Από το χθεσινό μας Κύκλο (08/01/'17)

Το μυστήριο της υιοθεσίας (Ματθ. γ΄13-17 ).

 «Πρὸς τὸν πηλὸν ὁ χρυσὸς; πρὸς τὸν λύχνον ὁ ἣλιος; πρὸς τὸν σπινθήρα τὸ φῶς, ἡ πηγὴ πρὸς τὸν πιεῖν ἐπειγόμενον; πρὸς τὸν ἐκ σπέρματος ὁ ἐκ Παρθένου τεχθεὶς; ἀρκεῖ μοι τὸ καλεῖσθαὶ σου πρόδρομον, προσκυνῶ τήν εἰς τοῦτο διακονίαν.» Έτσι, όμως, πρέπει να γίνει. Όχι, βέβαια, γιατί ο Κύριος χρειαζόταν κάθαρση! «Ἀλλὰ τὴν ἐμὴν οἰκειούμενος κάθαρσιν, ἵνα συντρίψῃ τὰς κεφαλὰς τῶν δρακόντων τοῦ ὕδατος, ἵνα ἐξιλεώσῃ τὴν ἀμαρτίαν καὶ πάντα τὸν παλαιὸν Ἀδάμ ἐνθάψῃ τῷ ὕδατι, ἵνα ἁγιάση τὸν Βαπτιστήν, ἵνα πληρώ­σῃ τὸν νόμον, ἵνα τὸ τῆς Τριάδος ἀποκαλύψῃ μυστήριον, ἵνα τύπος καὶ ὑπογραμμὸς ἡμῖν πρὸς τὸ βαπτίζεσθαι γένῃται». Έτσι λιτά και δωρικά μάς παρουσιάζει ο Ιωάν­νης ο Δαμασκηνός συμπυκνωμένη όλη τη θεολογία της Βαπτίσεως.

Στη μεγαλόπρεπη επιμονή του Κυρίου, ο Ιωάννης υπακούει χωρίς αντίρρηση.  «Καὶ βαπτισθεὶς ὁ Ἰησοῦς ἀνέβη εὐθὺς ἀπὸ τοῦ ὕδατος».

Πολλοί νόμιζαν ανώτερο σε αξία τον Ιωάννη από το Χριστό. Υιός αρχιερέως ο Ιωάννης, έμενε στην έρημο, ζούσε μια ζωή αυστηρά ασκητική, προήλθε με θαυμαστό τρόπο από μητέρα στείρα και ηλικιωμένη, προσκαλούσε όλους με προφητικό κύρος, σε Βάπτισμα μετανοίας... ενώ ο Ιησούς «υιός κόρης ευτελούς» (κατά το φαινόμενο) και σε οικία έμενε και με όλους συναναστρέφονταν και η περιβολή του τίποτα το ξεχωριστό δεν είχε, και τώρα έρχεται στον Ιωάννη να Τον βαφτίσει... Επειδή, λοιπόν, ο λαός έκανε τέτοιες συγκρίσεις για να μην επικρατήσει αυτή η γνώμη στους πολλούς, «καὶ οὐρανοί ἀνοίγονται βαπτισθέντος Αὐτοῦ καὶ τὸ Πνεῦμα κάτεισι (κατέρχεται) καὶ φωνὴ μετὰ τοῦ Πνεύματος κηρύττουσα τοῦ μονογενοῦς τὴν ἀξίαν». Αλλά επειδή πάλι θα μπορούσε να εκληφθεί ότι η φωνή, που μαρτυρεί για τον «αγαπητό Υιό» αρμόζει στον Ιωάννη, «ἦλθε τὸ Πνεῦμα ἐν εἴδει περιστερᾶς τὴν φωνὴν ἔλκον ἐπὶ τὸν Ἰησοῦν, καὶ πᾶσι δῆλον ποιοῦν, ὅτι τὸ «οὗτος» οὐ περὶ Ἰωάννου τοῦ βαπτίζοντος, ἀλλὰ περὶ Ἰησοῦ τοῦ βαπτιζομένου εἴρηται...».

Το μυστήριο του Βαπτίσματος αποτελεί την θύρα, που μας εισάγει στο ανάκτορο της Εκκλησίας. Είναι  «ὄχημα πρὸς οὐρανὸν, βασιλείας πρόξενον, υἱοθεσίας χάρισμα».

Δηλώνουμε την ώρα της Βαπτίσεως, ότι απομακρυνόμαστε οριστικά από κάθε μορφή σατανικής επιρροής στη ζωή μας. Και στην ερώτηση: «Συντάσσῃ τῷ Χριστῷ;» υποσχόμαστε «συντάσσομαι», προσχωρούμε δηλαδή στην παράταξη του Χριστού και κάτω από τη δική Του σημαία θα μείνουμε «στρατιώτες Χριστού» με ορθόδοξο φρόνημα και ήθος.

Με την ενέργεια του Πνεύμα­τος οι βαπτιζόμενοι γίνονται ζωντανά κύτταρα του Σώματος της Εκκλησίας. Πρόκειται για μια ενέργεια άλλης ποιότητος που διαπερνά, όλη την ύπαρξη του ανθρώπου και τον καθιστά δεκτικό των ενερ­γειών του Αγίου Πνεύματος.

Όταν βαπτισθήκαμε είπαμε «ἀποτάσσομαι τῷ σατανᾷ καὶ συντάσσομαι τῷ Χριστῷ». Δεν μπορείς τώρα να σκύβεις και να προσκυνάς το Χριστό με παχιά λόγια και μεγά­λους σταυρούς και μετά από λίγο με τα φερσίματα σου να σκύβεις και να προσκυνάς τον διάβολο. Τότε παραβαί­νεις την υπόσχεση που έδωσες στον Θεό ενώπιον πολ­λών μαρτύρων.

Πραγματικά γενέθλια οι πιστοί γιορτάζουμε την ημέρα της Βάπτισής μας. Τότε, που αναγεννημένοι, σε μια νέα ζωή, πολιτογραφηθήκαμε στο βασίλειο των παιδιών του Θεού.