“Καλοκαῖρι! Μὴν πίστεψες πὼς δὲ συλλογιέμαι!Ἡ σκέψη μου εἶναι ἀγάπη κι’ ἡ ἀγάπη μου σκέψη.
Ὡς κι’ ὁ πόνος μου ἔγινεν ὠμορφιά! Ὅλα μέσα μου
Μεταμορφώθηκαν σὲ ἄστρα! Μυστηριακή θεία δύναμη
Ποὺ ἀναθρώσκει ἀπ’ τὰ βάθη μου ἀντανακλᾶ καὶ στολίζει
Μὲ τὴν ἐξαίσια της λάμψη τὸ μηδὲν καὶ τὴ νύχτα!
...
Τραγουδῶ σὰν πουλὶ στ’ ἀκρινότερο δέντρο τοῦ κόσμου:
Ἀγαπῶ! Ἄρα ὑπάρχω.”
(Τό μεσουράνημα τῆς φωτιᾶς-Νικηφόρος Βρεττάκος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου