Από το χθεσινό μας Κύκλο (25/02/'18)

ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΦΕΣΟ (Πραξ. κεφ ιη’)

Τρία ολόκληρα χρόνια έμεινε ο Παύλος στην Έφεσο. Βρήκε εκεί εργασία πολλή και αποδοτική, αλλά και δυσκολίες και εμπόδια πολλά. Βρήκε πολλούς φίλους, έτοιμους και τη ζωή τους να θυσιά­σουν γι’ αυτόν και το Ευαγγέλιο, αλλά και πολλούς εχθρούς. Πρώτα-πρώτα, εργαζόταν με τα χέρια του, για να βγάζει το ψωμί  του. Υπήρχαν βέβαια Χρι­στιανοί, που με μεγάλη προθυμία ήθελαν να αναλάβουν τη συντήρησή του, αλλά δεν δέχθηκε. Δεν ήθελε να επιβαρύνει κανένα και  κυρίως δεν ήθελε να ακουστεί ποτέ ότι αυτός κήρυττε το Ευαγγέλιο, για να ζει απ’ αυτό. Και δε δούλευε μόνον για τον εαυτόν του, αλλά για να συντηρεί και τους συνεργάτες του. Αργότερα θα έλεγε στους Εφεσίους: «αὐτοὶ γινώσκετε ὅτι ταῖς χρείαις μου καὶ τοῖς οὖσι μετ' ἐμοῦ ὑπηρέτησαν αἱ χεῖρες αὗται»(Πραξ. κ’ 34). Πολ­λές φορές, επειδή η πνευματική εργασία τον απασχολούσε πολύ, δεν εύρισκε ώρα, να εργάζεται κι έτσι στερούνταν τα βασικά. Γράφει στους Κοριν­θίους, «ἄχρι τῆς ἄρτι ὥρας καὶ πεινῶμεν καὶ διψῶμεν καὶ γυμνητεύομεν» (Α΄ Κορ. δ’ 11).

Η πολλή, μεγάλη και ανεκτίμητη του όμως εργασία, ήταν το κήρυγμα, για τη σωτηρία των ανθρώπων. Κήρυττε κάθε μέρα στην αίθουσα του Τυράννου, όπου πολλοί άνθρωποι περνούσαν και άκουγαν τα λό­για του Ευαγγελίου. Ύστερα όμως από το κήρυγμα, δεν πήγαινε να ξεκουραστεί. Έμενε εκεί, απαντούσε σε ερωτήσεις,  έλυνε απορίες και προ­σπαθούσε να τους δώσει να καταλάβουν καθαρότερα τα νοήματα των λόγων του Θεού. Πολλές φορές η καρδιά του θα μάτωνε, όταν έβλεπε ότι κάποιος Χριστιανός κλονιζόταν στην πίστη. Γι^’ αυτόν επέ­μενε περισσότερο. Συμβούλευε σαν πατέρας, παρα­καλούσε σαν αδελφός, ξενυχτούσε κοντά του. Γι’ αυτό έλεγε αργότερα «γρηγορεῖτε, μνημονεύοντες ὅτι τριετίαν νύκτα καὶ ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετὰ δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον»(Πραξ. κ’ 31).

Και εκτός όλων αυτών άπλωσε το ενδιαφέρον και τη φροντίδα του και προς άλλες περιοχές και πόλεις της Μ. Ασίας. Φαίνεται ότι την εποχή εκείνη διαδόθηκε η πίστη σε αρκετές ο­νομαστές πόλεις, γύρω από την Έφεσο. Οργάνωσε ιεραποστολι­κές εξορμήσεις στα μέρη εκείνα. Τότε ιδρύθηκαν λαμπρές εκκλησιαστικές κοινό­τητες (Σμύρνη, Θυάτειρα, Φιλαδέλφεια, Μαγνησία, Μίλητος, Λαοδικεία, Κολοσσές κλπ). Όλη τη φροντίδα των πόλεων αυτών, τη φροντίδα της χειροτονίας των α­ξίων κληρικών και της οργάνωσης, την είχε ο Παύλος.

Αλήθεια, πόσο τεράστια ιεραποστολική  δράση  ανέπτυξε ο μεγάλος Απόστολος. Πόσο φλεγόταν η καρδιά του για τη σωτηρία των ανθρώπων και τη δόξα του Χριστού! Και ας μη νομίσουμε ότι η εργασία γινόταν χωρίς δυσκολίες, εμπόδια, διωγμούς. Όπως σε άλλα μέρη και εδώ δεν έλειψαν οι διωγμοί και οι αν­τιδράσεις. Άπι­στοι και σκληροτράχηλοι, σαν θη­ρία είχαν αναλάβει εξοντωτικό πόλεμο εναντίον του Παύ­λου. Γι αυτούς τους θηριώδεις εχθρούς έγραφε: «ἐθηριομάχησα ἐν Ἐφέσῳ»(Α' Κορ. ιε' 32).

Τί παράδειγμα αρετής, εργατικότητας, αφοσιώσεως στο έργο του Θεού, ενδιαφέροντος για τη σωτηρία των ανθρώ­πων! Ας τον μιμηθούμε και μείς όσο μπορούμε. Ας μη δειλιάζουμε στους κόπους και τους κινδύνους, που ενδέχε­ται να παρουσιάσει η ζωή μας, εφόσον θέλομε να ζήσουμε και να εργασθούμε χριστιανικά.