Από τον τελευταίο Κύκλο μας (9-2-2013)

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, η ημέρα του Πάθους.

Η ημέρα Παρασκευή αναφέρεται από τον Τερτυλλιανό και ως «έκτη Σαββάτων» (sexta sabbati), καθώς και «Προσάββατον» κατά τον Επιφάνιο. Αλλά και ο Ευαγγελιστής Μάρκος υπαινίσσεται το αυτό κατά την ημέρα του Πάθους γράφοντας «ἐπεὶ ἦν Παρασκευὴ, ὅ ἐστὶ Προσάββατον». (Μάρκου: 15,42). Το όνομα  καθιερώθηκε από τους Εβραίους επειδή παρασκεύαζαν ότι θα χρησμοποιούσαν την επόμενη, και υιοθετήθηκε από τους Χριστιανούς.

Από το τέλος του 2ου αιώνα φαίνεται πως οι Χριστιανοί την ημέρα αυτή μαζί με την Τετάρτη, τις καθιέρωσαν ως ημέρες νηστείας. Τη μεν Τετάρτη «διὰ τὸ γινόμενον συμβούλιον ὑπὸ τῶν Ίουδαίων ἐπὶ τῇ προδοσία τοῦ Κυρίου», την δε Παρασκευή «διὰ τὸ πεπονθέναι τὸν Κύριον ὑπέρ ἡμῶν». (Πέτρου Αλεξανδρείας Κανών 15).

Επειδή όμως η μεν Τετράς ήταν η ημέρα που επεφημιζόταν ο Ερμής, την δε Παρασκευή η Αφροδίτη , ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς συμπλήρωσε θεολογικά την επιταγή τις ημέρες αυτές των νηστειών με τη ρήση ο «γνωστικός και πεφωτισμένος» Χριστιανός: «οἶδε καὶ τῆς νηστείας τὰ αἰνίγματα  τῆς Τετράδος καὶ Παρασκευῆς (δηλ. σε τι αναφέρονται, τι υπαινίσσονται)» και «νηστεύει κατά τὸν βίον φιλαργυρίας τε ὁμοῦ καὶ φιληδονίας».

 ………………………………………………………

             Μεγάλη Παρασκευή!  Το μεγαλύτερο έγκλημα της Ιστορίας. Ο άνθρωπος σταυρώνει το Θεό του, αφού προηγουμένως τον γελοιοποίησε. «Ἲδε ὁ ἄνθρωπος». Ο άνθρωπος ο ξεπεσμένος, όπως τον κατάντησε η αμαρτία.

Δείχνοντας ο Πιλάτος τον Ιησού, έδειχνε στην πραγματικότητα την ξεπεσμένη ανθρωπότητα όπως την ανέλαβε ο Θεός Λόγος. Φτωχέ άνθρωπε! Η ιστορία του Ιησού, δείχνει την απύθμενη φτώχεια σου μπροστά στον απύθμενο δικό του πλούτο. Και ο Θεός επιμένει. Θέλει να σε ανεβάσει. Θέλει να σου παρουσιάσει το μέγεθος του εγκλήματός σου για να φανεί ο πλούτος της δικής του αγαθότητας στη συγχώρηση.

Απ' αυτά ακριβώς τα φλογισμένα στο σταυρό χείλη του, δόθηκε η άφεση. Και από την λογχισμένη του πλευρά, βγήκε η «καινή» του ανθρώπου «κτίσις». Εμείς τον σταυρώσαμε, κι απ' τις ωδίνες που του προκαλέσαμε γέννησε τη σωτηρία μας. Φτωχή ψυχή! Ήσουν και συ εκεί όταν σταύρωναν τον Χριστό. Τα μάτια σου τώρα γέμισαν δάκρυα. Ζήτησες ταπεινά συγνώμη. Έλα λοιπόν και συ να νεκρωθείς μαζί με τον Ιησού.

«Ἀπεθάνετε, καὶ ἡ ζωὴ ὑμῶν κέκρυπται σὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷ... Νεκρώσατε οὐν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς...»  Να νεκρωθώ, Κύριε, στην αμαρτία, αυτό λαχτάρησε η θεϊκή Σου Καρδιά!