ΝΕΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ (03/03/2019)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
ΜΗΝ ΤΟ ΛΗΣΜΟΝΗΣΕΙΣ
ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙΣ
ΑΝ ΔΕ ΘΕΣ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ!!!

ΚΥΡΙΑΚΗ 03/03/2019 11:30πμ

ΑΠΟ ΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟ ΜΑΣ ΚΥΚΛΟ (24/02/2019)

Ο Άγιος Προτέριος πατριάρχης Αλεξανδρείας (28^η Φεβρουαρίου)

Ο Άγιος Προτέριος έζησε στα χρόνια των βασιλέων Μαρκιανού και Πουλχερίας. Ήταν πρεσβύτερος στην Εκκλησία της Αλεξανδρείας και έλαβε μέρος στην Δ' Οικουμενική Σύνοδο, που συνήλθε το έτος 451 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη, κατά τους χρόνους των βασιλέων Μαρκιανού και Πουλχερίας.

Η Σύνοδος καταδίκασε τον μονοφυσίτη Πατριάρχη Αλεξανδρείας. Διόσκουρο. Μετά την καθαίρεση του Διοσκούρου, εξελέγη Πατριάρχης ο. Άγιος Προτέριος (452 - 457 μ.Χ.), ο οποίος διέπρεψε στη Σύνοδο και έφραξε τα. στόματα των δυσσεβών αιρετικών.

Όταν ο Άγιος επέστρεψε στην Αλεξάνδρεια οι οπαδοί του Ευτυχούς. και του Διοσκούρου προκαλούσαν στάσεις και ρήξεις και εμπόδιζαν να. κατέρχεται το σιτάρι στην Αλεξάνδρεια μέσω του Πηλουσίου, με σκοπό να. πεινάσουν οι κάτοικοι της Αλεξάνδρειας και να στραφούν κατά του Αγίου. Όμως ο αυτοκράτορας Μαρκιανός, κατόπιν παρακλήσεως του Αγίου, διέταξε. την διέλευση του σιταριού διά της Αλεξάνδρειας και έτσι σώθηκε η πόλη από. την πείνα.

Μετά το θάνατο του Μαρκιανού οι αιρετικοί θρασύνθηκαν και κατέφυγαν σε σατανικές επινοήσεις, για να εκπληρώσουν τα ασεβή σχέδιά τους και αν εκθρονίσουν τον Άγιο. Επικεφαλής αυτών τέθηκε ο ιερεύς Τιμόθεος ο Αίλουρος, ο οποίος με μύρια τεχνάσματα κατόρθωσε να διεγείρει κατά του Αγίου Προτερίου τους απλοϊκούς μοναχούς της Αλεξάνδρειας, περιερχόμενος κατά τη διάρκεια της νύχτας τα κελιά των μοναχών, λέγοντας ότι είναι άγγελος και προτρέποντας αυτούς να μην έχουν κοινωνία με τον Άγιο.

Οι μοναχοί παρασύρθηκαν και προκάλεσαν μεγάλη ταραχή με τους. αιρετικούς, εκμεταλλευόμενοι την απουσία του στρατιωτικού διοικητού της. πόλεως Διονυσίου. Ο Άγιος αναγκάστηκε να φύγει, αλλά επανήλθε στην. Αλεξάνδρεια και κρύφθηκε μέσα στην κολυμβήθρα ενός ναού. Οι διώκτες. του τον ανακάλυψαν και τον κατάσφαξαν με οξείς καλάμους, ενώ. ανακηρύξαν Πατριάρχη τον Τιμόθεο. Το ιερό λείψανό του το έδεσαν με. σχοινί και το έσυραν στους δρόμους της πόλεως. Τέλος, το παρέδωσαν στα. ζώα και το επίλοιπο το κατέκαψαν. Και ο νέος Πατριάρχης αποτολμούσε. όλα αυτά κατά την διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας, χωρίς αυτό να τον. εμποδίζει να τελεί τις Ακολουθίες των Παθών του Κυρίου.

