Από τους παλιούς μας Κύκλους ( Κυριακή 18 Απριλίου 2010)

 Τη ιγ΄ του μηνός Απριλίου του αγίου πατρός ημών ΜΑΡΤΙΝΟΥ , πάπα Ρώμης.

Ο Άγιος Μαρτίνος, Επίσκοπος Ρώμης, γεννήθηκε στο Τόδι της Ομβρικής της Κεντρικής Ιταλίας (κοντά στην Περούτζια). Ανήλθε στον επισκοπικό θρόνο της Ρώμης σε μια εποχή, κατά την οποία την Εκκλησία τάρασσε η αίρεση των Μονοθελητών. Η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως είχε τότε εμπλακεί στην αίρεση αυτή.

Ο Άγιος Μαρτίνος συγκάλεσε Σύνοδο στο ναό του Σωτήρος Λατερανού, το έτος 649 μ.Χ.,   η οποία καταδίκασε τον Μονοθελητισμό, ο δε Όρος αυτής ήταν επέκταση της διδασκαλίας της     Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου (Χαλκηδόνα, 451 μ.Χ.). Η Σύνοδος ψήφισε επίσης, και είκοσι αναθεματισμούς κατά των αιρετικών και των αρχηγών τους, ενώ καταδίκασε εκτός των άλλων τους μονοθελητές Πατριάρχες  Κων/πόλεως Σέργιο και Πύρρο, συνεργάτες του Ηρακλείου και τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Παύλο Β΄. Σημαντικό ρόλο στις διεργασίες της Συνόδου διαδραμάτισε και ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής .

Ο Άγιος Μαρτίνος ανέπτυξε μεγάλη δραστηριότητα για την εφαρμογή των αποφάσεων της Συνόδου αυτής στη Δύση και Ανατολή.

Είχε διατελέσει παπικός αποκρισάριος στην Κωνσταντινούπολη και δεν ήταν πρόσωπο ευχάριστο στον αυτοκράτορα Κώνσταντα Β΄ (εγγονός του Ηρακλείου , 641-668 μ.Χ.), ο οποίος ήταν ομόφρων με τους αιρετικούς και διέταξε τον Έξαρχο της Ιταλίας Ολύμπιο να μεταβεί από τη Ραβέννα στη Ρώμη και να φέρει αιχμάλωτο τον Άγιο στην Κωνσταντινούπολη. Η διαταγή όμως έμεινε ανεκτέλεστη, διότι ο Ολύμπιος επαναστάτησε κατά του αυτοκράτορα και μετά από δύο έτη σκοτώθηκε στη Σικελία, μαχόμενος εναντίον των Αράβων, το έτος 652 μ.Χ.

Ο νέος (βυζαντινός) έξαρχος της Ιταλίας Θεόδωρος, συνέλαβε τελικά το έτος 653 μ.Χ. τον Άγιο Μαρτίνο και τον απέστειλε , ασθενή και κλινήρη, στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί αφού διαπομπεύθηκε σαν κοινός εγληματίας, φυλακίσθηκε σε σκοτεινό μπουντρούμι επί μήνες και βασανίστηκε σκληρά. Οι ιστορικοί της εποχής αναφέρουν ότι στη φυλακή οι δήμιοι του αυτοκράτορα τού έγδαραν τα πόδια (!!). Κατόπιν δικάσθηκε από τη Σύγκλητο ως συνωμότης, καθαιρέθηκε σε τελετή, κατά την οποία διέρρηξαν τα ιερατικά του άμφια, και καταδικάσθηκε σε θάνατο. Ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως  Παύλος αναγκάστηκε μετά από πολλές πιέσεις να παρέμβει στον αυτοκράτορα υπέρ του αγίου και η ποινή μετατράπηκε σε εξορία στη Χερσώνα της Κριμαίας (κοντά στη σημερινή Σεβαστούπολη), όπου και εκοιμήθη ταλαιπωρημένος και βασανισμένος το έτος 655 μ.Χ. Μαζί με τον Άγιο Μαρτίνο εξορίστηκαν στη Χερσώνα και δυο ακόμα Επίσκοποι, όπου μετά από πολλές ταλαιπωρίες εκοιμήθηκαν εκεί.                                            

Απολυτίκιον. Ηχος γ' (Θείας πίστεως)

Θείοις δόγμασι, τῆς εὐσεβείας, ὑπεστήριξας, τὴν Ἐκκλησίαν, ὦ Μαρτῖνε Ἱεράρχα θεόσοφε· τὸν γὰρ Χριστὸν διπλοῦν ὄντα ταῖς φύσεσιν, ὁμολογήσας τὴν πλάνην κατῄσχυνας.

Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.