Από το χθεσινό μας Κύκλο (04/12/2016)

Άνθρωποι πλεονέκτες δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν το ψέμα, την κατεργα­ριά και  το έγκλημα. O Παύλος ελευθέρωσε τη δαιμονισμέ­νη από την κυριαρχία του πονηρού. Αλλά τους πονηρούς κυρίους της δούλης, τούς εξαγρίωσε το θαύμα. Κατέφυγαν τότε στη συκοφαντία. Φόρεσαν τη μάσκα του φλογερού πατριώτη και του ευσεβούς ανθρώπου, ξεχύθηκαν στο δρόμο και άρπαξαν τους δύο αποστόλους, Παύλο και Σίλα, και άρχισαν με άγριες κραυγές να τους κατηγο­ρούν: «Ἐπιλαβόμενοι τὸν Παῦλον καὶ τὸν Σίλαν εἵλκυσαν εἰς τὴν ἀγορὰν ἐπὶ τοὺς ἄρχοντας, καὶ προσαγαγόντες αὐτοὺς τοῖς στρατηγοῖς εἶπον· Οὗτοι οἱ ἄνθρωποι ἐκταράσσουσιν ἡμῶν τὴν πόλιν Ἰουδαῖοι ὑπάρχοντες, καὶ καταγγέλλουσιν ἔθη ἃ οὐκ ἔξεστιν ἡμῖν παραδέχεσθαι οὐδὲ ποιεῖν Ρωμαίοις οὖσι».

Οι στρατηγοί μπρός στους οποίους σαν εγκληματίες οδηγήθηκαν οι Α­πόστολοι, έδειξαν διαγωγή πολύ επιπόλαιη και άδικη. Τόσο πολύ είχαν επηρεασθεί από την τεχνητή ο­χλοβοή, ώστε οι ίδιοι, στρατηγοί αυτοί και δικαστές, έσκισαν τα ενδύματα των Αποστόλων, για να δείξουν έτσι την αγανάκτηση τους και να ενθαρρύνουν τους δημίους σε ένα άγριο ξυλοκόπημα των αθώων…

Οι πιστοί έχουν βέβαια τις θλίψεις τους. Αλλά δεν ταράσσονται, ούτε έχουν απαιτήσεις. Τουναντίον προσπαθούν, όσο είναι δυνατόν, να μην επιβαρύνουν, να μην ενοχλήσουν κανένα. Ευχαριστούν με όλη την καρδιά όλους, προσεύχονται για όλο τον κόσμο. Δοξάζουν τον Θεό στη θλίψη και έ­χουν το χαμόγελο της καλοσύνης στα χείλη. Τα λό­για τους είναι πάντοτε λόγια οικοδομής, λόγια πνευματικού φωτισμού και ενισχύσεως. Αυτή ακριβώς η ήρεμη και αγία συμπεριφορά επιδρά πολύ στους άλλους ανθρώπους. Προκαλεί το θαυμασμό και την εκτίμηση στη χριστιανι­κή πίστη, η οποία δημιουργεί ήρωες του πόνου. Κάνει ένα είδος ισχυρού σεισμού μέσα στις ψυχές, ξυπνάει τους ανθρώ­πους από τη νάρκη της αδιαφορίας προς το φως και την α­λήθεια του Θεού. Τους οδηγεί στη μετάνοια και τη σωτηρία. Αναρίθμητα είναι τα γεγονότα που μαρτυρούν, ότι πολλοί οδηγήθηκαν στο δρόμο της σωτηρίας από την υπομονή και την αρετή, που έδειξαν στις θλίψεις τους οι Χριστιανοί.

………….

Ο απόστολος Παύλος υπερασπίστηκε στην περίπτωση αυτή τα δικαιώματα του και νίκησε. Έδωσε ένα γερό μάθη­μα στους άδικους κριτές. Και συγχρόνως δίδαξε τους Χριστιανούς όλων των γενεών ότι υπάρχουν και περιστά­σεις, που έχουν καθήκον για τη δόξα του Θεού και την α­ξιοπρέπεια του χριστιανικού έργου, να υπερασπίζουν τα δι­καιώματα τους, να απαιτούν το δίκαιο τους και να βάζουν στη θέση τους μερικούς παρανόμους και φαύλους. Βεβαίως ο Χριστιανός είναι, και πρέπει να είναι, πάντοτε αποφασισμέ­νος να θυσιάζει τα πάντα για τη δόξα του Χριστού. Και γι' αυτό ακριβώς είναι πρόθυμος να συγχωρεί στους άλλους κάθε αδικία, που του κάνουν, να παραβλέπει μερικές φορές το δίκιο του , να κάνη πως δεν καταλαβαί­νει, και κυρίως να ανταποδίδει καλό αντί κακού. Αλλά δεν πρέπει να γίνεται και αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους άλλους. Όταν καταλάβει ότι οι άλλοι παρε­ξηγούν την αρετή του, ότι τη θεωρούν αδυναμία και κουταμάρα, ότι κάνουν κατάχρηση της καλοσύνης του και εν­θαρρύνονται στην άδικη συμπεριφορά των, τότε έχει καθή­κον να μην υποχωρεί στη θρασύτητα τους και να πάψει να ανέχεται την αδικία, τη συκοφαντία, την κακογλωσσιά και την παρανομία εις βάρος του. Θα πατήσει πόδι, θα διεκδικήσει με δίκαιο και νόμιμο τρόπο τα δικαιώματα του και θα σωφρονίσει εκείνους, πού θέλουν να εκμεταλλευτούν τη χριστιανική του αρετή. Δίκαιος και ενάρετος είναι εκείνος που όχι μόνον ξέρει να συγχωρεί, άλλα και γνωρίζει, όταν η περίσταση το επιβάλλει, να κάνει σεβαστά τα δικαιώματα του. Η αρετή δεν είναι αδυναμία, αλλά δύναμη για την επικράτηση της δικαιοσύνης. Και μία εκδήλωση της δικαιο­σύνης είναι ο σεβασμός, που οφείλει ο κάθε άνθρωπος, στα δικαιώματα του άλλου.