Όταν πληροφορήθηκε τα γενόμενα ο διάδοχος του Μαρκιανού, αυτοκράτορας Λέων ο Μέγας ο Θραξ διέταξε να δικασθεί ο Τιμόθεος ο Αίλουρος κανονικά και να εξορισθεί στη Γάγγρα. Ομοίως τιμωρήθηκαν και όλοι εκείνοι που έλαβαν μέρος στο φόνο του Αγίου Προτερίου. Αντί δε του καθαιρεθέντος Τιμοθέου, Πατριάρχης εξελέγη ο Ορθόδοξος Τιμόθεος ο Σαλοφακίολος (460 - 482 μ.Χ.). Ο Λέων επέβαλε τις αποφάσεις της Δ' Οικουμενικής Συνόδου, εξεδίωξε τους μονοφυσίτες Επισκόπους Αλεξανδρείας και Αντιοχείας και διόρισε Ορθοδόξους.

ΑΠΟ ΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟ ΜΑΣ ΚΥΚΛΟ (24/02/2019)

«Πάντων ὑμῶν μνησθείῃ Κύριος ὁ Θεὸς ἐν τῇ Βασιλείᾳ αὐτοῦ»

           

Την ιερή αυτή ώρα, οι πιστοί, κάνομε ένα γενικό προ­σκλητήριο: φίλοι, εχθροί, οι αγαπώντες ή οι «ἐπηρεάζοντες ἡμᾶς», κοντινοί και μακρινοί, ζώντες και τεθνεώτες, όλοι περνούν από τη θύμησή μας και για όλους ικετεύου­με: «Μνήσθητι καὶ ἡμῶν, Σωτήρ, ἐν τῇ βασιλείᾳ Σου». Οι άνθρωποι κάθε μέρα και πιο ξένοι γίνονται ο ένας προς τον άλλον, κι ας γειτονεύουν πολλές φορές- όλο και περισσότερο ερημικό νοιώθουν. το τοπίο γύρω τους, έστω κι αν ζουν σε πολυάνθρωπες πόλεις. Μέσα σ' αυτή την. ερήμωση, την απομόνωση από αισθήματα αδελφικά, ανθρωπινά, γνήσια, πόση σιγουριά δίνει η βεβαιότητα, ότι μας σκέπτεται, μας συντροφεύει, δεν μας ξεχνάει ο Θεός, η Αγάπη. Και καθώς τα «Άγια» περνούν και τα χείλη σιγοψιθυρίζουν «μνήσθητι  μου Κύριε...», η καρδιά ζεσταί­νεται, αισθάνεται την πλεονεκτική της θέση, ευγνωμονεί τον Σωτήρα και Του υπόσχεται παντοτινή αφοσίωση.

 

Ακολουθούν ευχές για τα Τίμια Δώρα, να τα δεχτεί ο Κύριος στο ουράνιο θυσιαστήριο. Επαναλαμβάνονται οι δεήσεις για τον ιερό ναό. και όλους όσοι με ευλάβεια εισέρχονται σ' αυτόν. Ακόμα, ικετεύουμε τον Θεό να γλι­τώσουμε από την δίκαιη οργή Του, την οποία προκαλεί κυρίως η ανθρώπινη υπερηφάνεια και έπαρση. Και να γίνει, ο Κύριος, βοηθός σε κάθε κίνδυνο και θλίψη  και αντιλήπτωρ σ' όλες μας τις ανάγκες.

Οι διάφορες «ανάγκες» συχνά γίνονται δεσμά, που μας σύρουν στην πιο στυγνή αιχμαλωσία. Ενώ αντίθετα, όσο λιγότερες ανάγκες έχομε, τόσο περισσότερο ελεύθε­ροι νοιώθουμε. Γι αυτό, η δέηση εδώ έχει και αυτή την έννοια: να μας δώσει τη δύναμη ο Θεός να απαλλαγούμε από τη δουλεία των διαφόρων αναγκών που μόνοι μας δημιουργούμε!

………………..

«Ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους, ἵνα ἐν ὁμονοία ὁμολογήσωμεν».

Το παράγγελμα δεν είναι κενός λόγος. Δεμένο με την ομολογία της πίστεως, μας υπενθυμίζει ότι η γνήσια πίστη στο Σωτήρα Χριστό συνοδεύεται με την αγάπη προς τον πλησίον. Η βίωση της «καινῆς ἐντολῆς» είναι απα­ραίτητη προϋπόθεση, όχι μόνο για τη συμμετοχή μας στο Μυστικό Δείπνο, αλλά και για την ομολογία της πί­στεως μας. Χριστιανοί διχασμένοι, φίλαυτοι, σκληροί, μνη­σίκακοι πώς μπορεί να πιστεύουν αληθινά στο Θεό της αγάπης; Η πίστη που δεν αντέχει στη θυσία του «εγώ» είναι συμβατική, είναι «νεκρά».

