« Άγιος Λουκάς, Μητροπολίτης Συμφερουπόλεως και Kριμαίας, ως Ιατρός και Ακαδημαϊκός δάσκαλος »
Σε μία περίοδο που υπάρχει τόση θλίψη, απόγνωση, έλλειψη ελπίδας μεταξύ των ανθρώπων, οι ΄Αγιοι μας δίνουν φτερά στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μας.
Κρίση πνευματική είναι η κρίση που βιώνεται στην ελληνική κοινωνία. Ανατροπή αρχών, αξιών, ιδεών υπήρξε. Συγκρούσθηκαν με το πνεύμα της εποχής οι άνθρωποι (ευδαιμονία, φιλαυτία, υπερκατανάλωση, συμφέρον προσωπικό, εγωισμός, σύγκριση με την πρόοδο ή την υλική προκοπή του άλλου) και έμειναν μετέωροι.
Θα μιλήσουμε σήμερα για τον ΄Αγιο Λουκά, ένας από τους μεγαλύτερους επιστήμονες της εποχής του, στον κόσμο!
Δούλευε παντού για να απαλύνει τον ανθρώπινο πόνο. Γεννήθηκε το 1877 στο Κέρτς της Ουκρανίας από ευσεβείς γονείς. Εξέχων μαθητής. Σπούδασε καλές τέχνες στην αρχή και Ιατρική στο Κίεβο στην συνέχεια. Απορούσαν για τις γνώσεις του οι συμφοιτητές του και του έλεγαν «εσύ θα γίνεις Καθηγητής κάποτε»!
Το 1903 πήρε το πτυχίο της Ιατρικής από το Πανεπιστήμιο του Κιέβου.
Γεννήθηκα για να ακολουθώ τα χνάρια του πόνου, έλεγε. Και σαν φοιτητής έδειξε ήθος απαράμιλλο και αγάπη στον άνθρωπο και στον πάσχοντα και σε καθένα που πονούσε. Έλεγε συχνά « ο γιατρός πρέπει να αισθάνεται όπως ο άρρωστος, να μπαίνει στη θέση του αρρώστου και όχι ως γιατρός. Να σκέφτεται πως θα ήθελε να αντιμετωπισθεί ο ίδιος από τους γιατρούς άμα ήταν στην θέση του αρρώστου».
Για δέκα χρόνια εργάσθηκε στην παγωμένη Σιβηρία. Επεδόθη στη συγγραφή που του έδιδε ιδιαίτερη χαρά, γιατί έπρεπε την επιστημονική του δυνατότητα να την γράψει κάπου, για να μεταδοθεί η επιστήμη και η γνώση και στους άλλους.»Δεν πρέπει να κρατάμε ό,τι ξέρουμε μόνο για τον εαυτό μας, να το δίνουμε και στους άλλους»,έλεγε.
Το 1916 αποκτάει Διδακτορικό τίτλο στην Ιατρική, ύστερα από επιτυχή διατριβή.
Το 1917 βρίσκεται σε μια απομακρυσμένη περιοχή στην Τασκένδη της Ρωσίας. Εξ αρχής προσπάθησε να οργανώσει το χειρουργείο και να ιδρύσει ιατρική Σχολή, εκ του μηδενός. Και το επέτυχε.
Το 1919 εκοιμήθη η σύζυγός του ΄Αννα. Μεγάλος πόνος, έπρεπε να μεγαλώσει και τα μικρά παιδιά του.
Συνέχιζε την επιστήμη του και όμως έλαβε την έδρα της ανατομίας στην Ιατρική Σχολή. Συγγράμματα έγραφε, νέους επιστήμονες και διδάκτορες πέρασαν από τα χέρια του.
Μεταξύ διαπρεπών Πανεπιστημιακών γιατρών ήταν ο καλύτερος.
Στις 21 Φεβρ. 1921 διάκονος της Εκκλησίας από διάκονος του ανθρώπινου πόνου. .Έγινε Ιερεύς και Επίσκοπος , λαμβάνοντας το όνομα του Αγίου Ευαγγελιστή Λουκά, που ήταν και εκείνος Ιατρός .
Η κατάσταση στην Ρωσία άλλαξε ,υπήρξε ανωμαλία και δυσκόλεψαν τα πράγματα εκεί. Παρέμεινε πιστός στον Αρχιεπίσκοπο Τύχωνα που δεν παρεξέκλινε της Ορθοδόξου Εκκλησίας και πορείας.
