Από το χθεσινό μας Κύκλο (15/04)

«Μνημόνευε Ιησούν Χριστόν εγηγερμένον εκ νεκρών» (Β’ Τιμοθ. β’8 )

Γράφει ο απ. Παύλος στον  Τιμόθεο. Η νεοϊδρυμένη Εκκλησία ήταν υπό διωγμό. Και ο μεγάλος Απόστολος θέλει να ενισχύσει το νεαρό μαθητή του. Του γράφει λοιπόν: «Μνημόνευε Ἰησοῦν Χριστὸν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν...» (Β' Τιμοθ. 2, 8).

Η Ανάσταση είναι η αρχή και το τέλος της χριστιανικής μας πίστης και ζωής. Δεν είναι ο επίλογος της ζωής του Κυρίου, η ευχάριστη κατάληξη ενός μύθου. Είναι η αρχή, ο πρόλογος μιας καινούργιας για όλους ζωής. Το γεγονός της Αναστάσεως απέδειξε, ότι η σταυ­ρική θυσία του Χριστού ήταν λύτρωση και σωτηρία για όλους μας, αφού αυτός πού σταυρώθηκε δεν ήταν απλός άνθρωπος, αλλά ο Θεάνθρωπος Κύριος μας, που με την Ανάσταση Του νίκησε το θάνατο και τον διάβολο και χάρισε σε όλους μας την ελευθερία και την καινούργια ζωή.

Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας με­τά το σύντομο διάστημα της ζωής αυτής και μετά το θάνατο που σφραγίζει την επίγεια ζωή μας, ακολουθεί κατά την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας, η ανάστα­ση όλων των ανθρώπων.

«Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν. Καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Ἀμήν.» Είναι η μεγάλη μας βεβαιότητα και προσδοκία.

Η πίστη στην Ανάσταση του Χριστού ενέπνευσε και ενεθάρρυνε τους Αποστόλους, τους μάρτυρες και τους ασκητές. Έδωσε υπομονή και καρ­τερία στους αγίους και τους αγωνιζόμενους Χριστιανούς. Εμψύχωσε και χαλύβδωσε τους αγωνιστές του καλού, του δικαίου και της ελευθερίας. Χάρισε την ελπίδα στους φτωχούς, τους καταφρονεμένους, τους αδικημένους και έκανε όλους τους ανθρώπους να σκέπτονται και να ενεργούν σαν αθάνατοι και αιώνιοι. Αφαιρέστε από τη ζωή των πιστών τη δύναμη της Αναστάσεως του Χριστού και αυτόματα όλα χάνουν το νόημα τους.

Η Ανάσταση του Χριστού δεν είναι μια παρένθεση εορταστική στη ζωή μας. Τσουγκρίσαμε τα αυγά μας, ψάλαμε το «Χριστός Ανέστη!» και η πα­ρένθεση έκλεισε. Η Ανάσταση του Χριστού είναι το κύριο θέμα της ζωής μας. Γιατί το πρόσωπο του Χριστού δεν είναι πρόσωπο του παρελθόντος. Δεν είναι νε­κρός ο Ιησούς. Είναι Ο ζωντανός. Είναι εκείνος που νίκησε τη δύναμη του θανάτου, του διαβόλου και της αμαρτίας. Και αυτή τη δύναμη τη δίνει στον καθένα από μας, που με την πίστη ενσωματώνεται στον ίδιο τον Χριστό. Γι' αυτό και ο απ. Παύλος πιο πολύ απ’ όλα τα άλλα επιθυμούσε να γνωρίσει το Χριστό και τη δύναμη της Αναστάσεως Του με την ελπίδα ότι θα αναστηθεί και αυτός εκ των νεκρών, «τοῦ γνῶναι αὐτὸν καὶ τὴν δύναμιν τῆς ἀναστάσεως αὐτοῦ» (Φιλιπ. 3, 10).

Οι αρνητές κάθε εποχής θέλουν τον Χριστό νεκρό, αδύναμο και ακίνδυνο μέσα στον τάφο. Για μας όμως ο Χριστός είναι ζωντανός. Είναι ο «Ἀναστὰς Ἰησοῦς ἀπὸ τοῦ τάφου...». Τον Χριστό Τον βλέπουμε κάθε μέρα Αναστημένο στη ζωή μας. Τίποτα δεν θα μπορέσει να σβήσει τη μνήμη του Αναστημένου Χριστού.