Από το χθεσινό μας Κύκλο (13/04/2014) ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ

Η ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ ΚΑΙ ΤΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

«Οὗτος προσελθών τῷ Πιλάτῳ ητήσατο τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ, καί καθελών αὐτό ἐνετύλιξε σινδόνι  καί ἔθηκεν αὐτό ἐν μνήματι λαξευτῷ» 

(Λουκ. κγ΄, 52-53).

                Μέ αὐτό τόν λιτό τρόπο, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,ὁ ἱερός Εὐαγγελιστής Λουκᾶς περιγράφει τήν ἀποκαθήλωση τοῦ ἀχράντου σώματος τοῦ ἐσταυρωμένου Κυρίου μας καί τόν ἐνταφιασμό του. Ὁ Ἰωσήφ, «εὐσχήμων βουλευτής» ἀπό τήν ἰουδαϊκή πόλη τῆς Ἀριμαθαίας, χτυπᾶ τήν πόρτα τοῦ ρωμαϊκοῦ πραιτωρίου. Συναντᾶ τόν Πιλάτο. Τοῦ ζητεῖ τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ γιά νά τό ἐνταφιάσει. Καί ὁ Πιλάτος ἐγκρίνει τό αἴτημά του καί δωρίζει στόν Ἰωσήφ τό σῶμα τοῦ Κυρίου. 
Ὁ Ἰωσήφ σπεύδει στόν Γολγοθᾶ. Μαζί του καί ὁ Νικόδημος, ὁ νυκτερινός μαθητής τοῦ Χριστοῦ. Ἀπό κοντά καί οἱ Μυροφόρες γυναῖκες. Κατεβάζουν τό σῶμα ἀπό τόν σταυρό. Τό τυλίγουν μ᾽ ἕνα λευκό σεντόνι. Καί τό ἀποθέτουν εὐλαβικά σ᾽ ἕνα λαξευμένο μνῆμα, στό ὁποῖο δέν εἶχαν βάλει ποτέ κανέναν. Ἦταν ἡμέρα Παρασκευή, ὥρα δειλινοῦ, καί πλησίαζε τό Σάββατο.

Εὐγενική μορφή καί ταυτόχρονα θαρραλέος ἄνδρας ὁ Ἰωσήφ, ἀδελφοί μου. Ἡ ἀπόφασή του νά ζητήσει ἀπό τόν Πιλάτο τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ, τό σῶμα ἑνός σταυρωμένου κατάδικου, πού οἱ πάντες εἶχαν ἐγκαταλείψει —ἀκόμα καί οἱ μαθητές του—, δείχνει τήν εὐψυχία καί τό θάρρος του. Καί ἡ πράξη του νά ἀποκαθηλώσει, νά κατεβάσει ἀπό τόν σταυρό τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ μας γιά νά τοῦ ἀποδώσει τίς ὕστατες νεκρικές τιμές, φανερώνει εὐλάβεια καί σεβασμό πρός τό νεκρό σῶμα τοῦ γλυκυτάτου Ἰησοῦ.

Ὁ Ἰωσήφ κατέβασε ἀπό τόν σταυρό τό σῶμα τοῦ Κυρίου ἀπό εὐλάβεια καί σεβασμό. Γιά νά τό τιμήσει. Γιά νά τό ἐνταφιάσει.

Ἀντίθετα, κάποιοι ἄλλοι στίς μέρες μας ἐπιδιώκουν νά ἀποκαθηλώσουν τόν Χριστό, νά Τόν ἀπομακρύνουν ἀπό τίς καρδιές καί τή ζωή τῶν ἀνθρώπων ἀπό ἀσέβεια, ἀπιστία καί ἄρνηση.
• Νά ἐξορίσουν τόν Χριστό ἀπό τή σύγχρονη ζωή.

• Νά ἀκυρώσουν τό Εὐαγγέλιό Του.

• Νά περιθωριοποιήσουν τήν Ἐκκλησία Του.

• Νά ἀπομακρύνουν τό ἱερό σύμβολο τῆς χριστιανικῆς πίστεως πού εἶναι ὁ σταυρός Του.

• Νά κατεβάσουν τίς εἰκόνες Του.

• Νά ἀπαλείψουν, ἄν εἶναι δυνατόν, κάθε ἴχνος χριστιανικῆς μαρτυρίας καί ἐκκλησιαστικῆς παρουσίας ἀπό τήν κοινωνική καί δημόσια ζωή.

Ὁ Ἰωσήφ ἀπό τήν Ἀριμαθαία κατέβασε ἀπό τόν σταυρό τό σῶμα τοῦ Κυρίου μας γιά νά τό ἐνταφιάσει μέ σεβασμό. Γιά νά ἀποδώσει τίς ὀφειλόμενες τιμές στόν μεγάλο νεκρό.

Ἐμεῖς ἄραγε οἱ μαθητές Του τί κάνουμε; Μήπως μέ τόν τρόπο πού σκεφτόμαστε καί πού ζοῦμε, Τόν διώχνουμε κάθε ὥρα καί κάθε στιγμή ἀπό τήν καρδιά μας; Μήπως Τοῦ κλείνουμε τήν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ καί τῆς οἰκογένειάς μας; Μήπως Τόν ἀπομακρύνουμε ἀπό τά παιδιά μας ἤ ἀπομακρύνουμε τά παιδιά μας ἀπό Κεῖνον καί τήν Ἐκκλησία Του; Μήπως κι ἐμεῖς, ἄν καί βαπτισμένοι στό ὄνομά Του καί μέλη τῆς Ἐκκλησίας Του, τελικά δέν Τόν θέλουμε παρόντα στήν κοινωνική καί δημόσια ζωή μας; Μήπως ὅταν ἄλλοι —«οἱ ἐχθροί τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ» (Φιλιπ. 3,18)— ἐπιδιώκουν μέ πάθος, μεθοδικά καί ὀργανωμένα, νά Τόν ἐκθρονίσουν ἀπό παντοῦ, νά Τόν βάλουν στό περιθώριο, ἐμεῖς, οἱ χριστιανοί δέν κάνουμε τό παραμικρό γιά νά παραμείνει; …                                                                                              † Ο ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΣΥΜΕΩΝ