Από το χθεσινό μας Κύκλο (29/05/'16)

Ο Όσιος Ισαάκιος ο ομολογητής (30^η  Μαΐου)

῾Ο ῞Οσιος ᾿Ισαάκιος καταγόταν ἀπό τή Συρία καί ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ ἀρειανοῦ αὐτοκράτορος Οὐάλεντος (Valens, 364-378 μ.Χ.). Μοναχός στήν πατρίδα του, μετέβη στήν Κωνσταντινούπολη καί ἐγκατεστάθηκε σέ κάποια ἀπό τίς μονές αὐτῆς. Διακρινόταν γιά τή φλογερή πίστη καί τή μαχητικότητά του ἐναντίον καθενός πού ἐπιβουλευόταν αὐτήν, ἰδιαίτερα δέ κατά τῶν ἐπικρατούντων αἱρετικῶν ᾿Αρειανῶν. ῾Ομιλώντας πρός τούς μοναχούς καί τά πλήθη δέν ἐδίσταζε νά ἐλέγχει καί αὐτό τόν αὐτοκράτορα γιά τίς ὑπέρ τῶν αἱρετικῶν ἀπροκάλυπτες ἐνέργειές του.

Τό 378 μ.Χ. συνάντησε τόν Οὐάλεντα, ἐνῶ ἀναχωροῦσε γιά τήν ἐκστρατεία ἐναντίον τῶν Γότθων πού εἰσέβαλαν στό Βυζάντιο, καί τοῦ εἶπε· «᾿Απόδος ταῖς ποίμναις τούς ἀρίστους νομέας καί λήψει τήν νίκην ἀπονητί· εἰ δέ τούτων μηδέν δεδρακώς παρατάξαιο, μαθήσει τῇ πείρᾳ, πῶς σκληρόν τό πρός κέντρα λακτίζειν, οὕπω γάρ ἐπανήξεις καί προσαπολέσεις τήν στρατιάν». Τοῦ ἐζήτησε δηλαδή, ἐάν ἤθελε νά ἐπιστρέψει νικητής, νά ἐπαναφέρει ἀπό τήν ἐξορία τούς ᾿Επισκόπους καί νά τούς ἀποδώσει στό ποίμνιό τους, εἰδάλλως θά καταστρεφόταν καί αὐτός καί τό στράτευμά του. ῾Ο Οὐάλης ὄχι μόνο ἐκώφευσε στούς λόγους αὐτούς τοῦ ᾿Ισαακίου, ἀλλ᾿ ἀπείλησε αὐτόν ὅτι, ὅταν θά ἐπέστρεφε ἀπό τήν ἐκστρατεία, θά τόν ἐθανάτωνε. ῾Ο ᾿Ισαάκιος μέ δάκρυα στούς ὀφθαλμούς προσπάθησε νά ἐπαναφέρει τόν αὐτοκράτορα στήν εὐθεία ὁδό, παρακαλώντας αὐτόν νά ἀνοίξει τίς ἐκκλησίες τῶν ᾿Ορθοδόξων, τίς ὁποῖες εἶχε κλείσει, καί νά ἐπιστρέψει σέ αὐτούς, ὅσες εἶχε παραδώσει στούς ᾿Αρειανούς, διαφορετικά θά ττᾶτο ἀπό τούς ἀντιπάλους του καί θά ἐκαιγόταν ζωντανός. ᾿Οργισμένος τότε ὁ αὐτοκράτορας, διέταξε νά ρίξουν τόν ῞Οσιο ᾿Ισαάκιο σέ παρακείμενη, γεμάτη ἀπό ἀγκάθια, φάραγγα. ᾿Εξερχόμενος, ὅμως, σῶος ἀπό τή Θεία Χάρη, προσέτρεξε πρός τόν αὐτοκράτορα καί ἀφοῦ συγκράτησε τό ἄλογο αὐτοῦ ἀπό τά χαλινάρια, τόν ἐξόρκιζε νά σωφρονισθεῖ πρός χάριν τῆς σωτηρίας αὐτοῦ καί τοῦ στρατεύματός του. Τότε ὁ Οὐάλης διέταξε τούς στρατιῶτες Σατορνίνο καί Βίκτορα νά συλλάβουν τόν ῞Οσιο ᾿Ισαάκιο καί νά τόν κρατήσουν δέσμιο, μέχρι τῆς ἐπιστροφῆς του, ὁπότε θά τόν ἐθανάτωνε.

Στίς 9 Αὐγούστου τοῦ 378 μ.Χ., διεξήχθη γύρω ἀπό τήν ᾿Αδριανούπολη σφοδρή μάχη, κατά τήν ὁποία ὁ αὐτοκρατορικός στρατός κατετροπώθηκε, ἀφοῦ ἐφονεύθησαν πολλοί ἀπό τούς ἄριστους στρατηγούς του. ῾Ο Οὐάλης, καταφεύγοντας ἐντός ἀχυρῶνος, γιά νά σωθεῖ, ἐκάηκε ζωντανός, μαζί μέ τόν ἀρχιστράτηγό του. ῞Οταν ἔγινε γνωστό τό γεγονός αὐτό, ὁ κλῆρος καί ὁ λαός περιέβαλαν τόν ῞Οσιο ᾿Ισαάκιο μέ μεγαλύτερο σεβασμό καί ὑπόληψη καί προσέτρεχαν πρός αὐτόν, γιά νά λάβουν τήν εὐλογία του, ἀφοῦ δέ συνέλεξαν χρήματα, οἰκοδόμησαν τή μονή Δαλμάτων. ᾿Εκεῖ προσῆλθαν καί ἄλλοι μοναχοί καί ὁ ῞Οσιος διῆλθε τό βίο του ὡς ηγούμενος αὐτῆς, ἔχοντας κερδίσει τήν ἐκτίμηση τοῦ αὐτοκράτορος Θεοδοσίου.

῾Ως ηγούμενος παρευρέθηκε στή Β’ Οἰκουμενική Σύνοδο, πού συνῆλθε στήν Κωνσταντινούπολη τό 381 μ.Χ., συντελώντας τά μέγιστα στήν ἐπιτυχία αὐτῆς. Προαισθανόμενος τό τέλος του, ἀφοῦ διόρισε διάδοχό του τόν ῞Οσιο Δαλμάτο († 3 Αὐγούστου), ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη σέ βαθύ γήρας τό 383 μ.Χ.

 Ο όσιος έγινε προστάτης της Ρωσικής δυναστείας των Ρωμανώφ καθώς ο Μέγας Πέτρος τον τιμούσε ιδιαίτερα, έχοντας γεννηθεί την ημέρα της μνήμης του. 
Προς τιμήν του Οσίου ο τσάρος έχτισε με πάρα πολλή προσπάθεια και κόπο τον μεγαλοπρεπέστατο καθεδρικό ναό της Αγίας Πετρούπολης.