Από το χθεσινό μας Κύκλο (19/04/'15)

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΛΗΣΙΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΕΟ; (Ιακ. δ΄7-10 )

 «Ὑποτάγητε τῷ Θεῷ». Αντί των ηδονών που επιζητούμε σαν άνθρωποι, ο θείος Ιάκωβος μας συνιστά την εν ταπεινώσει υποταγή μας στο Θεό. Να υποτάξουμε τους εαυτούς μας στον Θεό όχι από τρόμο, αλλά από αγάπη. Όχι φοβούμενοι και τρέμοντες την οργή Του, αλλά από ευγνωμοσύνη για τις δωρεές Του.

Η υποταγή μας στο Θεό δε σημαίνει εκμηδένιση της προσωπικότητάς μας. Αντίθετα σημαίνει αξιοποίηση. Σημαίνει πρόοδο, ση­μαίνει ηθική τελείωση. Ο Θεός ποτέ δεν καταπιέζει τον άνθρωπο. Ποτέ δε θέλει το κακό μας (Ματθ. ζ' 9-11). Ακόμα κι όταν ο άνθρωπος επαναστατεί και απομακρύνεται από το Θεό, ο Θεός δεν απομακρύνεται, αλλά τον φροντίζει. Και με πολλή υπομονή περιμένει την επιστροφή του. Άλλωστε ας

μην ξεχνάμε πως είναι ο Δημιουργός μας, ο Σωτήρας μας. Είναι ο Κύριος, που «ἐξηγόρασεν ἡμᾶς ἐκ τῆς κατά­ρας τοῦ νόμου, τῷ τιμίῳ Του αἳματι». Συνεπώς δεν ανήκουμε στον εαυτό μας. Είμαστε δούλοι εξα­γορασμένοι. Θέλημα μας πρέπει να είναι το θέλημα του Θεού. «Πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ' ὡς Σύ… γενηθήτω.. τὸ θέλημά Σου» (Ματθ. κστ' 39,42). Και υποτάσσομαι στο θέλημα του Θεού, σημαίνει υποτάσσω. τις σκέψεις, τις αποφάσεις, τις προτιμήσεις, τα ενδιαφέροντα, όλες τις φιλοδοξίες και τις επιδιώξεις μου, στο θέλημά Του. Υποτάσσομαι στο Θεό σημαίνει: Αυτό που πρόκειται να κάνω τώρα ή μετά το θέλει ο  Θεός(;).

 «Ἀντίστητε τῷ διαβόλῳ». Αυτή όμως η υπο­ταγή δεν είναι εύκολο πράγμα. Προϋποθέτει αγώνα διμέτωπο. Κατά του εαυτού μας και του διαβόλου. Και ο αγώνας αυτός δεν είναι εύκολος. Είναι σκληρός, ισόβιος. Απαιτεί δυνάμεις και πλήρη εξοπλισμό. Ο διάβολος είναι κραταιός αντίπαλος. Εκπροσωπεί τα του κόσμου και ασκεί έλξη. Είναι δόλιος και πανούργος. Εξαπατά με απα­τηλές υποσχέσεις και δελεαστικά θέλγητρα. Ακόμα και με απειλές εκφοβιστικές που είναι στην πραγματικότητα εντελώς ανίσχυρες, μπρος στην Παντοδυναμία του Θεού.

Γι' αυτό ακριβώς και ο θείος Ιάκωβος συνιστά το «ἀντίστητε». Ποτέ διάλογο και γλυκομίλημα με το διάβολο. Τρέμει τη σταθερότητα και αποφασιστικότητα. Λυγίζει και ηττάται μπρος στο παντοδύναμο ΟΧΙ. Τον υποχρεώνει να φύγει ηττημένος, ντροπιασμένος (Α' Ιωάν. ε' 18, Α' Πέτρ. ε' 8,9). Αντίθετα ση­μειώνει τη μεγαλύτερη του νίκη, στον ελάχιστο ενδοιασμό μας. Και αφού εξασφαλίσει και το ελάχιστο προγεφύρωμα στην ψυχή μας, γίνεται ο εξουσιαστής της.

«Ἐγγίσατε τῷ Θεῷ, καὶ ἐγγιεῖ ὑμῖν».'Όπου ο διάβολος υποχωρεί εκεί ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για να ενωθούμε με το Θεό. Ποτέ δε χρειάζεται να διατρέξουμε πολύ δρόμο για να Τον συναντήσουμε. Είναι δίπλα μας. Μας παρακολουθεί, έτοιμος να μας συμπαρασταθεί, μόλις Τον επικαλεσθούμε. «Ἐπικάλεσαί με καὶ ἐξελοῦμαί σε» (Ψαλμ. μθ' 15).

 «Ἐγγίσατε τῷ Θεῷ, καὶ ἐγγιεῖ ὑμῖν», μας βεβαιώνει το Πνεύμα το Άγιο. Εγγίζω το Θεό σημαίνει σκέ­πτομαι το Θεό σε κάθε στιγμή της ζωής μου. Στην εργασία μου, στο δρόμο που βαδίζω, στο κρεβάτι μου όταν ξυπνώ. Εγγίζω το Θεό όταν Τον φέρνω διαρκώς στο μυαλό μου και απαριθμώ τις ευεργεσίες Του, τις φανερές και αφανείς. Εγγίζω το Θεό τέλος, όταν γονατίζω και προσεύχομαι και ανοίγω διάλογο μαζί Του (Βλ. Ζαχαρ. α' 3 και  Μαλαχ. γ' 7).

«Καθαρίσατε, ἁγνίσατε». Καθαρίστε με τη μετάνοια όλη την εξωτερική ζωή και συμπεριφορά σας. Γιατί δε γίνονται δεκτές οι προσευχές μας, εφ' όσον τα υψωμένα χέρια μας δεν είναι καθαρά. Αλλά είναι αδύνατη η εξωτερική καθαρότητα, όταν δεν υπάρχει καθαρή καρδιά (Μάρκ. ζ' 21, 23). Γι' αυτό προσθέτει: «ἁγνίσατε καρδίας δίψυχοι». Για να πλησιάσουμε τον Κύριο, πρέπει οι καρδιές να είναι καθαρές, αγνές, ευθείες, ειλικρινείς, ελεύθερες και αδούλωτες. Το μοναδικό κίνητρο και ελατήριο τους πρέπει να ’ναι η άδολη, ανυπόκριτη αγάπη.