ΑΠΟ ΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟ ΜΑΣ ΚΥΚΛΟ (31/03/2019)

«Πιστεύω…»

Είναι η σημαία των Ορθοδόξων Χριστιανών. Με αγώ­νες και θυσίες, μέσα σε διωγμούς και μαρτύρια, την κρά­τησαν ψηλά και μάς την παρέδωσαν σαν την πολυτιμότε­ρη παρακαταθήκη. Έτσι όπως την συνέταξε η πρώτη Οι­κουμενική Σύνοδος της Νικαίας και την συμπλήρωσε η δευτέρα Οικουμενική Σύνοδος της Κωνσταντινουπόλεως, χωρίς καμιά προσθήκη ή τροποποίηση.

Τα 12 άρθρα του είναι μια σύνοψη όλης της Ορθοδό-ξου Θεολογίας. Λέξεις μεστές, γεμάτες νοήματα ιερά, α­πό τις οποίες ούτε ένα γράμμα μπορείς να αφαιρέσεις ή να προσθέσεις.

«Ουδέν άλλον σύμβολον, είναι δι' ημάς τόσον τιμαλ­φές, ουδέν λαλεί μετά τόσης ακριβείας περί πάσης κεφα­λαιώδους σωστικής αληθείας... όσον το ιστορικώτατον σύμ­βολον της Νικαίας, οι πατέρες της οποίας εξ Ανατολής και Δύσεως συνελθόντες, ούτοι επί σοφία κομώντες, εκεί­νοι επί άγιότητι διαπρέποντες, οι άλλοι τα στίγματα του Κυρίου εν τω σώματι βαστάζοντες διά τους προσφάτους διωγμούς, συνεκρότουν κατά τό άλησμόνητον εκείνο έ­τος 325 μίαν νέαν Πεντηκοστήν...» (Κων. Καλλίνικος).

Σχετικά και ο αγ. Γρηγόριος Νύσσης γράφει: «Τῇ δὲ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ὁμολογία πάντα συμπεριλαμβάνεται τὰ εὐσεβῆ καὶ σώζοντα ἡμᾶς νοήματα». Μέσα στην ομο­λογία του αληθινού Θεού, συμπεριλαμβάνονται και όλες οι αλήθειες και τα θεία νοήματα, που μάς οδηγούν στη σωτηρία.

Η Εκκλησία μας τοποθέτησε την απαγγελία του Συμ­βόλου της Πίστεως σ' αυτή την ώρα της θείας μυσταγω­γίας, γιατί - εξηγούν οι ερμηνευτές - η ομολογία της πίστεως είναι και ευχαριστήριος ομολογία έναντι των δω­ρεών, που απέρρευσαν από τη θυσία του Κυρίου. Είναι η ανταπόκριση της αγάπης μας στην αγάπη Του. Απέ­ναντι στα θεία δώρα που δεχθήκαμε από τον Κύριο, τίπο­τα άλλο δεν μπορούμε να προσφέρουμε, από το ν’ ανα­γνωρίζουμε τις ευεργεσίες του και να ομολογούμε την πιστότητα μας στον Ευεργέτη, βεβαιώνει και ο ί. Χρυσό­στομος.

Συγχρόνως, μέσα στο ιερό Βήμα και ο λειτουργός ιερεύς απαγγέλλει το «Πιστεύω», ενώ σείει τον «Αέρα» ανοικτό πάνω από την Αγία Τράπεζα, με τα Τίμια Δώρα. Η κίνηση αυτή σημαίνει ότι το Σύμβολο της Πίστεως, σαν άλλη σημαία, κυματίζει θριαμβευτικά και θυμίζει τους αγώνες και τις νίκες της Ορθοδοξίας εναντίον των ποικι­λώνυμων έχθρων της, σε κάθε εποχή.

Ο πλοίαρχος κατευθύνει το πλοίο του βάσει του χάρτη, οι ορειβάτες χρησιμοποιούν οδηγούς, οι αρχιτέ­κτονες ακολουθούν το αρχικό σχέδιο, οι ζωγράφοι ελέγ­χουν την κάθε πινελιά με το πρότυπο τους... Εμείς; ελέγχουμε, βάσει του καταστατικού χάρτη, που μάς προσφέρει η πίστη μας, την καθημερινή μας πορεία; Τότε μόνον η πίστη μας είναι ενεργή και ζώσα. Γιατί «η αληθινή πίστις, σημειώνει ο Κων. Καλλίνικος, δεν είναι μόνον ευώ­δες άνθος, άλλα και εύχυμος καρπός». Τελικά, ζω το πι­στεύω μου, θα πει ζει ο Χριστός μέσα μου. Και τότε, όταν το «πιστεύω» γίνεται βίωμα, υπογράφεται η εγκυρότητά του.

Ας μη το ξεχνάμε οι Ορθόδοξοι, σ' όποια γωνιά της γης κι αν βρισκόμαστε.