Από το σημερινό μας Κύκλο

«ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν»     

+Χριστοδούλου, αρχιεπισκ. Αθηνών

Καθώς ξαναγιορτάζουμε κι εφέτος στην Πατρίδα μας την εορτή των Χριστουγέννων, προσπαθούμε όσοι χριστιανοί προβληματιζόμαστε να προσπελάσουμε στο βαθύτερο νόημά της, για να μην περιορισθούμε στην εγκόσμια ευωχία μόνο, που παραδοσιακά τη συνοδεύει. Τα παιδιά ερωτούν να μάθουν τι είναι τα Χριστούγεννα και οι μεγάλοι απαντούν για τη γνωστή ιστορία της Βηθλεέμ με την Παρθένο Μαρία, τη Φάτνη και το Θείο Βρέφος. Ελάχιστοι μπορούν να ξέρουν κάτι περισσότερο και ουσιαστικότερο. Και ακόμη πιο λίγοι τη βαθύτερη θεολογική σημασία για τη ζωή μας αυτού του κοσμοϊστορικού γεγονότος, δηλ. της σαρκώσεως του Λόγου, του Ιησού Χριστού. Οι γιορτές έρχονται και φεύγουν, χωρίς οι πολλοί να μπορούν να αποκομίσουν από αυτές την ψυχική ωφέλεια που αυτές προσφέρουν.

Την αλήθεια για τη Γέννηση του Χριστού μας την αποκαλύπτει ο  ίδιος ο λόγος του Θεού. Ο Χριστός σαρκώθηκε κι έγινε και άνθρωπος χωρίς να χάσει τη θεότητά Του για ένα και μοναδικό λόγο: για να ξανααπολαύσουμε οι άνθρωποι την υιοθεσία από τον Πατέρα. Να ξαναγίνουμε παιδιά του Θεού κατά χάριν, με τη δυνατότητα της κληρονομίας της Βασιλείας του Πατέρα μας. Το γράφει καθαρά ο Απόστολος Παύλος: «ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν.» (Γαλ. δ΄, 4-5). Και το επαναλαμβάνει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης: «ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι» (Ιωαν. α΄, 12).

Αυτό σημαίνει ότι δεν είμαστε πια μόνοι, ότι μπορούμε να ελπίζουμε και να ζούμε με προοπτική. Και τα τρία έχουν τις προεκτάσεις των στη σύγχρονη ζωή μας· από την οποία λείπουν η ελπίδα και ο ορίζοντας ενώ περισσεύει η μοναξιά. Ο άνθρωπος της πίστεως έχει λόγον υπάρξεως και νόημα ζωής. Τώρα πια υπάρχει ο Χριστός, ο Σωτήρας του καθενός μας, που μας άνοιξε την πύλη της ελπίδας και που μας χάρισε το δώρο της υιοθεσίας. Εχουμε Πατέρα, είμαστε πολίτες της Βασιλείας Του. Το λέγει χαρακτηριστικά πάλιν ο Παύλος: «ὥστε οὐκέτι εἶ δοῦλος, ἀλλ' υἱός· εἰ δὲ υἱός, καὶ κληρονόμος Θεοῦ διὰ Χριστοῦ» (Γαλ. δ΄, 7). Ποιος δεν θα χαρεί με τούτη τη δωρεά; Και ποιος δεν θα νιώσει τη ζωή του να αναβαθμίζεται μέσα στην προοπτική της αιωνιότητος; Τώρα, ναι, είμαστε τέκνα χάριτος και όχι οργής. Μέσα μας θεριεύει η ελπίδα, ζωντανεύει η χαρά, υπάρχει σωτηρία, εφάνη ο Σωτήρ.   

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011