Το «ὁμοούσιον καὶ ἀχώριστον» της Αγ. Τριάδος, το εκπροσωπούν μόνον οι ενωμένοι σε ένα Σώμα πιστοί. Α­γάπη και πίστη, στη γνήσια μορφή τους, είναι αναπόσπα­στα συνδεδεμένα. Η πρώτη συνάπτει τον άνθρωπο με τον άνθρωπο- η δεύτερη συνάπτει τον άνθρωπο με τον Θεό.

«Τὰς θύρας, τὰς θύρας!»

Στην αρχαία Εκκλησία η σύσταση είχε την έννοια να φυλάσσονται οι θύρες του ναού, μήπως κάποιος ειδω­λολάτρης ή αιρετικός μπει μέσα. Για τους σημερινούς πι­στούς έχει μεταφορική έννοια. Συνιστάται το κλείσιμο των «θυρίδων», όπως αποκαλούν τις αισθήσεις οι ιεροί πατέ­ρες και την απαγόρευση, στην είσοδο στο νου, λογισμών που θα ταράξουν την ειρήνη και την αγάπη, ώστε η ψυχή απερίσπαστη να οδηγείται «πρὸς τὴν τῶν νοητῶν ἐποψίαν». Ο αγ. Μάξιμος ο Ομολογητής, προσθέτει, ότι η παραγ­γελία δηλώνει τον αποκλεισμό της ψυχής από τον κόσμο των γήινων και των ματαίων.

«Ἐν σοφίᾳ πρόσχωμεν».

Αφού αποκλείσουμε την είσοδο σε κάθε άλλη σκέψη, να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας στην ομολογία πί­στεως, που ακολουθεί. Ας πορευόμαστε, λοιπόν «εἰς οἶκον Κυρίου» με ολοπρόθυμη τη διάθεση και τη βεβαιότητα ότι η πορεία αυτή μας οδηγεί σε πηγές πλουτισμού, αγια­σμού, δυνάμεως και ζωής.

ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΣ ΕΡΧΕΤΑΙ, 

ΛΕΕΙ, ΚΑΚΟΚΑΙΡΙΑ

ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠ' ΤΑ ΒΟΡΕΙΑ, 

ΛΕΓΕΤ' "ΩΚΕΑΝΙΣ"

ΜΑ ΕΜΕΙΣ ΔΕ "ΧΑΜΠΑΡΙΑΖΟΥΜΕ"

ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΟΡΙΑ

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΣΤΙΑ ΘΑ'ΜΑΣΤΕ,

"ΑΠΩΝ" ΔΕ ΘΑ 'Ν' ΚΑΝΕΙΣ!!

ΚΥΡΙΑΚΗ 24/02/'19 11:30πμ

40ΗΜΕΡΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 17/02/2019 ΘΑ ΤΕΛΕΣΤΕΙ 
ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΛΑΟ ΛΑΡΙΣΑΣ 
ΤΟ 40ΗΜΕΡΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ 
ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΤΟΥ ΜΑΣ 
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ.
ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ Ο ΚΑΦΕΣ 
ΣΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΗΚΗ ΕΣΤΙΑ
(ΑΝΘΙΜΟΥ ΓΑΖΗ 35).

ΑΠΟ ΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟ ΜΑΣ ΚΥΚΛΟ (10/02/2018)

Η Αγία Θεοδώρα η βασίλισσα  (11^η Φεβρουαρίου)

Η Αγία Θεοδώρα, η βασίλισσα, γεννήθηκε στην Έβεσσα της Παφλαγονίας, το 815 μ.Χ., από ευσεβείς γονείς, τον δρουγγάριο Μαρίνο και την ενάρετη Θεοκτίστη που διακρινόταν για την ευλάβειά της και την προσήλωσή της στην ορθόδοξη πίστη. Η Αγία είχε τρεις άλλες αδελφές, τη Σοφία, της Μαρία και την Ειρήνη και δύο αδελφούς, τον Βάρδα και τον Πετρωνά. Το έτος 830 μ.Χ. νυμφεύθηκε τον αυτοκράτορα Θεόφιλο (829 - 842 μ.Χ.), ο οποίος ήταν εικονομάχος. Παρά το εικονομαχικό κλίμα που επικρατούσε, η Θεοδώρα εξακολουθούσε να τιμά τις ιερές εικόνες και να τις φυλάσσει κρυφά στα δώματά της. Η μητέρα της, Θεοκτίστη, εγκατέλειψε τα ανάκτορα και αποσύρθηκε σε γυναικεία μονή, την οποία η ίδια είχε ιδρύσει.

Το 842 μ.Χ. ο Θεόφιλος πέθανε και η Αγία Θεοδώρα ανέλαβε την βασιλεία και την εποπτεία του ανήλικου υιού της Μιχαήλ, με συνεπιτρόπους τον αδελφό της Βάρδα, τον εκ του πατέρα της θείου της, που ήταν μάγιστρος και τον λογοθέτη Θεόκτιστο. Η πρώτη ενέργεια ήταν η απομάκρυνση του εικονομάχου Πατριάρχου Ιωάννου και η εκλογή του Αγίου Μεθοδίου (τιμάται 14 Ιουνίου). Η Σύνοδος, που συνήλθε στις 11 Μαρτίου του 843 μ.Χ., αποφάσισε την αναστήλωση των Αγίων εικόνων και ανόρθωσε την διδασκαλία της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου. Η μεγαλοπρεπής πανήγυρη που ετελέσθη την Α' Κυριακή των Νηστειών, στο ναό της Αγίας Σοφίας, από τότε καθιερώθηκε ως Κυριακή της Ορθοδοξίας.

Αλλά εκτός από το ζήτημα των εικόνων, την Αγία Θεοδώρα απασχόλησαν και άλλοι ποικίλοι εσωτερικοί και εξωτερικοί περισπασμοί, όπως οι επιδρομές των Αράβων στη Σικελία και Μικρά Ασία, οι επαναστάσεις των Σλάβων της Πελοποννήσου και των Παυλικιανών της Μικράς Ασίας, οι εκστρατείες κατά των Αράβων της Κρήτης, της Συρίας και της Αιγύπτου, και οι περιπλοκές με τον ηγεμόνα των Βουλγάρων Βόγορι, τον οποίο οδήγησε στην Ορθοδοξία. Έτσι, εμπιστεύτηκε την ανατροφή του υιού της στον αδελφό της Βάρδα, ο οποίος, με σκοπό το δικό του συμφέρον, ενθάρρυνε και ενίσχυε κάθε ροπή του νεαρού βασιλέως προς την ακολασία. Η δολοφονία του λογοθέτου Θεοκτίστου κατέστησε τον αδελφό της Αγίας πανίσχυρο, ώστε να περιφρονεί και να απειλεί και την ίδια.

Αργότερα, ο ίδιος ο υιός της Αγίας, Μιχαήλ, και ο αδελφός της Βάρδας, διέταξαν τον εγκλεισμό της, μαζί με τις θυγατέρες της Άννα, Θέκλα, Αναστασία, Μαρία και Πουλχερία, στη Μονή Γαστριών, στην περιοχή των Υψομαθείων και την κουρά της ως μοναχής. Εκεί η Αγία Θεοδώρα αφοσιώθηκε στην προσευχή και στην άσκηση. Κοιμήθηκε οσίως το 867 μ.Χ., το δε λείψανό της φυλάσσεται στο ναό της Παναγίας Σπηλαιωτίσσης στην Κέρκυρα.

ΑΠΟ ΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟ ΜΑΣ ΚΥΚΛΟ (10/02/2019)

«Μὴ ἐγκαταλείποντες τὴν ἐπισυναγωγὴν ἑαυτῶν» (Εβρ. ι’ 25)

            «Εἴπωμεν πάντες ἐξ ὅλης ψυχῆς καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας ...». Εισαγωγικά, προτρέπονται οι πιστοί, να παρακολουθούν τις δεήσεις, όχι τυπικά και αφηρημέ­να, αλλά με όλη τους την ψυχή και τη διάνοια. Καμιά προσευχή δεν γίνεται δεκτή από το Θεό, αν δεν ανα­πέμπεται εξ όλης ψυχής, διανοίας και καρδίας.

«Κύριε παντοκράτορ, ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν ...» Απευθυνόμεθα στον Θεό τον παντοκράτορα, τον α­πόλυτο εξουσιαστή του σύμπαντος. Αυτός είναι και «ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν», δηλαδή όσων έ­ζησαν με πίστη και αφοσίωση σ' Αυτόν και με τους προσω­πικούς τους αγώνες έφθασε σε μάς ανόθευτη η αλήθεια του Σωτήρα. «Ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν», είναι και ο προσωπικός μας Θεός. Και όπως εκεί­νοι με εμπιστοσύνη κατέφευγαν σ΄ Αυτόν και έπαιρναν δύναμη και Χάρη, έτσι κι εμείς ικετεύουμε να εισακου­σθούμε και να αξιωθούμε του ελέους Του.