Έγινε κληρικός. Επίσκοπος και η πρώτη του λέξη ήταν « δεν χειρουργούμε εμείς , χειρουργεί ο Κύριος» έλεγε. Είχε μπροστά του πάντοτε την εικόνα της Παναγίας. Κάποτε…απείλησε ότι δεν θα χειρουργήσει αν δεν αναρτήσουν την εικόνα της Παναγίας στο χειρουργείο. Βλέπετε στην φωτογραφία εδώ, μέσα στο χειρουργείο, προσεύχεται στην εικόνα της Παναγίας για να χειρουργήσει.
Από πρωϊας έως νυκτός, έγραφε, δίδασκε, λειτουργούσε, χειρουργούσε, ανάλωνε τον εαυτό του στην διακονία του προς τον άνθρωπο και την Εκκλησία.
Κατηγορήθηκε,δικάστηκε,φυλακίσθηκε,εστάλη εξορία για ένδεκα χρόνια στην παγωμένη περιοχή της Σιβηρίας,κατηγορία που όπως φαίνεται από την δικογραφία δεν υπήρξε.
Οι συγκρατούμενοι του τον λοιδορούσαν, τον κατηγορούσαν, τον προσέβαλαν, τον ενέπαιζαν. Εν τούτοις τους συγχωρούσε, τους θεράπευε, υπέμενε τα πάντα.
Έκανε μεγάλες επεμβάσεις, οφθαλμολογικές ακόμη, καθώς και σπλάχνων και άλλες βαριές χειρουργικές.
Ο τόπος του ήταν το κελί του για προσευχή, το χειρουργείο του για εργασία, το γραφείο του για επιστημονική μελέτη και συγγραφή. Έγραφε κάθε μέρα το βιβλίο για τις πυογόνες νόσους.
Διαπρεπείς Ρώσοι χειρουργοί, της εποχής τον παραδέχονται. Μεταξύ τους ο μεγαλύτερος υπήρξε ο ΄Αγιος Λουκάς.
Τον Απρίλιο του 1949 συλλαμβάνεται εκ νέου. Ανακρίνεται χωρίς κατηγορία. Του ζήτησαν να αποποιηθεί το Επισκοπικό του αξίωμα και του πρότειναν Καθηγητική έδρα στην Μόσχα.Απαντούσε «η ιεροσύνη είναι η ίδια η καρδιά μου,δεν έχω τίποτε άλλο να μου πάρετε».
Λειτουργούσε, χειρουργούσε με το ράσου. Κήρυττε πάντοτε τον λόγο του Θεού με απλότητα και με κατανοητό και απλό τρόπο.
Το 1937 που άρχισε ο διωγμός στην Ρωσία πολλοί κληρικού εκδιώχθηκαν, εκτελέσθηκαν, πνίγηκαν σε ποτάμια και λίμνες. Εξοντώθηκε σχεδόν ολόκληρος ο κλήρος στην Ρωσία . Ο ΄Αγιος συνελήφθη και κατηγορήθηκε και πάλιν για κατασκοπεία. Υποβλήθηκε στις σε βασανιστήρια από τον Γιοζώφ.
Το θέρος του 1941 με την Γερμανική εισβολή στην Ρωσία κλήθηκε να υπηρετήσει τον Ρωσικό λαό. Χιλιάδες άστεγοι, ορφανά, χήρες, ασθενείς, τραυματίες στην Ρωσία που δοκιμάσθηκε σκληρά.
Ο Στάλιν τότε έδωσε, αναγκαστικά, μερικές ελευθερίες για να στηριχθεί την πίστη του Λαού και ν` αντιμετωπίσει την δυσκολία και τον κίνδυνο για την Ρωσία.
Στο στρατιωτικό νοσοκομείο που εργάζονταν ο ΄Αγιος έτρεχε κόσμος πολύς. Με την έκβαση του πολέμου ετιμήθη για την προσφορά του στα έτη 1941-1945.
Η Εκκλησία τον αναβίβασε σε Αρχιεπισκοπικό θρόνο στην Κριμαία.
Έτυχε βραβείου Ιατρικής,27 Ιαν. 2946,επί Στάλιν, που εθεωρείτο ισότιμο του βραβείου Νόμπελ διότι δεν υπήρχαν εξωτερικές σχέσεις με χώρες εκτός Σοβιετικής ΄Ενωσης (Σουηδία π.χ.).
Το χρηματικό ποσό του βραβείου διέθεσε για τα ορφανά ένα τμήμα και τα υπόλοιπα για άλλες ανάγκες, χωρίς να κρατήσει τίποτε για τον εαυτό του.
Υπήρξε ο διαπρεπέστερος των Ιατρών του κόσμου, στην εποχή του.
