο .......ιέκανι η λύκους: Δα τουν πάρου λίγου, ιέσκασα στου φαΐ.
Έπισι στου κριβάτj' κι τουν πήρι «ιένα κι ένα».

Πέρασι η ώρα κι φάν'γκι στου σπίτ' τ'ς μάκους ιένας κυνηγός καψαλιάρ'ς, που γύρ'ζι στου χουριό «ουδι ιέτσ'», «μήδι τσhιόνια ...μήδι λαγοί».
-Ααα δα πα'αίνου να ιδώ τ' θειά, να πιω ιέναν καφέ κι ύστιρα πα'ιαίνου στου χουριό.
-Θειά... ουω θειά, ......Δα μισ'μέριαζ' σκέφκι. 
Κοιτάει απ' του παραθύρι, ταράθ'κι.... Η λύκους , d' κ'λιά ντούρλα κι κοιμούνταν. Π'θινά η μάκου. Μπαίνει μέσα η κυνηγουός , τουν τ'φικάει μια, άνοιξι αυτός τ'ς ιέβγαλι κι τ'ς δυο, γιαγιά κι αγγουνή.
-Λιλι πιδούλι μ' τι μας έφκιασι η λύκαρους, "να φάει του κιφάλι τ' να φάει".
Χάρ'καν  ουόλj' μαζί.... Ιέκατσαν,  ιέφαγαν d' πίτα κι πέταξαν του λύκου ζ' γκουπριά.