Σήμερον ὁ Ἰούδας, τὸ τῆς φιλοπτωχείας
κρύπτει προσωπεῖον,
καὶ τῆς πλεονεξίας ἀνακαλύπτει τὴν μορφήν·
οὐκέτι τῶν πενήτων φροντίζει, οὐκέτι τὸ μύρον πιπράσκει (πουλάει), τὸ τῆς ἁμαρτωλοῦ,
ἀλλὰ τὸ οὐράνιον μύρον, καὶ ἐξ αὐτοῦ νοσφίζεται ("τσεπώνει") τὰ ἀργύρια,
τρέχει πρὸς Ἰουδαίους, λέγει τοῖς παρανόμοις.
Τί μοι θελετε δοῦναι, κᾀγὼ ὑμῖν παραδώσω
αὐτόν.
Ὢ φιλαργυρίας προδότου! εὔωνον ποιεῖται τὴν πρᾶσιν(κάνει την πώληση εύκολη),
πρὸς τὴν γνώμην τῶν ἀγοραζόντων, τοῦ πωλουμένου τὴν πραγματείαν ποιεῖται (παζαρεύει την τιμή του πωλουμένου κατα τα συμφέροντα των αγοραστών),
οὐκ ἀκριβολογεῖται πρὸς τὴν τιμήν, ἀλλ' ὡς δοῦλον φυγάδα ἀπεμπολεῖ
(δεν το πολυψάχνει αλλά σαν δούλο φυγάδα "σκοτώνει"-ξεπουλάει)·
ἔθος γὰρ τοῖς κλέπτουσι, ῥίπτειν τὰ τίμια (συνηθίζουν οι κλέφτες να ρίχνουν την τιμή στα πολύτιμα), νῦν ἔβαλε τὰ ἅγια, τοῖς κυσὶν ὁ μαθητὴς (και τώρα ο μαθητής ρίχνει τα άγια στα σκυλιά)·
ἡ γὰρ λύσσα τῆς φιλαργυρίας, κατά του ἰδίου Δεσπότου, μαίνεσθαι ἐποίησεν αὐτόν (η λύσσα ..τον οδήγησε στη μανία κατά του Δεσπότη του)·
ἧς (φιλαργυρίας) τὴν πεῖραν φύγωμεν, κράζοντες· Μακρόθυμε Κύριε, δόξα σοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου