Από το χθεσινό μας Κύκλο (11/01/'15)

«Ἐνδύσασθαι τὸν καινὸν ἄνθρωπον»(Εφεσ. δ’ 24)

            Ο «καινός άνθρωπος» είναι το «μείζον» θέμα και αί­τημα για την καινούργια χρονιά.  Του ανήκει η προτεραιότητα. Δεν έχει σχέση με τα χρόνια. Τα χαρακτηριστικά του συνοψίζει ο ερμηνευτής: «Νέον ἂνθρωπον καλεῖ (ο Παύ­λος) τὴν  ἀγαθὴν προαίρεσιν... ὡς ἰσχυρὰν εἰς παράταξιν καὶ ὡς εὐειδῆ καὶ ἀκμαιοτάτην» (Ζιγαβηνός). Η αγαθή προαίρεση δίνει στον άνθρωπο τα χαρα­κτηριστικά της νεότητας, δύναμη, ομορφιά και ρωμαλεότητα. Και πάλιν ο ίδιος, συνοπτικότερα: «Καινὴ δὲ ζωὴ, ὁ ἐνάρετος βίος». Κατά τον Χρυσόστομο: «τὸ ὀρ­θῶς βιοῦν».

Καινοί άνθρωποι είναι όσοι πορεύονται «ἐν μετανοίᾳ», μέσα στο φως και στη χάρη του Χριστού- «οἱ δαιτυμόνες οἱ μακαριστοί» της θείας Τραπέζης- συνδυάζουν την αρ­μονία λόγων και έργων, μέσα σε μια γνησιότητα, που α­πομακρύνει κάθε συμβατικότητα και συμβιβασμό. Ζουν στο χώρο μιας «άλλης βιωτής», που είναι «δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη καὶ χαρὰ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ» (Ρωμ. ιδ' 17). Ο καινός άνθρωπος, δεν παίρνει καινούργιες εντολές, αλλά καινούρ­για δύναμη, που τον οπλίζει, για να πραγματοποιεί μια άλ­λης ποιότητος ζωή, με καινούργιες προοπτικές. Βαδίζει σταθερά με το βλέμμα γεμάτο ελπίδα και την πρόγευση του νικητή. Ο καινός άνθρωπος, ζει και κινείται ανάμεσα μας, απλά και αθόρυβα, «ἐν ἑτέρα μορφῇ».

Κάποιο βράδυ ο Κύριος δέχθηκε την επίσκεψη του Νικοδήμου. Στο διάλογο μαζί του, τού επεσήμανε την α­νάγκη για τον κάθε άνθρωπο, να «γεννηθῇ ἂνωθεν» (Ιωάν. γ' 3). Στην απορία του συνομιλητή Του, ο Κύριος εξηγεί, ότι δεν πρόκειται για μια δεύτερη φυσιολογική γέννηση, αλλά για μια γέννηση, που προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα, από τον ίδιο το Θεό. «Γέννησιν ἐνταῦθα, οὐ τὴν κατ' οὐσίαν λέγει, ἀλλά τὴν κατὰ τιμὴν καὶ χάριν» (Χρυσόστομος).

«Καινὴ κτίσις». Μέσα στο χώρο του Πνεύματος, τίπο­τα δεν παλιώνει. Μήπως παλιώνει η αγάπη, η δικαιοσύνη και οποιαδήποτε άλλη αρετή; Οι πνευματικές αξίες έχουν ισχύ υπερχρονική. Όπως και  ο Χριστός, που είναι «χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» (Εβρ. ιγ' 8). Όσοι, λοιπόν, ζουν «ἐν Χριστῷ», ανήκουν στην Εκκλησία Του, τροφοδοτούνται από τα «ρήματα ζωῆς αἰωνίου» (Ιωάν. στ' 68), γίνονται καινούργιοι άνθρωποι, καινή κτίσις.

Πρώτος «καινός άνθρωπος» γεννάται ο Κύριος, «ἐκ  Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου». Αυτός θεμελιώνει τον νέον «ἐν Χριστῷ» άνθρωπο και  μας δίνει την δυνατότητα της ανακαινίσεως. Από μας ε­ξαρτάται να την αξιοποιήσουμε αποθεμέ­νοι «τὸν παλαιὸν ἂνθρωπον».