ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΜΑΣ (03/02/2019)

«Ἔλλαμψον ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν»

           

Ο τρισάγιος ύμνος είναι εμπνευσμένος από τον ύμνο των αγγέλων, ό­πως τον αναφέρει ο Προφήτης Ησαΐας (κεφ. στ' 2, 3) και ο ευαγγελιστής Ιωάννης στην Αποκάλυψη (κεφ. δ', 8). Με τον αγγελικό αυτόν ύμνο, απευθυνόμεθα στην Α­γία Τριάδα, ομολογούμε και βεβαιώνουμε την απόλυτη αγιότητα, την άπειρη δύναμη και την αθανασία του Τριαδι­κού Θεού.

Είναι «ὁ μόνος ἔχων ἀθανασίαν, φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον» (Α' Τιμ. στ' 16). Αλλά ο απολύτως άγιος, δυ­νατός και αθάνατος, είναι συγχρόνως και άναρχος και αιώνιος και αναλλοίωτος. Να, μερικές από τις χαρακτηριστικές ιδιότητες της Θεότητας. Καίτοι ο Θεός είναι πέρα από τα δεδομένα της ανθρώπινης κατανοήσεως, δεν είναι χωρίς σημασία να τις θυμόμαστε.

Ο άγιος Γερμανός, ερμηνεύει ως εξής τον Τρισάγιο ύμνο: «Ἅγιος ὁ Θεὸς, ἤτοι ὁ Πατὴρ,  Ἅγιος Ἰσχυρός, ὁ Υἱός καὶ Λόγος... διότι τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανά­του κατήργησεν... Ἅγιος Ἀθάνατος, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ ζωοποιὸν, δι' οὗ πᾶσα ἡ κτίσις ζωοποιεῖται... Λέγεται δὲ ἐκ τρίτου, ἐπεὶ ἁρμόττει καὶ ἐφ' ἑνὶ ἐκάστῳ τῶν τριῶν προσώπων τῆς μιᾶς Θεότητος τὰ τρία ταῦτα Ἅγια. Ἕκαστον γὰρ τούτων καὶ Ἅγιος ἐστι καὶ Ἰσχυρός καὶ Ἀθάνατος».

Ή ατμόσφαιρα, γεμάτη από το μεγαλείο των αγγελι­κών ύμνων, πού εξαίρουν την αγιότητα του Θεού, φέρνει αυθόρμητα στη σκέψη των πιστών την αποστολική σύσταση: «ἀλλὰ κατὰ τὸν καλέσαντα ὑμᾶς ἅγιον καὶ αὐτοὶ ἅγιοι ἐν πάσῃ ἀναστροφῇ γενήθητε» (Α' Πέτρ. α' 15).

………………..

«Πρόσχωμεν! Σοφία! Πρόσχωμεν!» εκφωνεί ο .διάκο­νος από την ωραία Πύλη.

Για την επανάληψη του «πρόσχωμεν», σχολιάζει ο Ν. Καβάσιλας: Με το διπλό. «πρόσχωμεν» είναι σαν να θέλει να δώσει έμφαση στη σύσταση: συγκεντρώστε το νου σας, μην τον. αφήνετε να περιπλανάται σε χώρους άσχετους με τα τε­λούμενα και ακουόμενα στον ναό.

Τα μεγάλα και υψηλά νοήματα της αγ. Γραφής, όμως, δεν είναι δυνατόν να κατανοηθούν χωρίς θείο φωτισμό, θεία έλλαμψη. «Ἡ τῶν θείων. Γραφῶν κατανόησις οὐ δεῖται ἀνθρωπίνης σοφίας, ἀλλὰ φωτισμοῦ καὶ ἀποκαλύψεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» βεβαιώνει και ο αγ. Γρηγόριος Νύσσης. Γι αυτό, και από το Χριστό «τὸ φῶς τὸ ἀληθινὸν», ως από πηγή, ζητάμε φως «θεογνωσίας» για να κατανοούμε το πνεύμα του Ευαγγελίου, να εμβαθύνουμε στις αλήθειες Του και να ζήσουμε τη ζωή που νομοθετεί.

«Ἔλλαμψον ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν, φιλάνθρωπε Δέσποτα, τὸ τῆς σῆς θεογνωσίας ἀκήρατον φῶς καὶ τοὺς τῆς διανοίας ἡμῶν διάνοιξον ὀφθαλμοὺς εἰς τὴν τῶν εὐαγγελικῶν σου κηρυγμάτων κατανόησιν. Ἔνθες ἡμῖν καὶ τὸν τῶν μακαρίων σου ἐντολῶν φόβον, ἵνα τὰς σαρκικὰς ἐπιθυμίας πάσας καταπατήσαντες πνευματικὴν πολιτείαν μετέλθωμεν, πάντα τὰ πρὸς εὐαρέστησιν τὴν σὴν καὶ φρονοῦντες καὶ πράττοντες. Σὺ γὰρ εἶ ὁ φωτισμὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν, Χριστὲ ὁ Θεός, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, σὺν τῷ ἀνάρχῳ σου Πατρὶ καὶ τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.»