Την παραμονή (26/05) το απόγευμα κατά τη διάρκεια μιας απότομης
κίνησης που συμπεριελάμβανε βαθύ κάθισμα, ένας οξύτατος και έντονος,
διαξιφιστικός πόνος με έπληξε στην οπίσθια επιφάνεια του δεξιού μηρού και με
καθήλωσε. Κάθε κίνηση του ποδιού ήταν επώδυνη και δυσχερέστατη ενώ η ψηλάφηση
του σημείου ανεδείκνυε έντονη ευαισθησία και ήπιο οίδημα (πρήξιμο).
Προφανέστατα είχα πάθει θλάση/”τράβηγμα” ίσως και ρήξη στο δικέφαλο μηριαίο. Η
κλινική εικόνα επιδεινωνόταν με κάθε κίνηση και χρειάστηκε να πάρω ισχυρό
αναλγητικό/αντιφλεγμονώδες για να κοιμηθώ το βράδυ.
Το πρωί η κατάσταση ήταν ίδια ίσως και χειρότερη: Δεν μπορούσα να
αυτοεξυπηρετηθώ και ντύθηκα με μεγάλη δυσκολία. Σύρθηκα στο ιατρείο κουτσός,
ενώ το μεσημέρι πήγα στο γεύμα που κανόνισαν τα παιδιά μας για τη γιορτή του
μπαμπά (σήμερα) και της μαμάς (21/05) με μεγάλη δυσκολία και καθυστέρηση.
Στο γεύμα αναφέρθηκε ότι ένα τμήμα του ιερού λειψάνου του αγ.
Ιωάννη του Ρώσου βρίσκεται σήμερα στην πόλη μας και αποφασίσαμε να πάμε να
προσκυνήσουμε – εγώ με την ελπίδα ότι ο άγιος μπορεί να μ’ ανακουφίσει.
Καθώς ανεβαίναμε τα σκαλιά της εκκλησίας (αγ. Σαράντα) ο πόνος και
η δυσκολία εξαφανίστηκαν σχεδόν τελείως ενώ στην έξοδό μας διαπίστωσα ότι εκτός
από μια ήπια ενόχληση στον μυ δεν υπήρχε τίποτε άλλο!! Έφυγα δοξάζοντας το Θεό
και τον Άγιό μου.
Δεν είμαι παραμυθάς – ότι έζησα (και δεν το εύχομαι σε κανέναν)
περιγράφω.
Δεν έχω κάποια ανάγκη διαφήμισης ή αναγνώρισης – οφείλω στον άγιο
την τιμή.
Δεν τα έχω χάσει – μπορεί όποιος θέλει να συζητήσει μαζί μου και
να το δει.
Δεν υποτιμώ τους ιατρούς και την ιατρική – είχα αποφασίσει να
απευθυνθώ σε γιατρό,
αλλά με πρόλαβαν
τα γεγονότα(εξάλλου, γιατρός είμαι!).
Αναμφίβολα, ήταν η
καλύτερη γιορτή μου εδώ και χρόνια, έστω κι αν είχα μία μόνο επίσκεψη!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου