ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΘΕΣΙΝΟ ΜΑΣ ΚΥΚΛΟ (22/11)

Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ Ή ΠΑΓΙΔΑ;  (Ιακ. ε΄1-6 ).

«Οἱ πλούσιοι, κλαύσατε ὀλολύζοντες ἐπὶ ταῖς ταλαιπωρίαις ὑμῶν ταῖς ἐπερχομέναις». Εμείς οι άνθρωποι, κρίνοντας επιπόλαια, μακαρίζουμε τους πλούσιους. Αυτούς που ζουν τη ζωή τους με άνε­ση. Δεν έχει όμως την ίδια γνώμη και ο θείος Ιάκωβος. Ενώ γι' αυτούς που πέφτουν σ' άλλα αμαρτήματα, οι ταλανισμοί του θείου Ιακώβου είναι αυστηροί, για τους πλούσιους είναι κατ' εξοχήν σκληροί. Και ενώ για τους πρώτους αφήνει ανοικτό ένα μεγάλο παράθυρο μετανοίας και επιστροφής: «ύποτάγητε... ἐγγίσατε... κλαύσατε...ταπεινώθητε...» (δ' 7-10),  για τους ασεβείς και εμπορευόμενους πλούσιους, δεν αφήνει κανένα παράθυρο. Δεν κάνει καμιά έκκληση μετανοίας.

Και η λέξη «κλαύσατε», που χρησιμοποιεί κι εδώ κι εκεί, έχει τελείως διαφορετική σημασία και έννοια. Εκεί έχει τη σημασία χύσατε δάκρυα συ­ντριβής και μετανοίας. Εδώ «κλαύσατε ὀλολύζοντες» για την καταδίκη, που σας περιμένει. Εκεί υπάρχει η οδός της μετανοίας. Εδώ μόνο η καταδίκη!!           

Ο πλούσιος και ο Λάζαρος

                    

«Ὁ πλοῦτος ὑμῶν σέσηπε καὶ τὰ ἱμάτια ὑμῶν σητόβρωτα γέγονεν,  ὁ χρυσὸς ὑμῶν καὶ ὁ ἄργυρος κατίωται...». Εικόνες από την καθημερινή ζωή μας με τα οποία ο θείος Ιάκωβος θέλει να δείξει αφ' ενός το μάταιο και εφήμερο του πλούτου και αφ' ετέρου τις τρομερές συνέπειες, που έχει ο υλικός και φθαρτός θησαυρισμός στην παρούσα, αλλά και στη μέλλουσα ζωή.

Και εις μεν την παρούσα, τον συντροφεύει η αγωνία για τη διατήρηση, αύξηση και προφύλαξη από τους τόσους κινδύνους, που τον επιβουλεύονται. Και η αγωνία αυτή είναι ένα αληθινό μαρτύριο, που σα φωτιά κατατρώει το είναι μας και την ύπαρξη μας. Είναι χαρακτηριστική η φράση του θείου Ιακώβου: «ο ιός», που σημαίνει σκουριά. Και όπως η σκουριά κατατρώει το σίδηρο, έτσι και ο υλικός θησαυρισμός κατατρώει τους «βουλομένους πλουτεῖν ». Η επιθυμία του πλουτισμού μοιάζει με τη φωτιά, που καίει τα πάντα.

Εις δε τη μέλλουσα ζωή τον φθαρτό θησαυρισμό περιμένει η  αιώνια καταδίκη.

«Ἰδοὺ ὁ μισθὸς τῶν ἐργατῶν..κράζει, αἱ βοαὶ τῶν θερισάντων…κατεδικάσατε, ἐφονεύσατε...». Σκληροί λόγοι που αναφέρονται στους παράνομους τρόπους και μεθοδεύσεις που χρησιμοποιούν όσοι αιχμαλωτίζονται από το πάθος του θησαυρισμού. Κατά την Παλαιά Διαθήκη, το ημερομίσθιο του εργάτη πρέπει να καταβάλλεται αυθημερόν και να μην αξιοποιείται ποικιλοτρόπως προς όφελος του εργοδότη. Αξιοπρό­σεκτες οι δύο λέξεις που χρησιμοποιεί ο θείος Ιάκωβος: «κατεδικάσατε, ἐφονεύσατε». Κατά το σοφό Σειράχ ο άρτος, που αποκτάται διά του ημερομισθίου, είναι η τροφή για τους πτωχούς και συνεπώς αυτός που αποστερεί ή αμείβει με ελάχιστα τον εργαζόμενο, είναι σα να τον σκοτώνει. (Σοφία Σειράχ λδ' 21-22).

Αξιοπρόσεκτες και οι λέξεις: «ἐτρυφήσατε , ἐσπαταλήσατε, ἐθρέψατε». Είναι φοβερό ν' ασχολείται κανείς με την ικανοποίηση των κα­τωτέρων ενστίκτων του και ν' αδιαφο­ρεί για την ατίμητη ψυχή. Η κατάληξη των ανθρώπων αυτών της καλοζωίας, μοιάζει με τα ζώα τα σιτευτά, που τα τρέφουμε με σκοπό τη σφαγή. Το ίδιο ακριβώς θα συμβεί και με αυτούς τους ανθρώπους κατά την ημέρα της κρίσεως.