ΑΠΟ ΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟ ΜΑΣ ΚΥΚΛΟ (03/12/2018)

«ΚΟΙΝΗ ΤΩΝ ΕΠΟΥΡΑΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΙΓΕΙΩΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ»

Η έκφραση «Εὐλογημένη ἡ βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.…» είναι αυτή που εκφωνεί ο λειτουργός και ξεκινά το Μυστήριο. Όντως είναι Βασιλεία αυτή που προεξαγγέλει ο ιερέας, στην οποία μας ζητά, μεταφέροντας το μήνυμα του Θεού, να γίνουμε όλοι πολίτες.  Όλος ο λαός συμμετέχει στη λατρεία, δεν παρακολουθεί. Μετέχει με τα «Κύριε ἐλέησον», «Παράσχου Κύριε», «Ἀμήν» κ.τ.λ. Είναι στιγμές μέσα στη Θεία λειτουργία που ο λειτουργός απευθύνεται στο Θεό, ή στο λαό. Και ο λαός απευθύνεται στο Θεό ή στο λειτουργό.  Πρόκειται για «Θείο δράμα» όπου όλοι έχουν το «ρόλο» τους. 

Στη συνέχεια της Θείας Λειτουργίας έχουμε τα λεγόμενα «ειρηνικά» που είναι αιτήματα περί ειρήνης. Ειρήνης προερχομένης «ἄνωθεν», εσωτερικής ειρήνης και πιο γενικά «εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου»..Στα αιτήματα αυτά συμπεριλαμβάνονται  όλα τα  αναγκαία για τον άνθρωπο. Πρωτίστως,  η σωτηρία του, η υγεία του και τα αναγκαία για τη. διαβίωσή του. Παρακαλούμε για τον ιερό ναό, όπου ιερουργείται το μυστήριο της βασιλείας του Θεού και όπου «Φῶς Χριστοῦ φαίνει πᾶσι». Όλοι όσοι φιλοξενούνται στον άγιο οίκο του Θεού, παίρνουν φώς, Χάρη, ειρήνη Χριστού. Είναι ο «ἐπίγειος οὐρανός, ἐν ᾦ ὁ ἐπουράνιος Θεός ἐνοικεῖ καὶ ἐμπεριπατεῖ» (Γερμανός Κων/λεως). Αυτόν τον ιερό χώρο, ο οποίος «γέμει σιγῆς καὶ μυστηρίων ἀπορρήτων» (Χρυσό­στομος), παρακαλούμε να τον διαφυλάξει ο Κύριος καθαρό, μακριά από κάθε βεβήλωση και ασεβή χρήση. Και να προστατεύει όσους με ευλάβεια και πίστη εισέρχονται. Έπειτα οι δεήσεις περιλαμβάνουν κι εκείνους, που βρίσκονται κάτω από το βάρος κάποιας ηγετικής ευθύ­νης, εκκλησιαστικής ή πολιτικής. Και απλώνονται σ' όλο το έθνος και το στρατό. Όλοι, και ο καθένας ξεχωριστά, έχει ανάγκη από τη δύναμη της κοινής προσευχής. Ιδιαίτερα σήμερα, που έχει «κρυώσει» η αγάπη την πολλών (Ματθ. κδ' 12), που όλο και πιο αποκομμένοι και απο­ξενωμένοι νοιώθουμε ο ένας από τον άλλον, είναι ανάγ­κη, καθώς ο ιερεύς δέεται για τους απόντες αδελ­φούς, τους «ἐν ἀνάγκη καὶ περιστάσει» ευρισκομένους, όχι μόνον ο νους, άλλα και η καρδιά να συνοδεύει τα αιτή­ματα. 

Και πάλι, ξαναγυρίζοντας στον εαυτό μας, ικετεύου­με να μας γλιτώσει η αγάπη του Θεού από καταστάσεις θλίψεως, οργής και διαφόρων κινδύνων, που μπορεί να μας εκτρέψουν από την τροχιά του θελήματος του Θεού και να θέσουν σε άμεσο κίνδυνο τη σωτηρία μας.      

 Σε κάθε αίτημα ο λαός απαντά: «Κύριε ἐλέησον». Δυο λέξεις ζυμωμένες με το δάκρυ και την ελπίδα των πιστών ανά τους αιώνες. Προσευχή προσφιλής των ταπεινών ψυ­χών και ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη στο Θεό. Περιέχει δοξο­λογία και δέηση. Με το «Κύριε» αναγνωρίζουμε στο Θεό κυριότητα επί όλης της υπάρξεως μας και των αγαθών μας. Παίρνομε αμέσως, τη θέση που μας πρέπει απέναντι Του, όποιοι και αν είμαστε. Αυτός είναι ο «Κύριος τῶν κυριευόντων». Σ' Εκείνον α­νήκει η πρώτη θέση στην καρδιά μας και ο πρώτος λόγος στη ζωή μας. Είναι μια Εξουσία, που δεν υποδουλώνει, δεν μειώνει, αλλά ελευθερώνει και ολοκληρώνει την ανθρώπινη προσωπικότητα.   

Και οι ευχές καταλήγουν στην εκφώνηση: «Ὅτι πρέπει σοι πᾶσα δόξα... εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων». Πόσες φο­ρές επαναλαμβάνεται η τελευταία φράση: «εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων» και κάθε φορά η Εκκλησία μας, χτυ­πάει καμπάνες, για όλους εμάς τους βαρήκοους στο μή­νυμα της αιωνιότητας!  Ανοίγει παράθυρα προς το ιλαρό πρόσωπο της βασιλείας του Θεού!