Το 1946 συστήνεται η Αρχιεπισκοπή Συμφερουπόλεως και Κριμαίας με Αρχιεπίσκοπο τον ΄Αγιο Λουκά, ο οποίος συνεχίζει την χειρουργική, κήρυττε ως Επίσκοπος και δίδασκε στο Πανεπιστήμιο. Αναλισκόταν στην προσφορά, από πρωί έως βράδυ. Μέσα στον αθεϊσμό που επικρατούσε τότε συνεχίζονταν οι εναντίον του επιθέσεις. Τον χλεύαζαν τα μικρά παιδιά, τον λιθοβολούσαν και εκείνος τα ευλογούσε και τα βοηθούσε!.
Έγραφε βιβλία (Ιατρική Ηθική, Θεολογικά βιβλία) σημαντικά. Πραγματεύθηκε σπουδαία θέματα και Ιατρικά και Θεολογικά. Οι ομιλίες του είναι αξιόλογες, για πολλά θέματα (4.5000 σελίδες δακτυλογραφημένες σε κηρύγματα, συνολικά δέκα τόμοι).
Απέδειξε ότι το πνεύμα δεν έχει σχέση με το σώμα, αν και ζούσε στην εποχή της αθεϊστικής επιστήμης.
Η καρδιά ,έλεγε, είναι το όργανο της μεγίστης εντάσεως, όργανο επικοινωνίας με τον Θεό,όργανο ανώτερο του εγκεφάλου. Η ψυχή είναι Θείο όργανο και η καρδιά αγαπάει, προσεύχεται και συμμετέχει στα βιώματα της ψυχής.
Όπως οι Πατέρες της Εκκλησίας μας δίδασκε και την επιστήμη και την Θεολογία.
Ο διαφωτισμός απομάκρυνε τον άνθρωπο από την πίστη, γιατί θεοποίησε τον ορθολογισμό, τον εαυτό του ο άνθρωπος. Ότι μπορεί να εξηγήσει το μυαλό αυτό δέχεται ο άνθρωπος του διαφωτισμού. Εκτός η πίστη. Στο υπέροχο βιβλίο του, ο ΄Αγιος ,έλεγε στους επιστήμονες «στον πνευματικό κόσμο δεν μπορείτε να μπείτε μέσα ούτε με τον νου ,ούτε με το εργαστήριο. Είναι απαραίτητο το ΄Αγιο Πνεύμα να φωτίσει την καρδιά και τότε ο επιστήμων με την πίστη οδηγείται στην αλήθεια. Η σκέψη και ο νους οδηγεί στην πλάνη. Επιστήμη χωρίς Χριστό είναι Ουρανός χωρίς ήλιο. Η φιλοσοφική και επιστημονική γνώση είναι περιορισμένη».
Υπήρξε πολυγραφότατος, σε ιατρικό συγγραφικό έργο. Εισήγαγε καινούργιες μεθόδους για πυογόνους νόσους. Τα βιβλία του μεταφράσθηκαν σε πολλές γλώσσες.
Το βιβλίο «Δοκίμια για την χειρουργική των πυογόνων νόσων» το ξεκίνησε ως λαϊκός και το τελείωσε ως Επίσκοπος. Όταν το ξεκίνησε έλεγε ότι θα το υπογράψει (το βιβλίο αυτό) ως Επίσκοπος,όπως και έγινε! Βαθύς επιστήμων. Άλλο βιβλίο «Περιοχική αναισθησία», «Αναισθησία του τριδύμου νεύρου»,που απάλλαξε πολύ κόσμο από τον πόνο.Από τα έργα του φαίνεται η δημιουργική του σκέψη, η ευφυΐα του, ο πλούτος των σκέψεών του.
Ο Άγιος Λουκάς πέρασε από το δικό του καμίνι των θλίψεων, των διωγμών,των πειρασμών, όπως όλοι οι άγιοι της Ορθόδοξης Εκκλησία. Ο σταυρός, ο διωγμός, ο πειρασμός, η θλίψη είναι ο κλήρος της Εκκλησίας και του αληθινού Χριστιανού.
Άνθρωπος με σπάνια ταλέντα και πνευματικά χαρίσματα, με εκπληκτική επιστημονική κατάρτιση, διακόνησε τον άνθρωπο ως ποιμένας και γιατρός επιστήμονας, με αξιοθαύμαστη αυταπάρνηση και αγάπη, ο Άγιος Λουκάς ,ο Ιατρός.
Ο Ομολογητής Αρχιεπίσκοπος έφυγε για να προλάβει να λειτουργήσει αυτή τη μεγάλη ημέρα με τους Ρώσους αγίους στο επουράνιο θυσιαστήριο.
Δόξα σοι ο Θεός που- και στις μέρες μας-αναδεικνύει μεγάλους Αγίους για να μας ενδυναμώνουν στον καθημερινό μας προσωπικό πνευματικό αγώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου