ΑΠΟ ΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟ ΜΑΣ ΚΥΚΛΟ (10/01/2016)

ΝΕΟ ΕΤΟΣ, ΝΕΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

«Ἀδελφοί, ἐγὼ ἐμαυτὸν οὔπω λογίζομαι κατειληφέναι· ἓν δέ, τὰ μὲν ὀπίσω ἐπιλανθανόμενος τοῖς δὲ ἔμπροσθεν ἐπεκτεινόμενος κατὰ σκοπὸν διώκω ἐπὶ τὸ βραβεῖον τῆς ἄνω κλήσεως τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Φιλ. γ' 13-14)

Σταθμός καθάρσεως και ανεφοδιασμού. Όπως τα ποντοπόρα πλοία έχουν ανάγκη δεξαμενι­σμού και εφοδιασμού, το ίδιο ακριβώς ισχύει για κάθε Χριστιανό. Η ειλικρινής μετάνοια, είναι ένας δεξαμενισμός. Μας υποχρεώνει ν' ανοίξουμε πέρα για πέρα τις καρδιές μας στον Ιησού. Το να κρύψει κανείς ένα αμάρτημα του ή να το μισοαναφέρει συγκεκαλυμμένα, μοιάζει ακριβώς με το να ζητούμε με το δεξί μας χέρι τη συγγνώμη από το Θεό, ενώ με το αριστερό την απωθούμε. Ή ν' αγαπούμε το Χριστό και συγχρόνως να Τον μισούμε. Κι όπως δεν υπάρχει μέση κατάσταση μεταξύ ζωής και θανάτου, έτσι ακριβώς δεν μπορεί να υπάρξει αληθινός εφοδιασμός χωρίς αληθινή και ειλικρινή εξομολόγηση. Και δεν είναι χωρίς ση­μασία ότι η Εκκλησία μας θέτει ως αναγνώσματα στην αρχή ακριβώς του νέους έτους, δύο ευαγγελικά αναγνώσματα, της Κυριακής προ και μετά τα Φώτα, που αναφέρονται στο σκοπό αυτό.

Αφετηρία για μία νέα εξόρμηση. Μετά την κάθαρση και τον αγιασμό ο Χριστιανός πρέ­πει να προχωρεί συνειδητά στη χριστιανική ζωή. Άλλωστε ο Θεός, που με τη μετάνοια μάς ελευθερώνει από τα δεσμά της αμαρτίας, ζητεί  από τον καθένα μας να ζήσουμε και να πολιτευθούμε σύμφωνα με το άγιο θέλημα Του. Η χαρά και η ευγνωμοσύνη, που δοκιμάζει κάθε άνθρωπος, που μετανοεί και αλλάζει ζωή, αυτή τον ωθεί σε μια αληθινή και ουσιαστική εξόρμηση. Να γίνει κι αυτός ιεραπόστολος μετανοίας ανάμεσα στους ανθρώπους που ζει και κινείται. Κήρυκας και Ευαγγελιστής του Χριστού σ' όλους εκείνους που Τον αγνοούν. Όλους αυτούς, ο μετανοών Χριστιανός δεν τους βλέπει σαν ξένους. Δεν τους αντιπαρέρχεται ψυ­χρά και αδιάφορα. Τους βλέπει σαν αδελφούς του Χριστού και συνεπώς και αδελφούς δικούς του. Με τέτοια αισθήματα εμφορούμενος νικά τον εγωισμό του, την ιδιοτέλεια του. Παραμερίζει την αδιαφορία, τη ντροπή και συστολή, που τον κρατούν σε αταραξία και εκδηλώνει με έργα και λόγια την αγάπη του και τη στοργή του προς τον συνάνθρωπο του. Έτσι η μετάνοια κι η μόρφωση του ανθρώπου κατά Θεόν, δεν είναι μεμονωμένο γεγο­νός της ζωής του, αλλά μία συνεχής και αδιάκοπη δραστηριότητα και επέκταση προς τα εμπρός. Μία αληθινή πρόοδος σε αγιασμό και ηθική τελειότητα. Αυτό ακριβώς συνέβαινε με τον απόστολο Παύλο: «τοῖς ἔμπροσθεν ἐπεκτεινόμενος». Το ίδιο συμβαίνει με κάθε μετανοούντα. Αρχίζει νέα ζωή και νέο ξεκίνημα.

Για νέες κατακτήσεις. «Οὐχ ἀσκόπως φησὶ τρέχω - σημειώνει ο Θεοφύλακτος - ἀλλά πρὸς ὁρισμένον σκοπὸν». Και φυσικά όχι για κάποιο μετάλλιο, αλλά για Βασιλεία ουράνια, σημειώνει ο ιερός Χρυσόστομος, για δόξα μαζί με το Χριστό, για κληρονομιά άφθαρτη, για αδελφότητα, για μύρια αγαθά, «ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε...» (Α' Κορ. β' 9).

Έτσι η παρούσα ζωή είναι ο στί­βος για τον προσωπικό μας αγώνα. Να δώσει, λοιπόν, ο Θεός ώστε το 2016 να είναι έτος ανεφοδιασμού, νέων εξορμήσεων και νέων κατακτήσεων.