Οι Δεκατρείς Άγιοι Μάρτυρες της Καντάρας της Κύπρου (19η Μαΐου)
Στα δυτικά του φρουρίου της Καντάρας στην επαρχία της
Κερύνειας, βρίσκεται το μοναστήρι της Παναγίας της Κανταριώτισσας, το
οποίο κτίστηκε τον 12ο αιώνα. Στις αρχές του 13ου αιώνα εγκαταστάθηκε στο
μοναστήρι μια ομάδα από 13 Μοναχούς του Αγίου 'Ορους και αναβίωσαν την ασκητική
ζωή και την Ορθόδοξη Παράδοση στο νησί, κάτι που εξαγρίωσε τους Φράγκους
κατακτητές, ιδιαίτερα την Λατινική Εκκλησία. Οι άγιοι ήταν οι: Ιωάννης (ηγούμενος), Κόνων, Ιερεμίας, Μάρκος, Κύριλλος,
Θεόκτιστος, Βαρνάβας, Μάξιμος, Θεόγνωστος, Ιωσήφ, Γεννάδιος, Γεράσιμος, Γερμανός.
Η Λατινική Εκκλησία του νησιού, που πληροφορήθηκε για τη μεγάλη
φήμη των μοναχών της Καντάρας, απέστειλε στο μοναστήρι ένα εκπρόσωπό της - τον Ανδρέα
- για να ερευνήσει σχετικά με τους μοναχούς που βρίσκονταν εκεί. Οι τελευταίοι
τον υποδέχτηκαν και τον φιλοξένησαν, αρχικά δε η όλη συνομιλία τους είχε τόνο
φιλικό, μέχρι να γίνει λόγος για το ζήτημα της χρήσης αζύμων, ζήτημα που είχε
προκαλέσει μεγάλη διαμάχη μεταξύ της Ορθόδοξης Ανατολικής και της Δυτικής
Εκκλησίας. Οι μοναχοί της Καντάρας
ομολόγησαν ότι χρησιμοποιούσαν ένζυμο άρτο, όπως με επιχειρήματα απέδειχνε η
Ορθόδοξη Εκκλησία ότι ήταν ορθό. Η
μεγάλη διαφορά, μεταξύ Ορθοδόξων και Λατίνων τονίστηκε με οξύ τρόπο και στη
συζήτηση μεταξύ του Λατίνου Ανδρέα και των μοναχών της Καντάρας, ο δε πρώτος αναχώρησε
οργισμένος από το μοναστήρι και οι μοναχοί διατάχθηκαν να παρουσιαστούν ενώπιον
του Λατίνου αρχιεπισκόπου Λευκωσίας για να λογοδοτήσουν.
Αφού τέλεσαν αγρυπνία και ολονύκτια λειτουργία, οι μοναχοί ξεκίνησαν για τη Λευκωσία.
Στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου των Μαγγάνων (ή του Αγίου Γεωργίου του
Λάμποντος) στη Λευκωσία, όπου έφτασαν, πλήθη Ορθοδόξων συνέρρεαν για να τους δουν.
Στη συνέχεια παρουσιάστηκαν ενώπιον του Λατίνου αρχιεπισκόπου Ευστοργίου,
ο οποίος περιστοιχιζόταν από μεγάλο αριθμό Λατίνων κληρικών. Στην ανάκριση οι μοναχοί με παρρησία υποστήριξαν την
άποψη των Ορθοδόξων για τη χρήση ενζύμου άρτου. Τότε ο Λατίνος αρχιεπίσκοπος
τους φυλάκισε, αφού πιο πριν τους εξευτέλισε με βασανιστήρια.
Κατά το διάστημα της φυλάκισής τους (3 χρόνια), οι μοναχοί ανακρίθηκαν και βασανίστηκαν
ξανά και ξανά, χωρίς όμως να ενδώσουν και να αποκηρύξουν τη σχετική με τη χρήση
ενζύμων άποψή τους. Στη φυλακή, καταβεβλημένος από τις κακουχίες, πέθανε ο Θεόγνωστος (Θεοδώρητος). Το σώμα του
κάηκε από τους Λατίνους (5/4/1231).
Τελικά, με εντολή του πάπα, οι
μοναχοί αντιμετωπίστηκαν ως αιρετικοί, πράγμα που σήμαινε γι' αυτούς
βασανιστήρια και εκτέλεση. Μεταξύ των βασανιστηρίων που υπέστησαν, αναφέρεται
ότι δέθηκαν πίσω από άλογα που τους έσερναν σε όλο το μήκος της κοίτης του
ποταμού Πηδιά που τότε περνούσε μέσα από τη Λευκωσία (περίπου από την πύλη
Πάφου μέχρι την πύλη Αμμοχώστου).
Μισοπεθαμένοι οι μοναχοί,
ρίχτηκαν στην πυρά και κάηκαν (19 Μαΐου 1231).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου