Τη ιγ΄ Δεκεμβρίου μνήμη των αγίων Ιουβεναλίου και Γερμανού της Αλάσκας και Πέτρου του νεομάρτυρος του Αλεούτου .
Ο όσιος πατήρ ημών Γερμανός γεννήθηκε περί το 1756 κοντά στην Μόσχα γόνος ευλαβών εμπόρων. Δεκαέξι ετών έγινε μοναχός στην Λαύρα της Αγίας Τριάδας του Αγίου Σεργίου. Παρουσίασε καρκίνωμα στις παρειές καί θεραπεύθηκε χάρις σε θαυματουργό επέμβαση της Θεοτόκου. Έλαβε το όνομα Γερμανός καί αργότερα, περί το 1783, έγινε δεκτός στην ονομαστή Μονή Βαλαάμ στη λίμνη Λαντόγκα. Με ζήλο υποτάχθηκε στον άγιο ηγούμενο Ναζάριο, (ο οποίος υπήρξε επίσης πνευματικός πατέρας του αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ) μετά από σύντομο διάστημα πήρε ευλογία να αποσυρθεί στην ησυχία του δάσους και να έρχεται στην μονή μόνο για τις εορτές. Το 1793, μετά από αίτημα των ιδρυτών της Εταιρείας Ρωσο-Αμερικανικού Εμπορίου, η αυτοκράτειρα Αικατερίνη Β' έδωσε εντολή στον μητροπολίτη Μόσχας Γαβριήλ να υποδείξει ιεραπόστολους για την Αλάσκα. Ο Γαβριήλ απευθύνθηκε στον Ναζάριο, που επέλεξε οκτώ μοναχούς του, μεταξύ αυτών τον Γερμανό και δύο δόκιμους. Ή αποστολή ξεκίνησε από την Αγία Πετρούπολη και αντίκρισε την νήσο Κόντιακ των Αλεούτων τον Σεπτέμβριο 1794, μετά από ένα σχεδόν χρόνο δια μέσου όλης της Σιβηρίας. Οι ιεραπόστολοι αμέσως άρχισαν το έργο τους και βρήκαν τους Αλεούτους τόσο δεκτικούς προς το Ευαγγέλιο, ώστε σε λιγότερο από έναν χρόνο είχαν τελέσει περίπου 7.000 βαπτίσεις και 1,500 γάμους.
Οδοιπορώντας στις αχανείς παγωμένες εκτάσεις, πηγαίνοντας από νησί σε νησί με σαθρά πλεούμενα, κήρυτταν αδιάκοπα τον λόγο του Ευαγγελίου, προτρέποντας τους ιθαγενείς να κάψουν τα είδωλα τους, να εγκαταλείψουν την πολυγαμία και τα παγανιστικά τους ήθη για να ασπασθούν το ευαγγελικό ήθος και να λάβουν τον φωτισμό του άγιου Βαπτίσματος. Γενικά, τους επιφυλασσόταν καλή υποδοχή· ορισμένοι όμως, παρακινούμενοι από μάγους, αντιστέκονταν στο κήρυγμα. Ο ιερομόναχος Ιουβενάλιος ετελειώθη μαρτυρικά στις όχθες της λίμνης Ιλιαμίνα το 1796. Λέγεται ότι την στιγμή που οι φονείς του ετοιμάζονταν να επιστρέψουν στα σπίτια τους, είδαν ξαφνικά τον πατέρα Ιουβενάλιο να σηκώνεται ορθός και να τους ακολουθεί Τα βέλη που είχαν καρφωθεί στο νεκρό πλέον σώμα δεν είχαν αποτέλεσμα. Οι φονείς κατελήφθησαν από τρόμο και μανία, κατέκοψαν το λείψανο σε κομμάτια και έφυγαν τρέχοντας. Όταν είχαν πια απομακρυνθεί είδαν έναν στύλο καπνού να ανεβαίνει από το άγιο λείψανο στον ουρανό.
Η αποστολή εστέφθη από επιτυχία και οι διευθυντές της Εταιρείας απαίτησαν να συσταθεί επισκοπή στην Αλάσκα για να καταρτίσει ιθαγενείς κληρικούς. Ο επικεφαλής της αποστολής, αρχιμανδρίτης Ιωάσαφ, χειροτονήθηκε επίσκοπος Αλάσκας στη Σιβηρία το 1796. Στο ταξίδι της επιστροφής όμως πνίγηκε στην θάλασσα μαζί με την συνοδεία του, αφήνοντας τον άγιο Γερμανό επικεφαλής της αποστολής, που αντιμετώπιζε σοβαρές αντιξοότητες: τόσο τις δύσκολες γεωγραφικές και κλιματολογικές συνθήκες και την εχθρότητα των σαμάνων μάγων και την ανηθικότητα και άδικη συμπεριφορά των Ρώσων αποίκων έναντι των Αλεούτων. Την κατάσταση επιδείνωνε η σκληρή και τυραννική διακυβέρνηση του διευθυντή της Ρωσο-Αμερικανικής Εταιρείας, Μπαράνωφ, που προσπαθούσε να δυσχεράνει το έργο των ιεραποστόλων, οι οποίοι υπερασπίζονταν τους ιθαγενείς και τον εμπόδιζαν να τους εκμεταλλεύεται καταπώς ήθελε.
Αποθαρρυμένοι από την απάνθρωπη συμπεριφορά των συμπατριωτών τους, οι τρεις σύντροφοι του αγίου Γερμανού εγκατέλειψαν την αποστολή και τον άφησαν μόνο. Για να διαφύγει από τον Μπαράνωφ, εγκαταστάθηκε στην Ελατόνησο (Spruce Island), μιαν ακατοίκητη νησίδα κοντά στο Κόντιακ, την οποία μετονόμασε «Νέο Βαλαάμ», και μιμούμενος τον τρόπο των αρχαίων Πατέρων έγινε «ιεραπόστολος» με την υψίστη έννοια της λέξης: κάνοντας με την πολιτεία του να ακτινοβολήσει η εικόνα της Βασιλείας των ουρανών. Ζούσε σ' ένα μικρό κελί φτιαγμένο με σανίδια, δίχως καμία άνεση, εκτεθειμένος στα στοιχεία της φύσης, φορώντας χειμώνα καλοκαίρι τα ίδια ρούχα, που είχαν καταντήσει κουρέλια, υπέτασσε την σάρκα του στον νόμο του Πνεύματος με παρατεταμένες νηστείες, τρώγοντας άγρια μούρα, μανιτάρια και λαχανικά και έχοντας πάνω του σιδερένιες αλυσίδες που ζύγιζαν πάνω από οκτώ κιλά. Εργαζόταν σκληρά, αναπαυόταν λίγο και νυχθημερόν ανέπεμπε προς τον Κύριο τη αδιάλειπτο προσευχή του, χάρις στην οποία απωθούσε τους λογισμούς και τους πειρασμούς των δαιμόνων.
Όταν τον ρωτούσαν αν η μοναξιά τον βάραινε, απαντούσε: «Δεν είμαι μόνος, ο Θεός είναι παρών εδώ όπως και παντού αλλού, παρόντες είναι επίσης οι Άγγελοι. Τίποτε δεν συγκρίνεται με αυτήν την συναναστροφή». «Εγώ ο φτωχός και αμαρτωλός προσπαθώ να αγαπώ τον Θεό εδώ και σαράντα χρόνια», έλεγε προς τα τέλη του βίου του, «και δεν είμαι βέβαιος ότι τον αγαπώ όπως πρέπει. Ν' αγαπάς τον Θεό σημαίνει να σκέφτεσαι Εκείνον συνεχώς, να τον υπηρετείς νυχθημερόν και να κάνεις πάντα το θέλημα Του». Ο Θεός τον αντάμειψε δίνοντας του άφθονη την θεία Χάρη και άπειρη αγάπη για τους συνανθρώπους του, ιδίως για τους δυστυχείς Αλεούτους. Αγαπούσε ιδιαίτερα τα παιδιά και με τους ισχνούς πόρους του ίδρυσε ένα ορφανοτροφείο στο Νέο Βαλαάμ, οπού τα κατηχούσε στην αγάπη του Θεού και της Εκκλησίας. Τις Κυριακές τα συγκέντρωνε στο παρεκκλήσι που είχε κτίσει με τα ίδια του τα χέρια, μαζί με τις λίγες οικογένειες που είχαν εγκατασταθεί κοντά στο ερημητήριο, για να ψάλλουν την ιερή Ακολουθία και να τους κηρύξει τον λόγο του Θεού. Δίδασκε στοιχειώδεις γεωργικές πρακτικές στους νέους που έρχονταν από όλο το νησιωτικό σύμπλεγμα. Όταν ενέσκηψε λοιμός στο Κόντιακ, δεν εγκατέλειψε το χωριό αλλά πήγαινε από σπίτι σε σπίτι για να φροντίσει τους αρρώστους, να παρηγορήσει τους πάσχοντας και να προσευχηθεί για τους νεκρούς. Χάρις στον όσιο Γερμανό, ο Γιανόφσκυ, διάδοχος του Μπάρανωφ στη διεύθυνση της Ρωσο-Αμερικανικής Εταιρείας, ασπάσθηκε τον μοναχικό βίο. Χάρις σ' αυτόν επίσης, βαπτίσθηκε ορθόδοξος ένας διαμαρτυρόμενος Γερμανός θαλασσοπόρος. Με την πάροδο των ετών ο όσιος έχασε σιγά σιγά το φως του, ο Θεός όμως τον αντάμειψε με οράματα Αγγέλων. Αξιώθηκε να αποκτήσει εξουσία επί των φυσικών στοιχείων και το χάρισμα των ιάσεων, προ-είπε επίσης πολλά μελλούμενα γεγονότα.