«Ἐλέησον ἡμᾶς, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου...».Συνεχώς και θερμώς εκζητούμε το έλεος Του. Είναι είδος πρώτης ανάγκης για όλους μας. Γι αυτό και κατά τη διάρκεια της θείας Λειτουργίας, όπως και σ' όλες τις ιδιωτικές προσευχές μας, επανειλημμένως διατυπώνουμε το αίτημα για Θείον Έλεος. Εδώ μάλιστα το ζητάμε κομμέ­νο στα μέτρα μας· το θέλουμε «μέγα», γιατί μεγάλη είναι και η αδυναμία μας.……

«Ποίησον ἡμᾶς ἀξίους γενέσθαι». Να γίνουμε άξιοι! Οι «ά­ξιοι» και οι «αξίες» με τα ανθρώπινα κριτήρια, διαφέρουν πάρα πολύ από κείνους που χαρακτηρίζονται άξιοι με τα κριτήρια του Θεού. Λάμψεις εγκόσμιες, «φώτα» που θαμπώνουν τα υλικά μας μάτια, στόχοι προσωπικής προβολής και υλικών κα­τακτήσεων, τίτλοι εντυπωσιακοί, συνοδοιπορία στη σκέψη και στην πράξη με τους πολλούς, κραυγαλέα και δημαγω­γική παρουσία στο κοινωνικό σύνολο, προσποιητή αγάπη και ενδιαφέρον για το συνάνθρωπο, αυτά και τα παρόμοια συνθέτουν τις ανθρώπινες «αξίες» και τους «άξιους» της ημέρας. Ενώ οι «άξιοι» μπροστά στο Θεό, είναι άλλοι. Είναι εκείνοι, που αξιώνονται της υψίστης τιμής να Τον δέχονται μέσα τους. Αυτοί που άφοβα - γιατί φοβούνται μόνον τον Θεό - προχωρούν στο δρόμο της θυσίας, συμπορεύ­ονται μαζί Του, με μια χαμογελαστή αυταπάρνηση, που έρχεται από τον κόσμο της αιώνιας αλήθειας. Αυτοί, που με τη στήριξη του Αγ. Πνεύματος, μεταποιούν την ελευθερία σε αγιότη­τα.

«Ἀκαταγνώστως καὶ ἀπροσκόπτως...» συνεχίζει η ευχή. Για μια πορεία προς τη «θέωση», προς την ένωση μας με τον Κύριο, δεν μας εμποδίζουν τόσο οι μεγάλες πέ­τρες, που συναντάμε στο διάβα μας, όσο τα μικρά χαλίκια και η ψιλή άμμος, που έχουν τρυπώσει μέσα στα παπού­τσια μας. Κι είναι αυτά: πάθη και αδυναμίες, δυσδιάκριτες ίσως για τους άλλους, τόσο ανασταλτικές όμως στην προ­σπάθεια της ηθικής μας τελειώσεως- δεσμοί της καρδιάς - όχι με παλαμάρια, αλλά με μεταξένιες, ίσως, κλωστές -που μάς κρατούν όμως δεμένους στην ζωή των αισθήσε­ων. Σκεπτικισμοί, αμφιβολίες, ολιγοπιστίες, αστάθειες... που προέρχονται, από μια θέληση άτονη, μια λογική «άλογη».

«Οἱ τὰ Χερουβεὶμ μυστικῶς εἰκονίζοντες...» Με τον Χερουβικό ύμνο η Εκκλησία μάς καλεί να προετοιμαστούμε για την υποδοχή του Βασιλέως της δό­ξης. Μάς καλεί να συμπορευτούμε στο δρόμο της θυσίας, να συμπαρασταθούμε στο Σταυρό, μαζί με την Παναγία και τον αγαπημένο Του μαθητή Οι πιστοί, που εικονίζουμε και εκπροσωπούμε μυστικώς τα Χερουβείμ και ψάλλομε μαζί τους τον Τρισάγιο ύμνο, καλούμεθα να απομακρύνομε από τον νου και την καρδιά μας, κάθε τι βιοτικό και γήινο, κάθε αγωνιώδη μέ­ριμνα, που δεν ταιριάζει με τις μεγάλες και ιερές στιγμές, που ζούμε. Αφού σε λίγο, θα υποδεχθούμε τον Βασιλέα όλης της κτίσεως, ορατής και αοράτου, που κυκλώνεται από πλήθος ουρανίων δυνάμεων.

"ΙΔΟΥ ΣΤΟ ΒΗΜΑ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΜΟΥ

ΡΥΘΜΙΖΩ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΒΗΜΑ" (ΒΕΡΙΤΗΣ)... 

ΣΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΕΡΧΟΜΑΙ  ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 

ΝΑ ΠΙΑΣΩ ΠΑΛΙ ΑΠ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟ ΝΗΜΑ 

(ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ, 11:30 πμ)

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΜΑΣ (03/02/2019)

Ο άγιος Άμανδος, επίσκοπος Μάαστριχτ (6^η Φεβρουαρίου)

Ο Άγιος Άμανδος γεννήθηκε κοντά στην Ακυϊτανία περί τα τέλη του 6ου αιώνα μ.Χ. και σπούδασε θεολογία στη Ρώμη. Από νεαρή ηλικία μόνασε σε μοναστήρι της νήσου Γιε. 

Επειδή ο πατέρας του δεν ήθελε να γίνει ο υιός του μοναχός και του έφερνε εμπόδια, ο Άγιος κατέφυγε στην πόλη Τουρ, όπου ήταν επί δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια έγκλειστος σε ένα κελί στα τείχη της πόλεως. Σε ένα προσκύνημά του στους τάφους των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, στη Ρώμη, είδε σε όραμα τον Απόστολο Πέτρο, ο οποίος του φανέρωσε ότι το θέλημα του Θεού είναι να κηρύξει ο Άγιος το Ευαγγέλιο στους λαούς της Βελγικής. 

Γι' αυτό επέστρεψε στην πόλη Μπουρζ, όπου χειροτονήθηκε Επίσκοπος και άρχισε την ιεραποστολική του δράση στους λαούς της Γάνδης, της Φλάνδρας, των Πυρηναίων και της Γασκώνης.

Μετά από το δεύτερο προσκύνημά του στη. Ρώμη, στους τάφους των Αγίων Αποστόλων, εξελέγη το έτος 647 μ.Χ. Επίσκοπος της πόλεως. Μάαστριχτ. Εκεί εργάσθηκε για την εξημέρωση. των ηθών και των εθίμων των εθνικών λαών και πολλές φορές έσωσε, με την προσευχή του, το ποίμνιό του από φυσικές καταστροφές. Με την ευλογία του Αγίου Μαρτίνου, Πάπα Ρώμης (13 Απριλίου), συνεκάλεσε τοπικές Συνόδους κατά της αιρέσεως του Μονοθελητισμού.

Μετά από τόσα χρόνια ιεραποστολικής δράσεως και διακονίας, ο Άγιος Άμανδος, αφού ενθρόνισε ως διάδοχό του τον Άγιο Ρεμάκ, παραιτήθηκε από. τον Επισκοπικό θρόνο.

 Συνέχισε το κηρυκτικό έργο του, το οποίο τελείωσε στη Γασκώνη και κοιμήθηκε οσίως στη μονή Ελνόν, το  680 μ.Χ.                       

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΜΑΣ (03/02/2019)

«Ἔλλαμψον ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν»

           

Ο τρισάγιος ύμνος είναι εμπνευσμένος από τον ύμνο των αγγέλων, ό­πως τον αναφέρει ο Προφήτης Ησαΐας (κεφ. στ' 2, 3) και ο ευαγγελιστής Ιωάννης στην Αποκάλυψη (κεφ. δ', 8). Με τον αγγελικό αυτόν ύμνο, απευθυνόμεθα στην Α­γία Τριάδα, ομολογούμε και βεβαιώνουμε την απόλυτη αγιότητα, την άπειρη δύναμη και την αθανασία του Τριαδι­κού Θεού.

Είναι «ὁ μόνος ἔχων ἀθανασίαν, φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον» (Α' Τιμ. στ' 16). Αλλά ο απολύτως άγιος, δυ­νατός και αθάνατος, είναι συγχρόνως και άναρχος και αιώνιος και αναλλοίωτος. Να, μερικές από τις χαρακτηριστικές ιδιότητες της Θεότητας. Καίτοι ο Θεός είναι πέρα από τα δεδομένα της ανθρώπινης κατανοήσεως, δεν είναι χωρίς σημασία να τις θυμόμαστε.

Ο άγιος Γερμανός, ερμηνεύει ως εξής τον Τρισάγιο ύμνο: «Ἅγιος ὁ Θεὸς, ἤτοι ὁ Πατὴρ,  Ἅγιος Ἰσχυρός, ὁ Υἱός καὶ Λόγος... διότι τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανά­του κατήργησεν... Ἅγιος Ἀθάνατος, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ ζωοποιὸν, δι' οὗ πᾶσα ἡ κτίσις ζωοποιεῖται... Λέγεται δὲ ἐκ τρίτου, ἐπεὶ ἁρμόττει καὶ ἐφ' ἑνὶ ἐκάστῳ τῶν τριῶν προσώπων τῆς μιᾶς Θεότητος τὰ τρία ταῦτα Ἅγια. Ἕκαστον γὰρ τούτων καὶ Ἅγιος ἐστι καὶ Ἰσχυρός καὶ Ἀθάνατος».

Ή ατμόσφαιρα, γεμάτη από το μεγαλείο των αγγελι­κών ύμνων, πού εξαίρουν την αγιότητα του Θεού, φέρνει αυθόρμητα στη σκέψη των πιστών την αποστολική σύσταση: «ἀλλὰ κατὰ τὸν καλέσαντα ὑμᾶς ἅγιον καὶ αὐτοὶ ἅγιοι ἐν πάσῃ ἀναστροφῇ γενήθητε» (Α' Πέτρ. α' 15).

………………..

«Πρόσχωμεν! Σοφία! Πρόσχωμεν!» εκφωνεί ο .διάκο­νος από την ωραία Πύλη.

Για την επανάληψη του «πρόσχωμεν», σχολιάζει ο Ν. Καβάσιλας: Με το διπλό. «πρόσχωμεν» είναι σαν να θέλει να δώσει έμφαση στη σύσταση: συγκεντρώστε το νου σας, μην τον. αφήνετε να περιπλανάται σε χώρους άσχετους με τα τε­λούμενα και ακουόμενα στον ναό.

Τα μεγάλα και υψηλά νοήματα της αγ. Γραφής, όμως, δεν είναι δυνατόν να κατανοηθούν χωρίς θείο φωτισμό, θεία έλλαμψη. «Ἡ τῶν θείων. Γραφῶν κατανόησις οὐ δεῖται ἀνθρωπίνης σοφίας, ἀλλὰ φωτισμοῦ καὶ ἀποκαλύψεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» βεβαιώνει και ο αγ. Γρηγόριος Νύσσης. Γι αυτό, και από το Χριστό «τὸ φῶς τὸ ἀληθινὸν», ως από πηγή, ζητάμε φως «θεογνωσίας» για να κατανοούμε το πνεύμα του Ευαγγελίου, να εμβαθύνουμε στις αλήθειες Του και να ζήσουμε τη ζωή που νομοθετεί.

«Ἔλλαμψον ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν, φιλάνθρωπε Δέσποτα, τὸ τῆς σῆς θεογνωσίας ἀκήρατον φῶς καὶ τοὺς τῆς διανοίας ἡμῶν διάνοιξον ὀφθαλμοὺς εἰς τὴν τῶν εὐαγγελικῶν σου κηρυγμάτων κατανόησιν. Ἔνθες ἡμῖν καὶ τὸν τῶν μακαρίων σου ἐντολῶν φόβον, ἵνα τὰς σαρκικὰς ἐπιθυμίας πάσας καταπατήσαντες πνευματικὴν πολιτείαν μετέλθωμεν, πάντα τὰ πρὸς εὐαρέστησιν τὴν σὴν καὶ φρονοῦντες καὶ πράττοντες. Σὺ γὰρ εἶ ὁ φωτισμὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν, Χριστὲ ὁ Θεός, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, σὺν τῷ ἀνάρχῳ σου Πατρὶ καὶ τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.»

ΝΕΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ (03/02/2019)

ΦΛΕΒΑΡΗΣ ΜΠΗΚΕ ΓΕΛΑΣΤΟΣ,

Ο ΗΛΙΟΣ ΜΑΣ ΤΡΟΛΛΑΡΕΙ

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΣΤΙΑ ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ 

ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΛΟΤΡΑΤΑΡΕΙ

ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 11:30