ΚΥΚΛΟΣ 14/05/2016

«Τινὲς δὲ, κολληθέντες αὐτῷ ἐπίστευσαν» (Πραξ.ιζ’34)

Άλλοι συγκινούνται και πιστεύουν, άλλοι αγα­νακτούν και εμπαίζουν και άλλοι στενοχωρούνται και κυ­ριεύονται από την αμφιβολία. Καθένας παίρνει θέση ανάλογα με την ψυχική κατάστασή του και με την εσωτερική του διάθεση και θέληση. Αυτό συνέβη και με τους Αθηναίους πάνω στον Άρειο Πάγο. Όλοι ό­σοι ήσαν εκεί μαζεμένοι άκουσαν τον Παύλο, άλλοι με ενδιαφέρον, άλλοι με περιέργεια και άλλοι με δυσφορία.

Μερικοί διέκοψαν τον Παύλο, όταν  μίλησε για τον Ιησού, τον οποίο ο Θεός ανέστησε εκ νεκρών. Τους φάνη­κε τόσο παράξενη και απίστευτη η ανάσταση εκ νεκρών, ώστε άρχισαν να χλευάζουν τον μεγάλο Απόστολο. Α­λαζονικοί και υπερήφανοι άνθρωποι, νόμιζαν ότι μπο­ρούν όλα με το φτωχό λογικό να τα κρίνουν.

Μερικοί άλλοι έμειναν πολύ σκεπτικοί. Δεν πίστεψαν, αμφέβαλλαν. Αλλά δεν αποδοκίμασαν επιπόλαια  όσα άκουσαν. Πρωτάκουστη για τους Αθηναί­ους, όπως και για όλον τον κόσμο, ήταν η διδασκαλία του Παύλου. Τους δόθηκε ευκαιρία να γνωρίσουν την αλήθεια και το δρόμο της σωτηρίας και της χαράς, και δεν θέλησαν.

Μερικοί από τους Αθηναίους συγκινήθη­καν πολύ από τα λόγια του Παύλου. Είχε σημάνει γι' αυτούς η ώρα της χάριτος. Ήθελαν να μάθουν περισσότερα για τη νέα πίστη, να φωτισθούν καλύτερα. Και ο Παύλος τους δέχθηκε με χαρά. Τους πήρε μαζί του από την ημέρα εκείνη. Αυτοί απετέλεσαν την πρώτη Εκκλησία των Αθηνών.

Τρεις τάξεις ανθρώπων, τρεις κόσμοι, τρεις διαφορετι­κοί δρόμοι. Της απιστίας, της αμφιβολίας και της πίστης. Τους βλέπουμε και σήμερα.

Όλοι, λίγο-πολύ, ακούν το θέλημα του Θεού. Απ' αυτούς μερικοί παίρνουν το δρόμο της απιστίας. Δεν θέλουν να παραδεχθούν τίποτε. Χωρίς να σκε­φθούν, χωρίς να ερευνήσουν, με μια προκατάληψη κι επι­πολαιότητα τα απορρίπτουν όλα. Θρησκεία τους η ξεπεσμένη απιστία τους, οι ανόητες προλήψεις, ο υλιστικός βίος. Δυστυχείς μέσα στο σκοτάδι της απιστίας.

Άλλοι δεν τα απορρίπτουν, αλλά και δεν τα παραδέχον­ται. Κυμαίνονται μέσα στις αμφιβολίες. Γυρίζουν γύρω από την πίστη, αλλά δε θέλουν να σχετισθούν μ’ αυτήν. Τους ακούτε να λένε: «Μπορεί να είναι αληθινά, μπορεί και όχι. Ας αναβάλουμε, να σκεφθούμε καλύτερα. Έχουμε καιρό». Κι έτσι δε θέλουν να φωτιστούν, να προχωρήσουν στην πίστη. Μένουν αναποφάσιστοι με την αμφιβολία, που νεκρώνει την ψυχή.

Να και η τρίτη τάξη των ανθρώπων. Αυτοί δεν σταμα­τούν μπροστά σε κανένα εμπόδιο ή αμφιβολία. Εκτιμούν κατά βάθος την αρετή και την αλήθεια. Εννοούν ότι η πίστη στο Χριστό είναι αληθινά η μόνη ικανή να σώσει και να ειρηνεύσει τον άνθρωπο. Ανοίγουν λοιπόν την καρδιά στο φως της πίστης και της χάρης και αρχίζουν να γίνονται άλλοι άνθρωποι. Αγωνίζονται να  ζουν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, προχωρούν συνεχώς στο δρόμο της α­ρετής, της χαράς. Αυτοί έχουν την ορθή κατεύθυνση στη ζωή.