Από το χθεσινό μας Κύκλο (13/04/2014) ΣΤΑΥΡΩΣΗ

Ρώτησε χωρίς ν’ αντέχει την απάντηση

(Το εκπληκτικό αυτό κείμενο δημοσιεύθηκε στη στήλη αθλητικού σχολίου τη Μ. Πέμπτη, 21/04/2011!!)

Το βράδυ της μεγαλύτερης Πέ­μπτης που γνώρισε ο κόσμος, ο Καϊάφας ανακρίνοντας τον Χρι­στό, διαρρηγνύει τα ιμάτια του. Από "οργή" και "αγανάκτηση", αμέσως μό­λις άκουσε από τα χείλη Του, το "συ είπας" στην ερώτηση του, "πες μας καθαρά, εσύ είσαι ο Χριστός, ο Μεσ­σίας που περιμένουμε"; Δεν μπόρεσε να το αντέξει!  Έκανε την ερώτηση μην αντέχοντας την απάντηση!

Τα ίδια λίγες ώρες μετά, μπροστά όταν Σταυρό. "Δείξε μας πως είσαι ο Χριστός, κάνε μας ένα θαύμα, κατέβα από το Σταυρό και θα σε πιστέψου­με", ο εβραϊκός όχλος, (όμοιος κι απαράλλακτος με κάθε όχλο του κόσμου;)

Πικρή ομολογία της ιδιοτέλειας! Αίτηση για "σημείο", για θαύμα. Να δούμε για να πιστέψουμε! Εμείς, που Σε έχουμε σταυρώσει, αν μας κάνεις ένα θαύμα, θα τα ξεχάσουμε όλα! Τον τρόπο τον ξέρουμε. Ακριβώς όπως ξε­χάσαμε όλα όσα είχες κάνει μέχρι τώ­ρα για μας και σε οδηγήσαμε στο Σταυρό.

Συνεπείς αγνώμονες! Πάντα έτοιμοι για πλιάτσικο της "αλήθειας". Αν μας χαϊδέψεις κι Εσύ τα αυτιά, μα­ζί Σου, όλα γιορτή, Κυριακή των Βαΐ­ων! Αλλιώς εναντίον Σου! Και βέβαια σε κάθε περίπτωση να ξέρεις πως α­κόμη και γι’ αυτά που τραβάς, φταις Εσύ που δεν μας λες την αλήθεια που θέλουμε ν’ ακούσουμε. Την Κυριακή ¨Ωσσανά¨ και την Πέ­μπτη λοιδορία, εξευτελισμός, διαπόμπευση, μαστίγωση και απαίτηση με κραυγές και κατάρες "Σταύρωσον Αυ­τόν". Την Παρασκευή κοροϊδία, χλευασμός αλλά κι απαίτηση για "σημείο"!

Η αξιοθρήνητη, η ταλαίπωρη ανθρώ­πινη φύση επί το έργον! Σκέτος κλαυσίγελος! Η αιώνια μοίρα "των λα­ών" και του "κόσμου"! Κι από την άλλη ο τρόπος τους. Ο τρόπος με τον οποίο Τον είδαμε η ο τρόπος με τον οποίο μας είδε Αυτός. "Ανήμπορος" να μας δώσει οτιδήποτε άλλο εκτός από αγάπη. Από την πρώ­τη στιγμή μέχρι την τελευταία. Η ανθρωπότητα να σταυρώνει για μία α­κόμη φορά Αυτόν (και ως εκ τούτου και εαυτήν) κι Εκείνος δια της αγά­πης του να ανασταίνεται, εγείροντας Εαυτόν αλλά και αυτήν. Η ανθρωπότητα και ο θεάνθρωπος. Η πρώτη εναντίον εαυτής και κατά πάντων. Δεμένη σε άθραυστες αλυσί­δες, καταδικασμένη στο ατέλειωτο μαρτύριο, να τρώει τις σάρκες της. να προκαλεί η ίδια την αιμορραγία της. Κι Εκείνος να προσφέρει τη δική Toυ Σάρκα και το δικό Του Αίμα, θυσία για σωτηρία (για να γίνουμε σώοι, δηλαδή ολόκληροι), αυτών που Τον σταυρώνουν. Οι άνθρωποι να σταυ­ρώνουν τον Θεό που δέχθηκε να γίνει άνθρωπος για να κάνει τον άνθρωπο, Θεό.

Πάσχα! Σταύρωση κι Ανάσταση. Πά­θος και Λύτρωση. Σταυραναστάσιμος κόσμος, σταυραναστάσιμος τρόπος. Αληθινός. Ατόφιος. Ορθόδοξος. Σάρκα από τη σάρκα μας κι αίμα από το αίμα μας. Με μίσος επειδή δεν αντέχει την φωτιά της αγάπης. Αλλά και με αγάπη επειδή αλλιώς δεν νικιέται το μίσος. Με "θάνατο" γιατί αλλιώς δεν περνάς στην αληθινή ζωή. Και με ζωή ατόφια κι αληθινή πλέον γιατί μόνο έτσι νικιέται ο θάνατος. Καλή Ανάσταση και "Χριστός Ανέστη" σε λίγες μέρες αδέρφια. Μόνο αυτό. Δεν χρειάζεται τίποτε άλλο. Όλα τα υπό­λοιπα τα έχει πει και τα έχει κάνει για μας Εκείνος...                                   Ιωάννης Τσιάτσιος δημοσιογράφος