Ο όσιος Γερμανός εκοιμήθη στις 15 Νοεμβρίου 1836, σε ηλικία 81 ετών. Την στιγμή που η ψυχή του ανήλθε στον ουρανό, ο μαθητής του Γεράσιμος είδε το πρόσωπο του να ακτινοβολεί φως και οι κάτοικοι ενός γειτονικού νησιού είδαν έναν φωτεινό στύλο να υψώνεται πάνω από το Νέο Βαλαάμ. Ο όσιος Γερμανός παραμένει ολοζώντανος για τους χριστιανούς της Αλάσκας και για την Ορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής, της οποίας είναι πολιούχος άγιος, με τα θαύματα και τις προσευχές του. Η τιμή του αναγνωρίσθηκε επίσημα στις 9 Αυγούστου 1970.
Καταδικασμένοι να μένουν απομονωμένοι καθ' όλο τον αρκτικό χειμώνα και να εξαρτώνται από την άστατη θάλασσα, οι Ρώσοι άποικοι της Αλάσκας επεδίωκαν να εξεύρουν λύση στο πρόβλημα του ανεφοδιασμού, και προσπάθησαν να καθιερώσουν γραμμή θαλάσσιας επικοινωνίας με την Καλιφόρνια, που ήταν τότε ισπανική κτήση. Το 1812 η Ρωσο-Αμερικανική Εταιρεία ίδρυσε στο Φορτ Ρος μια γεωργική αποικία, όπου εργάζονταν Ρώσοι και Αλεούτοι από την Αλάσκα. Οι Ισπανοί υποψιάζονταν ότι είχαν σκοπό να καταλάβουν την πόλη του Σαν Φρανσίσκο, προσπάθησαν λοιπόν να τους αποθαρρύνουν δημιουργώντας διάφορα επεισόδια. Το 1815 συνέλαβαν είκοσι ορθόδοξους Αλεούτους και τους μετέφεραν στο Σαν Φρανσίσκο, όπου τους υποχρέωσαν σε καταναγκαστική εργασία. Φυλάκισαν δεκατέσσερις από αυτούς και προσπάθησαν με βασανιστήρια να τους κάνουν να ασπασθούν την ρωμαιοκαθολική πίστη. Οι Αλεούτοι όμως έμεναν ακλόνητοι, έδειχναν τον σταυρό που είχαν γύρω στον λαιμό και έλεγαν: «Χριστιανοί είμαστε βαπτισμένοι». Το βράδυ πήραν δύο φυλακισμένους και βασάνισαν τον ένα, που ονομαζόταν Πέτρος, ενώ ο άλλος παρακολουθούσε. Του έσπασαν τα δάχτυλα των ποδιών, όμως ο γενναίος αθλητής του Χριστού, άξιος του ονόματος του πρώτου Αποστόλου, εξακολουθούσε να απαντά: «Χριστιανός είμαι, την πίστη μου δεν αλλάζω!»
Οι βασανιστές του έκοψαν τότε τα δάχτυλα, και κατόπιν με το τσεκούρι κατέκοψαν τα άκρα του. Ποτάμι έτρεχε το αίμα και ο Πέτρος παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο επαναλαμβάνοντας μέχρι τέλους ότι δεν αλλάζει την πίστη του. Την επαύριο ετοιμάζονταν να υποβάλουν και τους άλλους στην ίδια μοίρα, αλλά ήλθε εντολή να μεταφερθούν οι Αλεούτοι στο Μοντερέυ.
Μαθαίνοντας το συμβάν, από τα όσα διηγήθηκε ένας αυτόπτης, ο άγιος Γερμανός της Αλάσκας έκανε ευλαβικά το σημείο του Σταυρού μπροστά στις εικόνες και είπε: «Άγιε νεομάρτυς Πέτρε, πρέσβευε τω Θεώ υπέρ ημών!» Ο άγιος Πέτρος είναι ο πρώτος αμερικάνος άγιος. Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου